Γιατί η ΕΚΤ έκανε "αύξηση κεφαλαίου";

Η ΕΚΤ πρόσφατα ανακοίνωσε πως έκανε "αύξηση αποθεματικού κεφαλαίου" - από €5.76 δις σε €10.76 δις.

Το γιατί το έκανε αυτό είναι απλό: Προετοιμάζεται για νέο γύρο "πακέτων σωτηρίας", με τις χρεωκοπημένες τράπεζες στην Ισπανία να είναι το πιο έντονο πρόβλημα για το τραπεζικό σύστημα, στο άμεσο τουλάχιστον μέλλον. Ας μην ξεχνάμε πως η Ισπανία είναι πολύ μεγαλύτερο μέγεθος από Ελλάδα, Ιρλανδία, κτλ.

Όπως πάντως επισημαίνει το zerohedge στο άρθρο που δώσαμε στο λινκ παραπάνω, η ΕΚΤ έχει -πλέον- €10.76 δις για να "καλύψει" assets συνολικής αξίας €1.924 ΤΡΙΣ (δηλαδή 178 περίπου φορές παραπάνω - ο αντίστοιχος δείκτης για τις ΗΠΑ είναι 42 φορές παραπάνω. Η ΕΚΤ είναι πιο εκτεθειμένη από τη FED).

Ο Reggie Middleton, που ορθά είχε προβλέψει την κρίση, και τις χρεωκοπίες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, και επίσης προβλέπει τη διάλυση του ευρώ, έχει ήδη κάνει μια αναλυτικότατη παρουσίαση, με νούμερα, διαγράμματα, κτλ δείχνοντας ότι και η Ισπανία έχει χρεωκοπήσει, ενώ ο Ambrose Evans-Pritchard παρατηρεί στην Telegraph ότι η ΕΚΤ "οπλίζεται" για την επερχόμενη "Ισπανική κρίση":

The ECB said it would raise its subscribed capital by €5bn (£4.2bn) to €10.76bn, the first increase since the launch of the monetary union. "Basically they are insuring themselves in case they have to step up bond purchases, and that probably implies Spain," said Julian Callow from Barclays Capital. "They have to be ready to dig the fire-break early on this because Spain is too large to handle, and there is risk of contagion to Italy."

Η ΕΚΤ είναι πλέον ανοιχτά κι ωμά μια ρουφήχτρα που απλά ρημάζει τους εργάτες, προκειμένου να διατηρήσει ζωντανές τις ψόφιες τράπεζες στην Ευρώπη, καθώς τα δάνεια του τραπεζικού συστήματος, που επί τόσα χρόνια διατηρούσαν "την αγορά να κινείται", ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΘΟΥΝ. Και δε θα αποπληρωθούν. Οπότε όλες οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες, πλην όμως αυτές έχουν αποκτήσει, χάρη στην οικονομική τους δύναμη, και τεράστια πολιτική δύναμη. Έτσι, έχουν ξαφρίσει -και συνεχίζουν να ξαφρίζουν- τους λαούς, με το να αρπάζουν όσα περισσότερα μπορούν μέσω των "πακέτων σωτηρίας" που γενναιόδωρα τους δίνουν τα κράτη.

Η ΕΚΤ είναι επί της ουσίας ο μοναδικός αιμοδότης των "ζόμπι"-τραπεζών αυτών - μάλιστα το τελευταίο διάστημα η ΕΚΤ αγοράζει ολοένα και περισσότερα ομόλογα, σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, προκειμένου να κρατήσει, "με νύχια και με δόντια" εν ζωή τις τράπεζες και τα κράτη (γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να τα ξεχωρίσουμε αυτά τα δύο, με την έννοια ότι τα κράτη έχουν "τραπεζοποιηθεί", με το τραπεζικό κεφάλαιο να είναι εντελώς κυρίαρχο σε σχέση με οτιδήποτε άλλο):

Την ίδια, η Γερμανία αφήνει τους πάντες να "καίγονται", αν όχι να "τσουρουφλίζονται", ώστε στο τέλος, απελπισμένοι καθώς θα είναι, να συρθούν από πίσω της και να πέσουν στα γόνατα της, παρακαλώντας την να δεχτεί την "οικονομική ενοποίηση" της Ευρώπης, με τη Γερμανία στο ρόλο της Ρώμης, και τους υπόλοιπους να είναι αποικίες της.

Προς το παρόν, ο Weber, ο γνωστός πλέον εκπρόσωπος της Γερμανίας στην ΕΚΤ, που τον προορίζουν και για επόμενο πρόεδρο της μετά τον Τρισέ, απέρριψε για μια ακόμα φορά τα ευρωομόλογα (δε θέλει να πληρώσει παραπάνω η Γερμανία για κανέναν).

Την ίδια ώρα βέβαια, ο Wolfgang Schaeuble, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών βλέπει στο μέλλον μια "πολιτική ενοποίηση" της Ευρώπης, κάτι που βέβαια περνά μέσα από την μερική ή ολική "κινεζοποίηση" των εργατών (για να είναι ανταγωνιστικοί), την προτεκτορατοποίηση χωρών και επίσης χρειάζεται να ρυθμιστεί και το θέμα με τα χρέη των τραπεζών, αφού τα κράτη αδυνατούν να δώσουν στις τράπεζες όλα αυτά που ζητούν, και έτσι μερικές τράπεζες δε θα αντέξουν. Και το ίδιο ισχύει και για μερικά κράτη. "Λεπτομέρειες" βέβαια όλα αυτά...Δώστε τα όλα στις τράπεζες και κατά τα άλλα "πίστευε και μη ερεύνα". 

Οι τράπεζες εξάλλου που κινδυνεύουν είναι Γερμανικές, Γαλλικές, Αμερικάνικες, κτλ. Τι και αν πεθαίνουν άνθρωποι, τι και ούτε το νοίκι και τους λογαριασμούς δε μπορούν να πληρώσουν ολοένα και περισσότεροι. Ας ψοφήσουν. Για τις τράπεζες, είναι "ή αυτοί οι εμείς". Και έχουν διαλέξει πλευρά (τη δική τους), έχοντας καταλάβει πολύ καλά το που βρισκόμαστε και το πόσο οριακά είναι τα πράγματα, ενώ οι υπόλοιποι "ακόμα ψάχνονται".

Και ενώ ακόμα και οι τράπεζες παραδέχονται ότι τα χρέη δε μπορούν να αποπληρωθούν (πχ ο Buiter της Citigroup ζητά να τυπωθούν πάνω από 1.5 τρις ευρώ, και να υπάρξουν και "haircuts" στα χρέη), ενώ το ίδιο λένε πλέον και ο Ρουμπίνι ("Αναδιάρθρωση χρέους ή επιστροφή στην δραχμή, λέει ο Νουριέλ Ρουμπινί"), αλλά και άλλοι αστοί οικονομολόγοι (πχ εδώ στη guardian), αυτό δε γίνεται δεκτό προς το παρόν (παρότι μακροπρόθεσμα τους συμφέρει). Η Citigroup το λέει ανοιχτά ότι "η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, καταλήγοντας σε μερική αναδιάρθρωση του κρατικού της χρέους", αλλά από την άλλη όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, περιμένοντας το "θαύμα". Η μάλλον, οι λαοί περιμένουν ένα θαύμα" (που ποτέ βέβαια δεν πρόκειται να συμβεί από μόνο του). Οι τράπεζες ΕΝΕΡΓΟΥΝ - ρουφάνε "αίμα" από την ΕΚΤ, ώστε να είναι έτοιμες για τις χρεωκοπίες που έρχονται. Θυμίζουμε ένα παλιότερο άρθρο του M. Pettis που είχαμε δει παλιότερα:

...Η οικονομική ανάκαμψη στις χώρες που επλήγησαν από την κρίση δεν θα ξεκινήσει μέχρι να αναγνωριστούν ως χρεωκοπημένα και λάβουν άφεση του χρέους από τους πιστωτές τους. Πριν από κάθε κήρυξη πτώχευσης υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι η πιστώτρια χώρα αντιμετωπίζει απλώς ένα βραχυπρόθεσμο πρόβλημα χρηματοδότησης, καθώς και ότι με πολλή πειθαρχία και λίγη καλή θέληση θα είναι σε θέση να συνεχίσει την πορεία της από την κρίση. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πολλές «λύσεις» αναδιάρθρωσης του χρέους προτείνονται - οι οποίες συνεπάγονται την αύξηση του χρέους, και συχνά με τον πιο οικονομικά αποσταθεροποιητικό τρόπο - που καθιστούν αναπόφευκτα την τελική επίλυση της κρίσης πολύ πιο δύσκολη και οι οποίες αυξάνουν σημαντικά τα ασφάλιστρα για την περίπτωση χρεωκοπίας. ... Η χρεωκοπία της Ελλάδας δεν θα αναγνωριστεί επίσημα για πολλά χρόνια.  Όταν οι περισσότερες από τις υποχρεώσεις του χρεωκοπημένου κράτους ήταν κατανεμημένες σε μια ευρεία ποικιλία ομολογιούχων, οι δυνάμεις της αγοράς ενεργούσαν αρκετά γρήγορα για να αναγκάσουν άφεση (haircut) χρέους. Ανεξόφλητα ομόλογα λαμβάνουν μεγάλες εκπτώσεις, και είναι πολύ πιο εύκολο για κάποιον που αγόρασε το χρέος στο 1/3 της ονομαστική αξία του να συμφωνήσει με 50% άφεση του χρέους από ό, τι για κάποιον που έκανε το αρχικό δάνειο. Αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά με την τρέχουσα κατανομή των χρεών των χρεωκοπημένων ευρωπαϊκών κρατών, όπως ήταν και με τα κρατικά δάνεια της δεκαετίας του 1970. Είναι συγκεντρωμένα στο εσωτερικό του τραπεζικού συστήματος, και οι τράπεζες δεν μπορούν να αντέξουν τις απώλειες χωρίς οι ίδιες να καταρρεύσουν σε χρεοκοπία.  Αυτό δεν μπορεί να επιτραπεί να συμβεί. Η κρίση του χρέους των ΛΑΧ της δεκαετίας του 1980 μαινόταν για σχεδόν μια ολόκληρη δεκαετία - μια δεκαετία παύσης πληρωμών, φυγής κεφαλαίων, και έντονα χαμηλής ανάπτυξης - πριν οι πιστωτές επισήμως αναγνώρισαν ότι οι περισσότεροι αγωνιζόμενοι δανειολήπτες δεν θα μπορούσαν να εξοφλήσουν το χρέος τους και χρειάζονταν μερική άφεση χρέους. Η πρώτη επίσημη αναγνώριση της διαγραφής χρεών συνέβη με το σχέδιο αναδιάρθρωσης του Μεξικού Brady το 1990. Η ανάπτυξη επέστρεψε στις περισσότερες χώρες μόνο αφότου κατέστη σαφές ότι θα λάβουν άφεση χρέους. Γιατί πήρε τόσο καιρό; Ήταν οι τράπεζες ηλίθιες; Όχι, οι τράπεζες γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν επρόκειτο να πάρουν πίσω τα χρήματά τους ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, αλλά για να το αναγνωρίσουν επίσημα αυτό θα έπρεπε να χάσουν περισσότερα κεφάλαια για την απορρόφηση των ζημιών από όσα είχαν. Η αναγνώριση του προφανούς έπρεπε λοιπόν να καθυστερήσει σχεδόν μία ολόκληρη δεκαετία, ώστε οι τράπεζες να οικοδομήσουν ένα επαρκές κεφάλαιο ως «μαξιλάρι» για την απορρόφηση των ζημιών.

Δεν είναι τυχαίο που πολλά κράτη έχουν αρχίσει να βλέπουν το ευρώ με άλλο μάτι:

Η κρίση χρέους της Ευρωζώνης οδηγεί σε μειωμένη προθυμία των κυβερνήσεων και των πολιτών των χωρών της ανατολικής Ευρώπης που είναι μέλη της ΕΕ, να υποστηρίξουν την ένταξή τους στο ευρώ, σύμφωνα με δημοσίευμα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Bloomberg. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο πρόεδρος της Τσεχίας Βάστλαβ Κλάους, ο οποίος είναι επικριτικός έναντι του ευρώ, ζήτησε από την κυβέρνηση να εξετάσει αν μπορεί να αθετήσει την υποχρέωσή της να ενταχθεί στην Ευρωζώνη, καθώς η ΟΝΕ έχει αλλάξει ως αποτέλεσμα των προγραμμάτων διάσωσης των υπερχρεωμένων χωρών. Ο υπουργός Οικονομικών της Τσεχίας Πετρ Νέκας είπε από την πλευρά του, σε συζήτηση που έγινε στην τσεχική τηλεόραση, ότι «κανείς δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να ενταχθούμε στο ευρώ», προσθέτοντας ότι «έχουμε ντε φάκτο την επιλογή της μη ένταξης». Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Πολωνίας Μάρεκ Μπέλκα δήλωσε πρόσφατα ότι η χώρα του δεν πρέπει να βιασθεί να υιοθετήσει το ευρώ, έως ότου η ΕΕ προσαρμόσει τους πολιτικούς θεσμούς και την οικονομία της, ώστε να στηρίξει ένα σταθερό κοινό νόμισμα. Περίπου το 70% των πολιτών της Τσεχίας, σύμφωνα με δημοσκόπηση που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο, είναι αντίθετο στην εγκατάλειψη του εθνικού νομίσματος, της κορώνας, για χάρη του ευρώ. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αρνητικό ποσοστό από το 2004, όταν η Τσεχία μαζί με άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης εντάχθηκαν στην ΕΕ.

Το ζήτημα του ευρώ προβληματίζει τη Σλοβακία  Πρέπει να έχουμε έτοιμο ένα σχέδιο εξόδου από τη ζώνη του ευρώ, δηλώνει ο επικεφαλής του κοινοβουλίου. Ο πρόεδρος του κοινοβουλίου της Σλοβακίας, Ρίτσαρντ Σούλικ, εκτίμησε σήμερα ότι η χώρα, που εντάχθηκε στη ζώνη του ευρώ το 2009, θα έπρεπε να εξετάσει την πιθανότητα επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, με δεδομένα τα προβλήματα που έχουν ανακύψει στην Ευρωζώνη. «Θα πρέπει να σταματήσουμε να πιστεύουμε τυφλά τους ηγέτες της ευρωζώνης και να προετοιμάσουμε ένα δεύτερο πλάνο, εκείνο της επιστροφής στην σλοβακική κορώνα», ανέφερε ο Ρίτσαρντ Σούλικ σε συνέντευξη στην οικονομική εφημερίδα Hospodarske Noviny. Ο κ. Σούλικ, φιλελεύθερος οικονομολόγος, θεωρεί ότι οι προσπάθειες της Σλοβακίας για ένταξη στη ζώνη του ευρώ είχαν συνοδευτεί από «υποσχέσεις για ένα σταθερό νόμισμα και στέρεους κανόνες». «Σήμερα, δύο χρόνια μετά, δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι οι κανόνες δεν είναι ίδιοι για όλους και μάλιστα δεν υπάρχουν καθόλου», ανέφερε ο Ρίτσαρντ Σούλικ, χαρακτηρίζοντας τη στάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπή ως «μακράν της υπεύθυνης προσέγγισης». Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Σούλικ είναι «ανεύθυνο» να αναλαμβάνουν άλλες χώρες τα βάρη των υπερχρεωμένων κρατών, με κίνδυνο να βρεθούν και αυτές οι χώρες σε εξίσου δύσκολη κατάσταση όπως οι υπερχρεωμένες. «Μπορεί κάποιος να σώσει την Ελλάδα, την Ιρλανδία, ίσως και την Πορτογαλία. Αλλά θα ήταν επικίνδυνο να προσπαθήσει να «σώσει» την Ισπανία, χωρίς να αναφερθούμε στην Ιταλία. Στην πραγματικότητα το χρέος της Ιταλίας υπερβαίνει το ήμιση του συνόλου του χρέους της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας», επισήμανε ο πρόεδρος του κοινοβουλίου της Σλοβακίας. Η Σλοβακία ήταν η μόνη χώρα της Ευρωζώνης που είχε αρνηθεί τον περασμένο Αύγουστο να συνεισφέρει στο μηχανισμό διάσωσης της Ελλάδας.

Και λίγο " πολιτικό χιούμορ" - από μια παλιά βρετανική σατυρική εκπομπή, το "Yes Minister" για την ΕΕ: