Του Μενέλαου Γκίβαλου
Oι πραγματικοί φορείς εξουσίας, που ασκούν επί της ουσίας
τη διακυβέρνηση της χώρας, εμφανίστηκαν την περασμένη εβδομάδα στα πρόσωπα των κυρίων Ντομινίκ Στρος-Καν και Όλι Ρεν –σε μια επίδειξη ισχύος– για να τονίσουν και να υπενθυμίσουν ποιος ασκεί την κυριαρχία, ποιος παίρνει τις κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν την πορεία της χώρας και του λαού της.
Ο κεντρικός στόχος της κυβέρνησης των εντολοδόχων / διαχειριστών για την αμέσως επόμενη περίοδο συμπυκνώνεται στο «σύνθημα»: ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ. Η σαρωτική προώθηση των επιλογών του Μνημονίου –που νομιμοποιούνται και τυπικά τις ημέρες αυτές στο Κοινοβούλιο– αποτελεί μια βίαιη επέλαση κατά των εισοδημάτων και των θεσμικών ερεισμάτων των εργαζομένων, σε όλους σχεδόν τους εργασιακούς τομείς.
Δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, μόνιμοι ή συμβασιούχοι, οδηγούνται στο «θυσιαστήριο» του Μνημονίου για να αποκτήσουν μια κοινή εργασιακή ταυτότητα, μια νέα ιδιότητα: Αυτή του εργαζόμενου που αμείβεται με τους κατώτερους ή κατώτατους μισθούς, που δεν έχει κατοχυρωμένα δικαιώματα, δεν μπορεί καν στην πράξη να διαπραγματευτεί με τον όποιο εργοδότη του και δεν έχει πλέον διασφαλισμένη εργασία ακόμα και στο δημόσιο τομέα.
Μερικές φορές η ιστορία, η πραγματικότητα, εκδικείται τους υποκριτές και ψευδολόγους με σκληρό τρόπο: Πριν από λίγους μήνες ο κ. Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του κατήγγειλαν τη ΝΔ και την εργασιακή δουλεία του θεσμού των stages, υποσχόμενοι αξιοκρατία και δίκαιη αμοιβή στους εργαζόμενους.
Σήμερα, με νόμους που ψηφίζονται στο Κοινοβούλιο, όλοι οι εργαζόμενοι, σε όλους σχεδόν τους τομείς μετατρέπονται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με τη μία ή την άλλη απόφαση, σε «stagiaires». Ένας θεσμός που δίκαια αποτέλεσε στόχο επίκρισης γίνεται σήμερα νόμος, καθολική, υποχρεωτική, καταναγκαστική πραγματικότητα.
Ο κ. πρωθυπουργός δεν προωθεί μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στην παραγωγική αναδιάρθρωση και στην ανάπτυξη. Χρησιμοποιώντας εκβιασμούς, διλήμματα, τελεσίγραφα που ζητούν την παράδοση των εργαζομένων, έχει κηρύξει έναν ΕΠΙΣΗΜΟ, ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ κατά της εργασίας και κατά του ευρύτερου τμήματος της μεσαίας τάξης. Αντί για τη συνεννόηση και τη συναίνεση έχει επιλέξει τη σύγκρουση, τη βίαιη επιβολή, την οποία προωθεί μέσω της εξαθλίωσης των εργαζομένων.
Ο πρωθυπουργός και η «ηγετική ομάδα» που τον περιβάλλει ερμήνευσαν –ορθώς από την πλευρά τους– το αποτέλεσμα των εκλογών για τον «Καλλικράτη» ως ψήφο νομιμοποίησης και συναίνεσης για τα σκληρά μέτρα που ψηφίζονται τις ημέρες αυτές.
Στην πράξη τώρα αποκαλύπτεται τι σήμαιναν το 2,5% της υπεροχής του ΠΑΣΟΚ έναντι της ΝΔ και το «σκορ» των 8 προς 5 στους περιφερειάρχες... Κι όσοι, είτε συναινούντες είτε εκβιαζόμενοι είτε από «άγνοια κινδύνου» έδωσαν το «δικαίωμα» στον κ. Παπανδρέου και στην κυβέρνησή του να ισοπεδώσει την ελληνική κοινωνία ας κατανοήσουν –έστω και εκ των υστέρων– με ποιον τρόπο ο πρωθυπουργός «χρησιμοποίησε» την ψήφο τους...
Ο κ. Γ. Παπανδρέου διαρρηγνύει με ταχείς ρυθμούς τους δεσμούς του κυβερνώντος κόμματος με την ελληνική κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ απομονώνεται από την κοινωνική - εκλογική του βάση, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός επικοινωνεί αποκλειστικά με την ιδιότυπη εξωκοινοβουλευτική - ολιγαρχική ομάδα των «εμπίστων» του. Έχοντας απωλέσει την εμπιστοσύνη του λαού, κυβέρνηση και πρωθυπουργός κατέληξαν να αποτελούν το μεσολαβητή μεταξύ της υπερ-κυβέρνησης της τρόικας και του ΔΝΤ και των μεγάλων εγχώριων συμφερόντων, όπως ο ΣΕΒ, οι προμηθευτές, το τραπεζικό κεφάλαιο...
Γι’ αυτό και το σύστημα των συμφερόντων επιδιώκει να επιβάλει τη συναίνεση, την υποταγή των κομμάτων, των κοινωνικών φορέων, των εργαζομένων. Όμως αντί για τη «σιωπή των αμνών» που επιδιώκει, σύντομα θα αντιμετωπίσει μια καθολική αντίδραση και αντίσταση που δεν θα μπορεί πια να τη χειραγωγήσει. Ούτε με την προπαγάνδα των ΜΜΕ ούτε νε τους μηχανισμούς καταστολής.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.