Τα σκάνδαλα και η, δια του Τύπου, χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Του Νίκου Στεριανού

Την περασμένη εβδομάδα, τρία γεγονότα που συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους κυριάρχησαν στη θεματολογία του Τύπου, στα βασικά θέματα και τα κύρια άρθρα των εφημερίδων αλλά και στις στήλες των αρθρογράφων. Την Τετάρτη 19 Ιανουαρίου με ψήφους 5-0, δηλαδή απόλυτη ομοφωνία, το Δικαστικό Συμβούλιο απεφάνθη ότι τα αδικήματα για τα οποία είχαν παραπεμφθεί οι υπουργοί της ΝΔ  Δούκας, Μπασιάκος και Κοντός, αναφορικά με την υπόθεση του Βατοπεδίου, έχουν παραγραφεί. Έτσι η υπόθεση έκλεισε και τυπικά παρόλο που η κατάληξή της ήταν γνωστή πολύ πριν φτάσει στη Δικαιοσύνη. Την ίδια ημέρα, σε μια προσπάθεια αντιπερισπασμού, η κυβέρνηση δια του αρμοδίου υπουργού Δικαιοσύνης ανακοίνωσε αλλαγές στο νόμο περί ευθύνης υπουργών, οι οποίες άμεσα δεν έχουν καμία πρακτική αξία αφού δεν μπορούν να νομοθετηθούν και να εφαρμοστούν πριν αναθεωρηθεί το Σύνταγμα (δηλαδή πριν το 2013), το οποίο προβλέπει ταχύτατες παραγραφές αδικημάτων, όταν αυτές αφορούν σε υπουργούς.

Την επομένη, Πέμπτη 20 Ιανουαρίου, μετά από ένα απίστευτο αλισβερίσι, όπου τα ονόματα άλλαζαν ως την τελευταία στιγμή, δημοσιοποιήθηκαν, στο πλαίσιο της εξεταστικής επιτροπής οι πορισματικές θέσεις των κομμάτων για την υπόθεση Siemens. Χαρακτηριστικό και αυτής της υπόθεσης είναι το γεγονός πως όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει παραγραφή αδικημάτων- πλην ελαχίστων τα οποία ακόμη κι αν διερευνηθούν περαιτέρω, δεν μπορούν να φωτίσουν την υπόθεση ούτε στο ελάχιστο. Εντούτοις όλα τα κόμματα της εξεταστικής συμφωνούν πως η υπόθεση πρέπει να πάει σε Προανακριτική Επιτροπή, δηλαδή σε επιτροπή της Βουλής η οποία θα έχει το νομικό δικαίωμα, ύστερα από έρευνα, να προχωρήσει σε παραπομπές προσώπων στη Δικαιοσύνη. Τα δύο, μάλιστα, μεγάλα κόμματα, αν και γνωρίζουν την κατάληξη της υπόθεσης, πάνω απ’ όλα έθεσαν το μικροκομματικό τους συμφέρον, δηλαδή τις πολιτικές εντυπώσεις. Έτσι έριξαν το βάρος τους στα πρόσωπα τα οποία θα στείλουν στην προανακριτική με το ερώτημα τυχόν ποινικών ευθυνών. Ο κατάλογος, όπως δημοσιεύτηκε στον Τύπο, είναι χαρακτηριστικός:

Το ΠΑΣΟΚ ζητεί περαιτέρω διερεύνηση για τους δικούς του πρώην υπουργούς: Αναστάσιο Μαντέλη, Χρήστο Βερελή, Γιάννο Παπαντωνίου, Νίκο Χριστοδουλάκη, Άκη Τσοχατζόπουλο. Επίσης ζητεί διερεύνηση για τους υπουργούς της Ν.Δ: Μιχάλη Λιάπη, Γιώργο Αλογοσκούφη, Γιώργο Βουλγαράκη, Βύρωνα Πολύδωρα, Προκόπη Παυλόπουλο, Χρήστο Μαρκογιαννάκη και Γιάννη Παπαθανασίου. Αν κρίνει κανείς από τον αριθμό αυτών που παραπέμπονται στην περαιτέρω διερεύνηση, καταλήγει στο συμπέρασμα πως αφού οι περισσότεροι είναι υπουργοί της Ν.Δ (7) και οι λιγότεροι του ΠΑΣΟΚ (5) το σκάνδαλο μάλλον είναι περισσότερο μπλε χρώματος για το κυβερνών κόμμα.

Η ΝΔ από την πλευρά της, απέδωσε πολιτικές ευθύνες στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και πρότεινε για εξέταση τους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, Άκη Τσοχατζόπουλο, Γιάννο Παπαντωνίου, Νίκο Χριστοδουλάκη, Ευάγγελο Μαλέσιο, Αναστάσιο Μαντέλη, Χρήστο Βερελή και Γιώργο Παπακωνσταντίνου (για τη συμμετοχή του στο ΔΣ του ΟΤΕ επί κυβερνήσεων Σημίτη). Για τη Ν.Δ. το σκάνδαλο έχει χρώμα εντελώς πράσινο.

Το ΛΑΟΣ πρότεινε περαιτέρω έρευνα για τους Κώστα Σημίτη, Αναστάσιο Μαντέλη, Ντόρα Μπακογιάννη και Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η Αριστερά (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) τάχθηκε υπέρ της προανακριτικής χωρίς όμως να προτείνει ονόματα.

Ο Τύπος αναλαμβάνει να φιλτράρει το γεγονός: Η καταγγελία…

Η υπόθεση της SIEMENS έτσι όπως εξελίχθηκε θορύβησε τον Τύπο. Όχι αδικαιολόγητα. Πρόκειται για μια υπόθεση που δεν μοιάζει καθόλου με αυτή του Βατοπεδίου. Πίσω από το Βατοπέδι κρυβόταν αυτό που όλοι γνωρίζαμε και για το οποίο κανείς μέχρι σήμερα δεν επωμίστηκε ποινικές ευθύνες: Πρόκειται για τις προνομιακές σχέσεις της εκκλησίας με το κράτος, οι οποίες είναι γνωστές από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους. Όσα κι αν έγιναν στο πλαίσιο αυτών των σχέσεων σε βάρος των ελλήνων πολιτών, όσα προνόμια (οικονομικά και άλλα) κι αν δόθηκαν στην εκκλησία, στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτό συνιστούσε ένα πολιτικό ζήτημα που μόνο πολιτικά μπορούσε να επιλυθεί με τον διαχωρισμό της εκκλησίας από την Πολιτεία.

Στην υπόθεση της SIEMENS, όμως, έχουμε όλη την οικονομική βάση του πολιτικού συστήματος, αυτό που με δυο λόγια ονομάζεται πολιτικό χρήμα ή για την ακρίβεια «Μαύρο 

πολιτικό χρήμα». 

 

Το κουκούλωμα και αυτής της υπόθεσης αν μη τι άλλο, στις σημερινές συνθήκες, ξεγυμνώνει ένα πολιτικό σύστημα που ήδη βρίσκεται σε κρίση, δοκιμάζεται και εν πολλοίς αποσυντίθεται. Επομένως ο Τύπος κλήθηκε να παίξει το δικό του ρόλο αφού ως διαμορφωτής της λεγόμενης κοινής γνώμης πάντοτε φιλτράρει αυτό που προορίζεται για τον απλό πολίτη ώστε να φτάνει όσο το δυνατόν ανώδυνα για το πολιτικό και το οικονομικό σύστημα γενικότερα. Η μέθοδος φιλτραρίσματος είναι απλή: Καταρχήν παραδέχεσαι αυτό που δεν μπορεί να κρυφτεί. Το αποκαλύπτεις και το στιγματίζεις. Και αφού κάνεις αυτό, στη συνέχεια δίνεις μια ανώδυνη διέξοδο ως ερμηνεία και ως πρακτική αντίδρασης.

Έτσι, τα δημοσιεύματα του Τύπου της Παρασκευή 21 Ιανουαρίου είναι καταγγελτικά:

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στο βασικό θέμα της έγραφε: «Σε πολιτικά παίγνια εντυπωσιασμού, που συνοδεύτηκαν από έντονο παρασκήνιο, πιέσεις και διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ κυρίως, αλλά και της ΝΔ, εξελίχθηκε η διαμόρφωση των προτάσεων των δύο μεγάλων κομμάτων στην Εξεταστική για την υπόθεση Siemens… Είναι σαφές ότι οι χθεσινές εξελίξεις στην Εξεταστική θα πολώσουν περαιτέρω το ήδη βαρύ λόγω της οικονομικής κρίσης πολιτικό κλίμα, χωρίς όμως- αν δεν σημειωθούν μεγάλες εκπλήξεις, μέσω νέων αποκαλύψεων- ‘‘απτά’’ αποτελέσματα. Όπως αναγνωρίζουν στελέχη και των δύο μεγάλων κομμάτων, για τα περισσότερα από τα πρόσωπα που έχουν κατονομαστεί, τυχόν ποινικές ευθύνες έχουν παραγραφεί».

Το ΒΗΜΑ ONLINE τα έλεγε όλα στους τίτλους του βασικού του θέματος: «Σε αδιέξοδο η Επιτροπή για τη Siemens- ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ-ΦΑΡΣΕΣ ΜΕ ΠΑΖΑΡΙΑ ΝΤΡΟΠΗΣ- Σόου κομματικών εντυπώσεων από τους βουλευτές – Κάθε κόμμα φτιάχνει το δικό του κατηγορητήριο».

Τα ΝΕΑ σε πρωτοσέλιδο θέμα τους με τίτλο «SIEMENS η φαρσοκωμωδία» σημείωναν: «Χαρακτήρα φαρσοκωμωδίας προσέλαβε η επιλογή πολιτικών προσώπων για περαιτέρω διερεύνηση στο σκάνδαλο της SIEMENS. Τα δύο μεγάλα κόμματα κατέληξαν αργά χτες το βράδυ- έπειτα από ώρες “γράψε-σβήσε”- να καταθέσουν ξεχωριστές εισηγήσεις επιρρίπτοντας, το καθένα από την πλευρά του, τις ευθύνες σε συνολικά 15 νυν και πρώην υπουργούς».

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στο βασικό θέμα της ανέφερε: «Με καθαρά κομματικές επιδιώξεις επικοινωνιακού χαρακτήρα λειτούργησαν χθες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην κατανομή ευθυνών για τα σκάνδαλα της Siemens. Έπειτα από 12 μήνες λειτουργίας της εξεταστικής επιτροπής, τα δύο κόμματα εξουσίας προχώρησαν σε ένα πρωτοφανές μαγείρεμα ονομάτων που θεωρούν ότι εμπλέκονται στα σκάνδαλα, παρ’ ότι για την πλειονότητα των ονομάτων αυτών οι ευθύνες είναι παραγεγραμμένες».

Εξίσου καταγγελτικά είναι και τα άρθρα των εφημερίδων της ίδιας ημέρας:

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στο κύριο άρθρο της με τίτλο «Πραγματική κάθαρση», σημείωνε: «Τι θα συμβεί όμως τώρα; Ούτε κανείς θα τιμωρηθεί, αφού η υπόθεση δεν θα φτάσει ποτέ στα δικαστήρια, αλλά και οι κατονομαζόμενοι ως υπεύθυνοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να δικαστούν, ώστε να αποδείξουν την ενδεχόμενη αθωότητά τους. Όλα αυτά δεν συνιστούν πραγματική κάθαρση και σίγουρα δεν μειώνουν τον θυμό μίας κοινής γνώμης, που γνωρίζει πια για το ‘‘έγκλημα’’ αλλά δεν βλέπει την τιμωρία».

Το ΕΘΝΟΣ στο δικό του κύριο άρθρο με τίτλο «Αποκαλυπτήρια μικροκομματισμού», ανέφερε: «Δεν διεκδικεί, ως γνωστόν, δάφνες αποτελεσματικότητας η διερεύνηση από την εξεταστική επιτροπή της Βουλής των σχέσεων της Siemens με τις κυβερνήσεις, τα κόμματα και τους πολιτικούς μας. Και, δυστυχώς, ούτε και τα πορίσματα πείθουν πως είναι απαλλαγμένα από κομματικές υστεροβουλίες και σκοπιμότητες, όταν μάλιστα αυτές προβάλλονται με τον προκλητικότερο δυνατό τρόπο και όταν η σύνταξή τους έγινε μέσα σε μία πολιτική ατμόσφαιρα που κυριαρχούσαν φήμες και καταγγελίες για συμψηφισμούς»…

Ο Αντώνης Καρακούσης σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ ONLINE, υπό τον τίτλο «Καραγκιοζιλίκια», έγραφε: «Όσα συνέβησαν στο Κοινοβούλιο με τα πορίσματα του σκανδάλου της Siemens και όσα ακολούθησαν στα δελτία των ‘‘8’’ με τους ‘‘καραγκιόζηδες’’ και τα ‘‘καραγκιοζιλίκια’’ κομματικών εκπροσώπων φανερώνουν, αν μη τι άλλο, την έκπτωση της πολιτικής ζωής, την υποβάθμιση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών και βεβαίως το πρόβλημα αντιπροσώπευσης που έχει η χώρα… Τελικώς η χώρα δεν κινδυνεύει με πτώχευση από τις εξωτερικές δυνάμεις… Αντιθέτως η χώρα κινδυνεύει με εσωτερική κατάρρευση και πτώση. Όπως λέει και ένας παλιός της πολιτικής, κινδυνεύει να σαπίσει στον βούρκο που κυλιέται…».

….Βολικές ερμηνείες και η προτεινόμενη… διέξοδος

Την επομένη, Σάββατο 22 Ιανουαρίου, η αρθρογραφία του Τύπου στράφηκε στις βολικές ερμηνείες. Η υπόθεση της SIEMENS κατέληξε σε φιάσκο για ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς αλλά όχι για τον κύριο και ουσιαστικότερο λόγο που όλοι θέλουν να αποσιωπούν: Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα μέχρι σήμερα έτσι λειτουργούσε και έτσι εξασφάλιζε τα προς το ζην: με το «δούνε και λαβείν» ανάμεσα στην πολιτική και οικονομική εξουσία. Ένα «δούνε και λαβείν» το οποίο ουδέποτε θα αποκάλυπταν οι πρωταγωνιστές του, τα δύο μεγάλα κόμματα, τα οποία κλήθηκαν να το… διερευνήσουν. Ας απολύσουμε όμως ορισμένες από τις βολικές ερμηνείες του θέματος:

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στο κύριο άρθρο της με τίτλο «Με face control οι “ένοχοι” της Siemens» καταλήγει: «Είτε λόγω αντικειμενικών αδυναμιών (τα σαΐνια της SIEMENS ήξεραν καλά να κρύβουν τις βρομιές τους, σε συνεργασία με Έλληνες αποδέκτες των μιζών) είτε λόγω ανικανότητας, η επιτροπή της Βουλής απέτυχε να ξεσκεπάσει το σκάνδαλο, με αποδείξεις και μαρτυρίες. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, όταν ο Χριστοφοράκος και οι εντιμότατοι φίλοι του την κοπάνησαν και από τα ασφαλή καταφύγιά τους κάνουν χάζι με όσα συμβαίνουν εδώ; Έτσι και αυτό το σκάνδαλο οδηγείται σε κουκούλωμα (άλλωστε πολλά αδικήματα έχουν παραγραφεί). Οι βουλευτές της εξεταστικής το γνωρίζουν. Για να πετάξουν από πάνω τους την ευθύνη, άρχισαν να γράφουν και να σβήνουν επί μέρες τους καταλόγους με τους προς παραπομπή, με μέθοδο που θυμίζει face control. Θλιβερό, πλην αληθινό…».

Το ΕΘΝΟΣ στο δικό του κύριο άρθρο με τίτλο «Η φάρσα των Εξεταστικών» καταλήγει: «Εκείνο που θα πρέπει περισσότερο από καθετί άλλο ν’ απασχολήσει την πολιτική ηγεσία του τόπου, και ιδιαίτερα τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, είναι η αποφυγή φαινομένων όπως αυτά που βιώσαμε με την Εξεταστική για το Βατοπέδι και τώρα με την Εξεταστική για τη Siemens. Από τη στιγμή που δεν είναι διατεθειμένες να υπερβούν τα στενά μικροκομματικά τους συμφέροντα, προτιμότερο είναι να μη δικαιώνουν κάθε τόσο όσους τις καταγγέλλουν για συγκάλυψη της αλήθειας και για προσπάθειες συμψηφισμών. Όχι άλλες Εξεταστικές, λοιπόν».

Ο Π. Τσίμας (γνωστός και για τις φιλικές του σχέσεις με τον Χριστοφοράκο) στο άρθρο του στα ΝΕΑ με τίτλο «Ανακυκλώνοντας σκάνδαλα», καταλήγει: «Έτσι πιαστήκαμε όλοι σε έναν μοιραίο φαύλο κύκλο: όσο πιο παθιασμένη, υπερβολική και δραματική είναι η προεκλογική εκστρατεία των σκανδάλων, υπαρκτών ή φανταστικών, από την εκάστοτε αντιπολίτευση, τόσο πιο κυνική και ανυπόφορη μοιάζει στα μάτια των πολιτών η μετεκλογική σιγή και συγκάλυψη. Τα επίχειρα της εμπλοκής του σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο πληρώνει σήμερα ο πολιτικός κόσμος. Και όχι μόνο αυτός, δυστυχώς».

Πολύ ωραία. Φταίνε τα σαΐνια της SIEMENS που ήξεραν να κρύβονται καλά, φταίει η ανικανότητα της εξεταστικής Επιτροπής, οπότε όχι άλλες Εξεταστικές, φταίει που παραφορτώνουμε την πολιτική αντιπαράθεση με σκάνδαλα και σκανδαλολογία. Συνεπώς, όμορφος κόσμος, ιδανικός, αγγελικά πλασμένος. Έτσι είναι; Όχι απαντάει ο μετρ του θέματος που αντιλαμβάνεται πως πρέπει να υπάρχει διέξοδος στο κοινό ώστε να εκτονώσει την οργή του. Ο λόγος για τον Σταύρο Ψυχάρη που στο άρθρο του στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ (23/1) υπό τον τίτλο «Ραντεβού στις Κάλπες», γράφει: «Το λεγόμενο Σκάνδαλο της Ζήμενς είναι ομολογημένο και έχει τη σφραγίδα της Βουλής των Ελλήνων, η οποία με μεγάλη υπερκομματική πλειοψηφία απεφάσισε να εξετάσει το πρόβλημα, να εντοπίσει ευθύνες και να ανοίξει τον δρόμο για την κάθαρση- με τιμωρία όσων κριθούν ένοχοι… Συμφωνούν όλοι στη Βουλή ότι υπάρχει σκάνδαλο. Αλλά διαφωνούν για τα πρόσωπα. Έτσι γίνονται… διαπραγματεύσεις, πόσοι θα κατονομασθούν ως ύποπτοι ενοχής, από τη μια ή την άλλη πλευρά. Ένα ιδιότυπο ανατολίτικο παζάρι έρχεται να συμπληρώσει την κολοκυθιά. Και το σκηνικό ολοκληρώνεται με την εμφάνιση του από μηχανής θεού, ο οποίος δίνει τη λύση στη σύγχρονη ‘‘τραγωδία’’. Ποια σημασία, λέει ο ‘‘θεός’’, έχουν τα ονόματα αφού το αδίκημα έχει… παραγραφεί; Αλλά ο Χορός δεν έχει ακόμη μιλήσει. Και στις μέρες μας οι Χορικοί έχουν ψήφο και σταυρό προτιμήσεως αν οι εκλογές γίνουν σε λογικό χρόνο. Αφού η παραγραφή αποτρέπει την ποινική τιμωρία των ενόχων, η των τοιούτων παθημάτων κάθαρσις μπορεί να επέλθει με την ψήφο. Συγκρατήστε ονόματα, και ραντεβού στις κάλπες».

Με άλλα λόγια πάρτε χαρτί και μολύβι και σημειώστε τα ονόματα που προτείνονται για παραπομπή στην προανακριτική και στις επόμενες εκλογές μην ψηφίστε εκείνους που θα είναι υποψήφιοι στην εκλογική σας περιφέρεια. Οι περισσότεροι βεβαίως δεν θα είναι πουθενά υποψήφιοι αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Ο κ. Ψυχάρης σας βρήκε διέξοδο εκτόνωσης της οργής σας και φυσικά το δρόμο προς την… κάθαρση της πολιτικής ζωής εφόσον βεβαίως οι εκλογές γίνουν σύντομα. Τώρα κοντά δηλαδή ή σε «λογικό χρόνο», όπως λέει ο ίδιος. Αν γίνουν όμως αργότερα, αν γίνουν όπως κανονικά προβλέπεται το 2013; Ε, τότε… Κανένας θυμός δεν κρατάει τόσο πολύ κι ούτε η μνήμη έχει την ίδια ισχύ και ένταση στο πέρασμα του χρόνου. Μόνο το δούλεμα δια του Τύπου είναι μια μηχανή που δεν σταματάει ποτέ να δουλεύει.-

http://www.inprecor.gr