Προβοπροτάσεις...

Ο Ανθιμος Θεσσαλονίκης (και πάσης Ελλάδος;) χαρακτήρισε τον κ. Μπουτάρη «βουλγαροπροδότη». Προφανώς ο ιερέας αυτός, Ηλείος στην καταγωγή, ήγουν χαμουτζής συμπατριώτης μου, είναι ο γηραιότερος των Ελλήνων. Εχει γεννηθεί την περίοδο της Τουρκοκρατίας, μάλιστα στην πιο σκοτεινή της εποχή, ας πούμε περί το 1610 μ.Χ. κι έχει λάβει την ανάλογη παιδεία. Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί ο Δεσπότης (όνομα και πράμα) Θεσσαλονίκης θεωρεί τον εαυτόν του εκπρόσωπον του έθνους (άντε του Γένους) -έναντι ποίου Σουλτάνου άραγε; Παρ' ότι 400 ετών μαθουσάλας ο γέρων Θεσσαλονίκης δεν φαίνεται να 'χει αντιληφθεί τον πραγματικό ρόλο ενός ορθόδοξου παπά σε μια λαϊκή κοινωνία. Ρόλο στον αντίποδα συκοφαντιών όπως «βουλγαροπροδότης», που θυμίζουν το ήθος των χαφιέδων και των δωσιλόγων της Κατοχής, οι οποίοι, αν και συνεργάστηκαν ακριβώς με (και) τους Βούλγαρους, κατηγορούσαν ύστερα για προδότες τους πατριώτες του ΕΑΜ κι όσους άλλους δεν κιότεψαν μπροστά στους κατακτητές. Αυτών των μεταπολεμικών στη συνέχεια εθνικοφρόνων (που όμως στο μεταξύ είχαν προδώσει τον λαό και το έθνος), ένα από τα πιο πικρά άνθη είναι ο κυρ Ανθιμος και ο εθνικιστικός του οίστρος.

Οίστρος που τον προδίδει. Διότι απ' όσα κατά καιρούς λέει ο Θεσσαλονίκης φαίνεται να γνωρίζει για τη Μακεδονία (να γνωρίζει στην πραγματικότητα) όσα και η κυρία Ρεπούση για τη συνέχεια του ελληνισμού - πασαλείμματα.

Αλλωστε πάνω στα πασαλείμματα εδραζόμενοι ευδοκιμούν οι δύο πόλοι του σκοταδισμού στη σημερινή Ελλάδα, από τη μια οι ελληνοκεντρικοί εθνικιστές παλαιοημερολογίτες κι απ' την άλλη οι μεταμοντερνικοί «εκσυγχρονιστές» της παγκοσμιοποίησης -τόσον τέκνα του διαφωτισμού, όσον κι ο Αβερελ Ντάλτον ή έστω ο νεοφιλελευθερισμός...

Οι πιο συχνές εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση, ιδιωτική και κομματοκρατική, είναι ο Παπανδρέου, τα αθλητικά και ο καιρός.

*****

Χθες όμως ο Γιώργος εισεπήδησε κι έπαιξε ακόμα και στα αθλητικά, τρέχοντας δέκα χιλιόμετρα απ' τον Μαραθώνιο Δρόμο. Μόνον που στις δηλώσεις που έκαμε αμέσως μετά κι αφού ξελαχάνιασε, μπέρδεψε τον εν λόγω Δρόμο με την Ολυμπιακή Εκεχειρία και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Λογικόν. Αλλωστε πάντα ήταν δύσκολο να κάνει κανείς δύο πράγματα μαζί, να τρέχει και να σκέφτεται...

Ομως χάρμα θεάσθαι ήταν και πολλοί από τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς που υποδύονται τους δημοσιογράφους στα κανάλια, όταν -ομοθυμαδόν- σημείωναν μιαν ακόμα «περήφανη νίκη της Ελλάδας στο εξωτερικό», λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο Γιώργος «συγκρούστηκε με τη Μέρκελ», ότι σχεδόν την «πάτησε κάτω» για το θέμα της ψήφου των άτακτων. Οπως πηγαίναμε από «νίκη σε νίκη στο εξωτερικό» επί Σημίτη, έτσι και τώρα τα ίδια παπαγαλάκια κάνουν ανάλυση στα γεγονότα με ευθύγραμμο το εγκεφαλογράφημα. Λεονταρισμοί για πτωχοπροδρομικούς...

Προς τι ο θρήνος για την κυρία Δραγώνα; Ευδοκίμως υπηρέτησε επί Σημίτη. Ευδοκίμως υπηρέτησε επί κυρίας Γιαννάκου. Ευδοκίμως υπηρέτησε επί κυρίας Διαμαντοπούλου. Ευδοκίμως συνεπώς αφυπηρετεί.

Απόφοιτος του Deree College η κυρία Δραγώνα με μεταπτυχιακά στο Αστον έγινε καθηγήτρια παρά τη βεβαίωση του ΔΙΚΑΤΣΑ με πρόεδρο τότε τον καθηγητή Μανώλη Παπαθωμόπουλο ότι «στερείται του βασικού τίτλου σπουδών»!

Ο αείμνηστος Παπαθωμόπουλος, γνωστός αντιστασιακός του αντιδικτατορικού αγώνα, δεν ήταν βεβαίως «παρακρατικός» ούτε είναι «παρακράτος» σήμερα ο Αρειος Πάγος όταν διεξάγει έρευνα για το «σύννομο της αναγνώρισης του διδακτορικού» της κυρίας Δραγώνα. Είναι βεβαίως δικαίωμα της καλής καθηγήτριας να κατηγορεί για «παρακρατικούς» όσους αντιλέγουν στις θεωρίες της, βάζοντας έτσι βούτυρο στο ψωμί του μανιχαϊσμού (και της ακροδεξιάς). Θα 'ταν όμως πιο ενδιαφέρον και πιο ωφέλιμο να υπερασπιζόταν τη γνώμη της, αντί να ομογενοποιεί τις γνώμες των άλλων -άλλη κριτική της έκανε ο Μίκης κι άλλη ο Καρατζαφέρης.

Η δαιμονοποίηση της κριτικής, μάλιστα από κυβερνητικό πόστο, είναι βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς (που βολεύεται στο μαύρο-άσπρο), όσον και συνήθης κομφορμιστική συμπεριφορά, κρατικιστική.

Μόνον τα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ μπορούν να αναπαράγουν τέτοιες σχηματικές λογικές, αλλά δεν μπορούν να τις τρώνε αμάσητες σκεπτόμενοι πολίτες. Η κυρία Δραγώνα υπήρξε απ' την πλευρά της συνεπής. Οπως και η κυρία Ρεπούση. Μάλιστα μαχητικά συνεπείς και οι δύο. Προσπάθησαν να υλοποιήσουν στα σχολικά γράμματα το πνεύμα των συμφωνιών Παπανδρέου - Τζεμ. Προερχόμενες και οι δύο απ' την Αριστερά και παραμένουσες σε αυτήν (τη Δημοκρατική Αριστερά των Κουβέλη - Καμίνη) υπηρέτησαν τους σκοπούς του κράτους με παρρησία και σθένος.

Απλά πράγματα και τα περί «παρακράτους» και «λαϊκισμού» σε όσους κάνουν κριτική πολύ διαφορετική απ' αυτήν της ακροδεξιάς σε κυβερνητικές πολιτικές περί την παιδεία ή περί όποιον άλλο τομέα, περισσεύουν. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ύβρεις. Σταλινικές ύβρεις, όπως

εκείνων που θεωρούν τη γνώμη τους έδικτον του Πάπα.

Πρόκειται ακριβώς για την ίδια λογική με εκείνην του Παπανδρέου: όποιος δεν τον ψηφίσει, θέλει το κακό της πατρίδας...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 1.ΧΙ.2010 stathis@enet.gr