«Αντικειμενική» δημοσιογραφία από τους «New York Times»

Αντικειμενική δημοσιογραφία πάνω απ’ όλα. Αυτό είναι το μότο των «New York Times», γι’ αυτό, μάλλον, και οι διαδοχικοί ανταποκριτές της αμερικανικής εφημερίδας στη Μέση Ανατολή στέλνουν τα παιδιά τους να υπηρετήσουν στον ισραηλινό στρατό. Πριν από λίγες ημέρες, τα αμερικανικά αντι-συστημικά ΜΜΕ (υπάρχουν και αυτά) αποκάλυπταν πως, για τρίτη φορά μέσα στα τελευταία χρόνια, ένας ανταποκριτής των «NYT», που καλύπτει ένα από τα πιο καυτά μέτωπα του πλανήτη – την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση –, έχει παιδί που υπηρετεί στο ένα στρατόπεδο εν αγνοία των αναγνωστών της εφημερίδας. Εν προκειμένω, πρόκειται για την Ιζαμπέλ Κέρσνερ, ανταποκρίτρια των «NYT» στα γραφεία της στα Ιεροσόλυμα με ισραηλινή υπηκοότητα, της οποίας ο γιος υπηρετεί την – υποχρεωτική – θητεία, μια πληροφορία την οποία ούτε η ίδια ούτε η εφημερίδα θεώρησαν σημαντικό να επικοινωνήσουν κατά τη διάρκεια της κάλυψης του πρόσφατου πολέμου στη Γάζα. Την ίδια στιγμή αποκαλυπτόταν πως ο σύζυγος της Κέρσνερ, ο Χιρς Γκούντμαν, εργάζεται για λογαριασμό ενός ισραηλινού θινκ τανκ που εξειδικεύεται στον «κυβερνητικό επικοινωνιακό πόλεμο» (με άλλα λόγια, την προπαγάνδα).  Κανόνες που… πάλιωσαν Το 2010, μια αραβική ιστοσελίδα είχε υποστηρίξει πως ο γιος του τότε αρχισυντάκτη της εφημερίδας στα γραφεία των Ιεροσολύμων Ίθαν Μπρόνερ είχε παρουσιαστεί στον ισραηλινό στρατό. Η πληροφορία επιβεβαιώθηκε λίγο αργότερα και η διοίκηση της εφημερίδας διχάστηκε ως προς το τι πρέπει να γίνει με την περίπτωση Μπρόνερ. Η απόφαση ήταν τελικά ο Μπρόνερ να συνεχίσει να καλύπτει το ισραηλινοπαλαιστινιακό μέτωπο μέχρι και το 2012. Πέρυσι το καλοκαίρι σειρά πήρε ο αρθρογράφος της εφημερίδας Ντέιβιντ Μπρουκς. Παρά το γεγονός ότι ο Μπρουκς είναι γνωστός στο αναγνωστικό κοινό για τις συντηρητικές απόψεις του και αφιερώνει συχνά τη στήλη του στο Μεσανατολικό, ουδέποτε είχε μπει στον κόπο να δημοσιοποιήσει ότι ο γιος του έχει βάλει τη στολή του IDF. Μετά την – από σπόντα – αποκάλυψη η διοίκηση της εφημερίδας εξέδωσε μια ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία «οι επιλογές των παιδιών των συντακτών και των δημοσιογράφων της εφημερίδας είναι προσωπική υπόθεση του καθενός» και – υποθέτουμε εμείς τώρα – δεν επηρεάζει την αντικειμενικότητα της δημοσιογραφικής κάλυψης των γεγονότων. Τραγική ειρωνεία στην όλη υπόθεση είναι πως η εβραϊκή οικογένεια πίσω από την εφημερίδα, η οικογένεια Σουλζμπέργκερ, είχε θέσει εκ διαμέτρου αντίθετους κανόνες. Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 είχε θέσει ως κανόνα τον διορισμό μόνο μη Εβραίων ανταποκριτών στη Μέση Ανατολή, ούτως ώστε να διασφαλιστεί η φήμη της εφημερίδας. Η πολιτική αυτή συνεχίστηκε και τη δεκαετία του ’70, μέχρι που άρχισαν να κατηγορούν την οικογένεια για «αντισημιτική» συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να καταργηθεί ο κανόνας. http://www.topontiki.gr/article/87513/Antikeimeniki-dimosiografia-apo-tous-New-York-Times