Tου Γιώργου Καπόπουλου
«Μπορούμε ακόμη να σώσουμε το ευρώ;», είναι ο τίτλος δισέλιδου αφιερώματος της «Monde» με χθεσινή ημερομηνία. Σήμερα, επισημαίνει η έγκυρη γαλλική εφημερίδα, η Ευρωζώνη δεν τροφοδοτεί οράματα, προκαλεί φόβο, οι Ευρωπαίοι πλέον την ταυτίζουν με τη λιτότητα. Η μεγάλη αρετή του δημοσιεύματος είναι ότι θέτει το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις την ώρα που μιντιακά εντός και εκτός Ευρωζώνης συντηρείται η ψευδαίσθηση ότι το μεγάλο πρόβλημα του κοινού νομίσματος είναι η δύστροπη και απείθαρχη στους κανόνες του παιχνιδιού Ελλάδα.
Αν τον Νοέμβριο του 2011 από τις Κάνες ο Σαρκοζί είχε το περιθώριο, στο πλευρό της σιωπηλής Μέρκελ, να προσβάλλει τον Γιώργο Παπανδρέου και να ειρωνεύεται και να χλευάζει τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, σήμερα η εποχή αυτή φαντάζει μακρινό παρελθόν. Σήμερα το Παρίσι ασθμαίνει και με τη βοήθεια δημιουργικής λογιστικής προσπαθεί να πείσει την Κομισιόν ότι κάνει βήματα προς τον στόχο της συρρίκνωσης του δημόσιου ελλείμματος κάτω από το πλαφόν του 3%, και την ίδια ώρα από την Ουάσιγκτον ο Σόιμπλε χλευάζει τη γαλλική Βουλή που καθυστερεί περικοπές και διαρθρωτικές αλλαγές. Τα παραπάνω είναι πιστοποίηση της προσγείωσης της γαλλικής πολιτικής ελίτ στην πραγματικότητα με καθυστέρηση είκοσι και πλέον ετών.
Το στρατήγημα των Μιτεράν-Ντελόρ να ελέγξουν την ισχύ της ενιαίας Γερμανίας με ένα κοινό νόμισμα ήταν μια εφήμερη αυταπάτη, καθώς και πριν και αμέσως μετά το Μάαστριχτ φάνηκε ότι η γερμανική πλευρά θυσίασε μόνο το όνομα «μάρκο» και στην ουσία επέβαλε μια ζώνη μάρκου, από όπου ο απεγκλωβισμός φαντάζει πιο οδυνηρός και επίφοβος από το συνθλιπτικό κόστος παραμονής. Σήμερα το διακύβευμα δεν είναι η χαμένη ισοτιμία Γαλλίας-Γερμανίας, έστω και σε επίπεδο προσχημάτων. Είναι η αντοχή των κοινωνικών και πολιτικών ισορροπιών της χώρας μέχρι τη διπλή εκλογική αναμέτρηση της άνοιξης του 2017 -προεδρική εκλογή και βουλευτικές εκλογές-, με συνεχείς περικοπές που επιτείνουν το αδιέξοδο: Δεν είναι αρκετές για να ικανοποιήσουν Βρυξέλλες και Βερολίνο και ενισχύουν την εκλογική βάση του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν.
Στη συνέχεια το δημοσίευμα θυμίζει τη διάλυση της Σκανδιναβικής Νομισματικής Ενωσης, το 1914, και της Λατινικής, το 1927, και προβάλλει τις σοβαρότατες συνολικές παρενέργειες που θα είχε ένα συντεταγμένο ή και ασύντακτο Grexit στο σύνολο της Ευρωζώνης. Με δυο λόγια, ο έλεγχος της ισχύος της ενιαίας Γερμανίας μέσω της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι πλέον ένα χαμένο στοίχημα για το Παρίσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.