Το να αλλοιώσεις εφικτό, το να αποκρύψεις.. ανέφικτο

Όταν ξέσπασε ο διεθνής σάλος σχετικά με την ‘αποκάλυψη’ από την ίδια την Ελλάδα του πραγματικού ποσοστού του ελλείμματος της, είχα διατυπώσει την άποψη ότι τόσο η Ευρώπη και οι ΗΠΑ όσο και οι ‘αγορές’ είχαν πλήρη γνώση των στοιχείων αυτών, ίσως καλύτερη ακόμη και από το ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών.

Αυτό γιατί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό / χρηματιστηριακό / νομισματικό και σε μεγάλο βαθμό οικονομικό σύστημα έχει δημιουργηθεί με επίκεντρο στις ΗΠΑ και με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δικών τους και των συνεργατών τους. Μέσα σε αυτό το σύστημα οι κανόνες, τα μοντέλα και κυρίως τα εργαλεία που επιτρέπουν την άσκηση κρατικής δημιουργικής λογιστικής δεν είναι, φυσικά, αποτέλεσμα ελληνικής αλλά κυρίως αγγλοσαξονικής προέλευσης και αν κάποιος έχει την ουσιαστική δυνατότητα να παραποιήσει όχι μόνο τα στατιστικά στοιχεία αλλά την ίδια την ερμηνεία τους και ακόμη και την πραγματικότητα που αυτά υποτίθεται ότι εκφράζουν, αυτός είναι ο δημιουργός του συστήματος, οι συνεργάτες του και οι δυνατότεροι παίκτες εντός αυτού.

Γιατί το κύριο πρόβλημα δεν είναι η ‘ικανότητα’ αλλοίωσης των στατιστικών ή άλλων στοιχείων αλλά η δυνατότητα άσκησης τέτοιας επιρροής στο σύστημα ώστε οι υπόλοιποι συμμετέχοντες να μη μπορούν ή να μη θέλουν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό.

Έτσι, όλοι γνώριζαν ότι οι ΗΠΑ και οι συνεργάτες τους ‘έκλεβαν’ στο διεθνή ανταγωνισμό όταν επί δεκαετίες έλεγχαν απόλυτα τις πετρελαϊκές τιμές εις βάρος των Αραβικών και άλλων πετρελαιοπαραγωγών χωρών συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας και ότι αν οι τιμές του πετρελαίου αφήνονταν να οριστούν από την ‘αγορά’ το αμερικανικό οικονομικό μοντέλο θα δεχόταν ένα τεράστιο πλήγμα αλλά κανείς δε μπορούσε ή δεν ήθελε να κάνει κάτι γι’ αυτό. Χρειάστηκαν δεκαετίες προετοιμασίας των πετρελαιοπαραγωγών χωρών και ένας Αραβικός –Ισραηλινός πόλεμος, προκειμένου να ‘σπάσει’ ο αμερικανικός έλεγχος και το αποτέλεσμα ήταν η τιμή του πετρελαίου να απογειωθεί από τα 4 στα 40 δολάρια και οι ΗΠΑ να βυθιστούν σε ύφεση παρασύροντας μαζί τους τον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος είχε, επίσης, ‘εθιστεί’ στη φθηνή και με πλασματική τιμή ενέργεια.

Αλλά και μετά την απελευθέρωση των τιμών ενέργειας, όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη γνώριζαν ότι εξαπατήθηκαν από τις ΗΠΑ οι οποίες υποσχέθηκαν τη διεξαγωγή του εμπορίου ενέργειας σε ένα καλάθι ευρωπαϊκών νομισμάτων την ώρα που με την απειλή των όπλων εναντίων της Σαουδικής Αραβίας εξασφάλιζαν τη σύνδεση του αποκλειστικά και μόνο με το δολάριο, βάζοντας τη βάση για το μοντέρνο νομισματικό και χρηματιστηριακό σύστημα στο κέντρο του οποίου τοποθέτησαν το αμερικανικό νόμισμα. Και πάλι όμως δε μπόρεσαν κάνουν κάτι γι’ αυτό.

Με τον ίδιο τρόπο όλοι γνωρίζουν ότι η Κίνα ‘κλέβει’ το σύστημα έχοντας το νόμισμα της συνδεδεμένο στο δολάριο, ότι η Γερμανία ‘κλέβει’ το σύστημα όταν παροτρύνει την είσοδο στην ΕΕ κρατών ανέτοιμων να ενταχθούν, με μοναδικό στόχο να μεγαλώσει την αγορά για τα προϊόντα της, ότι ΗΠΑ και Βρετανία ‘κλέβουν’ το σύστημα κάθε φορά που τυπώνουν χρήμα, προκαλώντας, στην ουσία, μία έμμεση μείωση της αξίας του χρήματος όλων των υπολοίπων κρατών κλπ αλλά κανείς δεν κάνει κάτι γι’ αυτό. Για να εξετάσουμε πιο ακραίες περιπτώσεις, όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ και η Βρετανία ‘έκλεψαν’ βάναυσα το σύστημα όταν επιτέθηκαν στον πρώην σύμμαχο τους Σαντάμ με αφορμές που εξ αρχής φάνταζαν αστείες και ότι το πραγματικό αποτέλεσμα της ‘απελευθέρωσης’ του Ιράκ συνεπάγεται τον αγγλοσαξονικό έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου της χώρας, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πλούσια στον κόσμο. Αλλά κανείς δεν έκανε τίποτε γι’ αυτό.

Πέρα απ’ όλα τα παραπάνω που κάνουν απαγορευτική τη χωρίς τη γνώση των μεγάλων κρατών αλλοίωση της οικονομικής της κατάστασης από μία μικρή χώρα, η Ευρώπη και ιδιαίτερα οι ΗΠΑ διαθέτουν τον πιο εξελιγμένο διεθνή οικονομικό εποπτικό μηχανισμό ο οποίος πέρα από τα γνωστά τραπεζικά / οικονομικά /ερευνητικά ιδρύματα κολοσσούς τα οποία διαθέτει, ελέγχει ή συνεργάζεται, (Κεντρικές Τράπεζες, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Οικονομικά / Στατιστικά Ιδρύματα, ΟΗΕ,  χρηματοδοτούμενα από το κράτος Πανεπιστήμια κλπ) περιλαμβάνει ειδικές οικονομικές /στατιστικές μονάδες ακόμη και εντός στρατιωτικών αλλά και κρατικών κατασκοπευτικών οργανισμών, όπως το ΝΑΤΟ και η CIA.

Είναι ακόμη πιο αστείο να θεωρούμε ότι η Ελλάδα μπορεί να αποκρύψει κρίσιμα οικονομικά στοιχεία για το χρέος ή το έλλειμμα της από τις ‘αγορές’, αφού οι μεγαλύτεροι παίκτες σε αυτές όχι μόνο συνεργάζονται με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ αλλά και αποτελούν βασικούς δανειοδότες τους γνωρίζοντας έτσι καλά όλα τα ένοχα οικονομικά ‘μυστικά’ τους ενώ, φυσικά, συνεργάζονται από συστάσεως του ελληνικού κράτους με αυτό και γνωρίζουν πιθανώς καλύτερα και από το ίδιο τα οικονομικά του προβλήματα, αφού αυτοί το ‘βοηθούν’ να χρηματοδοτήσει τις οικονομικές ανάγκες που προκύπτουν από αυτά αλλά και να κρύψουν την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας από τους πολίτες της.

Γιατί στην ουσία, οι στατιστικές αλλοιώσεις των οικονομικών στοιχείων των εκάστοτε κρατών γίνονται για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα και οι ανάγκες των πολιτικών ιθυνόντων τους και είναι, κυρίως, οι πολίτες των χωρών τους οι μόνοι που τελούν σε κατάσταση άγνοιας για την πραγματική οικονομική εικόνα της, καθώς το σύστημα τη γνωρίζει και συναινεί στην απόκρυψη, έστω και σιωπηλά.

Ας μην ξεχνάμε πως ήταν με εξειδικευμένα προϊόντα των ‘αγορών’ που μπόρεσε να κρύψει η Ελλάδα τμήμα του χρέους της στις αρχές του 2000 και με χρηματιστηριακά προϊόντα που μπόρεσαν οι ΗΠΑ και μία σειρά άλλων κρατών να προκαλέσουν ανάπτυξη μέσω της αγοράς κατοικίας από το 2002 μέχρι το 2006, οδηγώντας την τελικά σε ελεύθερη πτώση και προκαλώντας τη διεθνή τραπεζική κρίση.

Η Ελλάδα δραστηριοποιείται εντός ενός συστήματος το οποίο ούτε δημιούργησε, ούτε ελέγχει και απ’ ότι φαίνεται ούτε καν γνωρίζει καλά τους κανόνες λειτουργίας του και το τελευταίο που μπορεί να κάνει είναι να εξαπατήσει τους βασικούς συμμετέχοντες και φυσικά τους ελεγκτές και τους επόπτες του συστήματος αυτού ως προς την πραγματική εικόνα της οικονομίας της.

Έτσι, οι πρόσφατες ‘αποκαλύψεις’ σχετικά με τη γνώση των Ευρωπαίων και επομένως και των Αμερικανών και των αγορών περί των παραποιημένων ελληνικών οικονομικών στατιστικών στοιχείων και της προβληματικής κατάστασης της ελληνικής οικονομίας τουλάχιστον από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90, ήρθε να επιβεβαιώσει το αυτονόητο, ότι οι μόνοι από τους οποίους αποκρύφτηκαν αυτά τα στοιχεία ήταν οι Έλληνες πολίτες.

Πάνος Παναγιώτου, διευθυντής GSTA/EKTA

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ10