Κρατικές Προμήθειες και Διαφάνεια

Του Πολύκαρπου Αδαμίδη

Η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας, αν εξαιρέσει κανείς τους Τομείς του Τουρισμού και της Ναυτιλίας, είναι συνυφασμένη με το Κράτος. Άμεσα ή έμμεσα από αυτό προσδοκούν όλοι να δημιουργήσει αγορές και να χρηματοδοτήσει μια προβληματική αν όχι νοσηρή σε πολλές περιπτώσεις εμπορία. Φαινόμενο το δίχως άλλο παρακμιακό, που το συναντά κανείς σε όλους τους Τομείς της Δημόσιας ζωής και δράσης. Εξ ου σε μεγάλο βαθμό και η πρεμούρα από το σύνολο του (μεγαλο) επιχειρηματικού κόσμου, να συμπράξουμε εκόντες άκοντες και όλα τα κόμματα στο διαβόητο ‘μνημόνιο’. Αν αντιμετωπίσει πρόβλημα ρευστότητας ο μεγαλύτερος (και πιθανότητα ο μοναδικός πελάτης-το Κράτος) από πού θα τροφοδοτηθεί  και θα διατηρηθεί ο αδικαιολόγητος πλουτισμός διαφόρων μεγαλοσχημόνων?
Ακόμη και έτσι όμως η ανάγκη για διαφάνεια σε έναν υπερτροφικό  δημόσιο τομέα είναι αδήριτη. Νόμοι υπάρχουν. Το ίδιο και εποπτικοί μηχανισμοί. Βούληση χρειάζεται για την αποτελεσματική λειτουργία τους. Μια λειτουργία που δεν μπορεί να είναι απλά αμυντική και κατασταλτική. Σήμερα όσο ποτέ η Επιτροπή Ανταγωνισμού πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες και να υιοθετήσει μια δημιουργική, ενεργητική (pro-active) προσέγγιση στην αντιμετώπιση των αντιανταγωνιστικών πρακτικών. Πέρα από τα μονοπώλια που μπορούν να αποτελέσουν τον πρόδηλο στόχο, όπως και τα τεχνητά ολιγοπώλια, μέγιστη πρόκληση είναι η σιωπηρή και η εναρμονισμένη πρακτική, το μοίρασμα των αγορών και η συνεννόηση των ‘παικτών’ της αγοράς. Κι αν οι όροι είναι δυσνόητοι για τον πολύ κόσμο, οι ειδικοί επιστήμονες των υπηρεσιών ξέρουν να τους ερμηνεύσουν και να κάνουν χρήση τους. Η ανάπτυξη περνάει μέσα από τον εξορθολογισμό της αγοράς και την κατοχύρωση όρων υγιούς και αποδοτικού ανταγωνισμού.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στους Οργανισμούς, που εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής των νόμων για τις προμήθειες του Δημοσίου. Η εξαίρεση δεν μπορεί να σημαίνει ασυδοσία.  Ούτε μπορεί να αποτελέσει τον κανόνα συστηματικής παράκαμψης του νόμου, μέσα ιδίως από συμπράξεις με διάφορους κατ’ επίφαση επιστημονικούς οργανισμούς. Ούτε μέσο διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, πολιτικής βολέματος των ημετέρων και δημιουργίας μιας ‘τραβεστί’ ατζέντας δημοσίων επενδύσεων, ιδίως στη μετά ‘μνημόνιο’ εποχή. Και η εξαίρεση ισχύει μόνο στο βαθμό που εξυπηρετεί τους ειδικούς σκοπούς του κάθε Οργανισμού. Και η εξαίρεση δεν υπερισχύει του θεσμικού πλαισίου και των αρχών του Κοινοτικού Δικαίου Ανταγωνισμού. Που εγγυάται μια ελεύθερη αγορά. Αυτή πάνω στην οποία κτίσθηκε το οικοδόμημα της Ευρωπαικής Ένωσης. Αυτά για να τεθεί το πλαίσιο. Οι λεπτομέρειες εφαρμογής δοκιμάζονται με παραδείγματα.


www.statesmen.gr/