Πώς αυτοπαγιδεύτηκαν τα δύο κόμματα εξουσίας

Τι πληρώνει η ΝΔ ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών και σε ποια παγίδα έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ

Η ΝΔ πληρώνει -και θα το πληρώνει τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές- το γεγονός ότι ναι μεν το στενό επιτελείο του κ. Α. Σαμαρά αποτελείται από στελέχη του ιδίου κλίματος με την ΠΟΛ.ΑΝ., την πολιτική της οποίας εφαρμόζουν εν πολλοίς, όμως η κοινοβουλευτική ομάδα και πληθώρα των τοπικών στελεχών, δεν μπορούν να θεωρηθεί ότι ανήκουν στο «φιλοσαμαρικό» κλίμα.

Είχε επισημανθεί αυτό στη στήλη εδώ και καιρό, αλλά δεν υπήρχαν ισχυρές τάσεις ανυπακοής, μέχρι την ώρα κατάθεσης νομοσχεδίων, που έγιναν νόμοι, οι οποίοι έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την κεντροδεξιά, όπως αυτή εκφράστηκε επί δεκαετίες. Κυρίως, σε ό,τι αφορά τα πλήγματα κατά της ιδιοκτησίας, την οποία τόσο ο Κωνσταντίνος όσο και ο Κώστας Καραμανλής, είχαν θεμέλιο της κοσμοθεωρίας τους.

Στην δε περιφέρεια, όπου τα κομματικά πάθη είναι οξυμένα, η συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ δεν βρήκε σύμφωνους φυσικά τους δεξιούς. Όταν επί δεκαετίες τα δύο κόμματα αλληλοκατηγορούνταν με βαριές εκφράσεις, και έφθαναν οι ψηφοφόροι να έχουν έχθρα ανάμεσά τους, δεν είναι εύκολη η συμπόρευση νεοδημοκρατών και πασόκων, ιδιαιτέρως στις μεγάλες ηλικίες.

Η παγίδα της όξυνσης για εκλογικούς σκοπούς, τιμωρεί τώρα τη Ν.Δ., με τις τάσεις ανυπακοής -που δείχνουν τα στελέχη της-, στις αποφάσεις της ηγεσίας, η οποία δεν έδωσε μεγάλη σημασία στο ότι υπάρχει διάσταση μεταξύ των αποφάσεών της και των προσδοκιών των ψηφοφόρων της.

Σε άλλου είδους παγίδα έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλησε,  ή δεν μπόρεσε, ο κ. Α. Τσίπρας να υλοποιήσεις τις αποφάσεις των συμβούλων του -στις οποίες είχε αναφερθεί η στήλη επανειλημμένως- ότι για να καταστεί ουσιαστικό κόμμα εξουσίας, -όχι με περιστασιακούς ψηφοφόρους-, θα πρέπει να απαλλαχτεί από τις Συνιστώσες, και ο ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει τον χώρο της κεντροαριστεράς. Είχε υπολογισθεί ότι θα έχανε ένα 3%, αλλά θα κέρδιζε πολλαπλάσιους από τον κεντροαριστερό χώρο.

Δεν έγινε, και είναι δέσμιος της ισχύος των Συνιστωσών του, που δεν επιτρέπουν την ενδυνάμωση του κόμματος. Δεν αντιλαμβάνονται, ότι χωρίς άνοιγμα στον αστικό κόσμο της Αριστεράς, με μόνον την μπολσεβικική ιδεολογία κανένα κόμμα δεν καταλαμβάνει την εξουσία. Μ’ αυτήν την ιδεολογία, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ ήσαν στο όριο της εισόδου στην Βουλή.

Έχουμε επομένως τα δύο μεγαλύτερα σε ψήφους κόμματα αυτοπαγιδευμένα, θεωρώντας ότι οι ψηφοφόροι τους είναι δεδομένοι. Όμως οι μετακινήσεις, είναι σαν παλιρροιακό κύμα, το οποίο με μεγάλη συχνότητα «πηγαινοέρχεται». Οι αυτοδιοικητικές εκλογές, θα στείλουν πολλά μηνύματα. Κι αυτή την φορά δεν θα πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων.

Ο Μακεδών

Υ.Γ. Σχετικό με το χθεσινό σημείωμα της στήλης, είναι και η άποψη του δημοσιογράφου κ. Μιχάλη Ιγνατίου σε άρθρο του στο "Έθνος της Κυριακής", όπου γράφει μεταξύ άλλων:
«Η αποδοχή εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας του κειμένου που έθεσε ενώπιόν του η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ δεν ήταν μια σοφή πράξη. Είναι μια πράξη για την οποία θα μετανιώσει, διότι οδηγεί την Κύπρο σε μεγάλες περιπέτειες.
» Το κείμενο που αποδέχτηκε οδηγεί σε μια κλασική συνομοσπονδία, η οποία είναι ανάθεμα, όπως ανάθεμα είναι και η διχοτόμηση.
» Βγάζω το καπέλο στον κ. Αναστασιάδη, διότι έκρυβε με επιμέλεια τις πάγιες, γνωστές θέσεις του. Έκρυψε τα αισθήματά του, διότι οι θέσεις του για το Κυπριακό, που είναι και πιο προχωρημένες από το φιλότουρκο Σχέδιο Ανάν, είναι βαθιά ριζωμένες στην καρδιά το».
Μ.