Η εξουσία ως Ηρώδης

Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΙΟΥΤΗ siouti@enet.gr

Το τι προηγήθηκε, το ξέρουμε όλοι.

Την κρίση που ακολούθησε, αφήσαμε να διαχειριστούν αυτοί που τη (συν)δημιούργησαν, οι οποίοι ζητούν να πληρώσουν όσοι δεν φταίνε. Η εξουσία και οι απολογητές της (στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και η χρυσοπληρωμένη «δημοσιογραφία») εδώ και μήνες επιμένουν ότι οι κυβερνητικές επιλογές είναι μονόδρομος και επιτίθενται εργολαβικά σε όποιον επιχειρήσει να εκφράσει άλλη άποψη.

Ενας από τους μεγάλους επιχειρηματίες της χώρας έλεγε πρόσφατα ότι «είναι βέβαιο πως δεν θα το περάσουμε όλοι το ποτάμι». Εκείνος δεν ανησυχεί όμως, γιατί ξέρει ότι οι ισχυροί θα το περάσουν. Οι αδύναμοι είναι αυτοί που θα πνιγούν στα φουσκωμένα νερά του, καθώς η «σχεδία διάσωσης» δεν θα τους χωρέσει. Αλλά κανείς δεν θα τους προειδοποιήσει γι' αυτό.

Και η αριστερά; Γιατί δεν αφουγκράζεται τη σιωπηλή αγωνία της κοινωνίας; Γιατί δεν αντιλαμβάνεται την υπόγεια ενέργεια που σωρεύεται αναζητώντας στα τυφλά κάποιο ρήγμα;

Είναι ολοφάνερο ότι καμία ελπίδα δεν υπάρχει από τα σημερινά κόμματα της αριστεράς. Το μόνο που φαίνεται να ενδιαφέρει τις ηγεσίες τους είναι να παραμείνουν αφεντικά στα μαγαζιά τους, τα οποία θέλουν μικρά για να τα ελέγχουν. Το ΚΚΕ μεταθέτει τη λύση στη δευτέρα παρουσία της επανάστασης και ο Συνασπισμός περιορίζεται στον ανώδυνο ακτιβισμό. Και οι δύο (χωριστά) βγάζουν τον κόσμο «βόλτα» για εκτόνωση (συλλαλητήρια, συγκεντρώσεις και πορεία: Κλαθμώνος - Σύνταγμα- Ομόνοια ) και μετά όλοι στα σπίτια.

Οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές ήταν η τελευταία τους ευκαιρία και την ξόδεψαν. Χιλιάδες οργισμένοι με την εξουσία πολίτες προτίμησαν ν' απέχουν, παρά να τους ψηφίσουν, ακόμα και ως πράξη διαμαρτυρίας.

Δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης δηλώνουν στις συζητήσεις τους ότι «όσο υπάρχουν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός δεν φοβόμαστε, γιατί τα πράγματα θα κινούνται εντός πλαισίου».

Τι φοβούνται; Το άγνωστο. Τρέμουν το καινούριο που αναζητά η κοινωνία, αλλά που ακόμα δεν έχει γεννηθεί. Γι' αυτό και η εξουσία, σαν τον Ηρώδη, σφάζει κάθε νήπιο που μοιάζει ύποπτο. Γεμίζουν τις φυλακές με τους Ρομπέν των σουπερμάρκετ, που κλέβουν μακαρόνια και τα μοιράζουν στους φτωχούς, και με τους εικοσάχρονους με τα καψούλια που παρουσιάζουν ως αδίστακτους τρομοκράτες (αλλά κι αυτή τη φορά το νήπιο που φοβούνται θα γεννηθεί αλλού).

Κατέστρεψαν τους νέους που πλέον δεν ελπίζουν τίποτα. Η επόμενη φάση θα είναι να μην φοβούνται τίποτα. Σε λίγο, ίσως δεν θα έχουν και τίποτα να χάσουν.