Ο αμερικανός συγγραφέας Thomas Friedman έχει γράψει :«Οι ΗΠΑ μπορούν να καταστρέψουν χώρες με βόμβες, οι οίκοι αξιολόγησης μπορούν να το κάνουν αυτό με μια υποβάθμιση των κρατικών ομολόγων».
Γράφει: Φέντια Δημόπουλος
«Βάζει πλάτη» η Fitch στην κυβέρνηση Ερντογάν
Τον παλιό καλό καιρό του «Ψυχρού Πολέμου» , τότε που υπήρχε το αντίπαλο δέος του υπαρκτού σοσιαλισμού, για να πέσει ή να στηριχθεί μια κυβέρνηση έπρεπε να υπάρξει εκτός από την οικονομική, στρατιωτική βοήθεια.
Την σημερινή εποχή, του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς, μια κυβέρνηση μπορεί να στηριχθεί ή να ανατραπεί με 3 γράμματα.
Ο οίκος Fitch εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Τουρκία δεν αποτελούν απειλή για την αξιολόγηση ΒΒΒ- της χώρας.
Όπως επεσήμανε ο οίκος αξιολόγησης, το επίπεδο της αναταραχής είναι εντός των ορίων ανοχής της πολιτικής σταθερότητας που είναι ενσωματωμένη στην τρέχουσα αξιολόγηση και η οικονομική επίδραση είναι μέχρι στιγμής ήσσονος σημασίας.
Όσοι έσπευσαν να μιλήσουν για μια «Τουρκική Άνοιξη» δεν είχαν λάβει υπόψη τους την γνώμη της Fitch και την αξιολόγηση που θα έδινε στην …Τουρκική Δημοκρατία. Ωμή παρέμβαση δηλαδή στις πολιτικές εξελίξεις της Τουρκίας και στήριξη στην κυβέρνηση Ερντογάν, την ίδια ώρα που λόγω των διαδηλώσεων, ο δείκτης του τουρκικού χρηματιστηρίου έχει σημειώσει πτώση που σχεδόν αγγίζει το 20%.
Η Ελλάδα όμηρος των Οίκων
Για την περίπτωση της Ελλάδας , η αντιμετώπιση ήταν ακριβώς η αντίθετη.
Το φθινόπωρο του 2009 η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου παρέλαβε τη χώρα από τον Κώστα Καραμανλή με αξιολόγηση Α- (οίκος Standar & Poor’s). Με τις δηλώσεις του Γ.Παπανδρέου ως πρωθυπουργού περί «Τιτανικού» και «οικονομίας στην εντατική», ο οίκος την υποβάθμισε στο ΒΒΒ+. Με την είσοδο της χώρας στο Μνημόνιο, η Ελλάδα υποβαθμίστηκε στο ΒΒ+, δηλαδή τα ελληνικά κρατικά ομόλογα έπεσαν στην κατηγορία των «σκουπιδιών». Στην συνέχεια το 2011 υποβαθμίστηκαν στο ΒΒ-, έπειτα στο Β και τέλος στο CCC. Έτσι οδηγήθηκε η Ελλάδα, με χειραγώγηση, εκτός αγορών.
Η δύναμη των Οίκων
Πρίν από δύο χρόνια ο υπουργός Οικονομικών του γερμανικού κρατιδίου της Βαυαρίας, Γκέορκ Φάρενσον , σε συνέντευξή που παραχώρησε στην εφημερίδα «Ντι Βελτ» αναφορικά με το περιβόητο πλέον θέμα των οίκων αξιολόγησης Moody's, Fitch και Standard & Poor's, είχε δηλώσει «Η Ευρώπη πρέπει να απελευθερωθεί από την υπαγόρευση όρων εκ μέρους των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης. Δεν μπορεί οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης να μας υποδεικνύουν στην πράξη πότε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να δέχεται ως εγγύηση ένα κρατικό ομόλογο και πότε όχι».
Ένα άλλο παράδειγμα για την ισχύ των οίκων, αποτελεί το βιβλίο του John Perkins, Confessions of an Economic Hit Man. Ο κ. Perkins, σύμβουλος διοίκησης επιχειρήσεων σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρίες, αποκάλυπτε μέσα από το βιβλίο του πως η NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ) τον προσέλαβε, προκειμένου να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις σε διάφορα κράτη μέσω των οικονομικών ικανοτήτων του και των διασυνδέσεών του. Πολλοί επέκριναν το βιβλίο του, ως προϊόν συνομωσιολογικών θεωριών. Η πραγματικότητα ωστόσο μάλλον τον επιβεβαιώνει.
Η αντίσταση στην Δικτατορία των Οίκων
Η γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ» σε δημοσίευμά της έχει αναφέρει: «Δύο αναλυτές και τρεις οίκοι αξιολόγησης αποφασίζουν για την τύχη της Ελλάδας και της ηπείρου. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Οι κριτές του χρέους είναι τόσο ισχυροί όσο ποτέ. Οι πολιτικοί θέλουν τώρα να τους βάλουν δεσμεύσεις και να τους ρυθμίσουν πιο πολύ»
Στην ίδια γραμμή έχει κινηθεί και άλλη εφημερίδα της Γερμανίας, η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία έχει δημοσιεύσει ανάλυση με τίτλο «Η δικτατορία των βαθμολογητών» και στην οποία επισημαίνει πως «Οι οίκοι αξιολόγησης έχουν τόσο μεγάλη δύναμη όσο ποτέ. Η μισή Ευρώπη τρέμει. Η πολιτική τούς έκανε τόσο ισχυρούς. Είναι φαινόμενο. Οι οίκοι αξιολόγησης είναι ισχυρότεροι παρά ποτέ»
Πώς όμως θα μπορούσαν όμως οι κυβερνήσεις και τα κράτη να αποδεσμευθούν από την επιρροή των οίκων αξιολόγησης; Σύμφωνα με την εφημερίδα: «Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, πολλοί ήθελαν ακόμη και να τους καταργήσουν. Εβδομάδες ολόκληρες ασχολούνταν μέχρι και ευρωπαϊκές σύνοδοι κορυφής πώς θα μπορούσαν να περιορίσουν την επιρροή αυτών των οίκων που είχαν αξιοσημείωτη συμβολή ακόμη και στη γένεση της κρίσης, γιατί βοήθησαν να κατασκευαστούν χρεόγραφα, τα οποία κατόπιν οι ίδιοι οίκοι αξιολογούσαν θετικά»
Οπότε το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα. Πρέπει να θεσπιστούν κανόνες και όρια που να περιορίζουν ή ακόμα και να απομονώσουν τις όποιες επιρροές έχουν αυτή τη στιγμή οι οικονομικοί οίκοι αξιολόγησης στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Αλλά κυρίως, προκειμένου οι οίκοι να χάσουν την δύναμή τους, οι ηγέτες των κρατών πρέπει να πάψουν να αποτελούν όργανα του χρηματοοικονομικού συστήματος και των τραπεζών και να σταματήσουν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους, παίρνοντας αποφάσεις μόνο προς όφελος των πολιτών τους.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.