Γράφει: Γιάννης Σιδέρης
Σαφώς στην άμεση αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής συνετέλεσε η επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στις Ηνωμένες Πολιτείες και, βέβαια, στο σημερινό ταξίδι στο Ισραήλ – κάτι που, ωστόσο, δεν αποτελεί αθέμιτη προσπάθεια . Αθέμιτη ήταν η αργοπορία αντιμετώπισής της.
Σε μια εποχή που ανοίγει η βεντάλια των κρίσιμων εθνικών θεμάτων με στόχευση την επιτάχυνση της επίλυσή τους (σκοπιανό, κυπριακό, θαλάσσιες ζώνες με ΑΙγυπτο, Αλβανία και Ιταλία) το ενεργειακό ζήτημα, τα αποθέματα και οι δρόμοι διέλευσής τους, αποκτούν εκρηκτικό υπόβαθρο. Στην έναρξη ενεργειών για την διευθέτησή του στοχεύει η παρουσία του πρωθυπουργού στο Ισραήλ, με την συνοδεία πολυπληθούς υπουργικής ομάδας και της κοινής συνεδρίασης υπό τους κυρίους Σαμαρά και Νετανιάχου.
Στόχος ένα κείμενο που θα προδιαγράφει τη στρατηγική συνεργασία των δύο μερών. Η διαδικασία προσέγγισης Ελλάδας -Ισραήλ, ήταν αρκετά διστακτική και προβληματικήμετά την αναγνώριση του Ισραήλ από τη χώρα μας το ’90. Κομβικό σημείο επιτάχυνσης ήταν το 2010 η ανταλλαγή επισκέψεων των Παπανδρέου και Νετανιάχου, ακολουθουμένη από ανταλλαγές επισκέψεων αξιωματούχων και των δύο πλευρών. Μάλιστα, η ιστοσελίδα της ισραηλινής πρεσβείας χαρακτηρίζει «χρυσή περίοδο» τους τελευταίους 18 μήνες, στις σχέσεις των δύο χωρών!
Το ταξίδι Σαμαρά επιχειρεί να προσθέσει ένα τρίτο μέλος στον άξονα Κύπρου-Ισραήλ, την στιγμή που η Τουρκία βρυχάται, ως συνήθως, περί συνολικής αντίδρασης εφόσον οι όποιες διεργασίες προχωρήσουν ερήμην της. Η Τουρκία βρυχάται ως συνήθως για συνολική αντίδραση εάν δεν ληφθεί υπόψιν στους σχεδιασμούς. Μοιάζει ωστόσο αποδυναμωμένη καθώς αυξάνεται ο ψυχρός πόλεμος με το Ισραήλ, παρά την κάποια επαναπροσέγγιση που επήλθε μετά τη συγνώμη Νετανιάχου για τους νεκρούς τούρκους ακτιβιστές (μεταξύ τους και πράκτορες της τουρκικής ΜΙΤ) του σκάφους «Μαβή Μαρμαρά» την Ανοιξη του ‘10. Η Τουρκία μοιάζει να απομονώνεται διπλωματικά, καθώς στο ενεργειακό ζήτημα της ανατολικής Μεσογείου έχουν εγκύψει, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. Παράλληλα η αλλαγή καθεστώτος στην Αίγυπτο ανέδειξε δυνάμεις που είναι απεξαρτημένες από την τουρκική επιρροή. Αυτό αναδύθηκε κατά το πρόσφατο ταξίδι Βενιζέλου στο Κάιρο, όπου ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι θα συσταθεί κοινή επιτροπή για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών των δύο χωρών, ενώ προανήγγειλε χάραξη δρόμου για τριμερή συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου.
Εκτενής παρένθεση: Η συνεργασία με το Ισραήλ δεν θα πρέπει να φτάσει στο άλλον άκρο και να ωθήσει τη χώρα μας να απεμπολήσει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Η μονομερής, πάντως προσήλωση στο παλαιστινιακό που άρχισε επί Ανδρέα, (πιο μονομερής απ΄ ό,τι για πολλά αραβικά κράτη) ουδόλως βοήθησε τη χώρα μας αλλά ούτε και τους Παλαιστίνιους. Και μάλλον θα πρέπει να προβληματίσει τους επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ, που αύριο μπορεί να κληθούν να χαράξουν ρεαλιστική εξωτερική πολιτική από κυβερνητική, θέση (σ.σ. Αυτό με αφορμή χθεσινή τους ανακοίνωση που απέπνεε λογική ΠΑΣΟΚ του 70, και κατήγγειλε ότι «η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ προετοιμάζει νέους τυχοδιωκτισμούς»! Αυτό σε μια εποχή που ακόμη και οι Αμερικάνοι συνομιλούν με το Ιράν και πολλά αραβικά κράτη με το Ισραήλ, ενώ μόνη αντίπαλοί του έμειναν η Συρία και το Ιράν (που δεν είναι άραβες). Κλείνει η παρένθεση…
Επειδή είναι κοινός τόπος η αποσταθεροποίηση της Βόρειας Αφρικής και οι έντονες διαφωνίες ως προς την οριοθέτηση των θαλλασίων ζωνών, που αποτελεί ιδιαίτερα κρίσιμη παράμετρο οικονομικής ανάπτυξης για το μέλλον, η Ελλάδα πρέπει να αναζητήσει σταθερές συμμαχίες που από τη μία πλευρά δεν θα στρέφονται εναντίον κανενός άλλου κράτους, από την άλλη όμως θα αποτελεί και ένα μέτωπο έναντι άλλων χωρών που επιδιώκουν επιρροή μέσω απειλών, όπως χρόνια τώρα κάνει η Τουρκία.
Αν η Ελλάδα οπισθοχωρήσει και στο μείζον κεφάλαιο της διπλωματίας και της προάσπισης των καλώς νοούμενων εθνικών συμφερόντων, αν δεν οικοδομήσει ουσιαστικές στρατηγικές συμμαχίες με χώρες της περιοχής, τα μεγάλα προβλήματα θα είναι προ των πυλών..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.