Ο μονόλογος του πήχη...

Της Τζένης Κ.

Ο πρωθυπουργός όρισε το ύψος του πήχη για τις εκλογές. Κι είναι και ψηλός. Όχι ο πήχης. Ο πρωθυπουργός. Τον τοποθέτησε εντός του πεδίου οράσεώς του, ευθεία όπως ατενίζει το μέλλον της σωτηρίας της Ελλάδας ή τον τοποθέτησε απ’ τον αφαλό πιο κάτω, στο ύψος του συμβολαίου με το λαό και της μπανάνας με το κινητό, το mp3 και τις πολυβιταμίνες που είχε ζωστεί στο Μαραθώνιο; Πες ρε Ραγκούση… Δε λέει…

Από τον πήχη και πάνω πάντως, δε θα γίνουνε εκλογές, τα σπρέντ θα λουφάξουνε και θα έχουμε σταθερότητα,... με τις γνωστές παρενέργειες. Από τον πήχη και κάτω θα έχουμε άγνωστες παρενέργειες. Και θα ψάχνουμε τις διεξόδους της δημοκρατίας απαντώντας σε τυραννικά διλήμματα. Δεν τα μπορώ τα διλήμματα. Φταίει το ζώδιό μου. Και σάντουιτς όταν πάω να πάρω και με ρωτάνε «μαγιονέζα ή κέτσαπ;» απαντάω «κετσαπέζα». Η σταθερότητα που είχαμε μέχρι σήμερα βέβαια πολύ βολική δεν ήτανε γιατί μέχρι να φτάσει η ώρα να τοποθετηθεί ο πήχης των εκλογών σε ένα συγκεκριμένο ύψος, τον ακουμπάνε παραδίπλα σε κατάσταση αναμονής, δηλαδή όρθιο. Και στο μεταξύ εσύ πρέπει να αποδείξεις ότι είσαι διατεθειμένος να συμβάλεις στην εξυγίανση της χώρας κάνοντας άλμα επί πήχη… Αλλά και η αστάθεια δε μου αρέσει, με την έννοια ότι δε θέλω να φταίω άμα αποδειχτεί ότι υπάρχουν και πήχεις με μεγαλύτερη διατομή από του Παπακωνσταντίνου.

Και ποιος  μπορεί να μου εγγυηθεί ότι δε θα είναι η δική μου ψήφος που θα πέσει οριακά στο ύψος του πήχη και δε θα καθορίσει τις εξελίξεις. Άμα είναι η δικιά μου ψήφος η τελευταία  που απάνω δεν ακούμπησε; Πώς θα ξέρω ότι δεν έφερα εγώ αυτούς που θα έρθουνε; Τι θα πω στις Αγορές;

Ίσως αν πάω να ψηφίσω πρωί- πρωί, σαν τους γέρους στο ΙΚΑ, να αποφύγω να είμαι από τις κρίσιμες ψήφους. Αλλά τι λέω; Οι φάκελοι που είναι από κάτω, στην καταμέτρηση θα γυρίσουνε τούμπα. Μήπως να πάω να ψηφίσω αργά- αργά κατά τις 7 παρά 5  μ.μ. την ώρα που σχολάνε οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα; Έτσι μπορεί να μετρηθώ απ’ τους πρώτους, ένα πήχη μακριά από το τελικό αποτέλεσμα… Κι αν ψηφίσω τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ και γράψω πάνω στο ψηφοδέλτιο με μεγάλα γράμματα «Εγώ ήθελα να ψηφίσω τον κουμπάρο μου το Θανάση αλλά ας όψεται η αστάθεια»;  είμαι καλυμμένη; Ή θα μείνω με το ένα πόδι στη σταθερότητα και το άλλο στην αστάθεια για πάντα; Να κάνω ότι αρρώστησα; Κι άμα η μη ψήφος μου αποδειχτεί η τελευταία που δεν καθόρισε  κάποιο από τα δυο αποτελέσματα; Πώς θα με ξαναντιμετωπίσω; Τι θα μου πω όταν θα οδηγούμαι σε αργή πτώχευση; Ή τι θα μου πω όταν θα οδηγούμαι σε γρήγορη πτώχευση;

Μήπως να μετακυλίσω την ευθύνη σ’ αυτόν που θα ψηφίσω; Θα μου υπογράψει ο Θανάσης υπεύθυνη δήλωση ότι αίρει το δίλημμα; Θα μου υπογράψεις εσύ ρε Ραγκούση; …Δε λέει…

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ