Του Δ. Νικολακόπουλου
Μπορεί να είναι μία παρακινδυνευμένη εκτίμηση, αλλά το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, δείχνει ότι ο κ. Αντ. Σαμαράς «έκλείσε» τον κύκλο του ως Πρωθυπουργός της χώρας.
Όποιο σενάριο κι αν επιλεγεί τελικά στη δεύτερη και κυρίως στην τρίτη ψηφοφορία, τα πολιτικά δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί, δεν περιλαμβάνουν τον κ. Σαμαρά στον πρωθυπουργικό θώκο της χώρας. Ούτε βεβαίως τον κ. Ευάγγελου Βενιζέλο στη θέση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης.
Αυτό είναι το μήνυμα της πρώτης ψηφοφορίας για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Το Μέγαρο Μαξίμου, μετά την κατάρρευση των σεναρίων της τρομοκρατίας και της κινδυνολογίας, που επενδύουν στο φόβο και την ανασφάλεια, έχει δύο κύριες επιλογές:
Η πρώτη είναι να ανακρούσει πρύμναν και να αποδεχθεί τις προτάσεις – που διατυπώνονται ακόμη και από στελέχη του της ΝΔ-, να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες, που σημαίνει ότι θα πρέπει να ορίσει το χρόνο διενέργειας των εκλογών- να συναντηθεί, δηλαδή, με τον κ. Αλ. Τσίπρα, προκειμένου να εξεύρουν μια «κοινά αποδεκτή λύση»-, να παραδώσει τη σκυτάλη της Πρωθυπουργίας σε ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, να δρομολογηθούν οι διαδικασίες αναθεώρησης του Συντάγματος και των διαπραγματεύσεων με την τρόϊκα, να υπογραφεί η συμφωνία για την μετάμνημονιακή εποχή και να επιτευχθεί κοινή πλατφόρμα στην επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.
Είναι ένα σενάριο, το οποίο το Μέγαρο Μαξίμου, δεν θέλει να συζητήσει – για προφανείς λόγους. Βγάζει εκτός κάδρου της πρωθυπουργίας τον κ. Αντ. Σαμαρά.
Ωστόσο, με το σενάριο αυτό, το οποίο εισηγούνται με παραλλαγές, τόσο ανεξάρτητοι βουλευτές όσο και βουλευτές κυρίως της ΔΗΜΑΡ, που μπορούν να δώσουν την αναγκαία πλειοψηφία για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, φλερτάρει και ο συγκυβερνήτης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.
Οι ρωγμές, μ΄ άλλα λόγια, στο κυβερνητικό μέτωπο είναι εμφανείς, με τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να θέλει να στρίβει δια του αρραβώνος- όπως λέμε στην καθομιλουμένη.
Ο κ. Βενιζέλος, δηλαδή, προκειμένου να διατηρηθούν δήθεν ζωντανές οι θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά στην ουσία για να αναχαιτίσει την επίθεση άλωσης του κόμματος «του» από τον κ. Γ. Παπανδρέου, εμφανίζεται έτοιμος να «αδειάσει» τον κ. Σαμαρά. Το ότι του παρέχει – για λόγους τακτικής -, την ευχέρεια να παραμείνει πρωθυπουργός στην μεταβατική προς τις εκλογές κυβέρνηση, δεν έχει ουσιαστική πολιτική σημασία.
Η δεύτερη επιλογή του κ. Αντ. Σαμαρά είναι να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, που έτσι κι αλλιώς, θα αποτελέσουν το «επιστέγασμα» της προεδρικής εκλογής.
Και σ΄ αυτήν τη περίπτωση, ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να υπογράψει το τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας- εκτός κι αν θέλει να σπάσει την «παράδοση» και να παραμείνει αρχηγός ενός κόμματος το οποίο έχει χάσει την κυβερνητική εξουσία.
Υπάρχει όμως και η πιθανότητα αντιστροφής του πολίτικου κλίματος. Μετά τα «τραύματα» της προεδρικής εκλογής, κάτι τέτοιο, που θα οδηγούσε τη ΝΔ να αναδειχθεί εκ νέου πρώτο κόμμα μέσα από την κάλπη, κόντρα στα «ευρήματα» όλων ανεξαιρέτως των δημοσκοπήσεων, είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα.
Όπως κι αν έχει ,ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να το πάρει απόφαση, όπως βεβαίως και οι σύμβουλοί του στο Μέγαρο Μαξίμου, οι οποίοι, εξυπηρετώντας προσωπικές φιλοδοξίες επιμένουν σε μία αδιέξοδη πολιτική: Έχει τελειώσει ως εκφραστής του κυβερνητικής εξουσίας στην Ελλάδα. Όσο πιο γρήγορα παραμερίσει, τόσο θα διευκολύνει τις πολιτικές εξελίξεις. Εξάλλου, αυτή είναι η μοίρα των πολιτικών προσώπων- έρχονται και παρέρχονται.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.