Της Βασιλικής Σιούτη
Καθυστέρηση επιχειρούν να παίξουν κυβέρνηση και δανειστές, αλλά η κάθε πλευρά την αντιλαμβάνεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Η κυβέρνηση επιδιώκει να μη ληφθούν νέα μέτρα, μέχρι να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις οι δανειστές, ενώ οι δανειστές απαιτούν από την κυβέρνηση να τηρεί απαρέγκλιτα όλες τις δεσμεύσεις του μνημονίου μέχρι τότε.
Η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι τα ελληνικά «κόλπα» που μετέρχονταν μέχρι πρότινος, δεν έχουν τόση πέραση πια, καθώς η τρόικα τους έχει μάθει. Επιπλέον, δε βασίζεται αποκλειστικά στην επίσημη κυβερνητική ενημέρωση, αλλά έχει δημιουργήσει το δικό της δίκτυο πληροφόρησης, με εντυπωσιακή διείσδυση -όπως παραδέχονται ακόμα και κυβερνητικές πηγές. Διαθέτουν άλλωστε, δικούς τους ανθρώπους σχεδόν σε κάθε υπουργείο, αλλά και μερικά πρόθυμα μάτια κι αυτιά εκτός των ορίων του δημοσίου.
Τις γκρίνιες και τα παράπονα της κυβέρνησης οι εκπρόσωποι της τρόικας τα ακούνε ατάραχοι με τη σχετική στωικότητα, καθώς είναι πεισμένοι ότι συνεχώς υπερβάλλει. Πεποίθησή τους είναι ότι ενδιαφέρονται κυρίως για τα κομματικά-πελατειακά τους συμφέροντα και ότι οι πιέσεις που δέχονται κάθε φορά, είναι είτε για να «εξαιρεθούν» κάποιοι δικοί τους κομματικοί πελάτες, είτε για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος.
Η ιδέα της «εξαίρεσης» τους είναι από αδιάφορη έως απεχθής, όσο για το πολιτικό κόστος οι δανειστές εκτιμούν ότι είναι η κυβέρνηση που δεν έχει πειστεί όσο χρειάζεται, για αυτό αδυνατεί να πείσει και την κοινωνία. Από την εποχή της κυβέρνησης Παπαδήμου, άλλωστε, είχαν καταστήσει σαφές ότι από την κυβέρνηση δε ζητούν μόνο την εφαρμογή του μνημονίου, αλλά και την πίστη σε αυτό.
Στα μηνύματα που επιχειρεί να τους μεταφέρει κατά καιρούς η κυβέρνηση, όπως: «ο ελληνικός λαός υποφέρει», πηγές στις Βρυξέλλες ισχυρίζονται ότι «ο λαός υποφέρει εξαιτίας των επιλογών της πολιτικής ελίτ και όχι των δανειστών». Και συμπληρώνουν, λέγοντας ότι εάν δεν θέλουν να υποφέρει «τότε να περιορίσουν τις σπατάλες των διοικήσεων του δημοσίου, να κλείσουν τους άχρηστους οργανισμούς και να πατάξουν τη φοροδιαφυγή». Στο επιχείρημα «δεν αντέχει ο λαός», απαντούν επιπλέον ότι αυτοί δε ζητάνε να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις και ότι αν θέλει η κυβέρνηση ας φορολογήσει τις ελίτ και ας πάψει να καλύπτει τους φοροφυγάδες (όπως είναι πεισμένοι ότι κάνει).
Γερμανός πολιτικός αναλυτής παρατηρούσε πρόσφατα ότι ο Αντώνης Σαμαράς απείλησε τους δανειστές ότι αν δεν υποχωρήσουν, θα αυτοκτονήσει -πολιτικά- προκηρύσσοντας εκλογές, «και τότε θα έχετε να κάνετε με τον ΣΥΡΙΖΑ» υποστήριξε, αλλά δεν φάνηκε καθόλου να τους πείθει.
«Εμείς στηρίζουμε αυτή την κυβέρνηση αλλά με τους όρους που έχουν συμφωνηθεί» επιμένουν οι εκπρόσωποι των δανειστών, που υποστηρίζουν ότι χάρη σε αυτούς δε διαλύθηκε το ελληνικό κράτος. «Δεν διατύπωσαν ποτέ καμία εφικτή πρόταση και τώρα δυσανασχετούν, αλλά συνεχίζουν να μην έχουν τίποτα καλύτερο να προτείνουν» λένε.
Διαπιστώνεται πάντως, ότι το νέο εξωφρενικό νούμερο για τα 2,9 δισεκατομμύρια σχετικά με το κενό, ήταν διαρροή από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, καθώς ο εκπρόσωπος της κομισιόν διέψευσε ρητά ότι έδωσαν αυτοί τέτοιο νούμερο. Προφανώς το περιβάλλον του κ.Στουρνάρα ανεβάζει στα ύψη τις απαιτήσεις, ώστε το ποσό στο οποίο θα καταλήξουν να περάσει στην κοινή γνώμη ως επίτευγμα διαπραγμάτευσης.
Το πρόβλημα που ωστόσο παραμένει είναι ότι η τρόικα απαιτεί για την επόμενη χρονιά πραγματικό πρωτογενές πλεόνασμα, όπως έχει συμφωνηθεί, αλλά το προσχέδιο του προϋπολογισμού που κατατέθηκε και τους δόθηκε δεν πείθει ότι μπορεί να το πετύχει, καθώς βρίθει γενικοτήτων και αοριστολογιών, κατ’ αυτούς.
Ζητούν λοιπόν από την κυβέρνηση να συγκεκριμενοποιήσει τα μέτρα με τα οποία θα επιτευχθεί το πλεόνασμα κι εδώ ακριβώς είναι που παρουσιάζεται η κυβερνητική αδυναμία, καθώς δε μπορούν να σκεφτούν τίποτα άλλο πέρα από μέτρα που θα πλήξουν κι άλλο την κοινωνία.
Γι’ αυτό και πριν από λίγο καιρό, διαπιστώνοντας το αδιέξοδο, ο Α.Σαμαράς σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να το λύσει απευθυνόμενος στην Α.Μέρκελ και ζητώντας της να …μεσολαβήσει στην τρόικα για να κάνει τα στραβά μάτια, κατά τη γνωστή ελληνική πρακτική. «Αλλιώς θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ» ήταν το επιχείρημα. Η Μέρκελ ωστόσο τον αγνόησε επιδεικτικά και δε δέχθηκε καμία συζήτηση πάνω στο θέμα, παραπέμποντας τον στην τρόικα. Εξέλιξη απολύτως αναμενόμενη για όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς τους Γερμανούς.
«Από που προκύπτει αυτό; Κάντε εσείς τη δουλειά σας καλά για να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ» σχολίαζαν ατύπως γερμανοί συνεργάτες στις Βρυξέλλες. «Αν ο λαός δεν αντέχει, φορολογείστε τους πλούσιους και κυνηγήστε τη φοροδιαφυγή» επέμεναν καθώς έχουν πειστεί τόσο ότι σε κάποιους η κυβέρνηση κάνει πλάτες όσο και για την ανικανότητα των αρμόδιων κρατικών μηχανισμών.
Καθυστέρηση επιχειρούν να παίξουν κυβέρνηση και δανειστές, αλλά η κάθε πλευρά την αντιλαμβάνεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Η κυβέρνηση επιδιώκει να μη ληφθούν νέα μέτρα, μέχρι να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις οι δανειστές, ενώ οι δανειστές απαιτούν από την κυβέρνηση να τηρεί απαρέγκλιτα όλες τις δεσμεύσεις του μνημονίου μέχρι τότε.
Η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι τα ελληνικά «κόλπα» που μετέρχονταν μέχρι πρότινος, δεν έχουν τόση πέραση πια, καθώς η τρόικα τους έχει μάθει. Επιπλέον, δε βασίζεται αποκλειστικά στην επίσημη κυβερνητική ενημέρωση, αλλά έχει δημιουργήσει το δικό της δίκτυο πληροφόρησης, με εντυπωσιακή διείσδυση -όπως παραδέχονται ακόμα και κυβερνητικές πηγές. Διαθέτουν άλλωστε, δικούς τους ανθρώπους σχεδόν σε κάθε υπουργείο, αλλά και μερικά πρόθυμα μάτια κι αυτιά εκτός των ορίων του δημοσίου.
Τις γκρίνιες και τα παράπονα της κυβέρνησης οι εκπρόσωποι της τρόικας τα ακούνε ατάραχοι με τη σχετική στωικότητα, καθώς είναι πεισμένοι ότι συνεχώς υπερβάλλει. Πεποίθησή τους είναι ότι ενδιαφέρονται κυρίως για τα κομματικά-πελατειακά τους συμφέροντα και ότι οι πιέσεις που δέχονται κάθε φορά, είναι είτε για να «εξαιρεθούν» κάποιοι δικοί τους κομματικοί πελάτες, είτε για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος.
Η ιδέα της «εξαίρεσης» τους είναι από αδιάφορη έως απεχθής, όσο για το πολιτικό κόστος οι δανειστές εκτιμούν ότι είναι η κυβέρνηση που δεν έχει πειστεί όσο χρειάζεται, για αυτό αδυνατεί να πείσει και την κοινωνία. Από την εποχή της κυβέρνησης Παπαδήμου, άλλωστε, είχαν καταστήσει σαφές ότι από την κυβέρνηση δε ζητούν μόνο την εφαρμογή του μνημονίου, αλλά και την πίστη σε αυτό.
Στα μηνύματα που επιχειρεί να τους μεταφέρει κατά καιρούς η κυβέρνηση, όπως: «ο ελληνικός λαός υποφέρει», πηγές στις Βρυξέλλες ισχυρίζονται ότι «ο λαός υποφέρει εξαιτίας των επιλογών της πολιτικής ελίτ και όχι των δανειστών». Και συμπληρώνουν, λέγοντας ότι εάν δεν θέλουν να υποφέρει «τότε να περιορίσουν τις σπατάλες των διοικήσεων του δημοσίου, να κλείσουν τους άχρηστους οργανισμούς και να πατάξουν τη φοροδιαφυγή». Στο επιχείρημα «δεν αντέχει ο λαός», απαντούν επιπλέον ότι αυτοί δε ζητάνε να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις και ότι αν θέλει η κυβέρνηση ας φορολογήσει τις ελίτ και ας πάψει να καλύπτει τους φοροφυγάδες (όπως είναι πεισμένοι ότι κάνει).
Γερμανός πολιτικός αναλυτής παρατηρούσε πρόσφατα ότι ο Αντώνης Σαμαράς απείλησε τους δανειστές ότι αν δεν υποχωρήσουν, θα αυτοκτονήσει -πολιτικά- προκηρύσσοντας εκλογές, «και τότε θα έχετε να κάνετε με τον ΣΥΡΙΖΑ» υποστήριξε, αλλά δεν φάνηκε καθόλου να τους πείθει.
«Εμείς στηρίζουμε αυτή την κυβέρνηση αλλά με τους όρους που έχουν συμφωνηθεί» επιμένουν οι εκπρόσωποι των δανειστών, που υποστηρίζουν ότι χάρη σε αυτούς δε διαλύθηκε το ελληνικό κράτος. «Δεν διατύπωσαν ποτέ καμία εφικτή πρόταση και τώρα δυσανασχετούν, αλλά συνεχίζουν να μην έχουν τίποτα καλύτερο να προτείνουν» λένε.
Διαπιστώνεται πάντως, ότι το νέο εξωφρενικό νούμερο για τα 2,9 δισεκατομμύρια σχετικά με το κενό, ήταν διαρροή από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, καθώς ο εκπρόσωπος της κομισιόν διέψευσε ρητά ότι έδωσαν αυτοί τέτοιο νούμερο. Προφανώς το περιβάλλον του κ.Στουρνάρα ανεβάζει στα ύψη τις απαιτήσεις, ώστε το ποσό στο οποίο θα καταλήξουν να περάσει στην κοινή γνώμη ως επίτευγμα διαπραγμάτευσης.
Το πρόβλημα που ωστόσο παραμένει είναι ότι η τρόικα απαιτεί για την επόμενη χρονιά πραγματικό πρωτογενές πλεόνασμα, όπως έχει συμφωνηθεί, αλλά το προσχέδιο του προϋπολογισμού που κατατέθηκε και τους δόθηκε δεν πείθει ότι μπορεί να το πετύχει, καθώς βρίθει γενικοτήτων και αοριστολογιών, κατ’ αυτούς.
Ζητούν λοιπόν από την κυβέρνηση να συγκεκριμενοποιήσει τα μέτρα με τα οποία θα επιτευχθεί το πλεόνασμα κι εδώ ακριβώς είναι που παρουσιάζεται η κυβερνητική αδυναμία, καθώς δε μπορούν να σκεφτούν τίποτα άλλο πέρα από μέτρα που θα πλήξουν κι άλλο την κοινωνία.
Γι’ αυτό και πριν από λίγο καιρό, διαπιστώνοντας το αδιέξοδο, ο Α.Σαμαράς σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να το λύσει απευθυνόμενος στην Α.Μέρκελ και ζητώντας της να …μεσολαβήσει στην τρόικα για να κάνει τα στραβά μάτια, κατά τη γνωστή ελληνική πρακτική. «Αλλιώς θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ» ήταν το επιχείρημα. Η Μέρκελ ωστόσο τον αγνόησε επιδεικτικά και δε δέχθηκε καμία συζήτηση πάνω στο θέμα, παραπέμποντας τον στην τρόικα. Εξέλιξη απολύτως αναμενόμενη για όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς τους Γερμανούς.
«Από που προκύπτει αυτό; Κάντε εσείς τη δουλειά σας καλά για να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ» σχολίαζαν ατύπως γερμανοί συνεργάτες στις Βρυξέλλες. «Αν ο λαός δεν αντέχει, φορολογείστε τους πλούσιους και κυνηγήστε τη φοροδιαφυγή» επέμεναν καθώς έχουν πειστεί τόσο ότι σε κάποιους η κυβέρνηση κάνει πλάτες όσο και για την ανικανότητα των αρμόδιων κρατικών μηχανισμών.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.