Subscribe Twitter Twitter

Παρέμβαση - Τίτλοι Αναρτήσεων

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Βαίνει προς «αντικατάσταση» η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία;



Στη Γηραιά Ήπειρο μεγάλος ασθενής δεν είναι μόνο το ευρώ, η αρχιτεκτονική του και ο ευρωπαϊκός Νότος, αλλά και η ίδια η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.
Για χρόνια πολλά, ο πολιτικός διπολισμός σε ολόκληρη την Ε.Ε. εκφραζόταν με την αντίθεση και την κυβερνητική εναλλαγή δύο πολιτικών οικογενειών: της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς-Χριστιανοδημοκρατίας και των Σοσιαλδημοκρατών.
Για επίσης πολλά χρόνια, η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία ήταν κυρίαρχη, έχοντας να επιδείξει τα σημαντικότερα επιτεύγματα που έκαναν την Ευρώπη ένα ξεχωριστό πείραμα ειρήνης και ευημερίας -ίσως το ευγενέστερο πολιτικό πείραμα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η Σοσιαλδημοκρατία είχε εγκαθιδρύσει το ξεχωριστό κοινωνικό κράτος, είχε εξασφαλίσει τα «περήφανα γηρατειά», είχε προσφέρει αξιοπρεπή δωρεάν Υγεία και Παιδεία, είχε διασφαλίσει εργατικά δικαιώματα που προσέφεραν και στους «προλετάριους» μία αξιοπρεπή ζωή.
Και τώρα; Ξεχάστηκαν όλα αυτά; Η μνήμη των λαών τείνει να είναι βραχυπρόθεσμη, πράγματι. Εξάλλου, τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είδαν την φούσκα της οικονομικής κρίσης -και, κυρίως, την κρίση του ευρώ- να σκάει στα χέρια τους. Επιχείρησαν να τη διαχειριστούν, υλοποιώντας τις οδηγίες του Βερολίνου και χρεώθηκαν όλη την ατζέντα του νεοφιλελευθερισμού. Πολλοί Σοσιαλδημοκράτες στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, έχουν εφαρμόσει πολιτικές που θα έκαναν τον Μίλτον Φρίντμαν να χαμογελάσει από εκεί ψηλά.
Βεβαίως, η κρίση δεν ήρθε μόνη της. Και, κυρίως, δεν φταίει μόνο η κρίση που τεράστιος αριθμός πολιτών, σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., έμειναν απροστάτευτοι στη μανία των αγορών. Τα «παραθυράκια» -στις ιδιωτικοποιήσεις, στην «flexicurity» (ευελφάλεια), στα προγράμματα stage, στους «Πολωνούς υδραυλικούς», στην ασυδοσία των τραπεζών, στο πάρτι των χρηματαγορών- τα άνοιξαν, στην συντριπτική πλειονότητά τους, Σοσιαλδημοκράτες. Και φαίνεται ότι η κρίση, που επηρεάζει το κοινωνικό κλίμα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, θύμισε στο συλλογικό υποσυνείδητο ποιοι άνοιξαν αυτά τα «παραθυράκια»...
Η ελληνική περίπτωση...
Φυσικά, η ελληνική περίπτωση είναι ξεχωριστή. Οι πολιτικές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα προκάλεσαν τη μεγαλύτερη καταστροφή μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και όσοι μιλούν για «ανθρωπιστική κρίση, δυστυχώς ακριβολογούν -και, μάλιστα, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ήταν λογικό και επόμενο, συνεπώς, να την πληρώσει το ΠΑΣΟΚ –στα χέρια του οποίου έσκασε η φούσκα- και να προκληθούν τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Όμως, δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ. Ούτε μόνο η Ελλάδα...
... και το «πολιτικό εργαστήρι»
Αντίστοιχες αλλαγές συμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας, που συνεχίζει να διεκδικεί, λόγω μεγέθους αλλά και πολιτικών-κοινωνικών διεργασιών, τον τίτλο του «πολιτικού εργαστηριού της Ευρώπης». Ωστόσο, στη Γαλλία, οι αλλαγές δεν είναι προς μία υγιή, αλλά προς μία επικίνδυνη -για την ίδια τη Γαλλία, αλλά και για την υπόθεση της ευρωπαϊκής ενοποίησης- αλλαγή. Μ' άλλα λόγια, σε αντίθεση με τους Έλληνες που αισθάνθηκαν προδομένοι από τη Σοσιαλδημοκρατία και στράφηκαν στα αριστερά, οι Γάλλοι αναδεικνύουν σε πρώτη δύναμη την γαλλική Ακροδεξιά. Το κόμμα της Μαρί Λεπέν εμφανίζεται πρώτο σε δημοσκοπήσεις, που έδειξαν ότι η πολιτική κατρακύλα και η ασημαντότητα του σοσιαλδημοκράτη Φρανσουά Ολάντ κινδυνεύουν να δώσουν στη Λεπέν -αν γίνονταν εκλογές τώρα- το εισιτήριο για το Μέγαρο των Ηλυσίων από τον πρώτο γύρο. Κάτι που αν γίνει, τίποτα δε θα είναι ίδιο στην Ευρώπη...
Οι αναλυτές ακόμη δεν μπορούν να στοιχηματίσουν ότι ο Ολάντ θα αντέξει να ολοκληρώσει τη θητεία του, ως το 2017. Και η γαλλική κοινωνία φαίνεται πως βράζει, δεδομένου ότι η Γαλλία είναι ο πραγματικά μεγάλος ασθενής στην Ευρώπη.
Όμως, ακόμη και στη Γερμανία, που κάθε άλλο παρά μεγάλος ασθενής είναι, η Σοσιαλδημοκρατία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Η Άνγκελα Μέρκελ κατήγαγε μία άνετη νίκη στις τελευταίες εκλογές, οι Σοσιαλδημοκράτες συμμάχησαν με το CDU γαι να συγκροτήσουν κυβέρνηση και, μάλιστα, κατά τις διεργασίες για την προγραμματική συμφωνία, «πούλησαν» σχεδόν όλη την προοδευτική σοσιαλδημοκρατική ατζέντα για την Ευρώπη. Με πρωτεργάτη, στις διαπραγματεύσεις μεταξύ CDU-SPD τον Σοσιαλδημοκράτη πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς...
Σαν να μην έφτανε αυτό, η Κεντροδεξιά, παρότι χρεώνεται το γεγονός ότι η Ευρώπη αδυνατεί ως τώρα να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, αναδείχθηκε πρώτη ως πολιτική οικογένεια στις Ευρωεκλογές. Οι Σοσιαλδημοκράτες ήρθαν δεύτεροι και καταϊδρωμένοι...
Αλλαγή, αλλά προς τα πού;
Τούτων δοθέντων, φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες χάνουν την αίγλη τους. Και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν τους αντιμετωπίζουν ως φορείς εναλλακτικών-προοδευτικών προτάσεων, αλλά ως συνδιαχειριστές των δεξιών-νεοφιλελεύθερων στην εξουσία. Μαζί κυβερνούν σε κάποιες χώρες, μαζί βγάζουν πρόεδρο της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, μαζί μοιράζονται τις θέσεις και τα χαρτοφυλάκια στο Κολέγιο των Επιτρόπων.
Γι' αυτό και ως τώρα, η Κεντροδεξιά αντέχει και ενισχύει και τις δυνάμεις της: γιατί μεταξύ μιας απομίμησης και ενός αυθεντικού, ο ψηφοφόρος θα επιλέξει το αυθεντικό. Δηλαδή τη Μέρκελ.
Η χαμένη αίγλη της Σοσιαλδημοκρατίας έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται πανευρωπαϊκά. Βεβαίως, ως πολιτική οικογένεια, οι Σοσιαλδημοκράτες παραμένουν δεύτερο κόμμα. Ωστόσο φαινόμενα όπως οι πολιτικές αλλαγές στον ευρωπαϊκό Νότο και το «γκρέμισμα» του γαλλικού πολιτικού σκηνικού, δείχνουν ότι, αργά αλλά σταθερά (όπως, δηλαδή, γίνονται όλες οι αλλαγές στην Ευρώπη...), το έδαφος που χάνει η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία δύσκολα ανακτάται.
Όμως, με δεδομένες τις εκ διαμέτρου αντίθετες αλλαγές στον ευρωπαϊκό Νότο (κυρίως στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία) και στη Γαλλία, το ερώτημα παραμένει: ποια πολιτική δύναμη θα πάρει τη θέση της Σοσιαλδημοκρατίας, ως απάντηση στην κυρίαρχη πολιτική που έχει επιλέξει το Βερολίνο και ασκούν οι Βρυξέλλες; Ακροδεξιά ή Αριστερά;
Όταν απαντηθεί το ερώτημα αυτό, τότε θα ξέρουμε αν θα μπορούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε για Ενωμένη Ευρώπη. Ίσως, βέβαια, όταν απαντηθεί το ερώτημα αυτό να είναι γενικώς αργά. Διότι ένας Ρέντσι δεν φέρνει την Άνοιξη
Bookmark and Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.

Recent Posts

free counters
single russian women contatore visite website counter
Lamia Blogs