Μήπως όλες αυτές οι δηλώσεις , που εκφράζουν φθηνούς και ανέξοδους τακτικισμούς, «μαρτυρούν» μια απλή αλήθεια: Το φόβο του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην εξουσία και κυρίως τη ρήξη με τους μηχανισμούς στήριξης του κατεστημένου;
Με μια ξεκούρδιστη ορχήστρα χωρίς μαέστρο μοιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του οποίου επιδίδονται σε αυτοαναιρούμενες, αντιφατικές, αποσπασματικές και συχνά υποβολιμαίες δηλώσεις, ωσάν να διεκδικούν έναν διακριτό ρόλο στη νομή της εξουσίας, αλλά υπονομεύοντας στην πράξη την συντεταγμένη πορεία του κόμματος, το οποίο καλείται να διαχειριστεί για πρώτη φορά στην ιστορία της Αριστεράς την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας.
Δεν αναφερόμαστε μόνο στον ο κ. Γιάννη Φωτιάδη, μέλος του τμήματος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ασκεί έντονη κριτική που αγγίζει τα όρια της πολεμικής στο βουλευτή του κόμματος κ. Γιάννη Δραγασάκη, μ΄αφορμή την επίσκεψη αντιπροσωπείας στο Σίτι του Λονδίνου, για τη δήλωσή του ότι έχει συσταθεί «ομάδα επαφής με τις διεθνείς αγορές», κάνοντας λόγο για «ολιγαρχικές δομές στο κόμμα», αλλά κυρίως στην συγχορδία διαφορετικών απόψεων που εκδηλώνονται γύρω από την προσφυγή στις κάλπες, την εκλογή του νέου Προέδρου από την παρούσα Βουλή και, εν γένει, την πολιτική των συμμαχιών.
Ενδεικτική είναι η τοποθέτηση του βουλευτή κ. Γ. Σταθάκη- ο οποίος μας έως τώρα μας έχει συνηθίσει στις «αιρετικές απόψεις» του γύρω από το μνημόνιο και τη διαπραγμάτευση για το χρέος-, για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Το γεγονός ότι έσπευσε να ανασκευάσει τις δηλώσεις του μετά το σάλο που προκλήθηκε, δεν μειώνει τη σημασία των ισχυρισμών του που έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική του κόμματος, ακόμη και όπως αυτή εκφράσθηκε από τον κ. Αλέξη Τσίπρα, κατά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια.
Ο κ. Σταθάκης, προφανώς αναγνωρίζοντας ότι η χώρα δέχεται ισχυρές πιέσεις από τους δανειστές, μία κατάσταση την οποία θα κληθεί να διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές με δεδομένο ότι είναι πρώτο κόμμα στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, έσπευσε να δώσει χείρα βοηθείας στον πρωθυπουργό κ. Αντ. Σαμαρά, αναγνωρίζοντας ότι θα πρέπει να υπάρξει μια συναινετική συμφωνία, ώστε να οριστεί από την κυβέρνηση ημερομηνία εκλογών (λίγο πριν ή λίγο μετά την άνοιξη) και στο ενδιάμεσο να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.
Το ερώτημα, βεβαίως, είναι ποιος πρωθυπουργός της χώρας θα συμφωνήσει να παραδώσει την εξουσία με «αντάλλαγμα» την συναινετική εκλογή του νέου προέδρου της Δημοκρατίας; Αν και η άποψη αυτή δεν έχει καμία πολιτική λογική, εν τούτοις είναι αποκαλυπτική των προθέσεων του κ. Σταθάκη και ανοίγει το δρόμο για να τα «βρει» το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τις μνημονιακές δυνάμεις, μπροστά στους δήθεν κινδύνους ελλοχεύουν για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και τις τεράστιες ευθύνες της διακυβέρνησης που θα κληθεί να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι βεβαίως η μοναδική…παραφωνία. Ο κ. Δ. Παπαδημούλης μέσω twitter πρότεινε «συνάντηση Τσίπρα-Σαμαρά και συμφωνία-»πακέτο» για ΠτΔ, ακριβή χρόνο εκλογών και απομείωση του χρέους». Για ποια συμφωνία όμως γίνεται λόγος του ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Αντ. Σαμαρά – δεν μιλάμε για τυχόν συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον Πρωθυπουργό της χώρας -, τη στιγμή κατά την οποία πρόθεση συγκεκριμένων κύκλων του κατεστημένου είναι να εγκλωβίσουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ώστε να λειτουργήσει ως άλλοθι στο αδιέξοδο και στη χρεοκοπία της κυβερνητικής πολιτικής;
Το ότι ο πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει, εκ του θεσμικού του ρόλου, να έχει διαύλους επικοινωνίας με τον Πρωθυπουργό της χώρας, να ενημερώνεται για τα εθνικά θέμα και τις πολιτικές εξελίξεις, να ανταλλάσσει μαζί του απόψεις και να προσφέρει ακόμη και τις «καλές του υπηρεσίες» όταν και εφόσον του ζητηθεί, είναι τελείως διαφορετικό από την επιδίωξη συμφωνίας για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και την κατάργηση των μνημονίων. Ούτε βεβαίως, από αυτή την άποψη, μπορεί κανείς να προσχωρήσει στη θέση που εκφράζει ο διευθυντής του προέδρου του Πολιτικού Γραφείου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ν. Παππάς, προκειμένου να υπονομεύσει οποιαδήποτε επαφή του κ. Τσίπρα με τον Πρωθυπουργό, ότι αν συναντηθούν θα ζητήσει από τον κ. Αντ. Σαμαρά να παραιτηθεί. Η άποψη αυτή δεν είναι μόνον άκομψη, δεν είναι μόνον βλακώδης, δεν καταδεικνύει πολιτικό ερασιτεχνισμό, αλλά είναι και επικίνδυνη για την πορεία των πολιτικών πραγμάτων της χώρας.
Είναι γεγονός ότι τα δύο πλειοψηφικά κόμματα – η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ-, στην πορεία προς την προσεχή εκλογική αναμέτρηση, η οποία είναι προ των πυλών, επιδιώκουν να πολώσουν το πολιτικό κλίμα και να της προσδώσουν χαρακτήρα μονομαχίας, ώστε να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους. Την επιδίωξη αυτή εξυπηρετεί και η σκλήρυνση της στάσης του Μαξίμου, το οποίο κάνει λόγο για «χάος» στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την εξουσία, για «μαζική φυγή των καταθέσεων από τις τράπεζες» κλπ. Το να δίνει, όμως, «άλλοθι» το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον κ. Σαμαρά να διαιωνίζει αυτό το «επικοινωνιακό παιχνίδι», δεν συνιστά υπεύθυνη πολιτική στάση.
Ούτε βεβαίως μπορεί κανείς να προσχωρήσει στο ευφάνταστο δίλημμα του κ. Αλέξη Μητρόπουλου ότι στην περίπτωση κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατορθώσει να έχει αυτοδυναμία, τότε θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με μνημονιακές δυνάμεις. Διότι και η άποψη αυτή θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι «δικαιολογεί» τυχόν υποχωρήσεις που θα αναγκαστεί δήθεν εκ των πραγμάτων να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να παραμείνει εγκλωβισμένος στην εξουσία.
Μήπως όλες αυτές οι δηλώσεις , που εκφράζουν φθηνούς και ανέξοδους τακτικισμούς, «μαρτυρούν» μια απλή αλήθεια: Το φόβο του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην εξουσία και κυρίως τη ρήξη με τους μηχανισμούς στήριξης του κατεστημένου;
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.