Το “ανήκομεν εις την Δύσιν” που είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος, για τους Έλληνες αποτελεί δόγμα και σ΄ ότι αφορά στην επιλογή του “ενωμένου ευρωπαϊκού δρόμου” , ταμπού. Οι Έλληνες πίστεψαν στην ιδέα της ευρωπαϊκής τους προοπτική και δεν συζήτησαν καν τις όποιες αρνητικές επιπτώσεις θα μπορούσε να έχει η ένταξή μας στην ΕΟΚ τότε. Δεν μας τις είπε και κανείς ,ίσως επειδή και αυτοί που χειρίζονταν τότε την ένταξή μας στην “ευρωπαϊκή οικογένεια” δεν ήξεραν ή δεν μπορούσαν να φανταστούν αυτό που θα γινόταν η Ευρώπη: ένα “στρατόπεδο συγκέντρωσης” για τους “αδύναμους” του νότου ,οι οποίοι τα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας έκαναν ακόμη πλουσιότερους τους βόρειους -κυρίως τους Γερμανούς- που με την σειρά τους ανέλαβαν τη διοίκηση του στρατοπέδου και τιμωρούν αδιακρίτως τους απένατερους πλέον νότιους!
Θέλουμε να συμμετέχουμε σ΄ αυτή την Ευρώπη; Το ερώτημα προφανώς δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα. Οι λεγόμενοι “ευρωσκεπτικιστές” αυξάνονται διαρκώς στην Ευρώπη και όχι μόνο στον νότο όπου τέτοιου είδους σκέψεις είναι πλέον λογικές με την πολιτική που ακολουθεί η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόϊμπλε.
Η διαφορά μας με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εννοούμε όλες ,ακόμη και τις δυνατές, είναι ότι αυτές έχουν έτοιμα σχέδια για την περίπτωση που ένα ωραίο πρωί ξυπνήσουμε χωρίς ευρώ και ευρωζώνη! Μην πείτε ότι αυτά δεν γίνονται ,γιατί νομίζουμε ότι τα όσα έχουν γίνει ειδικά τα τελευταία χρόνια ,όλα γίνονται και μάλιστα μέσα σε ελάχιστα 24ωρα. Το παράδειγμα της Κύπρου είναι το τελευταίο αλλά και το πιο ενδεικτικό.
Μήπως λοιπόν πρέπει στην Αθήνα να κάνουν αυτά που θα έπρεπε από το 2009 να έχουν γίνει; Δηλαδή να υπάρξει η προετοιμασία που απαιτείται για να μπορεί η χώρα να αντέξει ακόμη και την ακραία,απευκταία, πείτε τη όπως θέλετε περίπτωση ένα πρωί να μην είμαστε στο ευρώ. Μήπως θα έπρεπε ήδη να έχουν δρομολογηθεί όλα όσα θα εξασφάλιζαν τα βασικά για την λειτουργία της χώρας και να έχει σχεδιαστεί το οικονομικό μοντέλο που η χώρα θα έπρεπε να ακολουθήσει. Η Ελλάδα σε αντίθεση με την Κύπρο και σε πείσμα όσων χρησιμοποιούν το φοβερό επιχείρημα “δεν παράγουμε τίποτα”, μπορεί να παράξει τα πάντα που έχουν να κάνουν με την γη, μπορεί να έχει εξαιρετική κτηνοτροφία και βέβαια σ΄ όλα αυτά προστίθενται και μια σειρά άλλων δραστηριοτήτων όπως ο τουρισμός, η ναυτιλία κ.λ.π. Όλα αυτά και κυρίως τα δύο πρώτα εμείς τα εγκαταλείψαμε με την παρότρυνση-απαίτηση των βορειοευρωπαίων για να μην ξεχνιόμαστε. Την ίδια περίπου εποχή που οι Γερμανοί έκαναν εδώ χρυσές δουλειές , βάζοντας στην τσέπη τρελά λεφτά. Και πολλά απ΄ αυτά προήλθαν από τους εξοπλισμούς.
Οι πολιτικοί που κυβερνούν ακούγοντας τέτοιες απόψεις προφανώς εξεγείρονται ,όχι επειδή θεωρούν το σενάριο διάλυσης της Ευρώπης απίθανο πια, αλλά γιατί όπως έχει κατ΄ επανάληψη αποδειχτεί δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο εκτός από το να αναμένουν τις “δόσεις” οι οποίες δίδονται μετά από μια υποτιθέμενη διαπραγμάτευση στην οποία όλως παραδόξως πάντα χάνουμε.
Τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να καθήσουν κάτω να συνεννοηθούν, να σχεδιάσουν αλλά κυρίως να εμπνεύσουν τον κόσμο για να είναι έτοιμος να περάσει ένα δύσκολο πραγματικά μονοπάτι για να βρει όμως έναν άλλο δρόμο. Ποιος να εμπνεύσει;
Δυστυχώς γι΄ αυτούς όμως η ζωή δείχνει ότι πιθανότατα δεν θα μπορέσουν να αποφύγουν τον χειρότερό τους εφιάλτη. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς “γκουρού” των οικονομικών για να καταλάβει ότι αν αυτή η γερμανική πολιτική συνεχιστεί οι “αποδράσεις” από το “στρατόπεδο συγκέντρωσης” που λέγεται ΕΕ θα αρχίσουν. Και στην Ελλάδα όσο κι αν κάνουν πως δεν ακούν οι πολιτικοί η ιδέα της “απόδρασης” που μέχρι πριν από τρία χρόνια ήταν αδιανόητη, έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.