Κάποιοι θα λογοδοτήσουν αλλά προσποιούνται τον Άκη

Δεν είναι γνωστό, με ποια παιχνίδια διαπαιδαγωγήθηκαν ως παιδιά ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και τα βασικά κυβερνητικά στελέχη τούτης ή των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αν είχαν ως κύριο μέσο διασκέδασης την "Πινακωτή", παιχνίδι έτσι κι αλλιώς κακόγουστο και βαρετό, και πέρασε στο πολιτικό τους υποσυνείδητο, μάλλον κακό κάνουν. Και στον εαυτό τους. Και στον τόπο, τον οποίο βάσκανη μοίρα (κατά τον ποιητή) τους έφερε να κυβερνούν.

Αλλά μάλλον (λέμε μάλλον, γιατί ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος σε τέτοιες περιπτώσεις) δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάτι άλλο, σοβαρότερο, σίγουρα. Κι αυτό το άλλο δεν μπορεί παρά να είναι η αίσθηση της ενοχής. Η οποία συχνά κάνει τον φταίχτη να κρύβεται, ή όταν δεν κρύβεται, να υποκρίνεται ότι ο θόρυβος που ξεσπά εναντίον του δεν τον αφορά. "Καθαρός ουρανός". Σαν τον άλλοτε υπερήφανο και αγέρωχο Άκη Τσοχατζόπουλο. Τακτική ανώφελη.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μιλώντας από το βήμα της συνόδου της Κεντρικής πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ προέβη σε μια προειδοποίηση (και μάλιστα όχι για πρώτη φορά), η οποία ελάχιστα προβλήθηκε από τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης: Ότι όσοι ευθύνονται για την οικονομική γενοκτονία της ελληνικής κοινωνίας, θα δώσουν λόγο για τις πράξεις τους. Και θα υποστούν τις συνέπειές τους. Αφορμή ο κ. Τσίπρας πήρε από τις εξελίξεις γύρω από τις δραστηριότητες αλλά και την προοπτική-να βρεθεί σε ξένα χέρια-του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ και γενίκευσε λέγοντας:

"Ας γνωρίζουν καλά όσοι μεθόδευσαν και όσοι πέτυχαν να νομοθετηθεί το ακαταδίωκτο για τις αποφάσεις τους και τις ενέργειές τους, ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στη κυβέρνηση...

Ασυλία τέλος.

Θα δώσουν λόγο για την οικονομική γενοκτονία αυτού του τόπου.

Θα λογοδοτήσουν στην ελληνική δικαιοσύνη και στους θεσμούς της Ελληνικής Δημοκρατίας."

Είναι εμφανές ότι δεν μιλά μόνο για εξεταστική επιτροπή της Βουλής, η οποία παραπέμπει σε λίγο-πολύ γνωστά αποτελέσματα. Υπονοεί εξάντληση των δικονομικών δυνατοτήτων ώστε να λογοδοτήσουν όλοι. Ή όσο το δυνατόν περισσότεροι. Κι είναι ένα μήνυμα, το οποίο έστειλε προ εβδομάδας και από την Κέρκυρα, το έχει στείλει και πιο παλιά, είτε από βήματος Βουλής, είτε από εξέδρας συγκεντρώσεων.

Αντί, όμως, να σηκωθεί η τρίχα των κυβερνώντων από την οργή που καταλαμβάνει καθέναν που κατηγορείται και απειλείται αδίκως, περί άλλων απάντησε η ΝΔ (για το επισφαλές των ξένων "επενδύσεων"), περί άλλων και το ΠΑΣΟΚ (για την υπέρ των ΗΠΑ απέναντι στη Συρία θέση που εξέφρασε ο κ. Βενιζέλος).

Επίσης δεν απάντησαν στην επισήμανση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το τρίτο μνημόνιο, το οποίο επεξεργάζεται ο κ. Σόιμπλε και φαίνεται να γνωρίζει π0λύ καλά ο κ. Σαμαράς από την πρόσφατη συνάντησή του με τον κ. Άσμουσεν, θα σημάνει "το οριστικό τέλος της Ελλάδας ως μιας κυρίαρχης και ανεξάρτητης χώρας" και την "οριστική μετατροπή της σε οικονομική αποικία των δανειστών, χωρίς δημόσια περιουσία".

Προφανώς η κυβέρνηση ούτε το ένα θεωρεί σοβαρό, ούτε το άλλο. Προφανέστατα επειδή το ένα συνεπάγεται το άλλο. Όχι επειδή δεν είναι σοβαρό. Αλλά επειδή την έχει πάρει η κάτω βόλτα και έχει καταληφθεί από τη λογική του κατήφορου (που είναι ο πάτος). Επειδή δεν έχει επιχειρήματα να συγκροτήσει έναν αντίλογο. Επειδή άλλη ήταν η λαϊκή εντολή που είχε στα χέρια προ δεκατεσσάρων μηνών και αλλιώς πορεύτηκε.

Και καλά, ας μην απαντήσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Να μη δώσει μια συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη; Ούτε ο πρόεδρος, ούτε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης; Να μην απαντήσουν σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων; Ή μήπως "του Τσίπρα είναι κι αυτοί", όπως θα έλεγε και ο κ. Πάγκαλος;

Κι όμως, είναι απολύτως λογική αυτή η στάση. Αν απαντήσουν, θα τροφοδοτήσουν μια είδηση, την οποία θα είναι υποχρεωμένα (λόγω της δικής τους απάντησης) να μεταδώσουν και τα φιλικά τους μέσα.

Ε, αυτό δεν θα γίνει.

Γρηγόρης Ρουμπάνης

opinion24.gr