Σκοπίμως αποσιωπάται το γεγονός ότι είναι άλλο πράγμα η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ σε νέα κοινωνικά στρώματα, νέους ψηφοφόρους κλπ και άλλο πράγμα ο προσεταιρισμός όλων εκείνων που με τις πράξεις τους μέχρι σήμερα, υποστήριξαν το μνημόνιο και την κατοχή της χώρας σαν στελέχη άλλων κομμάτων και κινήσεων
Καθημερινά πληθαίνουν οι αναφορές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ -προεξάρχοντος του Προέδρου του- στα γεγονότα της αποστασίας. Οι σημερινοί νέοι αλλά και μεγάλος αριθμός μεγαλυτέρων, ακούγοντας τον όρο “αποστασία” είναι σίγουρο ότι δεν συνδέουν την πραγματική σημασία που έχει αυτός ο όρος με την σημασία που του δίνει με τις συχνά-πυκνά αναφορές του ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α. Τσίπρας. Μια έννοια της αποστασίας δίνει ο Θουκυδίδης: “Τι άλλο ούτοι ή επεβουλευσάν τε και επανέστησαν μάλλον ή απέστησαν (απόστασις μεν γε των βιαιόν τι πασχόντων εστίν)” (1). που πάει να πει: “Αποστατεί κανείς όταν βρίσκεται υπό καθεστώς βίας σε αντιθετη περίπτωση επαναστατεί”. Από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, που αποστάτες θεωρούσαν αυτούς που άφηναν την μια θρησκεία για μια άλλη η μια αίρεση, φτάσαμε στα 1965 που η ελληνική πολιτικη ζωή απέκτησε, “δίκην” Γ. Παπανδρέου και συγκροτήματος Λαμπράκη, τους δικούς της “αποστάτες”…
Παρ” όλο που απ” αυτές εδώ τις σελίδες, έχουμε αναφερθεί στα γεγονότα του 1965, θυμίζουμε ότι το 1965 μερικοί βουλευτές της Ένωσης Κέντρου- που στις εκλογές του 1964 είχε συγκεντρώσει 52% των ψήφων – υπακούοντας στα κελεύσματα του Παλατιού, “αποστάτησαν” από την Ένωση Κέντρου και με τις ευλογίες του Παλατιού έκαναν άλλη κυβέρνηση. Σ” αυτή την κίνηση είχε πρωταγωνιστήσει ο Κ. Μητσοτάκης, ο Γ. Αθανασιάδης -Νόβας, ο Ηλ. Τσιριμώκος, ο Στ. Στεφανόπουλος κ α βουλευτές της Ένωσης Κέντρου.
Τα γεγονότα του 1965, εισήγαγαν την αστάθεια στην πολιτική ζωή της χώρας και τελικά οδήγησαν στην 21η Απριλίου 1967, σύμφωνα με ορισμένες αναλύσεις. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Η προετοιμασία για την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα και γνώστης αυτής της προετοιμασίας ήταν και ο Γ. Παπανδρέου που δεν έκανε τίποτε για να την εμποδίσει αλλά αντιθέτως με τις ενεργειές του το 1965 την επιτάχυνε. Έχει ιδιαίτερη σημασία να θυμηθούμε ότι το συγκρότημα Λαμπράκη, τηρούσε μια “ερμαφρόδιτη” στάση. Το πρωινό ΒΗΜΑ ήταν ουσιαστικά με το μέρος των “αποστατών” και τα απογευματινά ΝΕΑ με τον Γ. Παπανδρέου. Ο λαός βεβαίως, είχε καταλάβει αυτό τον ύπουλο ρόλο και μιά από τις πράξεις που συνόδευαν τις μεγάλες διαδηλώσεις, ήταν το κάψιμο εφημερίδων του συγκροτήματος. Παρ” όλα αυτά έγινε κατορθωτό, να επιβληθεί στην πολιτική ζωή του τόπου ο όρος “αποστασία”, επιβεβαιώνοντας σ” αυτή την περίπτωση ότι μάλλον είχε δίκιο ο Ηλίας Τσιριμώκος -είς εκ των αποστατών – που είχε δηλώσει ότι ο Γ. Παπανδρέου “έχει ταυτίσει την δημοκρατία με τον εαυτόν του…”
Από την εποχή εκείνη και εντεύθεν ο όρος αποστάτης στην πολιτική ζωή του τόπου, αναφέρεται σ” εκείνον που με ιδιοτελή κίνητρα, εγκαταλείπει ένα κόμμα για να πάει σε κάποιο άλλο η να μη πειθαρχήσει στις εντολές του κομματός και να ψηφίσει άλλο απ” αυτό που του υποδείχνει το κόμμα του. Το μεγάλο ερώτημα που ανακύπτει από τα γεγονότα του 1965 είναι: Υπήρξε αποστασία από αυτούς τους βουλευτές η όχι; Εάν μ” αυτό ενοούμε ότι εγκατέλειψαν το κόμμα τους και πήγαν στο “παραδίπλα” κόμμα προδίδοντας και τους ψηφοφόρους που τους εξέλεξαν τότε ναι ήταν αποστάτες. Αυτό όμως αφορά τον Γ. Παπανδρέου.
Αλλά αυτή δεν είναι μια αριστερή σκέψη και ανάλυση πολύ περισσότερο δε, δεν είναι μια αριστερή πολιτική πρακτική -προς όφελος των εργαζομένων και του κινήματος. Είναι ελιγμός και απόκρυψη της ταξικής και κατ” επέκταση της πολιτικής πραγματικότητας. Στις διάφορες εποχές και εθνικές, κοινωνικές συνθήκες παίρνει διαφορετική μορφή και εκφράζεται ποικιλόμορφα. Τόσο στην Ένωση Κέντρου όσο και εκεί που κατέληξε ο καθένας τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας υπηρέτησαν. Σ” αυτή την βάση αν τοποθετηθούν τα γεγονότα δεν υπήρξε τίποτε άλλο παρά ανακανομή των ρόλων στα κόμματα της εξουσίας. Είναι διαφορετικό πράγμα ο τρόπος που έγινε αυτό και που αφορά την μέθοδο και τον τρόπο αυτής της μεταβολής. Αυτό μπορεί να γίνει δημοκρατικά, βίαια, ειρηνικά κλπ κλπ….
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α Τσίπρας εδώ και ένα χρόνο περίπου επαναλαμβάνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει ότι είναι δυνατόν να εμποδίσει μια καινούργια “αποστασία”. Ας θυμηθούμε μερικά σκόρπια γεγονότα: Μετά την μεταπολίτευση η πλειοψηφία των χουντικών, εντάχτηκε ( η αλήθεια είναι τηρώντας τα προσχήματα τότε-τώρα “εν χορδές και οργάνοις” -στην ΝΔ). Ο πρωθυπουργός κ. Α Σαμαράς “αποστάτησε” από το κόμμα της ΝΔ, φτιάχνοντας την ΠΟΛΑΝ. “Αποστάτησε” όμως και από την ΠΟΛΑΝ επιστρέφοντας στην ΝΔ όπου ο “αποστάτης” έγινε και αρχηγός, μάλιστα και κατόπιν πρωθυπουργός. Ο κ. Π Καμένος, “αποστάτησε” απο την ΝΔ, έκανε δικό του κόμμα, τους ΑΝΕΛ. Ο κ. Φ Κουβέλης“αποστάτησε” από τον ΣΥΡΙΖΑ φτιάχνοντας την ΔΗΜΑΡ, που ως γλίτσα κόλλησε στις μνημονιακές κυβερνήσεις, συμβάλλοντας μ” όλες της τις δυνάμεις, στην κατασκευή των αλυσίδων, που δένουν χειροπόδαρα τον ελληνικό λαό. Πολλοί βουλευτές των ΑΝΕΛ, “αποστάτησαν” από την ΝΔ, πήγαν στους ΑΝΕΛ, τώρα “επανααποστατούν” από τους ΑΝΕΛ και γίνονται ανεξάρτητοι η επανακάμπτουν στην ΝΔ. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, “αποστατούν” από τα κομματά τους, πολλοί βαφτίζονται “ανεξάρτητοι”, άλλοι προσχωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ κλπ κλπ.
Αυτό το “αλισβερίσι” πάντα υπήρχε στην πολιτική ζωή του τόπου. Ηταν ένα από τα κύρια όπλα του συστήματος να μπορεί, ιδιαίτερα στις κρίσιμες καμπές, να “θολώνει τα νερά”, να τακτοποιεί οικονομικά και πολιτικά διάφορα πρόσωπα, στελέχη ,ομάδες και τελικώς να ανακατανέμει τους ρόλους του πολιτικού προσωπικού. Ένα κουβάρι συμφερόντων ξετυλίγεται καθημερινά. Στις περιόδους της καπιταλιστικής σταθερότητας αυτά βαφτίζονταν “ανασχηματισμός”, “νέα πρόσωπα”, “καινούργιο ξεκίνημα”, “νέα ελλάδα”, “ αγώνας ανάμεσα στο φως και το σκότος” και διάφορα άλλα κουραφέξελα για ένα αριστερό, ικανά όμως σε διάφορες περιόδους να λειτουργούν θετικά για αυτόν που επιδιώκει να προσελκύσει “ακίνδυνους” ψηφοφόρους. Στην περίοδο όμως της βαθειάς οικονομικής κρίσης που συνοδεύεται και από κατοχή-όπως η σημερινή Ελλάδα- η συνεχής αλλαγή του πολιτικού προσωπικού είναι ανάγκη της ολιγαρχίας που οφελείται απ” την κρίση καθώς και των κατακτητών. Σπεύδουν έτσι να προλάβουν τις λαικές αντιδράσεις οι οποίες κάποια στιγμή θα εκδηλωθούν, θα είναι σκληρές και πιθανόν ανεξέλεγκτες, σύμφωνα με τα ιστορικά δεδομένα.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α Τσίπρας κάλεσε λοιπόν τους βουλευτές των άλλων κομμάτων να μη ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να μη συγκεντρώσει η κυβερνητική πλειοψηφία τους 180 βουλευτές, και να πάμε έτσι σε εκλογές, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά να κατακτήσει την κυβερνητική πλειοψηφία.
Κατ” αρχή μια παρατήρηση γενικού χαρακτήρα: Πουθενά και ποτέ, μια Αριστερά που σέβεται τον ρόλο της και τον εαυτό της, δεν περιορίζει τον αγώνα για αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων μόνο “απ” τα πάνω”. Η ιστορία του αριστερού κινήματος διδάσκει ότι οι αλλαγές προκύπτουν πρώτα και κύρια από την λαϊκή δράση, από την οργάνωση και δράση των λαικών κινημάτων. Προκύπτουν “απ” τα κάτω”. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Ο κ. Α Τσίπρας αφήνει έξω απ΄αυτό το κάλεσμα τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Λογικά. Κανείς εκ των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ – σ” αυτή την φάση – δεν θέλει να κλωτσήσει την ευκαιρία που δίνεται στο κόμμα του να προκαλέσει εκλογές, κατακτώντας την κυβερνητική εξουσία. Φαίνεται να “έχει δέσει τον γαιδαρό του”. Απευθύνεται στους βουλευτές των άλλων κομμάτων, παραβλέποντας το γεγονός ότι ο βουλευτής είναι, εκτός από μέλος κάποιου κόμματος και μια ανεξάρτητη προσωπικότητα, που μπορεί και πρέπει να ψηφίζει κατά συνείδηση και αν η συνειδησή του είναι συνείδηση δοσιλόγου που είναι ως σήμερα- κατ” αρχή γι αυτό-, θα δώσει λόγο στους ψηφοφόρους του.
Μάλιστα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχαν διστάσει να δώσουν “μήνυμα” υποδοχής τέτοιων βουλευτών στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέροντας ότι δεν θα ζητούν “αντιμνημονικό πιστοποιητικό”. Στις προηγηθείσες δημοτικές εκλογές, είχαμε μερικά τέτιοα παραδείγματα.
Ετσι ο κ. Α Τσίπρας όχι μόνο δίνει συγχωροχάρτι στους δοσιλόγους και τυρράνους του ελληνικού λαού αλλά τους επιβραβεύει και από πάνω, παραχωρώντας τους θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ η κάποια κυβερνητική θέση αργότερα. Αυτούς λοιπόν τους βουλευτές, αυτά τα γερμανοτσολιάδικα σκουπίδια, που έχουν βάψει τα χέρια τους στο αίμα του ελληνικού λαού-αυτό χωρίς εισαγωγικά- καλεί ο κ. Α Τσίπρας να μη “αποστατήσουν”. Αλήθεια από που; Από το μνημόνιο που ψήφιζαν μέχρι σήμερα με πόδια και χέρια; Από την καθημερινή τους παρουσία στα ΜΜΕ όπου βρίζουν και ποδοπατούν-εν τη πράξη-τον ελληνικό λαό; Από τις αλυσίδες που τον δένουν καθημερινά; Σκοπίμως αποκρύπτεται η όπου είναι δυνατόν, επικροτείται αυτή η πολιτική από τα μνημονιακά ΜΜΕ. Είναι φανερή η προσπάθεια που κάνει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, να χαράξει -ενωρίς- μερικές κατευθυντήριες γραμμές, που αφορούν την σύνθεση της αυριανής κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος.
Μιά άλλη παράμετρος αυτής της προσπάθειας εκφράστηκε με την θέση που ανέπτυξε στην σύσκεψη των γραμματέων των νομαρχιακών επιτροπών. Οι νομαρχιακοί γραμματείς και γενικά τα στελέχη του κόμματος, δεν μπορούν να εκλέγονται βουλευτές. Αλήθεια, αγαπητοί μου σύντροφοι στην Πελοπόννησο, ποιός σας είπε να πάτε κόντρα στην υποψηφιότητα του Περιφεριάρχη που προτάθηκε; Είναι φανερό ότι η κοινοβουλευτική ομάδα είναι εκείνη που θα παίρνει τις κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον του τόπου και όχι ο νομαρχιακός γραμματέας που μπορεί να διαφωνεί κλπ κλπ…. Ολα τα παραπάνω γίνονται προσπάθειες να παρουσιαστούν ωσάν αποτέλεσμα της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Σκοπίμως αποσιωπάται το γεγονός ότι είναι άλλο πράγμα η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ σε νέα κοινωνικά στρώματα, νέους ψηφοφόρους κλπ και άλλο πράγμα ο προσεταιρισμός όλων εκείνων που με τις πράξεις τους μέχρι σήμερα, υποστήριξαν το μνημόνιο και την κατοχή της χώρας σαν στελέχη άλλων κομμάτων και κινήσεων. Στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ όλο και πιο συχνά ακούγεται από μέλη και ψηφοφόρους του ότι “δεν ήλθαμε στον ΣΥΡΙΖΑ για να βλέπουμε πάλι τα ίδια αποκρουστικά, μνημονιακά πρόσωπα….”.
Κάποιοι όλα τα παραπάνω τα ονομάζουν “ρεαλιστική πολιτική”. Είναι ακριβώς εκείνη η πολιτική που είναι ακίνδυνη για το σύστημα. “Η ένδοξη Ρώμη, σε περίμενε τόσους αιώνες σε προφητείες έλεγε τον ερχομό σου κ” εσύ αφομοιώθηκες;” (2) Τα πραγματικά διλήμματα όμως θα μπουν από την ίδια την ζωή που συνεχίζει -αμείλικτα- “να τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και ταμπούρλα”(3). Ο ΣΥΡΙΖΑ η θα παλαίψει για μια νέα ριζοσπαστική πολιτική η θα χαθεί μαζί με τις ελπίδες του ελληνικού λαού. “ ΄’Αγνωστη μέρα δείξε μας το προσωπό σου. Κάτω στο βάθος τόσα πέλματα βαριά. Ακούω νάρχεται καινούργιο βήμα.” (4)
(1) Θουκυδίδης Ιστορία Γ 39
(2) Μ Κατσαρός “Κατά Σαδδουκαίων”
(3) Γ Ρίτσος “Ρωμιοσύνη”
(4) Μ Κατσαρός “Κατά Σαδδουκαίων”
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.