Η τρόικα δείχνει τα δόντια της και ζητάει μέτρα

Το σχέδιο της Αθήνας προς την …αυτονομία.

Του Βαγγέλη Δουράκη

Να «αυγατίσουν» σύντομα τα χρήματα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ελπίζει η Αθήνα «ποντάροντας» στις Τράπεζες ώστε να ενισχυθεί το «μαξιλάρι ασφαλείας» των 11,4 δισ.: Η τρόικα συνεχίζει πάντως… το «βιολί» της και εμμένει σε σκληρές παρεμβάσεις στα «καυτά» ανοιχτά μέτωπα.

Σε «στοίχημα» έχει αναχθεί -για την ελληνική πλευρά- η επιτάχυνση των διαδικασιών για την επιστροφή των τραπεζών στον ιδιωτικό τομέα έπειτα και από τα αποτελέσματα των stress test: Η λογική έχει να κάνει με το ότι η ταχύτερη επιστροφή των συστημικών τραπεζών στα χέρια ιδιωτών με την αξία των συμμετοχών του Ταμείου στις τράπεζες να υπολογίζεται στα 17 δισ. ευρώ , τότε εάν συνυπολογιστούν τα 11,4 δισ. ευρώ που διατηρούνται ως κεφαλαιακό απόθεμα ενδέχεται να επιστραφούν στο Δημόσιο πάνω από 28 δισ. ευρώ!

Με την πιθανότητα λοιπόν τα «κέρδη» ΤΧΣ να αυξηθούν, η Αθήνα -πέρα από το ότι θα μπορεί να μειώσει ισόποσα το χρέος της- αποκτά μια ενισχυμένη «γραμμή προληπτικής πίστωσης» σε περίπτωση βεβαίως που γίνει αποδεκτό το σχέδιό της να αξιοποιηθούν τα συγκεκριμένα ποσά ως η «ομπρέλα» προστασίας εάν «στραβώσει» η έξοδος στις αγορές.
Η τρόικα, πάντως, σε άλλο μήκος κύματος από την Ελλάδα -επί του παρόντος- και αφήνοντας θολό το πότε θα επιστρέψουν οι εκπρόσωποί της στην χώρα μας, επιμένει να ζητά σαφείς δεσμεύσεις για αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο, την τροποποίηση του συνδικαλιστικού νόμου, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού του 2015!

Όπως μάλιστα αποκάλυψε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέρι Ράις, η δαμόκλειος σπάθη των «στοχευμένων» περικοπών κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων πολιτών, αφού όπως είπε μόνο οι «οριζόντιες» περικοπές μπορεί να αποφευχθούν. Οι εκπρόσωποι των δανειστών έχουν ξεκαθαρίσει ότι ο εν εξελίξει έλεγχος θα γίνει με βάση τις προβλέψεις και την αυστηρότητα του Μνημονίου, κλείνοντας το παράθυρο για... άφεση αμαρτιών και μετάθεση των μνημονιακών προαπαιτούμενων, όπως ήλπιζε η ελληνική πλευρά, που φιλοδοξούσε να μεταφέρει τις εκκρεμείς υποχρεώσεις της στο νέο τύπου Μνημόνιο το οποίο θα συνοδεύει τη γραμμή προληπτικής στήριξης.

Συνεπώς, η κυβέρνηση καλείται να διαπραγματευτεί στα ακόλουθα ακανθώδη μέτωπα:

1. Ασφαλιστικό: Η τρόικα το διατηρεί στην κορυφή της ατζέντας της, βλέποντας τα ασφαλιστικά ταμεία να καταγράφουν διαρκώς ελλείμματα. Το γεγονός αυτό θέτει ζήτημα αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων, όπως μητέρες ανήλικων τέκνων, εργαζόμενους που ασφαλίστηκαν πριν από το 1983 (παλαιοί ασφαλισμένοι) και εργαζόμενους σε πρώην ΔΕΚΟ. Παρότι η κυβέρνηση επικαλείται τα αποτελέσματα των αναλογιστικών μελετών για να μη γίνουν εκτεταμένες αλλαγές που θα προκαλούν νέες μειώσεις συντάξεων, όλα δείχνουν ότι δεν θα αποφύγει πλήρως τον σκόπελο αυτό. Η τρόικα κάνει λόγο για «στρεβλώσεις» που πρέπει να αρθούν σταδιακά, γιατί λειτουργούν ως κίνητρα για πρόωρη συνταξιοδότηση. Ως παράδειγμα αναφέρει τη θεμελίωση συνταξιοδότησης και την απονομή «σχετικά υψηλής» κατώτατης σύνταξης (συνυπολογίζοντας το ΕΚΑΣ) με 15 χρόνια ασφάλισης αποτελεί πρόβλημα και ζητούν να αυξηθεί ο αριθμός των ενσήμων για την καταβολή της. Το ΔΝΤ έχει προτείνει να αυξηθούν τα χρόνια ασφάλισης κατά 5, ώστε το όριο να διαμορφωθεί στα 20 έτη. «Αγκάθι» αποτελούν και οι ενοποιήσεις επικουρικών ταμείων, που βάσει Μνημονίου πρέπει να γίνουν έως τον Νοέμβριο.

2. Εργασιακά: Αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, με έμφαση στην καθιέρωση του «λοκ άουτ» (ανταπεργία) και στην τροποποίηση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων για απεργίες εξακολουθούν να είναι τα δύο βασικά ζητούμενα της τρόικας. Οι εκπρόσωποι των δανειστών μας επιμένουν ότι για να προκηρυχθεί μια απεργία πρέπει να μην αρκεί η ψήφος της πλειοψηφίας του Δ.Σ. κάποιου κλάδου, αλλά να συμφωνεί το 50%+1 του συνόλου των εργαζομένων σε αυτόν. Η τριμερής ζητά επίσης μείωση των συνδικαλιστικών αδειών, αλλαγές στη χρηματοδότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων και τροποποίηση των κανόνων για τις απολύσεις συνδικαλιστών. Εξάλλου, το ΔΝΤ εξακολουθεί να ζητάει ομαδικές απολύσεις διά νόμου, αντί με υπουργική απόφαση.

3. Νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο: Το ριζικό «ψαλίδισμα» των αποδοχών των νεοεισερχομένων και όσων έχουν χαμηλά προσόντα και η αύξηση των αποδοχών των υπαλλήλων με υψηλά προσόντα είναι η βασική προδιαγραφή που έχει θέσει η τριμερής.

4. Δημοσιονομικό κενό: Η απόσταση ανάμεσα στους υπολογισμούς της τρόικας για δημοσιονομικό κενό 2 δισ. ευρώ το 2015 και της ελληνικής πλευράς για «τρύπα» μόλις 700 εκατ. -900 εκατ. ευρώ έχει μικρύνει, αλλά δεν έχει γεφυρωθεί πλήρως.

http://www.matrix24.gr/