Του Χάρη Παυλίδη
Οι δημοσκοπήσεις του διημέρου δεν ήταν παρά η επιβεβαίωση της γενικότερου κλίματος που επικρατεί στη κοινή γνώμη. Οι υποψήφιοι εισπράττουν για λογαριασμό των κομμάτων που τους στηρίζουν ή τους υποστηρίζουν την αποδοκιμασία των πολιτών.
Σε μια πρώτη ανάγνωση η Κυβέρνηση παίρνει στο λαιμό της το ΠΑΣΟΚ, το οποίο χάνει, ενώ η Νέα Δημοκρατία κυριολεκτικά “αυτοκτονεί”, αφού δεν μπορεί να καρπωθεί την διαφαινόμενη ήττα του κυβερνώντος κόμματος. Το Μνημόνιο, δικαίως ή αδίκως για την Κυβέρνηση, είναι ο πρωταγωνιστής αυτών των εκλογών. Και όπως όλα δείχνουν θα αποτελέσει την ιδανική αφορμή για το ξέσπασμα του εκλογικού σώματος επί δικαίων και αδίκων. Με καθυστέρηση αυτό έχει γίνει αντιληπτό από όλους όσοι το ψήφισαν και ήδη παρατηρούνται κάποιες διαφοροποιήσεις τόσο εντός της κυβερνητικής πλειοψηφίας αλλά και μεταξύ όσων συμπορεύθηκαν με αυτήν. Έχουν τρομάξει, και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί.
Εκείνο όμως που δεν μπορεί κανείς να καταλάβει είναι πως γίνεται αυτοί που “σήκωσαν” ψηλά το θέμα να αδυνατούν να σηκώσουν ψηλά τα ποσοστά τους. Πως είναι δυνατόν να επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις του Αντώνη Σαμαρά, να δικαιώνεται η πολιτική του στη συνείδηση του κόσμου, αλλά αυτός ο κόσμος να γυρίζει την πλάτη στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να προβληματίσει την ηγεσία της. Ο κόσμος βαρέθηκε τα ίδια λόγια από τους ίδιους ανθρώπους. Ζήτησε από τη νέα ηγεσία να τα “αλλάξει όλα”, και διαπιστώνει ότι αντί αυτού, το “παρελθόν” ξαναβγαίνει μπροστά και διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Μοιραία λοιπόν αυτό που η νέα ηγεσία δεν μπορεί ή δεν την αφήνουν να κάνει θα το κάνει ο κόσμος σε μερικές εβδομάδες από τώρα. Και τότε θα σημάνει η αντίστροφη μέτρηση για όλους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.