Στο γράφημα βλέπουμε, για την περίπτωση των ΗΠΑ, το πώς ο παραγωγικός τομέας της οικονομίας πέφτει διαρκώς ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ αντίθετα ανεβαίνει διαρκώς εδώ και δεκαετίες το αντίστοιχο ποσοστό του τομέα των «υπηρεσιών». Ο Victor Fuchs, καθηγητής του Στάνφορντ, έγραψε σε βιβλίο του ότι «οι ΗΠΑ έγιναν η πρώτη «οικονομία υπηρεσιών» του κόσμου, δηλαδή η πρώτη οικονομία όπου πάνω από το 50% του πληθυσμού δεν ασχολείται με την παραγωγή αγαθών» (Πηγή: Wall Street Journal)).
Εξίσου εντυπωσιακό είναι το παρακάτω γράφημα, που το είχαμε ξαναδεί σε μια κάπως παλιότερη -αλλά πάντα επίκαιρη- ανάρτηση μας με τίτλο "Off-shoring: Αγάπη μου, συρρίκνωσα την παραγωγική βάση (την πήγα όπου τα μεροκάματα ήταν πιο χαμηλά)":
Σημειώναμε τότε στην ανάρτηση μας τα εξής:
 | Το διάγραμμα αναφέρεται στις ΗΠΑ, αλλά παρόμοια κατάσταση ισχύει και στη συντριπτική πλειοψηφία των "δυτικών' χωρών, με τις παραγωγικές δουλειές να μειώνονται (στις ΗΠΑ, παρά την αύξηση του πληθυσμού, σήμερα οι παραγωγικές δουλειές είναι λιγότερες απ ότι ήταν το 1941!!!), λόγω της μεταφοράς της παραγωγής όπου τα μεροκάματα ήταν φτηνότερα (κυρίως Κίνα, Ινδία, κτλ). Και στην Ελλάδα, έχουμε εκατομμύρια αγρότες που άφησαν την παραγωγή (διότι τα εισαγόμενα προιόντα από χώρες με φτηνά εργατικά χέρια τους έβγαλαν εκτός ανταγωνισμού), λουκέτα σε βιοτεχνίες-βιομηχανίες (που επίσης δε μπορούν να αντέξουν σε σύγκριση με τα κόστη πχ της Βουλγαρίας, της Κίνας, και άλλων αγαπημένων προορισμών των εργοδοτών). Και η ανεργία θα αυξηθεί, καθώς όταν ο κόσμος δεν έχει λεφτά, δε ψωνίζει, δε πολυβγαίνει για καφέ, κτλ. Πολλά καταστήματα πάνε για περικοπές/λουκέτα, διότι χωρίς παραγωγή δεν υπάρχει κατανάλωση. Αλλά ξέχασα, μπορούμε να δώσουμε δάνεια, εξ ου και η γιγάντωση του "χρηματοπιστωτικού" τομέα... |  |
Στην Κίνα/Ινδία/Μπανγκλαντές,κτλ τους αφήνουν να κρατάνε σχεδόν όλο τον παραγόμενο πλούτο για τον εαυτό τους, οι εργάτες παίρνουν μισθούς πείνας, και η φορολογία των επιχειρήσεων είναι ελάχιστη. Αντίθετα, στη "δύση" οι "καλομαθημένοι" εργάτες ζητούν μεγαλύτερους μισθούς, συντάξεις, ασφάλιση, κτλ. Οπότε άστους να πεινάσουν, μέχρι να δεχτούν να "κινεζοποιηθούν" και αυτοί, αλλιώς δεν επενδύουμε το κεφάλαιο μας εκεί...
Βέβαια, η μετακόμιση του κεφαλαίου προς Κίνα γίνεται εδώ και χρόνια, αμέσως μόλις κατέρρευσε το "ανατολικό μπλοκ" και μπόρεσε το κεφάλαιο να επεκταθεί προς τα εκεί. Έως τώρα, είχαν καταφέρει να "κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί", μέσω του τραπεζικού δανεισμού.
Τώρα που και αυτό καταρρέει (όπως έχουμε δει, τα δάνεια (στεγαστικά, κτλ) που δε θα αποπληρωθούν είναι τεράστια, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να χρεωκοπούν - ήδη στις ΗΠΑ έχουν κλείσει πάνω από 300, με 151 να έχουν κλείσει μόνο μέσα στο 2010).
Ο δανεισμός ήταν αυτός που επέτρεψε τόσα χρόνια το "να κινείται η αγορά" - χωρίς στεγαστικά δάνεια δε θα είχαν δουλειά ο οικοδόμος, ο πολιτικός μηχανικός, ο συμβολαιογράφος, κτλ, χωρίς καταναλωτικά δάνεια δε θα είχε δουλειά ο υπάλληλος στα καταστήματα που πουλάνε γκάτζετ και ταξίδια, κτλ.
Όχι βέβαια πως θα υπερασπιστούμε το "υπερκαταναλωτικό μοντέλο", απλά διαπιστώνουμε ότι ήταν ο μόνος τρόπος που απέμενε στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος για να "κινηθεί η αγορά".
Τα δάνεια αυτά και γενικά όλα τα "τοξικά" των τραπεζών δε μπορούν να αποπληρωθούν, όπως πλέον ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται (χαρακτηριστικό είναι άλλωστε πως τα διάφορα "παράγωγα" που κατέχει μία μόνο τράπεζα, η JP Morgan ξεπερνούντο ΑΕΠ ολόκληρου του κόσμου! Πώς να καλυφθούν αυτά; Είναι φανερό ότι
τα νούμερα δε βγαίνουν", και γι' αυτό όλοι τρώγονται για να δουν ποιοι θα επιβιώσουν και ποιοι όχι - είναι φανερό ότι δε θα επιβιώσουν όλοι, εξ ου και η ένταση της επίθεσης των αστών, που έχουν καταλάβει πολύ πιο ξεκάθαρα απ' ότι οι λαοί ότι αυτή είναι μια "μάχη μέχρις εσχάτων" και συμπεριφέρονται ανάλογα).
Έως τώρα έχουμε δει ότι η τακτική της άρχουσας τάξης, σε οικονομικό επίπεδο, βασίζεται σε δύο άξονες:
Ο πρώτος είναι η κατά μέτωπο επίθεση στους εργάτες, με μειώσεις μισθών, δικαιωμάτων, παροχών (υγεία, κτλ), ώστε έτσι να γίνουν πιο "ανταγωνιστικοί", δηλαδή πιο κοντά στο μέτρο σύγκρισης, που είναι ο "κινέζος εργάτης", και έτσι να προσελκύσουν επενδύσεις εκεί. Επίσης, τα χρήματα που εξοικονομούνται καταλήγουν στις τσέπες των χρεωκοπημένων τραπεζών σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό.
Ο δεύτερος είναι μια έμμεση επίθεση στους εργάτες, με πακέτα σωτηρίας προς τις τράπεζες για να γλιτώσουν αυτές, εις βάρος μας. Πολλά από αυτά τα χρήματα εννοείται ότι δεν υπάρχουν, απλά τυπώνονται από το πουθενά, υποτιμώντας διαρκώς τα νομίσματα έναντι του [σταθερού] χρυσού (παρεμπιπτόντως, χθες η JP Morgan παραδέχτηκε στα πλαίσια και δίκης ότι όντως είναι ένοχη για μανιπιουλάρισμα της τιμής του ασημιού - έχουμε ξαναπεί για το paper silver (και αντίστοιχα και για το paper gold)- και έτσι πάμε για νέα σημαντική "έκρηξη" στην τιμή χυσού/ασημιου).
Τα πακέτα σωτηρίας επιβάρυναν τις ήδη "παρακμασμένες" οικονομίες των δυτικών κρατών, με αποτέλεσμα να μην τους πιστεύουν (και δικαιολογημένα) ότι μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, και έτσι έχουμε δει πλέον και "κρίσεις χρέους").
Το σχετικά "νέο φρούτο" που θα κάνει δυναμικά την εμφάνιση του το 2011, εκτός από την επανεμφάνιση του λαικού παράγοντα (διότι πλέον ξαναλέμε ότι ολοένα και πιο πολλοί εργάτες καταλαβαίνουν ότι τους δουλεύουν ψιλό γαζί, και απλά τους ρημάζουν χωρίς να τους δίνουν κάτι σε αντάλλαγμα), είναι οι χρεωκοπίες και σε "τοπικό" επίπεδο. Τόσο στις ΗΠΑ όσο και αλλού.
Έχουμε ήδη δει σε παλιότερα άρθρα μας (πχ εδώ, εδώ, και εδώ) ότι, η μία μετά την άλλη, οι πολιτείες και οι πόλεις των ΗΠΑ χρεωκοπούν, αφού τα κρατικά κονδύλια μειώνονται, τα έσοδα από φόρους μειώνονται, η εκποίηση των "ασημικών" τους προχωρά, επενδύσεις σιγά μη γίνουν στη "δύση" όταν υπάρχουν δισεκατομμύρια εργάτες στην Κίνα και την Ινδία που εργάζονται με μισθούς πείνας, κτλ.
Σχολεία κλείνουν, νοσοκομεία κλείνουν, ακόμα και την άσφαλτο αφαίρεσαν από μερικούς δρόμους, μετατρέποντας τους σε χωματόδρομους, ώστε να μειωθεί το κόστος συντήρησης τους. Στην Ελλάδα, επίσης νοσοκομεία κλείνουν, σκουπίδια μένουν αμάζευτα διότι απολύονται συμβασιούχοι, και έπεται συνέχεια με κάθε πιθανή και απίθανη υπηρεσία (ύδρευση, γηροκομεία, κτλ, κτλ, κτλ).
"Ότι είναι καλό για τη General Motors είναι καλό για την Αμερική" έλεγε ένα παλιό σλόγκαν της General Motors που έμεινε ιστορικό - άραγε για ποια Αμερική ήταν καλό το ότι η General Motors έχει μεταφέρει πολλά εργοστάσια από το Ντιτρόιτ (που πλέον είναι από τις αθλιότερες πόλεις στις ΗΠΑ) σε Κίνα και Ινδία, και πήρε και μερικά δις $ ως "πακέτο σωτηρίας";
Όχι πάντως για τους 43.000.000 Αμερικάνους που ζουν με κουπόνια σίτισης, και κάθονται και βλέπουν το American Idol (αν έχουν βέβαια όλοι αυτοί τηλεόραση), έχοντας χάψει αμάσητη εδώ και χρόνια την ψεύτικη προπαγάνδα της άρχουσας τάξης.
Το ZeroHedge κάνει λόγο για μετατροπή της Αμερικής σε μια κοινωνία "part-time εργασίας", κάτι που βέβαια μπορούμε να το δούμε και στην Ελλάδα, ενώ η Wall Street Journal μας μιλά για τα εκατομμύρια των Αμερικάνων εργατών που δε μπορούν να βγουν στη σύνταξη, και εξωθούνται στο να δουλεύουν ως τα βαθιά γεράματα προκειμένου να επιβιώσουν
Δημοσκόπηση του Bloomberg δείχνει πως το 88% των Αμερικάνων πιστεύουν ότι θα πρέπει να καταργηθούν τα μπόνους των τραπεζιτών ή να φορολογηθούν, ενώ πολλαπλασιάζονται εκεί οι "κεντροαριστερές" φωνές που ζητούν τη διάλυση των μεγάλων τραπεζών σε μικρότερες, όπως είχαν κάνει οι κευνσιανοί στην κρίση του 1929.
Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει καμία οργάνωση, καμία πολιτική πρωτοβουλία, η εργατική τάξη των ΗΠΑ είναι σε άθλια κατάσταση.
Από το γαλλικό LeTemps μαθαίνουμε ότι πολλές πολιτείες είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας, ενώ το καλύτερο άρθρο, που μάλλον θα αποδειχτεί "προφητικό" είναι από το ZeroHedge, και καλεί πόλεις και πολιτείες να χρεωκοπήσουν. Βέβαια, η άρχουσα τάξη έχει μέχρι τώρα δείξει ότι έχει πάρει την πολιτική απόφαση να μην επιτρέψει χρεωκοπίες (διότι οι δανειστές χάνουν τα λεφτά τους, και αφού οι τράπεζες είναι οι δανειστές, θα χρεωκοπήσουν, και αυτό δεν το θέλουν με τίποτα). Αντ' αυτού, στις ΗΠΑ είναι σχεδόν σίγουρο ότι η FED θα προτιμήσει να τυπώσει νέο πακέτο σωτηρίας, θα προτιμήσει δηλαδή να θυσιάσει το δολάριο, υπερπληθωρίζοντας το, αντί να χρεωκοπήσουν οι τράπεζες.
Εδώ το άρθρο του ZeroHedge στα αγγλικά
http://tsak-giorgis.blogspot.com
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.