Η απάντηση Τσίπρα στο σχέδιο «ασφυξίας» του Βερολίνου

του Νίκου Παναγιωτόπουλου

Μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και τον σχηματισμό κυβέρνησης με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και ύστερα από τρεις συνεδριάσεις του Eurogroup και μία σύνοδο κορυφής αυτό που είναι ξεκάθαρο στο Μέγαρο Μαξίμου είναι πως ο γερμανός Υπουργός Οικονομικών εφαρμόζει σχέδιο χρηματοδοτικής «ασφυξίας». Ο κύριος Σόιμπλε μεθοδεύει την αποτυχία της συμφωνίας– γέφυρα που λήγει στο τέλος Μαΐου. Ζητώντας από την κυβέρνηση Τσίπρα να εφαρμόσει ακριβώς όσα είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και για τα οποία καταψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό.  

Το Βερολίνο έχει σχεδιάσει πριν από τις εκλογές τον τρόπο με τον οποίο επιχειρεί, τώρα, να εκβιάσει την ελληνική κυβέρνηση ώστε να την οδηγήσει σε  παράδοση μετά την οικονομική ασφυξία.

Η αποτυχία μιας αντιμνημονιακής- αριστερής κυβέρνησης θα ήταν το καλύτερο μάθημα για τις υπόλοιπες χώρες του νότου αλλά και η ευκαιρία για τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης τύπου Παπαδήμου. 

Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα Ντέκλαν Κοστέλο υλοποιώντας αυτούς τους σχεδιασμούς ωθεί τις συζητήσεις προς την πέμπτη αξιολόγηση του μνημονίου παρά τη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και δανειστών της 20ης Φεβρουαρίου κάτι βέβαια που δεν δέχεται η Ελληνική κυβέρνηση.  

Και αν στην Ελλάδα ασχολούνται με τις συνεντεύξεις του Βαρουφάκη, από την άλλη πλευρά ο Σόιμπλε δίνει καθημερινά συνεντεύξεις με αποκλειστικό θέμα την Ελλάδα. Με ξεκάθαρο στόχο την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης. Σε αυτό το σχέδιο σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές συμμετέχουν και προπαγανδιστικοί μηχανισμοί που βρίσκονται πίσω από τα δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων που κάθε μέρα ανακαλύπτουν και ένα νέο σενάριο καταστροφής αλλά και διαφωνίες εντός της κυβέρνησης με τον Υπουργό Οικονομικών Γιάν(ν)η Βαρουφάκη να πρωταγωνιστεί.  

Μάλιστα ακόμα και ο Μάρτιν Σουλτς με απαράδεκτη-πολιτικά δήλωση για Πρόεδρο Ευρωκοινοβουλίου με συνέντευξη του παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας, ζητώντας από τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να τερματίσει τη συνεργασία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, χαρακτηρίζοντας τους λαϊκιστές και χαρακτηρίζοντας τον κυβερνητικό συνασπισμό «λάθος». 

Αλήθεια, δουλειά του κ. Σουλτς είναι να καλεί εκλεγμένες κυβερνήσεις να τερματίζουν κυβερνητικές συνεργασίες; 

Το Βερολίνο θυμήθηκε ξανά την παλιά τακτική, τότε που άρχισε η κρίση που  ήθελε να ελέγξει την πολιτική ηγεσίας της χώρας δίνοντας γραμμή και σε Μέσα Ενημέρωσης να χτυπούν τη χώρα μας με τρόπο προσβλητικό. Το ίδιο κάνει και τώρα, το θέμα είναι ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει πολιτική αλλαγή και στην πράξη θα φανεί αν υπάρχουν πλέον στην κυβέρνηση πολιτικοί που θα υποκύψουν σε αυτούς τους εκβιασμούς.

Αυτή η εβδομάδα είναι πολύ κρίσιμη καθώς υπάρχει ακόμα μια σύνοδος κορυφής στην οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός θα επαναφέρει το θέμα χρηματοδότησης ρίχνοντας το μπαλάκι των ευθυνών στη Γερμανική πλευρά.

Αυτό που επιχειρεί, ουσιαστικά, ο Αλέξης Τσίπρας είναι να ανοίξει το ευρωπαϊκό παιχνίδι, αμφισβητώντας την Γερμανική ηγεμονία ,γνωρίζοντας καλά ότι είναι υπό διαμόρφωση δύο "μπλοκ" δυνάμεων το παραδοσιακό με τη Γερμανία και τους συμμάχους της και το νέο που δημιουργείται αργά αλλά σταθερά με Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Αυστρία.

Αυτές τις κατ αρχήν "ρωγμές" επιδιώκει να εκμεταλλευθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός, συνεργάτες του οποίου επισημαίνουν, πρώτον τον συνεχή εκνευρισμό της Γερμανίαςπου εκφράζεται από τον κ. Σόιμπλε και δεύτερον την αργή αλλά σταθερή μεταστροφή υπέρ της Ελλάδας εταίρων και εκτός Ευρώπης.  

Για αυτό και η γερμανική προπαγάνδα επιχειρεί με κάθε τρόπο να αποδομήσει τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών, με δηλώσεις και ρεπορτάζ που μερικές φορές αγγίζουν τα όρια του πολιτικού ρατσισμού.

Παράλληλα η κυβέρνηση ανοίγει και το «γεωπολιτικό κεφάλαιο», στην προσπάθειά της να πείσει τους πιστωτές της για την ανάγκη να της δοθεί χρόνος να αναπνεύσει, ώστε να μη δημιουργηθεί μια επιπλέον «μαύρη τρύπα» στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. 

Αυτό που εκνευρίζει τους Γερμανούς είναι ότι ο ελληνικός λαός επέλεξε μια κυβέρνηση που δεν μπορούν να προβλέψουν τις κινήσεις της και που δεν διστάζει να διεκδικεί της πολεμικές αποζημιώσεις, να διεθνοποιεί το πρόβλημα και να δημιουργεί μεγάλη φθορά στην εικόνα τους. Και μάλιστα τη στιγμή που η Γερμανία δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με τη Ρωσία, οι Κινέζοι τη αντιμετωπίζουν με καχυποψίας και έχει μπει στα «ρουθούνια» των Αμερικανών. 

Η κυβέρνηση έχει πάρει μια απόφαση που απορρέει και από την πρόσφατη λαϊκή εντολή, να επαναπροσδιορίσει τις συμφωνίες, της χώρας μέσα στην ευρωζώνη χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα που διαθέτει.

Η ευθύνη για την εξέλιξη είναι στα χέρια του ισχυρού και η καγκελάριος Μέρκελσυνηθίζει να λέει ότι φροντίζει για την  «αξιοπιστία της Ευρώπης». 

Αν βίαια διακοπεί το πρόγραμμα χρηματοδότησης της Ελλάδας, τη στιγμή που δεν έχουν περάσει λίγοι μήνες από τις θετικές δηλώσεις-τής ίδιας- για την πρόοδο της χώρας θα ομολογούσε το ναυάγιο του προγράμματος που επέβαλλε. 

Παράλληλα θα πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν πρέπει να καταπολεμηθεί η ανθρωπιστική κρίση – κρίση που δεν αμφισβητεί, πλέον, κανείς. 

Γιατί δεν πρέπει να αλλάξει ένα πρόγραμμα τυφλής λιτότητας που αποδεδειγμένα έχει οδηγήσει τη χώρα σε αυτήν την κατάσταση; Γιατί δεν πρέπει να πληρώσουν οι πλούσιοι; Γιατί δεν πρέπει να κυνηγηθεί η φοροδιαφυγή και διαφθορά; Για όλα αυτά γιατί η Τρόικα δεν έκανε τίποτα; 

Όσο και να θέλει να εμφανίζεται άνετος και έτοιμος για όλα ο κ. Σόιμπλε από την άλλη πλευρά η Άνγκελα Μέρκελ ανησυχεί για τις γεωπολιτικές συνέπειες που θα είχε μία έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Για αυτό και κυκλοφόρησαν διαρροές  που δεν απέκλειαν «ανορθόδοξες λύσεις» που θα απέτρεπαν ένα Grexit (ή ένα «Graccident»).

Τα «ανορθόδοξα μέτρα» θα απαιτούσαν πολιτική συμφωνία παραμονής στην Ευρωζώνη, η οποία συνοδεύεται κατά τη Γερμανία με δέσμευση σε μεταρρυθμίσεις. 

Ο κύριος φόβος είναι η αστάθεια στα Βαλκάνια εάν η Ελλάδα περάσει στη ρωσική σφαίρα επιρροής. Ο εφιάλτης είναι η αστάθεια την ευρωζώνη.

Και πόσο έτοιμη είναι η συντηρητική Γερμανία να αντιμετωπίσει μια κρίση σε αχαρτογράφητα νερά όταν μάλιστα έχει το κακό προηγούμενο ότι δεν μπόρεσε να αντιμετώπιση την κρίση στην ευρωζώνη και ακόμα μετά από πέντε χρόνια συζητάμε για νέα πακέτα διάσωση;
Το καλύτερο για όλους είναι να μην απαντηθεί το ερώτημα και να βρεθεί ένας έντιμος συμβιβασμός χωρίς εγωισμούς και δογματισμούς...