Ξεχειλίζει η οργή για Χριστόφια

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΗ

Οργή, αγανάκτηση, πικρία, απογοήτευση… Είναι μερικά μόνο από τα συναισθήματα που ξεχείλισαν στο άκουσμα των δηλώσεων Χριστόφια περί εισβολής και της Ελλάδας στην Κύπρο, το 1974. Γυναίκες που έχασαν τους συζύγους τους, αδέρφια που αναζητούν ακόμα τους αγαπημένους τους και όσες μανάδες που άντεξαν και περιμένουν μάταια να γυρίσουν τα βλαστάρια τους, είναι σοκαρισμένοι με αυτά που άκουσαν από τα χείλη του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος μπροστά σε αμερικανικό κοινό ούτε λίγο ούτε πολύ εξίσωσε Τουρκία και Ελλάδα στην τραγωδία του ’74! Κι από τον κατακλυσμό των συναισθημάτων αυτών των ανθρώπων εκείνο που κυριαρχεί και υποσκελίζει όλα τα άλλα είναι η αίσθηση της προδοσίας σε βάρος των ίδιων και κυρίως σε βάρος των ηρώων που χάθηκαν ή αγνοούνται.
Δύο από τα εκατοντάδες πρόσωπα που έχασαν τους δικούς στους ανθρώπους το 1974 στην Κύπρο μιλούν στα «Επίκαιρα», σχολιάζοντας τις δηλώσεις του κ. Χριστόφια. Η κυρία Ελένη Γρίβα, αδελφή του Χρήστου Γρίβα, αγνοούμενου στην Κύπρο, ο οποίος ήταν οδηγός εφοδιασμού μεταφορών στο διοικητήριο της ΕΛΔΥΚ, εκφράζει την αγανάκτησή της από τις δηλώσεις του κ. Χριστόφια, λέγοντας ότι «ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσαμε να ακούσουμε, συν το γεγονός ότι έχουμε υποστεί προσβολές και άδικη μεταχείριση όλα αυτά τα χρόνια». Επιπλέον, υπογραμμίζει ότι οι συγκεκριμένες δηλώσεις συνιστούν προσβολή στο πρόσωπο του αδελφού της και μαζί των στρατιωτών που έδωσαν τη ζωή τους.
Η σύζυγος του αγνοούμενου αντισυνταγματάρχη Παύλου Κουρούπη, με καταγωγή από την Καλαμάτα, ο οποίος ήταν διοικητής του 251 τάγματος πεζικού στην Κερύνεια, κυρία Μαίρη Κουρούπη, ξεσπά με τη σειρά της. «Δεν μπορεί ο Χριστόφιας να βγαίνει και να λέει τέτοια πράγματα, ενώ ξέρει πόσα Ελληνόπουλα έδωσαν τη ζωή τους», λέει η κυρία Κουρούπη, η οποία είναι πρόεδρος του Συλλόγου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Πεσόντων και Αγνοουμένων Κυπριακής Τραγωδίας 1974. «Λυπούμαι ιδιαίτερα, επειδή τον κ. Χριστόφια τον είχα σε εκτίμηση γιατί πάντα μου έλεγε ότι τον ενδιαφέρει το θέμα των αγνοουμένων, το θέμα των νεκρών ηρώων που δεν δικαιώθηκε ποτέ», λέει στη συνέχεια η κυρία Κουρούπη, προσθέτοντας ότι «περίμενα από τον κ. Χριστόφια να έχει μεγαλύτερη ευαισθησία πάνω στο θέμα, καθώς ο ίδιος έχει αγνοούμενο συγγενή, τον κουνιάδο του». Η αναστάτωση και η θλίψη είναι τα συναισθήματα που κατακλύζουν την κυρία Κουρούπη, η οποία αναφέρει ότι «με αυτές τις δηλώσεις, όμως, που έκανε, αποδεικνύει το αντίθετο, ότι είχε οπωσδήποτε κάποια σκοπιμότητα». «Με όλα αυτά που είπε, ήθελε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για εμάς, και δεν θα έπρεπε να θίξει τους Έλληνες που έδωσαν τη ζωή τους γι’ αυτό τον τόπο. Αν δεν το αναγνωρίζει, είναι δικό του πρόβλημα. Εμείς, όμως, την Κύπρο την είχαμε πατρίδα μας, γιατί οι δικοί μας άνθρωποι έδωσαν τη ζωή τους. Την πονάμε και θα την πονούμε πάντα», λέει με οδύνη η κυρία Κουρούπη.
Η ίδια εκφράζει το παράπονό της και για το γεγονός ότι δεν της δίνουν το δικαίωμα να καταθέσει στη Βουλή για το φάκελο της Κύπρου. «Δεν θεωρώ έντιμο το γεγονός ότι κάποιοι κατέθεσαν στη Βουλή και κατηγόρησαν ανθρώπους που πολέμησαν, που έδωσαν τη ζωή τους. Όταν ζήτησα να καταθέσω, καθώς γνωρίζω γεγονότα και πράγματα, μου είπαν ότι δεν είμαι Κυπρία», λέει χαρακτηριστικά. Με αυτό το δικαιολογητικό της απάντησε η Κυπριακή Βουλή, ωστόσο, η κυρία Κουρούπη διερωτάται: «Ο άνδρας μου πολέμησε στην Κύπρο και το παιδί μου γεννήθηκε εκεί, δηλαδή έπρεπε να μου δώσουν υπηκοότητα για να μιλήσω;».
Μάλιστα, η κυρία Κουρούπη επικεντρώνεται στο διαχωρισμό που έπρεπε να προβεί ο Κύπριος πρόεδρος ανάμεσα στους θύτες και στα θύματα της τραγικής εκείνης περιόδου. «Έπρεπε να αναγνωρίσει πρώτα αυτά τα παλικάρια που δώσανε τη ζωή τους και μετά όλα τα άλλα. Οι ευθύνες έπρεπε να αποδοθούν σε συγκεκριμένα άτομα, και όχι να κατηγορήσει μια ολόκληρη χώρα», σημειώνει χαρακτηριστικά, ενώ, παράλληλα, υπογραμμίζει: «Εγώ θα το θεωρούσα τίμιο να βγει ο κ. Χριστόφιας και να πει ονόματα, ποιοι φταίξανε για το κατάντημα της Κύπρου».

«Τα οστά των αγνοουμένων είναι διασκορπισμένα»

Εκατοντάδες Ελλαδίτες και Κύπριοι κείτονται στα χώματα της Κύπρου, ενώ οι οικογένειές τους, ακόμα και σήμερα αναζητούν τα οστά των δικών τους ανθρώπων προκειμένου να τα θάψουν. «Σκάβουμε ολόκληρη την Κύπρο για να βρούμε οστά», δηλώνει με αγανάκτηση η κυρία Κουρούπη, χωρίς να κρύβει την απαισιοδοξία της. «Δυστυχώς, έμαθα ότι σε κάποιες περιοχές της Κερύνειας, όπου υπήρχαν ομαδικοί τάφοι, κατασκευάστηκαν πολυκατοικίες, οπότε δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ για τους νεκρούς. Και το πιο τραγικό είναι ότι δεν τα έβγαλαν τα οστά αυτά για να τα τοποθετήσουν αλλού», σημειώνει. Ωστόσο, ένα άλλο ζήτημα είναι ότι τα οστά των νεκρών βρίσκονται διασκορπισμένα στα εδάφη της Κύπρου: «Ολόκληρος άνθρωπος δεν υπάρχει!» δηλώνει με έμφαση. Από την πλευρά της, η κυρία Γρίβα σχολιάζει ότι, «ο χρόνος για τους αδήλωτους αιχμαλώτους χάθηκε τα πρώτα πέντε με δέκα χρόνια».

Λύση του Κυπριακού Ζητήματος;

Την επίμαχη φράση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια στη «δεξαμενή σκέψης» Brookings Institute στην Ουάσιγκτον επιχείρησε να ανασκευάσει ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Στέφανος Στεφάνου, κάνοντας λόγο για «κακόβουλη παρερμηνεία της αναφοράς του κ. Χριστόφια σε εισβολή των μητέρων-πατρίδων στην Κύπρο», σημειώνοντας ότι «αν διάβαζαν ολόκληρο το κείμενο, θα αντιλαμβάνονταν ότι ο Πρόεδρος της Κύπρου ούτε εξίσωσε την τουρκική εισβολή με το πραξικόπημα ούτε δικαιολόγησε την τουρκική εισβολή ούτε έδωσε συγχωροχάρτι στην Τουρκία. Αντιθέτως, τόνισε ότι η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, εξακολουθεί να κατέχει παράνομα μεγάλο τμήμα της Κύπρου και αρνείται να συνεργαστεί για εξεύρεση λύσης».
Η κυρία Κουρούπη, ωστόσο, βλέπει πίσω από τις δηλώσεις του Κύπριου προέδρου σκοπιμότητες που αφορούν στη λύση του Κυπριακού Ζητήματος. «Τώρα, αν εξυπηρετεί σκοπιμότητες και γι’ αυτό έπρεπε να κατηγορήσει και να βρίσει τους Ελλαδίτες που πολέμησαν, είναι κάτι που φαίνεται και δεν χρειάζεται φιλοσοφία. Γιατί δεν μπορούσε να πάει στην Αμερική, να κάνει μια τέτοια ομιλία και να μιλήσει εις βάρος των Ελλαδιτών. Τώρα, αν κάποιοι τον υποχρέωσαν να τα πει αυτά που είπε, ο κ. Χριστόφιας έπρεπε να το σκεφθεί πάρα πολύ και να μην απαντήσει. Θέλουν να βρεθεί λύση για το Κυπριακό, για να μην πω ότι τη βρήκαν τη λύση, και μας το φέρνουν με πλάγιο τρόπο. Με τις δηλώσεις του έγινε αρεστός στην Τουρκία και στην Αμερική, όχι όμως στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Να αποκαλέσει προδότες αυτούς που έφταιξαν, όχι αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους». Η ίδια θυμάται τον εκλιπόντα Τάσσο Παπαδόπουλο και επαναδιατυπώνει με παράπονο τη φράση του «δεν πρόκειται να πουλήσω ποτέ τον τόπο μου». «Ο κ. Χριστόφιας δεν μας πλήγωσε απλά… Δεν θέλω να ξαναπάω ποτέ στην Κύπρο», καταλήγει.
Αν η οργή στην Ελλάδα είναι μεγάλη, στη μαρτυρική Μεγαλόνησο έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, ενώ δεν αποκλείεται να προκαλέσει και πολιτικές εξελίξεις. Ο πρόεδρος Χριστόφιας ήδη έχει απέναντι ένα μεγάλο μέρος του λαού του, το οποίο θυμάται και ανάλογες δηλώσεις του στο παρελθόν. «Ο κ. Χριστόφιας, σε μια κομματική έξαρση, είχε πει το ωραίο: “Αγαπώ τους Τουρκοκύπριους κι αυτό δεν είναι λόγια”! Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που ο πρόεδρος εκφράζει δημόσια τη συμπάθειά του προς τους Τουρκοκύπριους, όπως και το κόμμα του, αυτό όμως δεν του δίνει το δικαίωμα να δίνει άφεση αμαρτιών στον εισβολέα Τούρκο κατηγορώντας την Ελλάδα. Αλήθεια, πρόεδρε Χριστόφια, τον ελληνικό λαό επανειλημμένα τον ευχαρίστησες για τη συμπαράστασή του όταν πηγαίνεις εκεί επισκέπτης, καμιά φορά όμως δεν σ’ ακούσαμε να μας λες “Αγαπώ τους Ελλαδίτες και αυτά δεν είναι λόγια”», γράφει σε ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Χριστόφια η εκτοπισθείσα από τα Κάτω Ζώδια κυρία Ελένη Χατζηγεωργίου.

ΕΠΙΚΑΙΡΑ