Τα ψεύτικα τα λόγια τα μικρά ...

Ο Ψεύτης κι ο Κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται, λένε στο χωριό μου -και υποθέτω σε όλα τα χωριά της επικράτειας, νέων τε και παλαιών χωρών...

Ε, ο πρώτος χρόνος αυτής της κυβέρνησης πέρασε.

.............................................................

Το γαρ πολύ της θλίψεως περίσσεψε από πλευράς πρωθυπουργού στη διακαναλική... 

Ευτυχώς που έγινε χθες η διακαναλική και μάθαμε ότι ο «κόσμος είναι άδικος» (Γιωργάκης). Μάθαμε επίσης ότι το Μνημόνιο περιέχει «επαχθείς όρους» (πάλι Γιωργάκης). Ηταν μάλιστα τόσο στενοχωρημένος ο κ. Πρωθυπουργός για τη σφαγή μισθών και συντάξεων που αναγκάστηκε να κάνει (χάριν των πλουσίων), τόσο θλιμμένος για τα πογκρόμ που αναγκάστηκε πάλι (χάριν των πλουσίων) να εξαπολύσει κατά των δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων κι άλλων πολλών, ώστε
δακρυόεσσα η θεία Φωτούλα αναρωτιόταν: «γιατί δεν κατέβασε αυτό το παιδί (τον Γιωργάκη) υποψήφιο περιφερειάρχη ο Τσίπρας;».
Μάθαμε επίσης ότι ενώ ο Γιωργάκης έδινε έως τώρα τη μάχη να ψηφίσουμε με αυτοδιοικητικά κριτήρια, αίφνης αισθάνθηκε ότι αν δεν εκλεγεί ο κ. Καμίνης, η Ελλάδα θα χρεωκοπήσει! Κι αμέσως έκανε κωλοτούμπα, κήρυξε συναγερμό, κάλεσε τα ΜΜΕ υπό τα όπλα και μας έδωκε συνέντευξη. Στην οποίαν μάς
εξήγησε: ψηφίστε με, διότι αν χάσω τις εκλογές θα προκηρύξω εκλογές! (για να τις ξαναχάσω)...



Θεϊκό.
(Με την έννοιαν ότι το θείον είναι ακατανόητο).
Κατανοητός όμως υπήρξε ο Πρόεδρος (ο Γιωργάκης) απαντώντας στην ερώτηση της κυρίας Τρέμη αν θα πάμε σε (νέες) εκλογές με το εκπληκτικό διττό α) δεν θα πάμε σε εκλογές. β) θα πάμε σε εκλογές. Και τα δύο μέσα στην ίδια παράγραφο! Ο δυϊκός αριθμός στην τέταρτη διάσταση.
Το ίδιο σαφής υπήρξε και στην ερώτηση της κ. Χούκλη για το διαρκές «σκάνδαλο της ακρίβειας», απαντώντας ότι πάταξε τους φορτηγατζήδες κι άλλα κλειστά επαγγέλματα που ακρίβαιναν με πείσμα το γάλα, τις πατάτες και τις ψηλοτάκουνες γόβες.
Ηταν συγκινητικός χθες ο κ. Πρωθυπουργός! παραδέχθηκε ότι δεν μπόρεσε να πιάσει τους φοροφυγάδες και γι' αυτό την πλήρωσαν οι συνταξιούχοι!! Δάκρυζε όταν περιέγραφε τι του λένε «έξω» οι επενδυτές, ενώ έδειχνε να 'χει πέσει απ' τον ουρανό με τη διακυβέρνηση της Ν.Δ. κι όχι με τις προγενέστερες δικές του κυβερνήσεις.
Ευτυχώς όμως ήταν αισιόδοξος: όλο «φως στην άκρη του τούνελ» έβλεπε, όλο για «αλλαγή» μιλούσε, βεβαίως μπερδεύοντας ελαφρώς τη διαφάνεια με τη διαπόμπευση (λόγω «διαύγειας»), τον «πατριωτισμό» με την επιτήρηση, την κλάψα με την ηρωική έξοδο και τις βούρτσες με τον κ. Πεταλωτή. Οστις, ως παρουσία, έσκισε! Μόνον
γλυκό του κουταλιού δεν έβγαλε στους δημοσιογράφους - ήταν μια ωραία βραδυά, όπου όλοι εμείς οι διεφθαρμένοι Ελληνες δεν είδαμε μεν το «Νησί», αλλά νοιώσαμε σαν να κατοικούμε σε αυτό.
Ευτυχώς που δεν ρωτήθηκε ο κ. Παπανδρέου και για τα εξωτερικά μας θέματα, διότι τότε θα νοιώθαμε ότι αυτό το «Νησί», η Ελλάδα, δεν έχει πλέον ούτε υφαλοκρηπίδα...