του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη
Δικηγόρου των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων (E.C.H.R. /GC-EU) Μέλους  της Γραμματείας του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Όταν μια χώρα εντάσσεται σε ενιαίο νόμισμα, ασφαλώς εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα πρωτογενούς φύσης, αξίας και δικαίου. Το ενιαίο νόμισμα προϋποθέτει οπωσδήποτε ομοσπονδιακή λογική. Χωρίς την έννοια της ομοσπονδιακής λογικής δεν μπορεί να υπάρχει ενιαίο νόμισμα. Τούτο σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει ίση ανά Κράτος-Μέλος απώλεια-εκχώρηση κυριαρχίας. Στην ευρωζώνη όμως, ενώ όλα τα Κράτη-Μέλη έχουν απολέσει κυριαρχία όσον αφορά στο νόμισμά τους, η απώλεια αυτή δεν είναι ισομερής, καθόσον αντί απώλειας εγκαθίσταται επικυριαρχία ενός Κράτους-Μέλους, και ειδικότερα της Γερμανίας. Και ενώ ο μέγας κίνδυνος της εσπευσμένης εισαγωγής του ενιαίου νομίσματος ήταν η έλλειψη πολιτικής ενότητας (πράγμα που έχει παγίως επισημανθεί στη διεθνή νομική και οικονομική επιστήμη), ο μέγιστος κίνδυνος θα είναι το όλον εγχείρημα να καταλήξει, στην μετατροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Γερμανική Ευρώπη. Και αυτή η μετεξέλιξη θα έχει πραγματοποιηθεί σε καθεστώς ειρήνης, με «όπλο το ευρώ». Έτσι θα καταντήσει η έννοια της Αρχής της ομοφωνίας για τη λήψη σημαντικών αποφάσεων σε από καθέδρας επιβολή της εκάστοτε Γερμανικής ελίτ.
Πέραν όμως των προαναφερομένων, είναι δεδομένο ότι η εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος έλαβε χώρα παρά την ανισόμερη ανάπτυξη του καπιταλισμού στα επιμέρους Κράτη-Μέλη. Αντί δε να συγκλίνουν οι οικονομίες σε μια κατεύθυνση ισορροπίας μεταξύ τους, η μη αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών κρίσεων επιδεινώνει την ανισότητα, με συνέπεια το ευρώ να αποτελεί «ταξικό εργαλείο» και «μέσο επιβολής κυριαρχίας» σε βάρος των ευάλωτων λαϊκών μαζών, των εργαζόμενων λαών της Ευρώπης.
Έτσι, εάν στη σημερινή ελίτ που επικυριαρχεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αναδειχθεί ως «χρυσός κανόνας» ο προτεσταντικός φονταμενταλισμός της τιμωρητικής συμπεριφοράς ενάντια στους λαούς που διεκδικούν κοινωνικά δικαιώματα, όπως αυτά ιδρύονται από το πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο, τότε είναι προδήλως βέβαιον ότι θα οδηγηθούμε σε ιστορική κρίση.
Ειδικότερα, κατά το μέρος που αφορά στην Ελλάδα, εάν οι  θιασώτες των νεοφιλελεύθερων κέντρων αποφάσεων αποφασίσουν να τιμωρήσουν τη Χώρα μας και το λαός της με στέρηση ρευστότητας, τούτο θα συνεπάγεται εξώθηση της Χώρας από το ευρωσύστημα και ουσιαστικώς
θα αφορά «νομισματικό πραξικόπημα»!
Επειδή δε, νομικός τρόπος εξόδου από το ευρωσύστημα δεν υφίσταται, η εξώθηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη (ή άλλως ο εξαναγκασμός της να αναλάβει η ίδια την πρωτοβουλία εξόδου), θα οφείλεται είτε σε υλικές πράξεις είτε σε κανονιστικές αποφάσεις του Eurogroup και της ΕΚΤ που θα παραβιάζουν το  πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο.
Ασφαλώς μια τέτοια διαδικασία (εάν προκύψει), θα είναι επώδυνη για τον Ελληνικό λαό, εάν μάλιστα, λάβει χώρα με βίαιο τρόπο. Το ίδιο όμως επώδυνη θα είναι και για το όλον σύστημα. Και αυτό το γνωρίζουν κάλλιστα τα «κέντρα λήψης αποφάσεων», οπότε θα τους αναλογεί η πρέπουσα απάντηση.
Στην περίπτωση αυτή ο Ελληνικός λαός οφείλει να αντιγυρίσει στην πραξικοπηματική συμπεριφορά των εταίρων, τη νομιμότητα επικαλούμενος το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και ειδικότερα τη διάταξη της παρ. 1β του άρθρου 62 της Συνθήκης της Βιέννης. Η διάταξη αυτή υπερασπίζεται το αδύνατο μέρος λόγω ανατροπής των καταστάσεων, οπότε ισχύει η αδυναμία παροχής  λόγω της ριζικής μεταβολής των υποχρεώσεων που απομένει να εκπληρωθούν!...
Στο «νομισματικό πραξικόπημα» (εάν υπάρξει) η Ελλάδα μπορεί να αντιτάξει τις Διεθνείς Συνθήκες. Τούτο όμως θα συνεπάγεται άρνηση εξόφλησης των δανείων (μονομερής καταγγελία), ή επιεικώς εξόφληση αυτών σε εθνικό όμως νόμισμα και στην ισοτιμία που θα έχει καθορισθεί. Και τούτο γιατί η Ελλάδα ως Χώρα της ευρωζώνης εισπράττει φόρους σε ευρώ και αποδίδει (και μάλιστα μέσω επώδυνων προϋπολογισμών), τις δανειακές της υποχρεώσεις σε ευρώ. Εκτός του ευρωσυστήματος ασφαλώς η Ελλάδα θα εισπράττει φόρους σε εθνικό νόμισμα και θα αποδίδει τις δανειακές της υποχρεώσεις σε εθνικό νόμισμα
Τα προαναφερόμενα, αφορούν προσωπική μου άποψη. Χρέος όμως έχω να την διατυπώσω δημοσίως. Άλλωστε, τα γραπτά μένουν (scripta manent).