Ελλαδα-Γερμανία: Ας μιλήσουν οι αριθμοί

Η απόλυτη λογική των αριθμών αποδεικνύει τη φτωχοποίηση των Ελλήνων στα χρόνια της κρίσης Οι αριθμοί σοκάρουν! Η φτωχοποίηση του Έλληνα πολίτη είναι το πλεόνασμα του Γερμανού φορολογούμενου. Όσο φτωχαίνει ο ένας στα χρόνια της κρίσης, τόσο πλουτίζει ο άλλος, αφού σε μια Ένωση όλες οι χώρες είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Ο Αντώνης Σαμαράς, κάθιδρος στον… αγώνα απελπισίας για εύρεση 180 βουλευτών που βγάζουν Πρόεδρο Δημοκρατίας, ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη με φτωχή πραμάτεια για να κάνει εξαγγελίες εντυπώσεων κι όχι ουσίας στη ΔΕΘ. Φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δηλαδή. Για τη δήθεν ανάπτυξη που όλο έρχεται κι όλο μένει κολλημένη στα γρανάζια της επιβαλλόμενης από τη Γερμανία πολιτικής λιτότητας. Ο Σόιμπλε, άλλωστε, το ξεκαθάρισε τη Δευτέρα για χιλιοστή φορά, μήπως και το ακούσουνε κάποτε και στην ελληνική κυβέρνηση, για να σταματήσουν να ονειρεύονται: «Η Ευρώπη θα πρέπει να επιμείνει στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και στη δημοσιονομική σταθερότητα. Ο περιορισμός των ελλειμμάτων είναι απαραίτητος προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση». Λιτότητα, δηλαδή, κι άγιος ο θεός. Ακόμα και το ΚΕΠΕ, που στο τέλος Ιουλίου βιάστηκε να προαναγγείλει ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από το β’ τρίμηνο του 2014, «είδηση» που έσπευσαν να προβάλουν πανηγυρίζοντας όλα τα μεγάλα διεθνή και φυσικά εγχώρια ΜΜΕ, είδε την ΕΛΣΤΑΤ ένα μήνα μετά να αναθεωρεί την αρχική εκτίμησή της προς τα κάτω για το β’ τρίμηνο, από 0,2% σε 0,3%, εννοείται πάντα σε καθεστώς ύφεσης. Καθεστώς πίεσης Στις νέες πιέσεις της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης (και του ΔΝΤ προς το παρόν) που θα ζητάνε, έστω και πιο κομψά ενίοτε, διαρκώς αίμα από τους Έλληνες φορολογούμενους, αφού το πρόγραμμα επιτήρησης θα συνεχιστεί για χρόνια και δεκαετίες, καλό είναι να αντιπαρατεθούν κάποια στιγμή και μερικά ατράνταχτα στοιχεία. Τα οποία διαψεύδουν την ανόητη προπαγάνδα περί πλούσιων Ελλήνων και φτωχών Γερμανών και δείχνουν το μέγεθος της χειραγώγησης, με τη σιωπή και ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων και των νεοφιλελεύθερων αβανταδόρων τους από το 2009 και μετά, ώστε να εφευρεθούν πατήματα για να επιβληθεί η πιο αδίστακτη λιτότητα εν καιρώ ειρήνης σε δυτικό (κυρίαρχο υποτίθεται) κράτος. Τι λένε οι αριθμοί Ας «μιλήσουν» οι αριθμοί, λοιπόν. Όταν, άλλωστε, γίνεται λόγος για πλούτο πολιτών, η ταμπακιέρα είναι η ιδιωτική περιουσία. Έτσι όπως ορίζεται από τις κινητές και τις ακίνητες αξίες. Η ακίνητη περιουσία των Ελλήνων με σπίτια, οικόπεδα, αγροτεμάχια κ.λπ. υπολογιζόταν για το 2009 σε 1 τρισ. ευρώ. Το είχε πει επίσημα στις 15.9.2011 με δηλώσεις του ο τότε υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, με αφορμή το χαράτσι στα ακίνητα, επικαλούμενος τις εκτιμήσεις της Τραπέζης της Ελλάδος. Στο μεταξύ, όμως, το TAXIS «ταΐστηκε» από στοιχεία φορολογουμένων κι έτσι, το 2013, το υπουργείο Οικονομικών είχε πια στα χέρια του ολοκληρωμένο τον χάρτη της ακίνητης περιουσίας για να επιβάλει μέσα στο 2014 τον ΕΝΦΙΑ. Η ακίνητη περιουσία των φυσικών προσώπων, λοιπόν, ανερχόταν με βάση τις αντικειμενικές αξίες του 2007, που ισχύουν ακόμα, σε 520 δισ. ευρώ, ενώ η ακίνητη περιουσία των νομικών προσώπων εκτιμάται σε 250 δισ. ευρώ. Το υπουργείο Οικονομικών υπολόγισε το 2013 τη συνολική αντικειμενική αξία αγροτεμαχίων και εκτός σχεδίου ακινήτων σε περίπου 500 δισ. ευρώ. Σύνολο στο 1,3 τρισ. ευρώ. Όλα αυτά, όμως, ουσιαστικά με δεδομένα προ κρίσης, αφού υπολογίστηκαν με τις «παλιές» αντικειμενικές αξίες (βόλευε για να μείνει ψηλά το χαράτσι), οι οποίες πλέον απέχουν παρασάγγας από τις πραγματικές. Βάσει της εξέλιξης των τιμών, λοιπόν, η ΤτΕ έχει κάνει λόγο για ένα -40% στις εμπορικές αξίες από το 2009 μέχρι το 2014. Συνεπώς δεν θα ήταν εκτός πραγματικότητας να πούμε ότι η εμπορική αξία της ακίνητης περιουσίας από το 1,3 τρισ. ευρώ, που ήταν προ κρίσης, έχει υποχωρήσει στα 700 δισ. πλέον. Και το βαρέλι δεν έχει πάτο. Τι γίνεται, όμως, με τις κινητές αξίες; Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος οι καταθέσεις των Ελλήνων για το 2009 ήταν 237 δισ. ευρώ, ενώ τώρα δεν υπερβαίνουν τα 163 δισ. ευρώ. Όσον αφορά τις μετοχές, τα μετρητά που κάποιοι έχουν σπίτια τους, τις θυρίδες, αλλά και τα χρήματα που αρκετοί έβγαλαν στο εξωτερικό, αυτά υπολογίζονται στα 150 δισ. ευρώ, πάντως δίχως ιδιαίτερες μεταβολές στο συνολικό ποσό σ’ αυτή την πενταετία. Κι αυτό επειδή οι όποιες σημαντικές απώλειες στις μετοχές κ.λπ., ρεφαρίστηκαν απ’ όσους «έδιωξαν» λεφτά εκτός Ελλάδας. Ο λογαριασμός Αν, λοιπόν, κάνουμε τον… λογαριασμό σε όλους αυτούς τους αριθμούς που παρουσιάσαμε και που σχετίζονται με την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων, σε κινητές και ακίνητες αξίες, διαπιστώνουμε ότι τα 1,68 τρισ. του 2009 έχουν γίνει 1 τρισ. το 2014. Και το χειρότερο; Με εκρηκτικές καθοδικές τάσεις! Τρομερές οι απώλειες. Ο ορισμός της φτωχοποίησης. Με αδιανόητο ρυθμό καθίζησης σε καιρό ειρήνης και, ειδικά, για κράτος ευρωπαϊκό. Κάθε μέρα που περνάει ο ελληνικός λαός χάνει λεφτά! Για να βγει, όμως, η «πραγματική» τιμή θα πρέπει να συνυπολογίσουμε όχι μόνο τα ενεργητικά, αλλά και τα παθητικά: • Το ιδιωτικό χρέος νοικοκυριών - επιχειρήσεων από 253 δισ. το 2009 έπεσε μεν στα 214 δισ. το 2014, αφού έκλεισαν οι στρόφιγγες των τραπεζών στο μεταξύ, όμως με τα δάνεια πλέον να έχουν κοκκινίσει σε τεράστιο βαθμό και να σφίγγουν με θηλιά τον κόσμο. • Επίσης, τα ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία εκτινάχθηκαν από τα 33,5 δισ. στα 67,5 το ίδιο διάστημα. • Όσο για τις οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία; Από τα 3 δισ. του 2009 πενταπλασιάστηκαν στα 15 δισ. το 2014. Συνεπώς, το παθητικό το 2009 ήταν στα 289 δισ. ευρώ και το 2014 είναι πλέον στα 297 δισ. Κι ας ελαχιστοποιήθηκε ο δανεισμός των τραπεζών προς φυσικά πρόσωπα κι επιχειρήσεις. Ο καθαρός πλούτος προκύπτει από το ενεργητικό μείον το παθητικό. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο μόνιμος πληθυσμός στην Ελλάδα είναι στα 11,2 εκατ. περίπου. Οι απλές αριθμητικές πράξεις, λοιπόν, της αφαίρεσης και της διαίρεσης μάς φέρνουν μπροστά στον καθρέφτη: Το 2009 ο ιδιωτικός πλούτος για κάθε πολίτη αυτής της χώρας ήταν στα 129.000 ευρώ. Το 2014 έχει πέσει στα 66.000 ευρώ! Απώλεια 50%! Ό,τι ευρώ, όμως, βγαίνει από την τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου και, κατ’ επέκταση, των Νοτιοευρωπαίων, μπαίνει στην τσέπη των Γερμανών και των Βορειοευρωπαίων. Στη Γερμανία Ας δούμε, λοιπόν, τι γίνεται και στη Γερμανία. Πριν από έναν μήνα ανακοίνωσε η Ένωση Γερμανικών Τραπεζών ότι η ιδιωτική ακίνητη περιουσία υπολογίζεται στα 5 τρισ. ευρώ. Οι καταθέσεις, οι μετοχές και οι άλλες κινητές αξίες στα 5,6 τρισ. Συνολικά, λοιπόν, το ενεργητικό της ιδιωτικής περιουσίας υπολογίζεται στα 10,6 τρισ. Με το παθητικό να εκτιμάται σε 1,6 τρισ.  Ας πάμε και πιο πίσω, όμως. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2012 η εφημερίδα «Süddeutsche Zeitung» δημοσίευσε την επίσημη έκθεση της γερμανικής κυβέρνησης για «τη φτώχεια και τον πλούτο». Τα στοιχεία που ακολουθούν είναι από το γερμανικό υπουργείο Εργασίας: •  «Την ώρα που η περιουσία του γερμανικού κράτους μειώθηκε μεταξύ 1992 και 2012 κατά 800 δισ. ευρώ, η περιουσία των νοικοκυριών διπλασιάστηκε από τα 4,6 στα 10 τρισ. ευρώ». • «Στο 10% των πλουσιότερων νοικοκυριών ανήκει το 50% και πλέον του συνολικού πλούτου». • «Μόνον μεταξύ 2007 και 2012 ο ιδιωτικός πλούτος αυξήθηκε κατά 1,4 τρισ. ευρώ». Συμπερασματικά, μια χρονιά πριν σκάσει το «κανόνι» της Lehman Brothers, το 2007, ο ιδιωτικός πλούτος στη Γερμανία ήταν στα 8,6 τρισ. ευρώ. Το 2012, εν μέσω παγκόσμιας κρίσης, είχε φτάσει στα 10 τρισ. ευρώ. Και το 2014 αυξήθηκε στα 10,6 τρισ. Υπενθυμίζουμε ότι στην Ελλάδα ήταν στα 1,68 τρισ. το 2009 και τώρα βρίσκεται στο 1 τρισ. Καμία παρενέργεια, λοιπόν, για την ίδια τη Γερμανία από την πολιτική λιτότητας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αντιθέτως, υπάρχουν μόνο οφέλη. Αυτές οι τάσεις επιβεβαιώνονται κι από μια ογκωδέστατη μελέτη της Credit Suisse το 2013. Με στοιχεία που αφορούν μόνο τους ενήλικες (άνω των 20 ετών, με τα ποσά σε δολάρια). Το γερμανικό «βασίλειο» Το πόσο ευνόησε τους Γερμανούς το ευρώ φαίνεται από τους αριθμούς. Ο ιδιωτικός πλούτος ανά ενήλικα Γερμανό το 2000 ήταν στα 89.770 δολάρια και το 2003 είχε φτάσει στα 132.534 δολ. Στα χρόνια της κρίσης; Το 2008 ήταν στα 147.267 δολ. ανά ενήλικο και το 2013 στα 157.882! Σαφέστατη και διόλου ασήμαντη αύξηση, παρά το κραχ της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας. Το χρέος των νοικοκυριών, εξάλλου, για στεγαστικά στη Γερμανία φτάνει το 1 τρισ. ευρώ, όμως το 90% των δανειοληπτών δεν έχει κανένα πρόβλημα για να εξυπηρετεί τις υποχρεώσεις του. Σύμφωνα πάντα με την Credit Suisse, ο κατά κεφαλήν πλούτος ενηλίκων στην Ελλάδα το 2002, που μπαίναμε στο κοινό νόμισμα, ήταν 54.612 δολ., το 2005 είχε διπλασιαστεί με το «μπουμ» της οικονομίας στα 100.899 δολ., το 2007 έφτασε στα 136.751 δολ. κι από εκεί αρχίζει η απότομη καθίζηση: Το 2010 έπεσε στα 85.646, το 2012 στα 75.841 και πάει λέγοντας. Όσο για το ιδιωτικό χρέος νοικοκυριών κι επιχειρήσεων; Το 2001 στη Γερμανία ήταν 20.890 δολ. ανά ενήλικα και το 2013 ήταν 30.819 δολ. Στην Ελλάδα; Το 2001 κάθε ενήλικας είχε ιδιωτικό χρέος 3.653 δολ. Το 2013; 19.022 δολάρια! Έξι φορές πάνω μόλις σε 12 χρόνια! Την οικονομία της Γερμανίας, λοιπόν, την παρομοιάζουν αρκετά σε σχήμα με το… κρεμμύδι, αφού η μεσαία και ανώτερη τάξη παραμένουν ακόμα δυνατές και «γεμάτες», δημιουργώντας όγκο στη μέση. Με τους ακραία φτωχούς και τους πολύ πλούσιους στα χαμηλά και ψηλά στρώματα να μην είναι η πλειοψηφία: • Το 29% των ενήλικων Γερμανών, λοιπόν, έχουν ιδιωτική περιουσία έως 10.000 δολ., το 33,3% από 10.000-100.000 δολ., το 35,1% από 100.000-1.000.000 και το 2,6% πάνω από 1.000.000 δολ. Παρά ταύτα, η τάση είναι πια κι εκεί ο πλούτος να συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια. • Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, σε παγκόσμια κλίμακα τα στοιχεία πλούτου έχουν ως εξής: Μέχρι 10.000 δολ. έχει το 68,7% των ενηλίκων, από 10.000-100.000 δολ. το 22,9%, από 100.000-1.000.000 το 7,7% και από 1.000.000 και πάνω το 0,7%. Κι όμως, ακόμα και τώρα οι πιέσεις για να γίνει ακόμα πιο φτωχός ο ελληνικός λαός εντείνονται από την τρόικα, πάντα σε συγχορδία με την ελληνική κυβέρνηση… Δεν έχουν τον θεό τους, δηλαδή. http://www.topontiki.gr/article/82433/Lignos-Ellinas--Xontros-Germanos