Φουριόζοι οι Αμερικανοί στο Κυπριακό

Οι ΗΠΑ επείγονται για «λύση», στο τελευταίο προπύργιο που τους έμεινε στη Μ. Ανατολή, το οποίο δεν είναι άλλο από την Κύπρο

Παραμερίζουν οι ΗΠΑ τους Βρετανούς και από το τελευταίο προπύργιο που τους έμεινε στη Μ. Ανατολή. Επείγονται για "λύση" -έτσι αποκαλείται η αποικιοποίηση του νησιού- του Κυπριακού, τόσο για έλεγχο των ενεργειακών κοιτασμάτων, όσο και για χρήση του εδάφους της, αφού μέσα σε λίγο διάστημα κατάφεραν άλλες χώρες να απομακρύνουν (Ισραήλ, Σαουδική Αραβία) από την επιρροή τους, άλλες να καταστήσουν εχθρικές (Συρία, Αίγυπτο) με την δε Τουρκία αμφίβολη.

Η επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου κ. Τζο Μπάιντεν, στη Λευκωσία, έχει ως σοβαρό παραλειπόμενο ότι θα συναντηθεί και με τον κ. Ντερβίς Έρογλου.

Επισήμως βέβαια, θα τον συναντήσει υπό την ιδιότητα του ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας και «έχουν δοθεί διαβεβαιώσεις ότι δεν θα υπάρξει οποιοσδήποτε συμβολισμός, που να οδηγεί σε αναγνώριση ή αναβάθμιση του ψευδοκράτους», είπε ο κ. Αναστασιάδης.

Τώρα, θα πει κάποιος, ότι και η ελληνική κυβέρνηση αναγνώρισε τους Τουρκοκυπρίους και συζητά για πρώτη φορά με εκπρόσωπό της, και μας ενοχλεί που ο Αμερικανός αντιπρόεδρος θα επισκεφθεί τα Κατεχόμενα; Οι Τούρκοι φυσικά, κατά την πάγια τακτική τους, αντιστρέφουν την πραγματικότητα, με τον κ. Έρογλου, να κατηγορεί τους Αμερικανούς ότι στην πραγματικότητα προωθούν τα συμφέροντα των Ε/Κ.

Εκτός από τους προσωπικούς-οικογενειακούς λόγους που έχει ο κ. Μπάιντεν να ενδιαφερθεί για το Κυπριακό, επειδή ο γιος του αξιοκρατικώς έγινε τώρα πρόεδρος της μεγαλύτερης εταιρίας φυσικού αερίου της Ουκρανίας, η οποία έχει γραφεία και στη Λεμεσό, ενδιαφερόμενη για το αέριο της Κύπρου, υπάρχει αμερικανικό ενδιαφέρον και για την Αμμόχωστο.

Σκοπεύουν οι ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν (γιατί;) σχέδιο ανασυγκρότησης (master plan) της ευρύτερης περιοχής της Αμμοχώστου, συμπεριλαμβανομένης και της κλειστής περιοχής, καθώς και έναρξη της αποναρκοθέτησης τριών ναρκοπεδίων, δύο στις ελεύθερες περιοχές και ένα στα Κατεχόμενα.

Έχουμε μια ελπίδα να υπάρξει κάτι καλό για την ελληνική πλευρά, όσο εξακολουθεί να βρίσκεται στην προεδρία της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της αμερικανικής Γερουσίας, ο κ. Ρόμπερτ Μενέντεζ, κουβανικής καταγωγής, στον οποίο πολλές φορές αναφερθήκαμε ως πράγματι ανιδιοτελή υποστηρικτή μας.

Αναφερόμενος στην πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με βάση την οποία η Τουρκία θα πρέπει να καταβάλει αποζημίωση ύψους 124 εκατ. δολαρίων στην Κυπριακή Δημοκρατία, όσον αφορά παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά την τουρκική εισβολή το 1974, ο κ. Μενέντεζ τονίζει ότι η «η Κύπρος δικαιούται να απολαύσει πλήρη πολιτική ελευθερία και οικονομική ευημερία, γι' αυτό απαιτείται από την Τουρκία να αναγνωρίσει το παρελθόν, διασφαλίζοντας ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον για όλους».

Ελπίζω, πως ο κ. Α. Σαμαράς μελέτησε την επιστολή που του έστειλαν πρώην πρέσβεις -οι οποίοι αποτελούν πλέον ομάδα με την επωνυμία «Διπλωματικός Κύκλος»-, για πολλά θέματα της εξωτερικής πολιτικής μας, ειδικότερα δε για το Κυπριακό, όπου επισημαίνουν μεταξύ άλλων:

«Επί 40 έτη, η Ελλάδα, στο όνομα ενός ψευδώνυμου ρεαλισμού, δεν αντιτάχθηκε επαρκώς στα διαρκή διεθνή εγκλήματα που διαπράττονται στη μεγαλόνησο κατά παραβίαση κανόνων αναγκαστικού Διεθνούς Δικαίου και θεμελιωδών αρχών της Ε.Ε.: παράνομη στρατιωτική κατοχή, εθνοκάθαρση, εποικισμός, αλλά και εμμονή στο ψευδοκράτος, παρά τη ρητή απαίτηση του Συμβουλίου Ασφαλείας που ζήτησε την άμεση ανάκλησή του ευθύς ως το εμφάνισαν. Ούτε κατήγγειλε η Ελλάδα τον παράνομο χαρακτήρα των ζυριχικών παρεμβατικών δικαιωμάτων.

» Το αποτέλεσμα είναι να μεταμφιέζονται αδικοπραγίες σε "αντικείμενα συνομιλιών μεταξύ δύο κυπριακών κοινοτήτων". Στην πραγματικότητα οι "διαπραγματεύσεις" διεξάγονται με το πιστόλι του "Αττίλα" στον κρόταφο των Ελληνοκυπρίων που αντιμετωπίζουν την απαίτηση της Τουρκίας να την διευκολύνουν στην επίτευξη του τελικού της στόχου: υπαγωγής ολόκληρης της Κύπρου στον έλεγχό της.

» Έτσι η Κύπρος βρίσκεται σήμερα μπροστά σε τρεις, εξ ίσου απαράδεκτες, εναλλακτικές προοπτικές διχοτόμησης: (α) εφαρμογή κάποιας παραλλαγής του σχεδίου «Ανάν», (β) προϊούσα περαιτέρω παγίωση των υφισταμένων πραγματικών συνθηκών, (γ) διεθνής αναγνώριση του ψευδοκράτους. Και στις τρεις περιπτώσεις η Τουρκία θα χρησιμοποιεί το βόρειο τμήμα ως εφαλτήριο για ευρύτερη επέκτασή της.

Με τους πρόσφυγες μακριά από τις πατρογονικές τους εστίες, με την στρατιωτική κατοχή, με τον εποικισμό να συνεχίζεται, με το ψευδοκράτος να διατηρείται, ο νέος γύρος των "διακοινοτικών" συνομιλιών δεν μπορεί παρά να αποδειχθεί είτε άγονος είτε καταστρεπτικός.

Ο Μακεδών

http://www.voria.gr