Προπαγάνδα

Από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ

Δεν θα το πιστέψει κανείς, αλλά είναι αλήθεια: για το σχόλιο της περασμένης Τρίτης, που ήταν μια απάντηση στα όσα συνεχίζει να υποστηρίζει υπέρ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ο εμπνευστής τους βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Λιάνης, έλαβα όσες συγχαρητήριες επιστολές δεν είχα λάβει καθ' όλη τη διάρκεια της αντιολυμπιακής μου καμπάνιας, δηλαδή από το 1996 μέχρι την έναρξη των Αγώνων!

ΚΟΙΝΗ συνισταμένη σχεδόν όλων αυτών των επιστολών, το «εσύ καλά τα έλεγες από τότε, αλλά εμείς δεν ακούγαμε - ίσως και γιατί μέσα στον καταιγισμό της ολυμπιακής προπαγάνδας, η δική σου άποψη δεν βρήκε τον χώρο που της άξιζε».

ΜΑΛΙΣΤΑ... Μοιάζει με «μετά θάνατον αναγνώριση», αν και -ως εκ θαύματος- παραμένω ζωντανός, αλλά εκείνο που ασφαλώς έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι οι Ελληνες μιλάνε ανοιχτά πια για την ισοπεδωτική προπαγάνδα που σ' εκείνες τις κρίσιμες στιγμές έστειλε τη λογική περίπατο...

ΕΧΩ πάνω από 10 χρόνια στα χέρια μου ένα χαρτί που αποκαλύπτει από πού και με ποιον τρόπο εκπορεύτηκε εκείνη η προπαγάνδα και πώς εν τέλει η χώρα, στην πορεία της προς το 2004, βίωσε έναν ιδιότυπο φασισμό, με αποκλεισμούς, διώξεις, προπηλακισμούς και συλλήψεις των φορέων της αντίθετης άποψης.

Ο ΤΙΤΛΟΣ του εγγράφου, που εξεδόθη στις 26 Φεβρουαρίου 1997, από την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, είναι «Πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κριτική, η στάση μας και η στρατηγική επικοινωνίας» και πρόκειται για ένα γκεμπελικό κατασκεύασμα, το οποίο στο πιο χαρακτηριστικό του σημείο λέει τα εξής: «Θα πρέπει να αποφεύγεται κάθε ενέργεια που θα ενίσχυε την κριτική, δίνοντάς της την ευκαιρία να προβάλλει επιχειρήματα στην κοινή γνώμη τα οποία σε άλλη περίπτωση θα έμεναν σε περιορισμένο κύκλο». Και πιο κάτω, με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια: «Δεν πρέπει να διαμορφωθούν προϋποθέσεις προβολής των επιχειρημάτων που αντιτάσσονται στην υποψηφιότητα»!

ΑΥΤΗ ήταν η επίσημη γραμμή, η οποία πέρασε παντού και πρώτα πρώτα στα κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες και τα περιοδικά, με αποτέλεσμα, ενώ για 8 ολόκληρα χρόνια οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν το κυρίαρχο θέμα στην ελληνική κοινωνία, να απουσιάσει από τα Μέσα όχι μόνο η αντίθετη άποψη, αλλά και κάθε γόνιμος προβληματισμός που θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα κάπως καλύτερα.

ΕΠΙ της ουσίας η χώρα δέθηκε χειροπόδαρα από μια «ξεδιάντροπα αλαζονική κυρία» (Γιάννα Αγγελοπούλου) και έναν πρωθυπουργό (Σημίτης) που ήταν πολύ μικρός για να επιβάλει αυτό που πίστευε (ότι οι Αγώνες δεν ήταν μέσα στις προτεραιότητες της Ελλάδας).

ΚΑΙ έτσι βάδισε ανεμπόδιστη προς την καταστροφή. Που δεν ήταν μόνο οικονομική, αλλά και (πρωτίστως ίσως) ηθική, με όλα εκείνα τα φοβερά αθλητικά καμώματά μας να περνούν στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας επικαιρότητας! Και φυσικά τη μίζα και τη συνδιαλλαγή να καταγράφουν νέα «ιστορικά υψηλά», μεγαλύτερα και από εκείνα του '99, όταν με τις ευλογίες και την προτροπή της κυβέρνησης συνετελέσθη, στην ψύχρα, η πιο εγκληματική αναδιανομή πλούτου στην Ιστορία της χώρας.

http://www.enet.gr