Ζούμε την εποχή της Pax Germanica. Αλλά οι ηγεμονίες έχουν αρχή μέση και τέλος.
Στη πάροδο των αιώνων έχουν εμφανισθεί πολλές παγκόσμιες ήηπειρωτικές ηγεμονίες, υπό τον πολιτικό, οικονομικό καιστρατιωτικό έλεγχο των οποίων βρέθηκαν ως υποτελή ασθενέστερα κράτη. Ας αναφέρουμε ενδεικτικά και όπως τις τοποθετούν χρονικά οι ιστορικοί, τη Pax Romana, από το 27 π.Χ. έως το 180 μ.Χ., τη Pax Britannica, από το 1815 έως το 1914, τη Pax Americana από το 1950 έως το 2000 περίπου. Επρόκειτο για αυτοκρατορίες, που ήλεγχαν, είτε ολόκληρο τον πλανήτη είτε μεγάλα τμήματά του, παρέχοντας “προστασία” και εκμεταλλευόμενες τις υποτελείς χώρες.
Μετά την επανένωση της Γερμανίας, η Ευρώπη ζει τη Pax Germanica. Ευρωπαϊκά κράτη, που, μετά το πόλεμο, αποφάσισαν να συνεργασθούν ισότιμα στο πλαίσιο μιας προσπάθειας ευρωπαϊκής ενοποίησης, βρίσκονται σήμερα υπό τον ασφυκτικό ρυθμιστικό έλεγχο της Γερμανίας.
Όσοι πίστεψαν ότι με τηκατάρρευση του Σοβιετικού συνασπισμού θα άλλαζαν τα πράγματα προφανώς γελάστηκαν. Έτσι σήμερα, μετά την επανένωση της Γερμανίας, η Ευρώπη ζει τη Pax Germanica. Ευρωπαϊκά κράτη, που, μετά το πόλεμο, αποφάσισαν να συνεργασθούν ισότιμα στο πλαίσιο μιας προσπάθειας ευρωπαϊκής ενοποίησης, βρίσκονται σήμερα υπό τον ασφυκτικό ρυθμιστικό έλεγχο της Γερμανίας.
Όταν προσχώρησε η Ελλάδα στηνΕυρωπαϊκή Ένωση ουδείς είχε προβλέψει ότι μία από τις χώρες μέλη θα εγκαθιστούσε ηγεμονία και θα αποκτούσε απόλυτο οικονομικό έλεγχο πάνω σε ευρωπαϊκούς φορείς και χώρες. Αλλά αυτό, ακριβώς έχει σταδιακά συμβεί μετά το 1990. Καθ’ υπερβολήν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι τη κυριαρχία πάνω στην Ευρώπη, που δεν πέτυχε στρατιωτικά η Γερμανία σε δύο παγκόσμιους πολέμους την επιτυγχάνει σήμερα οικονομικά, με ειρηνική μεν αλλά σκληρή επεκτατική πολιτική.
Η Ελλάδα έχει την ατυχία να περνά τα τελευταία χρόνια μία από τιςμεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις της, ακριβώς σε αυτή την εποχή της Pax Germanica. Και ασφαλώς δεν μπορεί να αγνοήσει την υπάρχουσα πραγματικότητα και τη γερμανική κυριαρχία πάνω σε συστήματα και συσχετισμούς, που έχουν επιβληθεί και ρυθμίζουν οικονομίες κρατών και ζωές ανθρώπων. Αλλά αυτό δεν σημαίνει αυτόματα και ότι πρέπει να είναι απόλυτα, άκριτα και εθελόδουλα προσδεδεμένη στο άρμα της Γερμανίας. Άλλωστε οι διαδοχικές επισκέψεις του κ. Σαμαρά στο Βερολίνο δεν φαίνεται να έχουν αποδώσει ιδιαίτερα αποτελέσματα. Η γερμανική πολιτική παραμένει αμετάβλητη, όπως αμετάβλητη παραμένει και η ελληνική κρίση.
Χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γαλλία έχουν αρχίσει να ξεσηκώνονται σε επίπεδο λαών αρχικά και πιο δειλά σε επίπεδο κυβερνήσεων. Η Ελλάδα όμως απέχει κατά ακραίο τρόπο από αυτές τις κινήσεις
Οι εποχές όμως των ηγεμονιών έχουν αρχή, μέση και τέλος, όπως αποδεικνύει η ιστορία. Μάλιστα όσο πλησιάζουμε προς τη σημερινή εποχή τόσο πιο βραχύβιες είναι.
Ήδη μάλιστα έχει αρχίσει η αμφισβήτηση της σημερινής ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, ηΠορτογαλία, η Γαλλία έχουν αρχίσει να ξεσηκώνονται σε επίπεδο λαών αρχικά και πιο δειλά σε επίπεδο κυβερνήσεων. Η Ελλάδα όμως απέχει κατά ακραίο τρόπο από αυτές τις κινήσεις, από την ελαφρά έστωαμφισβήτηση του γερμανικού imperium. Ασφαλώς είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι στις σημερινές συνθήκες μπορεί οιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση να αγνοήσει το Βερολίνο. Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι μπορεί η Αθήνα να επιβάλλει όρους στους δανειστές και να αγνοήσει μονομερώς αναληφθείσες δεσμεύσεις. Εξ ίσου αφελές όμως είναι να θεωρεί κανείς ότι η απόλυτη και τυφλή πρόσδεση στη γερμανική πολιτική αποτελεί μονόδρομο γιά τα ελληνικά συμφέροντα.
Έτσι προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ο Έλληνας υπουργός Οικονομκών Γκίκας Χαρδούβελης αυτόκλητος, ευθυγραμμιζόμενος απόλυτα με το Βερολίνο και σε λογική αντίθετη με τα πραγματικά ελληνικά συμφέροντα, έσπευσε να δηλώσει σε γερμανική εφημερίδα ότι “η Γαλλία πρέπει να σεβασθεί τους κανόνες”, αναφερόμενος στην απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης γιά επιπλέον χρόνο ως προς τη προσαρμογή του δημοσιονομικού της ελλείμματος στο 3%. Και προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει έως τώρα αναζητήσει ουσιαστικούς διαύλους επικοινωνίας με άλλες χώρες, που πλήττονται επίσης από τις πολιτικές της Pax Germanica, στοιχιζόμενη απολύτως στο ρόλο του καλού μαθητήτου διδύμου Μέρκελ-Σόϊμπλε.
Συζητά τώρα η Βουλή την πρόταση εμπιστοσύνης της κυβέρνησης. Θα εμφανισθούν οι γνωστοί υμνητές και οι γνωστοίκαταστροφολόγοι, που θα επαναλάβουν τα ίδια γνωστά. Ίσως όμως θα είχε μεγαλύτερη αξία να συζητηθεί μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στην ουσία και το βάθος του το πλέγμα τωνδιεθνών συσχετισμών, μέσα στους οποίους πρέπει και μπορεί να κινηθεί η σημερινή Ελλάδα. Και αυτό μάλλον δεν θα συμβεί στο τριήμερο των συζητήσεων στη Βουλή.
ΠΑΝΟΣ ΛΟΥΚΑΚΟΣ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.