Η πολύ καθυστερημένη, ανούσια και σχεδόν υποκριτική εξέταση της τρόικας από το ευρωκοινοβούλιο για τη ζημιά που έχει κάνει στις χώρες του νότου με τα προγράμματα “σωτηρίας”, είχε ένα μόνον ενδιαφέρον σημείο: την “επίθεση” των εκπροσώπων των δανειστών στο ελληνικό “σύστημα”.
Τόσο ο εκπρόσωπος της Επιτροπής όσο και εκείνος της ΕΚΤ εξέφρασαν την άποψη ότι στην Ελλάδα “προστατεύονται” από την κυβέρνηση και το κράτος “πλούσιοι και κάποιοι επιχειρηματίες” και ότι το γεγονός αυτό αντανακλά ευθέως στο ουσιαστικό πάγωμα σειράς διαρθρωτικών αλλαγών. Επίσης, υποστήριξαν ότι αυτές τις πολιτικές προστασίες τις πληρώνουν άμεσα οι καταναλωτές, λ.χ. στα καρτέλ που κρατάνε τις τιμές ψηλά στη λιανική αγορά – είναι αυτά που έχουν “χτυπήσει αλύπητα” οι κατά καιρούς διάφοροι υπουργοί Ανάπτυξης.
Λοιπόν. Για να μην τρελαθούμε: με την καταστροφή που έχει επιφέρει στην Ελλάδα η τρόικα (και οι κυβερνήσεις και οι θεσμοί που αντιπροσωπεύει) δεν δικαιούται δια να ομιλεί. Ολο αυτό είναι η απόλυτη υποκρισία στον έσχατο βαθμό. Με αυτό δεδομένο όμως, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο τραγικό είναι το γεγονός ότι αυτή η τρόικα που τώρα “την πέφτει από αριστερά” στην ελληνική ελίτ, έχει, αντικειμενικά, απόλυτο δίκιο. Οπως δίκιο – το μόνο – έχει και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε ο οποίος έχει πολλές φορές επιτεθεί με αυτό το σκεπτικό στην ελληνική ελίτ.
Δυστυχώς είναι έτσι. Ετσι όπως τα λένε. Η Ελλάδα πληρώνει πολύ ακριβά την ποιότητα της άρχουσας τάξης της που περίπου ουδέποτε στάθηκε στο ύψος της. Που αντί να συμβάλλει σε μία σύγχρονη θεσμοποίηση και λειτουργία της χώρας, αντιθέτως κατά μέγα μέρος της κόλλησε πάνω της σαν βδέλλα και την ξεζούμισε. Κι αυτό αφορά όχι ένα αλλά όλα τα πεδία αυτής της ελίτ: έγινε – και γίνεται – στην οικονομία, στην πολιτική, στη διοίκηση, στις επαγγελματικές τάξεις.
Πολύ μεγάλα τμήματα της ελληνικής ελίτ λειτούργησαν ως βδέλλες στο σώμα της χώρας. Ομως, η απόλυτη ξεφτίλα τους υπήρξε ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν την επέλαση των δανειστών και των απαιτήσεών τους: ουσιαστικά, τα φόρτωσαν όλα στα χαμηλά και τα μεσαία στρώμματα, προστατεύοντας με κάθε τρόπο τις εξουσίες και τα προνόμιά τους, που ακόμα εξακολουθούν και υφίστανται, ρητορεύοντας ταυτόχρονα περί του αντιθέτου! Και η απόγνωση ήρθε οριστικά στην Ελλάδα ακριβώς όταν στις ελληνικές βδέλλες προστέθηκαν οι, ακόμα πιο άγριες ξένες.
Το εισόδημα του μέσου Ελληνα πολίτη έχει καταβαραθρωθεί – όταν αυτός έχει ακόμα δουλειά. Οι φόροι έχουν γίνει, την ίδια στιγμή, επαχθείς. Σε αυτό το περιβάλλον όμως, οι τιμές δεν μειώνονται ούτε στην ενέργεια, ούτε στα σουπερμάρκετ, ούτε πουθενά. Το θράσος όμως των ευρωπαίων τροικανών να επικαλούνται λ.χ. την ενέργεια, μπροστά σε αμήχανους και αδιάβαστους ευρωβουλευτές, είναι τερατώδες, την ώρα που ετοιμάζονται να επιβάλλουν σε ένα λαό να ζήσει, μέσω της υπερφορολόγισης, άλλο ένα παγωμένο χειμώνα.
Δυστυχώς, το συμπέρασμα είναι ένα και μόνο: με τίποτα δεν βγάζουμε άκρη με όλους αυτούς. Ούτε με τους “μέσα”, ούτε με τους “έξω”. Απαιτούνται, λοιπόν, ριζικές λύσεις.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.