Η Δημοκρατία δεν χρειάζεται πάτρωνες

του Ν.Γ.Δρόσου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με την ανάγκη ή μη θέσπισης ενός ειδικού αντιρατσιστικού νόμου αποτελεί ευθεία προσβολή στη νοημοσύνη του κάθε πολίτη αυτής της χώρας.

Πρώτα από όλα, διότι διεξάγεται επί ενός κειμένου το οποίο δεν έχει δοθεί καν σεδημόσια διαβούλευση, αλλά μόνον σε κατ’ιδίαν μεταξύ εκπροσώπων των κομμάτων και άρα, επί της ουσίας δεν γνωρίζουμε τις ακριβείς προβλέψεις του.

Δεύτερον, επειδή η προώθηση ενός τέτοιου νομοθετήματος τεκμαίρει την ύπαρξηνομικού κενού στη χώρα μας, σε ότι αφορά στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μειονοτήτων, καθώς παραβλέπει τόσο το σύνολο του ποινικού κώδικα όσο και τον υφιστάμενο αντιρατσιστικό νόμο (Ν.927/1979).

Είναι ή δεν είναι όλοι ίσοι έναντι των νόμων του κράτους και γιατί χρειάζεται ένας ειδικός νόμος για να προστατεύσει την τάδε ή τη δείνα φυλετική, εθνική, ή οποιουδήποτε άλλου χαρακτήρα μειονότητα;

Αποτελεί ποινικά κολάσιμη πράξη η βιαιοπραγία ή η προτροπή σε αυτήν εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου ή όχι, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία;

Το Σύνταγμα της χώρας έχει διατάξεις που προστατεύουν τη διαφορετικότητα από τη ρατσιστική βία ή από οποιουδήποτε άλλου είδους βία ή όχι;

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι προφανείς.

Όπως προφανής είναι και η ανοχή ή και αδράνεια που έχει επιδείξει και συνεχίζει να επιδεικνύει σε πολλές περιπτώσεις η Ελληνική Πολιτεία έναντι φαινομένων βίας υπό πολιτικό ή άλλο μανδύα.

Εάν υπάρχει ένα πράγμα που χρειαζόμαστε σε αυτόν τον τόπο είναι η πιστή εφαρμογή των υφιστάμενων νόμων και όχι η δημιουργία νέων, με στόχο την εξασφάλιση μιας πρόσκαιρης νίκης στη μάχη των πολιτικών εντυπώσεων που διεξάγεται μεταξύ των κομμάτων τα οποία απαρτίζουν την κυβέρνηση.

Πέραν του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας, ουδείς σε αυτόν τον τόπο έχει το αποκλειστικό προνόμιο της παροχής «προστασίας» στο δημοκρατικό πολίτευμα.

Είτε έχουμε Δημοκρατία, είτε δεν έχουμε.

Είτε η Πολιτεία μας είναι συντεταγμένη, είτε δεν είναι.

Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.

Εάν δε στοχοποιηθεί ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα, όσο αποκρουστικές και εάν είναι οι απόψεις που πρεσβεύει, πού πρέπει να τραβήξουμε την «κόκκινη γραμμή»;

Όταν σε αυτόν τον τόπο αρχίσουν να τιμωρούνται οι ιδέες και οι σκέψεις και όχι οι πράξεις, ο κύβος θα έχει ριφθεί και θα έχουμε κυλίσει ένα βήμα πλησιέστερα στον ολοκληρωτισμό.

Εάν υπάρχει ένα αξιοσημείωτο γεγονός στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, σε ότι αφορά στην ποιότητα της Δημοκρατίας σε αυτόν τον τόπο, δύσκολα μπορεί να είναι άλλο απότη νομιμοποίηση του ΚΚΕ.Πρόκειται για μια κορυφαία πράξη, με πρωτοβουλία του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, η οποία έκλεισε τον μακρύ κύκλο πολιτικής ανωμαλίας που βίωσε η χώρα μας, από το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Εάν σήμερα τεθεί εκτός νόμου ένα κόμμα της άλλης όχθης, ο κύκλος αυτός δεν μπορεί παρά να ανοίξει ξανά.

Ταυτόχρονα, όμως, όσο μένουν ατιμώρητες οι όποιες έκνομες ενέργειες των μελών και στελεχών του κόμματος αυτού, τόσο περισσότερο εμπεδώνεται η αίσθηση κατάλυσης των θεσμών, που επέτρεψε την άνοδο αυτού του ακραίου και εξτρεμιστικού πολιτικού σχηματισμού.

Ο φίλτατος κ.Φ.Κουβέλης είχε απόλυτο δίκιο όταν έλεγε, πρόσφατα, ότι η Δημοκρατία πέραν από ανοχή έχει και κανόνες.

Αυτούς τους κανόνες, οι οποίοι ισχύουν έναντι όλων, οφείλει να προασπίσει η συντεταγμένη Πολιτεία.

Τα υπόλοιπα, ας τα αφήσουμε για τη μάχη των εντυπώσεων…