Το σαλόνι των βρυκολάκων

Η μεγαλοαστική τάξη παγκοσμίως διαθέτει κάποια χαρακτηριστικά που έχουν καταγραφεί κατά κόρον στην τέχνη. Από τον Παζολίνι και τον Μπουνιουέλ μέχρι τον Τσιφόρο, ο κοσμοπολιτισμός, η ματαιοδοξία, ο αριβισμός, ο αμοραλισμός, η ακόρεστη δίψα για προβολή χρήμα και δύναμη, οι στενές σχέσεις με το πάσης φύσης ιερατείο, η διαπλοκή με την εξουσία των μεγαλοαστών έχουν αποτελέσει αφορμή για αξέχαστες παραβολές, δράματα και κωμωδίες.
Εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά που συναντώνται σους μεγαλοαστούς ανά την υφήλιο οι Έλληνες μεγαλοαστοί διαθέτουν και κάποια επιπλέον. Η Ελληνική μεγαλοαστική τάξη είναι αγράμματη. Δεν διαθέτει ούτε παράδοση, ούτε κουλτούρα. Οι πολύ κοντινοί πρόγονοι (πατεράδες, παππούδες) των σημερινών λεφτάδων υπήρξαν βαρκάρηδες, κτηνοτρόφοι, μαυραγορίτες που πλούτισαν στην Κατοχή, προσκυνημένοι κοτζαμπάσηδες ως την απελευθέρωση, τσιφλικάδες, εργολάβοι του ’50-’60, λαμόγια του δημοσίου, δανειολήπτες της Χούντας, και γενικότερα όλη η μούργα της Ελληνικής κοινωνίας που πλούτισε με πολλούς και διάφορους τρόπους. Οι επίγονοί τους λοιπόν δεν έχουν πετάξει ακόμα από πάνω τους την ξιπασιά των προγόνων τους. Την κουβαλάνε και την επιδεικνύουν με κάθε αφορμή.
Το cd του αγαπημένου μας Μπομπ Σφουγγαράκη την Κυριακή που μας πέρασε συνοδευόταν και από μια εφημερίδα ονόματι Real News. Είναι από αυτές των πολλαπλών χρήσεων που τις χρησιμοποιείς για να στρώσεις στο πάτωμα όταν βάφεις, για να τυλίξεις ψάρια, για προσάναμμα κλπ. Σε ένα ειδικό πολυσέλιδο ένθετο αφιερωμένο στο βίο και την πολιτεία των εγχώριων μεγαλοαστών με πρωτοσέλιδο “Στα άδυτα του prive club των πλουσίων!” μπορούσε να διαβάσει κανείς και το παρακάτω άρθρο:

"Μετά το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, όπου τα πριβέ κλαμπ λειτουργούν αυστηρά και μόνο για τα VIP μέλη τους, το πρώτο members club αποτελεί έναν must θεσμό και στην Ελλάδα. Το Salon de Bricolage είναι αναμφισβήτητα το πιο “δύσκολο” κλαμπ-εστιατόριο, αφού για να εξασφαλίσεις την είσοδο σου απαιτείται μια ειδικά σχεδιασμένη ηλεκτρονική κάρτα με το όνομά σου. (…) Το Salon de Bricolage καταγράφει ως μέλη του μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα της αθηναϊκής κοινωνίας. Άννα Βίσση, Πάρις Κασιδόκωστας, Εριέττα Κούρκουλου, Σωκράτης Κόκκαλης Junior, Σταύρος Ξαρχάκος, Αλέξανδρος και Μαρία Ελένη Λυκουρέζου, ο αρχιτέκτονας Τάσος Ζέππος, η εισαγωγέας της Porsche Νταίζη Μανιατοπούλου, ο μεσίτης Γιάννης Πλουμής, Τζώνυ Καλημέρης, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Δημήτρης Λιγνάδης, Δάφνη Ζουμπουλάκη, το ζεύγος Κόβα, Ρεβέκκα Καμχή, Γιώργος Μαζωνάκης, Μιχάλης Χατζηγιάννης. (…) Σύμφωνα με την πρόθεση των ιδιοκτητών, δεν πρόκειται να γίνουν δεκτά πάνω από τριακόσια μέλη, τα οποία πρέπει πρώτα να πάρουν έγκριση μιας ειδικής επιτροπής την οποία αποτελούν ο Κωνσταντίνος Ρήγος, ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, η υπεύθυνη για τον φωτισμός των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας Ελευθερία Ντεκό, ο σκηνογράφος Γιώργος Γαβαλάς, η art director Θεανώ Πετρίδου και ο Δημήτρης Τσακούμης. (…)"

500 ευρώ είναι η εγγραφή και άλλα 500 απαιτούνται για την ετήσια συνδρομή στην “αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία” (χα, χα, χα) που διαθέτει και γαλλικό εστιατόριο, ενώ στο web site της δηλώνει πως είναι ένα “ανεξάρτητο κράτος για τους “will be”, για αυτούς δηλαδή που ξεχωρίζουν στον τομέα τους“.
Με όλα αυτά δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς που απορούν με την οργή των νέων. Που απορούν γιατί τα παιδιά τα σπάνε ενώ ακούνε, βλέπουν, διαβάζουν, βιώνουν όλη αυτή την ξεφτίλα γύρω τους. Που δεν ανέχονται club και εστιατόρια για λίγους όπου για να μπεις πρέπει να σε εγκρίνει (Ελληνικό σύνταγμα είπατε;) ο Κουτσογιαννόπουλος και η Ντεκό (η ποια;). Που δεν δέχονται οι “will be” που θα καθορίσουν το μέλλον του (και που εν πολλοίς ευθύνονται για την κατάντια του παρόντος) να είναι ο κάθε Κόκκαλης, ο κάθε Κασιδόκωστας (σ.σ. κάποιος Κώστας Κασιδιάρης ήταν προφανώς ο πρόγονος απ’ τον οποίο έλκει το όνομα η οικογένεια) κι η κάθε Καμχή – νάτο και το Εβραϊκό λόμπυ (αυτή όταν λέει το επίθετό της πρέπει να της λένε “γείτσες“) και γενικώς όλα αυτά τα “ανυποψίαστα, μηδενικά πλάσματα, και γι’ αυτό προνομιούχα” όπως λέει κι ο Καρυωτάκης.
Salon de Bricolage σημαίνει σαλόνι ερασιτεχνίας αλλά νομίζω πως θα ταίριαζε καλύτερα το Ελληνικό ομόηχο “Σαλόνι των Βρυκολάκων”.




http://www.varometro.net/