Έπεσε και το γαλλικό κάστρο

Ο νέος εργασιακός κώδικας στη Γαλλία είναι πλέον γεγονός. Η Βουλή επικύρωσε την μεταρρύθμιση που ανατρέπει την εικόνα της ευαίσθητης σε κοινωνικά ζητήματα Γαλλίας, δίδοντας το σύνθημα για μια νέα εποχή, που στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, αντί να πηγαίνει τη κοινωνία μπροστά, την οδηγεί πίσω στον εργασιακό μεσαίωνα.

Γράφει:  Μαριλίζ Φασουλοπούλου

Έχοντας περάσει από …σαράντα κύματα, μετά από μήνες διαβουλεύσεων μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και έχοντας τελικά καταφέρει να αποσπάσει τη σύμφωνη γνώμη μόνο τριών από τα συνδικάτα, ο νόμος πέρασε παρά την αντίσταση της ριζοσπαστικής Αριστεράς και την δήλωση της ότι θα συνεχίσει να αντιστέκεται στις αλλαγές, καλώντας τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους.

Όμως, η γαλλική κυβέρνηση δεν έκρυψε την ικανοποίηση της, καθώς έχει δηλώσει ότι θεωρεί την μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, ως στρατηγικής σημασίας στόχο όχι μόνο για την ώθηση της γαλλικής οικονομίας, αλλά και για να πείσει τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρωζώνη (ήτοι το Βερολίνο) για τη σοβαρότητα των προθέσεων της. Αν και ουδείς έχει ψευδαισθήσεις ότι ο στόχος της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, και άρα της ανάπτυξης, θα επιτευχθεί εύκολα ή κυρίως γρήγορα, καθώς οι Γάλλοι παραγωγοί έχουν να αντιμετωπίσουν στη διεθνή αρένα, είτε φτηνότερους ανταγωνιστές, είτε πιο εξειδικευμένα και καλής φήμης προϊόντα.

Με το νέο νόμο οι απολύσεις γίνονται στο εξής ευκολότερες και πιο φτηνές, οι μισθοί μειώνονται και γίνονται πιο ελαστικοί, όπως και το ωράριο, παρά το γεγονός ότι θεωρητικά, και μόνο θεωρητικά, το 35ωρο δεν έχει αλλάξει.

Το μόνο που κέρδισαν τα συνδικάτα είναι η διεύρυνση της επιπρόσθετης υγειονομικής κάλυψης για όλους ανεξαιρέτως τους εργαζομένους, και η αύξηση των ασφαλιστικών επιβαρύνσεων, που καταβάλουν οι εργοδότες, για βραχυπρόθεσμες συμβάσεις και συμβόλαια εργασίας με στόχο ακριβώς να αποτρέπουν τις επιχειρήσεις από το να προσλαμβάνουν κόσμο με …ημερομηνία λήξης.

Η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας βρίσκεται, μαζί με τη περικοπή των δημοσίων δαπανών και την αναδιάρθρωση του συνταξιοδοτικού συστήματος, μεταξύ των μέτρων που έχει απαιτήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε αντάλλαγμα με τα δύο χρόνια παράτασης που έδωσε στη κυβέρνηση Ολάντ για την εκπλήρωση του στόχου της μείωσης του ελλείμματος κάτω από το κοινοτικό όριο του 3%.
Έτσι, λοιπόν επόμενος στόχος της κυβέρνησης είναι το συνταξιοδοτικό. Πραγματικά, οι αρχές εγκαινίασαν από τη Δευτέρα τις συνομιλίες με τους κοινωνικούς εταίρους για το θέμα της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης, με στόχο την διαμόρφωση και επικύρωση του νέου καθεστώτος μέχρι τα τέλη της χρονιάς.

Η κυβέρνηση έχει διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει σε νέα αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, πέραν των 62 ετών, όμως επιθυμεί να αυξήσει τη χρονική περίοδο κατά την οποία οι εργαζόμενοι οφείλουν να πληρώνουν εισφορές για να διασφαλίσουν πλήρη συνταξιοδότηση, πέρα από τα 41,5 χρόνια που είναι σήμερα.

Σε κάθε περίπτωση, ο Σοσιαλιστής πρόεδρος ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί προσπαθώντας να πετύχει τους στόχους του, ενώ έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη των συμπατριωτών του, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Και οι εσωτερικές έριδες στους κόλπους της κυβέρνησης εντείνουν την εντύπωση ότι ο κ.Ολάντ έχει …χάσει τη μπάλα, και αν μη τι άλλο πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε ανασχηματισμό.

Το τελευταίο διάστημα οι συνεχόμενες διαφωνίες μεταξύ του υπουργού Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί και του υπουργού ΒιομηχανίαςΑρνό Μποντεμπούρ, για κάθε είδους θέμα, έχουν εξελιχτεί στο ανέκδοτο της γαλλικής πολιτικής σκηνής, εκθέτοντας τον ίδιο τον Ολάντ. Και χθες ο πολύπειρος υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς (που έχει διατελέσει στο παρελθόν και πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών) ξεσπάθωσε δημοσίως διαμηνύοντας ότι το Μπερσί (ήτοι το υπουργείο Οικονομικών, από το όνομα της περιοχής που βρίσκεται) χρειάζεται αφεντικό. Ένα …καρφί με σαφή αποδέκτη τον Πιερ Μοσκοβισί.

http://www.fmvoice.gr/index.php/