Ειδικού Συνεργάτη: Σκληρές ερωτήσεις που αναζητούν απαντήσεις σχετικά με τη στάση μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ έναντι μιας πιθανής ελληνοτουρκικής κρίσης
Προσώρας, η άσκηση εκ μέρους των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε μια μελλοντική πιθανή αριστερή διακυβέρνηση εστιάζεται στο πως θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Εκεί ο Αλέξης Τσίπρας έχει δώσει δείγματα γραφής μιας ευρωπαϊκής στροφής και μιας προσπάθειας να αποκτήσει διεθνή ερίσματα και συνομιλητές ακόμα και μεταξύ του σκληροπυρηνικού λόμπι της Γερμανίας και των δορυφόρων της. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει διατυπωθεί ακόμα πλήρης και πειστική εναλλακτική πρόταση, πολλοί αναγνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει κάνει σημαντικά βήματα χειραφέτησης και "κυβερνησιμότητας".
Αυτό που παραμένει ακόμα terra incognita για τα στελέχη της Κουμουνδούρου είναι τα εθνικά θέματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται συχνά ενώπιος κατηγοριών για το διεθνιστικό παρελθόν του, για τη "φιλία των λαών", για την υπεράσπιση -μερική ή ολική, δεν έχει σημασία- του σχεδίου Ανάν, για ασκήσεις ελληνοτουρκικής φιλίας την ώρα που η Άγκυρα έστηνε θερμά επεισόδια στο Αιγαίο και άλλα πολλά.
Τώρα, είναι η ώρα των απαντήσεων. Είναι η ώρα της κατάθεσης πειστικού προγράμματος και εγχειριδίου διαχείρισης κρίσεων και σ αυτά τα θέματα. Δεν είναι, λίγοι, άλλωστε, εκείνοι που πιστεύουν πως οι γενικότερες γεωπολιτικές ανακατάξεις στην περιοχή (Κύπρος, φυσικό αέριο, Μέση Ανατολή, ισραήλ- Τουρκία, Συρία κλπ) καθιστούν αναπότρεπτη την αντιμετώπιση ελληνοτουρκικής κρίσης, όταν και εφόσον υπάρξει εναλλαγή στην εξουσία στην Αθήνα -πιθανώς και πριν συμβεί κάτι τέτοιο.
Η ανάλυση που ακολουθεί και υπογράφεται από εξέχοντα πανεπιστημιακό αναλυτή -φιλικά προσκείμενο στον ΣΥΡΙΖΑ- "σπάει τα ταμπού" στον χώρο της Αριστεράς. "Η διαχείριση των εθνικών θεμάτων δεν θα γίνει στο όνομα της Αριστεράς", γράφει χαρακτηριστικά. "Αλλά στο όνομα και προς όφελος ολόκληρου του Ελληνικού λαού και των ζωτικών συμφερόντων της χώρας".
Γι αυτό και είναι μια ανάλυση που αξίζει -πέρα από τις όποιες διαφωνίες με τον συγγραφέα- που αξίζει να διαβάσουν όλοι, κυρίως, όμως, τα στελέχη της Κουμουνδούρου. Τέτοιες απόψεις, άλλωστε, επιδιώκουμε να φιλοξενούμε στο Opinion24, στο πλαίσιο ενός δημόσιου διαλόγου χωρίς στερεότυπα και προκαταλήψεις.
Opinion24.gr
Ανάλυση του Ετεοκλή Δουμουλάκη *: Η βίαιη διευθέτηση της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο από το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο ανέδειξε, σαν αξονική τομογραφία, τις διαθέσιμες επιλογές όπως καί τις αβελτηρίες της Κυπριακής ηγεσίας.Παράλληλα, κατέγραψετην στάση των επιμέρους Ευρωπαίων εταίρων σε Βορρά καί Νότο, την στάση των "τρίτων", ήτοι Ρώσσων, Αμερικανών, Κινέζων καί Ισραηλινών. Για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ,η Κυπριακή κρίση αποτέλεσε ιδανική προσομοίωση της επαγγελόμενης σύγκρουσης καί διαπραγμάτευσης με τους ίδιους ακριβώς αντιπάλους, σκηνές από ταινία "προσεχώς" στην οποία οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ θα πρωταγωνιστούν.Μετά από όσα συνέβησαν στην Κύπρο,δεν υπάρχει πλέον το άλλοθι της άγνοιας, η δικαιολογία του "πρωτόγνωρου" ή των ακραίων καιρικών φαινομένων.
Μετά την ιταμή απαίτηση του Αχμέτ Νταβούτογλου προς τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας (με κοινοποίηση στην Ελλάδα καί ....στην Σουηδία !) για το μοίρασμα του Κυπριακού ορυκτού πλούτου,ουδείς στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει την ψευδαίσθηση ότι οι δεσμεύσεις τους γιά καταγγελία του Μνημονίου,αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης κοκ θα κριθούν καί υλοποιηθούν μέσα σε αποστειρωμένες συνθήκες Ευρωπαϊκού εργαστηρίου.Η γεωπολιτική πραγματικότητα, ο ετεροβαρής συσχετισμός δνάμεων που διαμορφώνεται στο Αιγαίο από την προϊούσα παράλυση λόγω έλλειψης ανταλλακτικών, πυρομαχικών καί καυσίμων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, οι συνέπειες δεκαετιών κατευναστικής πολιτικής έναντι της Άγκυρας, οι δεσμεύσεις που έχει διαμορφώσει η μυστική Ελληνο- Τουρκική διαπραγμάτευση των 60 καί πλέον γύρων,οι πολλαπλές νομιμοφροσύνες καί σκοτεινές διασυνδέσεις των ηγετικών παραγόντων στα Υπουργεία Εξωτερικών καί Άμυνας , ΟΛΑ ΑΥΤΑ θα ανασυρθούν καί θα πέσουν πανω στη ζυγαριά της διαπραγμάτευσης περί της Ελληνικής οικονομίας, σαν ένα σύγχρονο ξίφος του Βρένου! Ουαί τοις ηττημένοις (οι Ελληνες αριστεροί το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό),ουαί καί στους από καιρό ανέτοιμους...
Οι σκέψεις που ακολουθούν απηχούν ένα προβληματισμό που με κόπο διαμορφώνεται στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ μετα τις τελευταίες εκλογές, καθώς από τα πράγματα τίθεται το ζήτημα της κυβερνητικής εξουσίας.
Τις απόψεις αυτές καί ιδίως την πραγματικότητα που καταγράφουν, τις αντιμάχονται ,λυσσωδώς καί διόλου ανεξήγητα, εκείνοι εντός ΣΥΡΙΖΑ για τους οποίους λαϊκή εντολή για Κυβέρνηση συνιστά θανάσιμο κίνδυνο,ένα αδόκητο τέλος στη λαθραία πολιτική επιβίωσή τους στο περιθώριο της Ιστορίας. Πρόκειται γιά ένα όλοκληρο μικρόκοσμο που είχε οικοδομήσει την ύπαρξή του στην πολιτική ασυδοσία καί ανευθυνότητα του 4-5% , καί έχει δεί την εκτόξευση του εκλογικού ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ αποκλειστικά με όρους πολλαπλασιασμού της Κοινοβουλευτικής επιχορήγησης (από την οποία άλλωστε βιοποριζόταν τόσα χρόνια ,εξ ου το μόνιμο καί μοναδικό άγχος του για υπέρβαση του 3%).
Θα επικρατήσει η ευθύνη καί προσπάθεια προετοιμασίας όσων ,εντός καί εκτός στελεχιακού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν ν' ανταποκριθούν στις ελπίδες καί προσδοκίες των ψηφοφόρων,οι οποίοι--σημειωτέον--τείνουν πλέον αριθμητικά προς την φαντασιακή έννοια της Αριστεράς περί "λαού";; Με όσα διακυβεύονται, ούτε που τολμώ να φαντασθώ το αντίθετο...
Θα επικρατήσει η ευθύνη καί προσπάθεια προετοιμασίας όσων ,εντός καί εκτός στελεχιακού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν ν' ανταποκριθούν στις ελπίδες καί προσδοκίες των ψηφοφόρων,οι οποίοι--σημειωτέον--τείνουν πλέον αριθμητικά προς την φαντασιακή έννοια της Αριστεράς περί "λαού";; Με όσα διακυβεύονται, ούτε που τολμώ να φαντασθώ το αντίθετο...
1) Τί είδους ανάλυση περί Τουρκίας;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ,πλέον ως αριστερή Κυβέρνηση σε αναμονή (καί όχι σαν αριστερό εσαεί παρεκκλήσιο), έχει ανάγκη να ξέρει τί είδους συμπεριφορά θ' αντιμετωπίσει από την Τουρκία, όταν σε λίγους μήνες αναλάβει την κυβερνητική ευθύνη. Ποιές οι προθέσεις ,ποιές οι επιδιώξεις τηςΤουρκίας (δηλ. του Τουρκικού κράτους),πώς θα τις υλοποιήσει; Ωστε να χαράξει την δέουσα τακτική έναντι της Αγκυρας,να προσδιορίσει τους δικούς του στόχους καί τα κατάλληλα εργαλεία,στο πλαίσιο των παγίων επιδιώξεων της Αριστεράς αφ' ενός για ειρηνική συνύπαρξη,αφ' ετέρου για προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων καί της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.
Επισημαίνω: η κυβερνητική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ αφορά την χώρα,τον όλο της πληθυσμό καί όχι μόνο τους Αριστερούς.Το ερώτημα είναι ,συνεπώς, τί αντιμετωπίζει η Ελλάδα ως κράτος από την Τουρκία καί πώς η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να κινήσει τους αρμόδιους μηχανισμούς του Ελληνικού κράτους με τις δεδομένες αδράνειες ανεπάρκειες ,ιδεολογικές αγκυλώσεις κλπ, προκειμένου να εξασφαλίσει την ζωτική συναντίληψη ,συστράτευση καί στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού στους χειρισμούς της.
Άρα ,το αντικείμενο των αναλύσεων του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι πως αισθάνεται η Αριστερά έναντι της Τουρκίας καί του Τουρκικού λαού.Δεν ενδιαφέρει εν προκειμένω μία ακόμη διακήρυξη (των δικών του) προθέσεων.Ουδόλως ενδιαφέρει τί έχει πεί εν προκειμένω η Αριστερά,οι κατα καιρούς θέσεις της πάνω στο θέμα καί εξ ίσου αδιάφορο είναι το τί επιθυμεί-- βάσει ιδεολογικού δογματος-- να συμβεί. Γιά την έγκυρη κατάρτιση οιουδήποτε σχεδιασμού απαιτείται πρώτα η διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών,των πράξεων καί παραλείψεων του Τουρκικού κράτους έναντι της Ελλάδας.Αριστερό είναι ό,τι είναι αληθινό,η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αν πρόκειται να είναι αριστερή οφείλει να εδράζεται στην διακρίβωση της αλήθειας.
Επισημαίνω: η κυβερνητική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ αφορά την χώρα,τον όλο της πληθυσμό καί όχι μόνο τους Αριστερούς.Το ερώτημα είναι ,συνεπώς, τί αντιμετωπίζει η Ελλάδα ως κράτος από την Τουρκία καί πώς η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να κινήσει τους αρμόδιους μηχανισμούς του Ελληνικού κράτους με τις δεδομένες αδράνειες ανεπάρκειες ,ιδεολογικές αγκυλώσεις κλπ, προκειμένου να εξασφαλίσει την ζωτική συναντίληψη ,συστράτευση καί στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού στους χειρισμούς της.
Άρα ,το αντικείμενο των αναλύσεων του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι πως αισθάνεται η Αριστερά έναντι της Τουρκίας καί του Τουρκικού λαού.Δεν ενδιαφέρει εν προκειμένω μία ακόμη διακήρυξη (των δικών του) προθέσεων.Ουδόλως ενδιαφέρει τί έχει πεί εν προκειμένω η Αριστερά,οι κατα καιρούς θέσεις της πάνω στο θέμα καί εξ ίσου αδιάφορο είναι το τί επιθυμεί-- βάσει ιδεολογικού δογματος-- να συμβεί. Γιά την έγκυρη κατάρτιση οιουδήποτε σχεδιασμού απαιτείται πρώτα η διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών,των πράξεων καί παραλείψεων του Τουρκικού κράτους έναντι της Ελλάδας.Αριστερό είναι ό,τι είναι αληθινό,η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αν πρόκειται να είναι αριστερή οφείλει να εδράζεται στην διακρίβωση της αλήθειας.
2) Η Τουρκική συμπεριφορά έναντι της Ελλάδας.
Ιστορικά,από το 1973 καί εντεύθεν η συμπεριφορά του Τουρκικού κράτους έναντι της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από επιθετική χρήση στρατιωτικών μέσων,εσχάτως από την αξιοποίηση της στρατιωτικής του υπεροπλίας.Δεν πρόκειται απλώς για την υποστήριξη πολιτικών διεκδικήσεων καί με στρατιωτικές κινήσεις.Πρόκειται --στο μοντέλο της επέμβασης στην Κύπρο το 1974 -- για την επιδίωξη στρατιωτικών τετελεσμένων που προετοιμάζονται, διευκολύνονται καί συντηρούνται με διπλωματική δραστηριότητα.
Ειδικότερα:
Α) στο Αιγαίο:
Ήδη από το 1974 αλλά με ιδιαίτερη ένταση και οξύτητα στην δεκαετία του '90 και μετά, καταγράφονται παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου από Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, συχνά οπλισμένα. Η μη υποβολή σχεδίων πτήσης, ευθέως αμφισβητεί τον Ελληνικό έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας στο Αιγαίο, ιδίως σε ό,τι αφορά την δραστηριότητα των πολεμικών αεροσκαφών της Τουρκίας. Τα τελευταία 3-4 χρόνια παρατηρείται εντεινόμενη η αμφισβήτηση και του θαλάσσιου ελέγχου του Αιγαίου από Τουρκικά πολεμικά σκάφη, τα οποία περιπλανώνται μέσα στα Ελληνικά νησιωτικά συμπλέγματα και τα Ελληνικά χωρικά ύδατα παραβιάζοντας κάθε έννοια αβλαβούς διέλευσης.
Από το 1996 και μετά, η Τουρκία σε διπλωματικό επίπεδο έχει θέσει με την θεωρία των γκρίζων ζωνών υπό αμφισβήτηση την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, ισχυριζόμενη ότι μια σειρά από μικρονήσια και βραχονησίδες, που κατά την άποψη της ΄Αγκυρας δεν κατονομάζονται σε διεθνείς συνθήκες (Λωζάνης 1923, και Παρισίων 1947) συνεχίζουν να ανήκουν στην Τουρκία ως χώρας διαδόχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ως εκ τούτου, αμφισβητείται,τόσο διμερώς όσο καί σε διεθνή fora (π.χ.ΝΑΤΟ,Συμβούλιο της Ευρώπης ,ΕΕ) η Ελληνική κυριαρχία π.χ.σε νησιά όπως η Γαύδος,σε βραχονησίδες όπως οι Καλόγηροι στο κέντρο του Αιγαίου, ή η Ζουράφα μεταξύ Σαμοθράκης και ΄Ιμβρου, κατοικημένα μικρονήσια όπως η Καλόλιμνος, οι Αρκιοί, οι Λειψοί, το Αγαθονήσι.
Α) στο Αιγαίο:
Ήδη από το 1974 αλλά με ιδιαίτερη ένταση και οξύτητα στην δεκαετία του '90 και μετά, καταγράφονται παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου από Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, συχνά οπλισμένα. Η μη υποβολή σχεδίων πτήσης, ευθέως αμφισβητεί τον Ελληνικό έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας στο Αιγαίο, ιδίως σε ό,τι αφορά την δραστηριότητα των πολεμικών αεροσκαφών της Τουρκίας. Τα τελευταία 3-4 χρόνια παρατηρείται εντεινόμενη η αμφισβήτηση και του θαλάσσιου ελέγχου του Αιγαίου από Τουρκικά πολεμικά σκάφη, τα οποία περιπλανώνται μέσα στα Ελληνικά νησιωτικά συμπλέγματα και τα Ελληνικά χωρικά ύδατα παραβιάζοντας κάθε έννοια αβλαβούς διέλευσης.
Από το 1996 και μετά, η Τουρκία σε διπλωματικό επίπεδο έχει θέσει με την θεωρία των γκρίζων ζωνών υπό αμφισβήτηση την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, ισχυριζόμενη ότι μια σειρά από μικρονήσια και βραχονησίδες, που κατά την άποψη της ΄Αγκυρας δεν κατονομάζονται σε διεθνείς συνθήκες (Λωζάνης 1923, και Παρισίων 1947) συνεχίζουν να ανήκουν στην Τουρκία ως χώρας διαδόχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ως εκ τούτου, αμφισβητείται,τόσο διμερώς όσο καί σε διεθνή fora (π.χ.ΝΑΤΟ,Συμβούλιο της Ευρώπης ,ΕΕ) η Ελληνική κυριαρχία π.χ.σε νησιά όπως η Γαύδος,σε βραχονησίδες όπως οι Καλόγηροι στο κέντρο του Αιγαίου, ή η Ζουράφα μεταξύ Σαμοθράκης και ΄Ιμβρου, κατοικημένα μικρονήσια όπως η Καλόλιμνος, οι Αρκιοί, οι Λειψοί, το Αγαθονήσι.
Η αμφισβήτηση αυτή έχει τεθεί με τον πιό επίσημο τρόπο σε διμερές επίπεδο (το πρώτον στη συνάντηση Πάγκαλου -Γκιονενσάϊ ,στο Βουκουρέστι τον Μάρτιο του 1996) και ιδίως στους 60+ γύρους των διερευνητικών επαφών που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Παράλληλα όμως, μετά το επεισόδιο των Ιμίων, η εφαρμογή τη θεωρίας των γκρίζων (=αδιευκρίνιστης/διεκδικούμενης κυραιαρχίας) ζωνών έχει καταγραφεί και σε στρατιωτικό επίπεδο με την προσέγγιση Τουρκικών υποβρυχίων, περιπολικών, αλλά και την αποβίβαση Τούρκων καταδρομέων σε Ελληνικά μικρονήσια καί βραχονησίδες.Τα περιστατικά αυτά δεν έχουν δεί το φως της δημοσιότητας, γίνονται όμως αντιληπτά από τις Ελληνικές αρχές. Για ορισμένα περιστατικά έχουν υπάρξει Ελληνικά διαβήματα. Για άλλα, τα οποία αντιληφθήκαμε σε πραγματικό χρόνο αλλά στα οποία δεν αντιδράσαμε manu militari, δεν έγιναν ούτε διαβήματα, με την λογική ότι η καταγραφή δια διπλωματικού διαβήματος της εν τοις πράγμασι ανοχής μας στην παραμονή Τούρκων καταδρομέων σε Ελληνικές βραχονησίδες και αφύλακτα, ακατοίκητα μικρονήσια, θα οδηγούσε σε διεθνή κατοχύρωση και αυτού του "δικαιώματος" των Τούρκων.
Την όλη εικόνα της Τουρκικής συμπεριφοράς στο Αιγαίο συμπληρώνει η εκπεφρασμένη (και διμερώς και έναντι τρίτων) Τουρκική θέση ότι τα Ελληνικά νησιά δεν έχουν άλλη θαλάσσια ζώνη πέραν των χωρικών υδάτων (δηλ. ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε ΑΟΖ). Την άποψη αυτή η Τουρκική πλευρά έχει διπλωματικά κατοχυρώσει με δυό τρόπους:
Αφ' ενός με την συμφωνία της Βέρνης του 1976, η οποία όριζε ότι μέχρις επιλύσεως των διαφορών περί την υφαλοκρηπίδα (με τον όρο "διαφορές" η κάθε πλευρά καταλαβαίνει ό,τι νομίζει, εμείς την οριοθέτηση, οι Τούρκοι αυτή καθ'εαυτή την ύπαρξη της υφαλοκρηπίδας), οι δύο πλευρές συμφωνούν να μη προχωρήσουν σε οιεσδήποτε έρευνες αποσκοπούν σε εκμετάλλευση του υπεδάφους του Αιγαίου. (Με την λέξη "Αιγαίο" κάθε πλευρά καταλαβαίνει ό,τι η ίδια επιλέγει να θεωρεί Αιγαίο). Το πνεύμα της Συμφωνίας της Βέρνης έχει επικαλεσθεί κατά κόρον στις διερευνητικές επαφές η Τουρκική πλευρά, προκειμένου να αποτρέψει οιαδήποτε κίνηση εκμετάλλευσης της Ελληνικής ΑΟΖ, απαιτώντας προηγούμενη συμφωνία επί της μη υπάρξεως Ελληνικής ΑΟΖ ανατολικά της γραμμής Ρόδου-Κάσσου-Κάβο Σίδερο της Κρήτης. Για τον σκοπό αυτό η ΄Αγκυρα θεωρεί ότι το Καστελλόριζο αποτελεί ειδική περίπτωση, δεν εντάσσεται στα Ελληνικά νησιωτικά συμπλέγματα, κείμενο εκτός Αιγαίου, στην Ανατολική Μεσόγειο και διαθέτοντας μόνο χωρικά ύδατα εύρους 6 ν.μ.
Όλες οι διεκδικήσεις που συστηματικά καταθέτει η ΄Αγκυρα στο πλαίσιο των αποκαλούμενων διερευνητικών επαφών υποτονίζονται από την λογική του casus belli, δηλ. την απειλή πολέμου εφ' όσον η Ελλάδα ασκήσει δικαιώματα που της παραχωρεί μεν το Δίκαιο της Θάλασσας αλλά με τα οποία δεν συμφωνεί η Τουρκία. Η Ελληνική ανοχή σε όλο το πλέγμα των Τουρκικών διεκδικήσεων και ιδίως η αποχή από οποιαδήποτε κίνηση έμπρακτης κατοχύρωσης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων (π.χ. εκμετάλλευση της ΑΟΖ), έχει οδηγήσει -ιδίως στα μάτια όλων των τρίτων- στην εντύπωση ότι η Ελλάδα αποδέχεται ως βάσιμες τις προβαλλόμενες Τουρκικές διεκδικήσεις.
Αυτό κατοχυρώνεται και από την δεύτερη εν προκειμένω διπλωματική επιτυχία της ΄Αγκυρας,την Διακήρυξη (καί όχι Συμφωνία!!) της Μαδρίτης του 1997, στην οποία γίνεται λόγος για "νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο", δίχως περαιτέρω να προσδιορίζονται ποιά είναι αυτά. Η Διακήρυξη της Μαδρίτης, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη Ελληνική παραμονή σε 60+ γύρους άτυπων διαπραγματεύσεων (που κατ' ευφημισμόν αποκαλούνται διερευνητικές επαφές) συνιστά για κάθε καλόπιστο τρίτο έμπρακτη απόδειξη ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει το βάσιμο των Τουρκικών διεκδικήσεων και τις συζητά. Διότι ακριβώς η Τουρκία στους διαδοχικούς γύρους καταθέτει τις διεκδικήσεις της και, μολονότι κάθε πλευρά τηρεί τα δικά της πρακτικά (πρακτικά που υπογράφονται από κοινού δεν τηρούνται) αυτές οι διεκδικήσεις έχουν πλέον καταγραφεί ως "διαπραγματευτικό κεκτημένο", τόσο για την ίδια την Τουρκία όσο και για οιονδήποτε τρίτο ενημερώνεται από την Τουρκία περί των επαφών αυτών. Και ενημερώνονται πολλοί.
Παράλληλα όμως, μετά το επεισόδιο των Ιμίων, η εφαρμογή τη θεωρίας των γκρίζων (=αδιευκρίνιστης/διεκδικούμενης κυραιαρχίας) ζωνών έχει καταγραφεί και σε στρατιωτικό επίπεδο με την προσέγγιση Τουρκικών υποβρυχίων, περιπολικών, αλλά και την αποβίβαση Τούρκων καταδρομέων σε Ελληνικά μικρονήσια καί βραχονησίδες.Τα περιστατικά αυτά δεν έχουν δεί το φως της δημοσιότητας, γίνονται όμως αντιληπτά από τις Ελληνικές αρχές. Για ορισμένα περιστατικά έχουν υπάρξει Ελληνικά διαβήματα. Για άλλα, τα οποία αντιληφθήκαμε σε πραγματικό χρόνο αλλά στα οποία δεν αντιδράσαμε manu militari, δεν έγιναν ούτε διαβήματα, με την λογική ότι η καταγραφή δια διπλωματικού διαβήματος της εν τοις πράγμασι ανοχής μας στην παραμονή Τούρκων καταδρομέων σε Ελληνικές βραχονησίδες και αφύλακτα, ακατοίκητα μικρονήσια, θα οδηγούσε σε διεθνή κατοχύρωση και αυτού του "δικαιώματος" των Τούρκων.
Την όλη εικόνα της Τουρκικής συμπεριφοράς στο Αιγαίο συμπληρώνει η εκπεφρασμένη (και διμερώς και έναντι τρίτων) Τουρκική θέση ότι τα Ελληνικά νησιά δεν έχουν άλλη θαλάσσια ζώνη πέραν των χωρικών υδάτων (δηλ. ούτε υφαλοκρηπίδα ούτε ΑΟΖ). Την άποψη αυτή η Τουρκική πλευρά έχει διπλωματικά κατοχυρώσει με δυό τρόπους:
Αφ' ενός με την συμφωνία της Βέρνης του 1976, η οποία όριζε ότι μέχρις επιλύσεως των διαφορών περί την υφαλοκρηπίδα (με τον όρο "διαφορές" η κάθε πλευρά καταλαβαίνει ό,τι νομίζει, εμείς την οριοθέτηση, οι Τούρκοι αυτή καθ'εαυτή την ύπαρξη της υφαλοκρηπίδας), οι δύο πλευρές συμφωνούν να μη προχωρήσουν σε οιεσδήποτε έρευνες αποσκοπούν σε εκμετάλλευση του υπεδάφους του Αιγαίου. (Με την λέξη "Αιγαίο" κάθε πλευρά καταλαβαίνει ό,τι η ίδια επιλέγει να θεωρεί Αιγαίο). Το πνεύμα της Συμφωνίας της Βέρνης έχει επικαλεσθεί κατά κόρον στις διερευνητικές επαφές η Τουρκική πλευρά, προκειμένου να αποτρέψει οιαδήποτε κίνηση εκμετάλλευσης της Ελληνικής ΑΟΖ, απαιτώντας προηγούμενη συμφωνία επί της μη υπάρξεως Ελληνικής ΑΟΖ ανατολικά της γραμμής Ρόδου-Κάσσου-Κάβο Σίδερο της Κρήτης. Για τον σκοπό αυτό η ΄Αγκυρα θεωρεί ότι το Καστελλόριζο αποτελεί ειδική περίπτωση, δεν εντάσσεται στα Ελληνικά νησιωτικά συμπλέγματα, κείμενο εκτός Αιγαίου, στην Ανατολική Μεσόγειο και διαθέτοντας μόνο χωρικά ύδατα εύρους 6 ν.μ.
Όλες οι διεκδικήσεις που συστηματικά καταθέτει η ΄Αγκυρα στο πλαίσιο των αποκαλούμενων διερευνητικών επαφών υποτονίζονται από την λογική του casus belli, δηλ. την απειλή πολέμου εφ' όσον η Ελλάδα ασκήσει δικαιώματα που της παραχωρεί μεν το Δίκαιο της Θάλασσας αλλά με τα οποία δεν συμφωνεί η Τουρκία. Η Ελληνική ανοχή σε όλο το πλέγμα των Τουρκικών διεκδικήσεων και ιδίως η αποχή από οποιαδήποτε κίνηση έμπρακτης κατοχύρωσης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων (π.χ. εκμετάλλευση της ΑΟΖ), έχει οδηγήσει -ιδίως στα μάτια όλων των τρίτων- στην εντύπωση ότι η Ελλάδα αποδέχεται ως βάσιμες τις προβαλλόμενες Τουρκικές διεκδικήσεις.
Αυτό κατοχυρώνεται και από την δεύτερη εν προκειμένω διπλωματική επιτυχία της ΄Αγκυρας,την Διακήρυξη (καί όχι Συμφωνία!!) της Μαδρίτης του 1997, στην οποία γίνεται λόγος για "νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο", δίχως περαιτέρω να προσδιορίζονται ποιά είναι αυτά. Η Διακήρυξη της Μαδρίτης, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη Ελληνική παραμονή σε 60+ γύρους άτυπων διαπραγματεύσεων (που κατ' ευφημισμόν αποκαλούνται διερευνητικές επαφές) συνιστά για κάθε καλόπιστο τρίτο έμπρακτη απόδειξη ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει το βάσιμο των Τουρκικών διεκδικήσεων και τις συζητά. Διότι ακριβώς η Τουρκία στους διαδοχικούς γύρους καταθέτει τις διεκδικήσεις της και, μολονότι κάθε πλευρά τηρεί τα δικά της πρακτικά (πρακτικά που υπογράφονται από κοινού δεν τηρούνται) αυτές οι διεκδικήσεις έχουν πλέον καταγραφεί ως "διαπραγματευτικό κεκτημένο", τόσο για την ίδια την Τουρκία όσο και για οιονδήποτε τρίτο ενημερώνεται από την Τουρκία περί των επαφών αυτών. Και ενημερώνονται πολλοί.
Β) Στη Θράκη
Το Τουρκικό Προξενείο, από την δεκαετία ήδη του '50, έχει κατοχυρωθεί σαν επιτόπια εκπροσώπηση της Μητέρας Πατρίδας και των τριών εθνοτικών συνιστωσών της Μουσουλμανικής Μειονότητας. Πολύ περισσότερο, το Τουρκικό Προξενείο έχει καθιερωθεί ως άτυπος αλλά καθοριστικός ρυθμιστής της ψήφου της (ελεγχόμενης απ' αυτό πλειοψηφίας) της Μειονότητας. Με το Προξενείο και σχεδόν απ' ευθείας πλέον γίνονται τα εκλογικά νταραβέρια με Νέα Δημοκρατία-ΠΑΣΟΚ. Ελπίζω όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Καθοριστικό τεκμήριο των Τουρκικών προθέσεων στη Θράκη αποτελεί το σχέδιο "BALYOZ" ("Βαρυοπούλα") που αποκάλυψε τον Φεβρουάριο του 2010 η εφημερίδα Ταράφ, στο πλαίσιο της τεκμηρίωσης κατηγορίας για πραξικόπημα κατά του Ερντογάν. ΄Ηδη το σχέδιο "Βαρυοπούλα" αποτέλεσε ένα των αποδεικτικών στοιχείων για την καταδίκη των πιο υψηλόβαθμων μέχρι τώρα Τούρκων αξιωματικών.
Η "Βαρυοπούλα" προέβλεπε την εντός εξαώρου αποκοπή καί κατοχή τμήματος του Νομού ΄Εβρου, βορείως του Ερυθροποτάμου, με ταυτόχρονη επίθεση δύο τεθωρακισμένων μεραρχιών, σε κίνηση λαβίδας: από Ανατολάς προς Δυσμάς στην κοιλάδα του Ερυθροποτάμουμε κατεύθυνση προς τα Βουλγαρικά σύνορα και από Βορράν πρός Νότο, κατά μήκος των δυτικών Ελληνο-Βουλγαρικών συνόρων, μέχρι το ύψος του Ερυθροποτάμου. ΄Οποιος έχει υπηρετήσει εκεί, όπως ο υπογράφων, κατανοεί ότι το Τουρκικό σχέδιο είχε (καί ίσως έχει) υψηλές πιθανότητες επιτυχίας, δεδομένης της σχοινοτενούς,γραμμικής πάνω στον Εβρο στατικής άμυνας των Ελληνικών δυνάμεων, οι οποίες με ποσοστό στελέχωσης περί το 30% του προβλεπομένου δεν ξεπερνούσαν μέχρι τον Μάιο 2012 τις 2.500 άνδρες, ενώ οι επιτιθέμενοι ανέρχονταν μεταξύ 20 -25.000, με πολλαπλάσια δύναμη πυρός και τεθωρακισμένων δυνάμεων. Οιαδήποτε Ελληνική ενίσχυση από τον μοναδικό δρόμο μέσω Σαππών-Μικρού Δερείου δεν θα μπορούσε να φθάσει εγκαίρως, καθώς θα αντιμετώπιζε - όπως προβλέπει ή ...ελπίζει ο τουρκικός σχεδιασμός- πρώτα την άοπλη κινητοποίηση των μειονοτικών (=Ιντιφάντα) διερχόμενη υποχρεωτικά μέσα από τα μειονοτικά χωριά, μετά δε το Μικρό Δέρειο επιβράδυνση καί από αερομεταφερόμενες Τουρκικές ειδικές δυνάμεις. Οι δορυφορικές φωτογραφίες της περιοχής, στις οποίες εκ των υστέρων ανέτρεξε το ΓΕΕΘΑ, δείχνουν ότι ,τμηματικά καί σε διαφορετικές ημερομηνίες, οι εμπλεκόμενες Τουρκικές δυνάμεις αναπτύσσονταν στους χώρους της προκακαθορισμένης εξορμήσεώς τους. Δηλ. ασκούντο στο 70% της διαδικασίας εξαπόλυσης επιθετικής ενέργειας. Παρόμοιες κινήσεις συνεχίζουν να ανιχνεύονται και μετά την δημοσιοποίηση του σχεδίου "BALYOZ" από την Ταράφ.
Συνεπώς, εν προκειμένω υπάρχουν τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία συστηματικής επιθετικής προπαρασκευής για την εισβολή και κατοχή χερσαίου, (=μη νησιωτικού) τμήματος της Ελληνικής επικράτειας από την Τουρκία.
Καθοριστικό τεκμήριο των Τουρκικών προθέσεων στη Θράκη αποτελεί το σχέδιο "BALYOZ" ("Βαρυοπούλα") που αποκάλυψε τον Φεβρουάριο του 2010 η εφημερίδα Ταράφ, στο πλαίσιο της τεκμηρίωσης κατηγορίας για πραξικόπημα κατά του Ερντογάν. ΄Ηδη το σχέδιο "Βαρυοπούλα" αποτέλεσε ένα των αποδεικτικών στοιχείων για την καταδίκη των πιο υψηλόβαθμων μέχρι τώρα Τούρκων αξιωματικών.
Η "Βαρυοπούλα" προέβλεπε την εντός εξαώρου αποκοπή καί κατοχή τμήματος του Νομού ΄Εβρου, βορείως του Ερυθροποτάμου, με ταυτόχρονη επίθεση δύο τεθωρακισμένων μεραρχιών, σε κίνηση λαβίδας: από Ανατολάς προς Δυσμάς στην κοιλάδα του Ερυθροποτάμουμε κατεύθυνση προς τα Βουλγαρικά σύνορα και από Βορράν πρός Νότο, κατά μήκος των δυτικών Ελληνο-Βουλγαρικών συνόρων, μέχρι το ύψος του Ερυθροποτάμου. ΄Οποιος έχει υπηρετήσει εκεί, όπως ο υπογράφων, κατανοεί ότι το Τουρκικό σχέδιο είχε (καί ίσως έχει) υψηλές πιθανότητες επιτυχίας, δεδομένης της σχοινοτενούς,γραμμικής πάνω στον Εβρο στατικής άμυνας των Ελληνικών δυνάμεων, οι οποίες με ποσοστό στελέχωσης περί το 30% του προβλεπομένου δεν ξεπερνούσαν μέχρι τον Μάιο 2012 τις 2.500 άνδρες, ενώ οι επιτιθέμενοι ανέρχονταν μεταξύ 20 -25.000, με πολλαπλάσια δύναμη πυρός και τεθωρακισμένων δυνάμεων. Οιαδήποτε Ελληνική ενίσχυση από τον μοναδικό δρόμο μέσω Σαππών-Μικρού Δερείου δεν θα μπορούσε να φθάσει εγκαίρως, καθώς θα αντιμετώπιζε - όπως προβλέπει ή ...ελπίζει ο τουρκικός σχεδιασμός- πρώτα την άοπλη κινητοποίηση των μειονοτικών (=Ιντιφάντα) διερχόμενη υποχρεωτικά μέσα από τα μειονοτικά χωριά, μετά δε το Μικρό Δέρειο επιβράδυνση καί από αερομεταφερόμενες Τουρκικές ειδικές δυνάμεις. Οι δορυφορικές φωτογραφίες της περιοχής, στις οποίες εκ των υστέρων ανέτρεξε το ΓΕΕΘΑ, δείχνουν ότι ,τμηματικά καί σε διαφορετικές ημερομηνίες, οι εμπλεκόμενες Τουρκικές δυνάμεις αναπτύσσονταν στους χώρους της προκακαθορισμένης εξορμήσεώς τους. Δηλ. ασκούντο στο 70% της διαδικασίας εξαπόλυσης επιθετικής ενέργειας. Παρόμοιες κινήσεις συνεχίζουν να ανιχνεύονται και μετά την δημοσιοποίηση του σχεδίου "BALYOZ" από την Ταράφ.
Συνεπώς, εν προκειμένω υπάρχουν τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία συστηματικής επιθετικής προπαρασκευής για την εισβολή και κατοχή χερσαίου, (=μη νησιωτικού) τμήματος της Ελληνικής επικράτειας από την Τουρκία.
3) Οι Τουρκικές προθέσεις
Από την παραπάνω περιγραφή προκύπτει ότι πρόθεση της Τουρκίας είναι να εμποδίσει την άσκηση Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων που σχετίζονται με την εκμετάλλευση υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων και στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (Λυβικό και Καρπάθιο πελάγη). Για τον σκοπό αυτό προετοιμάζεται, διπλωματικά και στρατιωτικά, για την απόσπαση Ελληνικού εδάφους τόσο σε νησιά του Αιγαίου όσο και στην κρίσιμη (και για την χάραξη υφαλοκρηπίδας, ΑΟΖ και χωρικών υδάτων) περιοχή της Θράκης. Για τους παραπάνω στόχους η Τουρκία χρησιμοποιεί και τους ΄Ελληνες Μουσουλμάνους πολίτες τόσο στη Θράκη όσο και στη Ρόδο και Κω.
Η εκδήλωση στρατιωτικής ενέργειας διεκολύνεται από την αποδιοργάνωση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που περιπίπτουν σε διαρκώς χαμηλότερο επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας, καθώς έχουν διαρκώς λιγότερα διαθέσιμα καύσιμα, πυρομαχικά και ποιοτικό έμψυχο δυναμικό. Την εκδήλωση των Τουρκικών προθέσεων τα μέγιστα διευκολύνει η ακολουθούμενη τα τελευταία 20 έτη κατευναστική πολιτική από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών. Επίσης, η διεθνής (πολιτική και διπλωματική) απομόνωση της Ελλάδας από την αναπόφευκτη αντιπαλότητα με τους δανειστές της ευνοεί την εκδήλωση των Τουρκικών προθέσεων.
Η εκδήλωση στρατιωτικής ενέργειας διεκολύνεται από την αποδιοργάνωση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που περιπίπτουν σε διαρκώς χαμηλότερο επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας, καθώς έχουν διαρκώς λιγότερα διαθέσιμα καύσιμα, πυρομαχικά και ποιοτικό έμψυχο δυναμικό. Την εκδήλωση των Τουρκικών προθέσεων τα μέγιστα διευκολύνει η ακολουθούμενη τα τελευταία 20 έτη κατευναστική πολιτική από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών. Επίσης, η διεθνής (πολιτική και διπλωματική) απομόνωση της Ελλάδας από την αναπόφευκτη αντιπαλότητα με τους δανειστές της ευνοεί την εκδήλωση των Τουρκικών προθέσεων.
4) Οι Ελληνικοί στόχοι έναντι των στρατηγικών και τακτικών της Τουρκίας
Η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων ή εδάφους από Κυβέρνηση της Αριστεράς (= ΚυβέρνησηΣωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ) είναι αδιανόητη. ΄Αλλωστε, ισοδυναμεί με πτώση της και νέα εθνική τραγωδία, μεγαλύτερη αυτής που βιώνουμε για την εξυπηρέτηση του χρέους με τους όρους των δανειστών.
Πάγια επιδίωξη της Ελληνικής Αριστεράς σε ό,τι αφορά την Τουρκία ήταν καί παραμένει η ειρηνική,φιλική ει δυνατόν, συνύπαρξη. Όχι όμως έναντι οιουδήποτε κόστους!
Σήμερα, η εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου ορυκτού και ενεργειακού της χώρας (όπου και όσος υπάρχει-και υπάρχει σημαντικός!) αποτελεί ζωτική ανάγκη, μείζονα ελπίδα και προοπτική ανάπτυξης, άρα εξόδου από την ύφεση καί την δυστυχία. Συνεπώς, η άσκηση των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι αδιαπραγμάτευτη, δεν υπόκειται στην έγκριση οιουδήποτε τρίτου (είτε της Τουρκίας ,είτε των ΗΠΑ, είτε της ΕΕ). Καθήκον της Ελληνικής πολιτικής που θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω των Υπουργείων Εξωτερικών και ΄Αμυνας, είναι η διασφάλιση των προϋποθέσεων καί συνθηκών αποτελεσματικής άσκησης των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Βασικό στοιχείο που δίνει υπόσταση και περιεχόμενο σε μια Ελληνική εξωτερική πολιτική που θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η διασφάλιση αποτροπής οιουδήποτε στρατιωτικού τετελεσμένου εκ μέρους της Τουρκίας. Αναγκαία συνθήκη της αποτελεσματικής αποτροπής είναι πρωτίστως η εξασφάλιση της λειτουργικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων.Άρα,η Ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει να διατηρεί λειτουργικούς διαύλους με τρίτες χώρες, που θα επιτρέψουν την ελάχιστη απαιτούμενη ροή καυσίμων, ανταλλακτικών, πυρομαχικών και των απαραίτητων οπλικών συστημάτων.
Πέραν αυτού, η Ελληνική εξωτερική, προκειμένου να εξουδετερώσει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας, οφείλει να οικοδομήσει κοινά συμφέροντα (και επ' αυτών συμπαρατάξεις και συμμαχίες) με χώρες και διεθνείς οργανισμούς, κατά τρόπον ώστε η προετοιμασία καί επιτυχία οιουδήποτε Τουρκικού στρατιωτικού εγχειρήματος/τετελεσμένου να καθίσταται όσο το δυνατόν περισσότερο δύσκολη καί αμφίβολη.
Τέλος, η εξασφάλιση ουσιαστικής ισονομίας ,ίσων ευκαιριών στους Ελληνες Μουσουλμάνους πολίτες , η ισότιμη ενσωμάτωσή τους στον κοινωνικό καί παραγωγικό ιστό της χώρας έχει ζωτική σημασία για να μην ευοδωθούν τα σχέδια της Αγκυρας που θέλει την Μειονότητα πολυ-εργαλείο των επεκτατικών της προθέσεων.
Πάγια επιδίωξη της Ελληνικής Αριστεράς σε ό,τι αφορά την Τουρκία ήταν καί παραμένει η ειρηνική,φιλική ει δυνατόν, συνύπαρξη. Όχι όμως έναντι οιουδήποτε κόστους!
Σήμερα, η εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου ορυκτού και ενεργειακού της χώρας (όπου και όσος υπάρχει-και υπάρχει σημαντικός!) αποτελεί ζωτική ανάγκη, μείζονα ελπίδα και προοπτική ανάπτυξης, άρα εξόδου από την ύφεση καί την δυστυχία. Συνεπώς, η άσκηση των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι αδιαπραγμάτευτη, δεν υπόκειται στην έγκριση οιουδήποτε τρίτου (είτε της Τουρκίας ,είτε των ΗΠΑ, είτε της ΕΕ). Καθήκον της Ελληνικής πολιτικής που θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω των Υπουργείων Εξωτερικών και ΄Αμυνας, είναι η διασφάλιση των προϋποθέσεων καί συνθηκών αποτελεσματικής άσκησης των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Βασικό στοιχείο που δίνει υπόσταση και περιεχόμενο σε μια Ελληνική εξωτερική πολιτική που θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η διασφάλιση αποτροπής οιουδήποτε στρατιωτικού τετελεσμένου εκ μέρους της Τουρκίας. Αναγκαία συνθήκη της αποτελεσματικής αποτροπής είναι πρωτίστως η εξασφάλιση της λειτουργικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων.Άρα,η Ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει να διατηρεί λειτουργικούς διαύλους με τρίτες χώρες, που θα επιτρέψουν την ελάχιστη απαιτούμενη ροή καυσίμων, ανταλλακτικών, πυρομαχικών και των απαραίτητων οπλικών συστημάτων.
Πέραν αυτού, η Ελληνική εξωτερική, προκειμένου να εξουδετερώσει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας, οφείλει να οικοδομήσει κοινά συμφέροντα (και επ' αυτών συμπαρατάξεις και συμμαχίες) με χώρες και διεθνείς οργανισμούς, κατά τρόπον ώστε η προετοιμασία καί επιτυχία οιουδήποτε Τουρκικού στρατιωτικού εγχειρήματος/τετελεσμένου να καθίσταται όσο το δυνατόν περισσότερο δύσκολη καί αμφίβολη.
Τέλος, η εξασφάλιση ουσιαστικής ισονομίας ,ίσων ευκαιριών στους Ελληνες Μουσουλμάνους πολίτες , η ισότιμη ενσωμάτωσή τους στον κοινωνικό καί παραγωγικό ιστό της χώρας έχει ζωτική σημασία για να μην ευοδωθούν τα σχέδια της Αγκυρας που θέλει την Μειονότητα πολυ-εργαλείο των επεκτατικών της προθέσεων.
5) Τα εργαλεία της Ελληνικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας
Δεδομένων των Τουρκικών προθέσεων, των στρατηγικών επιδιώξεων του Τουρκικού κράτους έναντι της Ελλάδος, τα προφανή εργαλεία για την αντιμετώπισή τους είναι ο κρατικός μηχανισμός στους τομείς των Υπουργείων ΄Αμυνας, Εξωτερικών και Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Για όσα πρέπει σ'αυτούς του τομείς του Ελληνικού κρατικού μηχανισμού ν' αλλάξουν και να βελτιωθούν, θα πρέπει να υπάρξει εξειδικευμένη συζήτηση.
Παράλληλα δεν είναι λογικό να υποθέτουμε ότι ο Τουρκικός λαός, αυτό το παλίμψηστο εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων, θα στηρίξει συντεταγμένα την επεκτατική πολιτική που τόσο η Κεμαλική όσο και Ισλαμική εκδοχή εξουσίας στην ΄Αγκυρα προωθούν έναντι της Ελλάδας.
Ομάδες όπως οι Αλεβίτες, οι Κούρδοι,οι Δυτικόφρονες διανοούμενοι τύπου Ορχάν Παμούκ, μπορούν και πρέπει να προσεγγισθούν χωριστά και κατάλληλα ανάλογα με τις επί μέρους τους ευαισθησίες. Στον τομέα αυτόν η Αριστερά και ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συντριπτικό πλεονέκτημα έναντι οιασδήποτε άλλης πολιτική δύναμης στην Ελλάδα και οφείλει να το αξιοποιήσει. Θα πρέπει να εξηγήσουμε (σε όσες περισσότερες μειοψηφικές ομάδες μέσα στον Τουρκικό πληθυσμό έχουν λόγους να τείνουν ευήκοα ώτα) ότι η άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας 20 ν.μ. νοτιοανατολικά της Ιεράπετρας ή 15 ν.μ νοτίως της Γαύδου, δεν συνιστά βλάβη για την Τουρκία.Αντίθετα,μια Τουρκία που επιβουλεύεται όποιο γείτονά της βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ελάχιστη ανεκτικότητα και σεβασμό θα επιδείξει στα δημοκρατικά δικαιώματα των όποιων μειονοτήτων στο δικό της έδαφος.
Παράλληλα δεν είναι λογικό να υποθέτουμε ότι ο Τουρκικός λαός, αυτό το παλίμψηστο εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων, θα στηρίξει συντεταγμένα την επεκτατική πολιτική που τόσο η Κεμαλική όσο και Ισλαμική εκδοχή εξουσίας στην ΄Αγκυρα προωθούν έναντι της Ελλάδας.
Ομάδες όπως οι Αλεβίτες, οι Κούρδοι,οι Δυτικόφρονες διανοούμενοι τύπου Ορχάν Παμούκ, μπορούν και πρέπει να προσεγγισθούν χωριστά και κατάλληλα ανάλογα με τις επί μέρους τους ευαισθησίες. Στον τομέα αυτόν η Αριστερά και ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συντριπτικό πλεονέκτημα έναντι οιασδήποτε άλλης πολιτική δύναμης στην Ελλάδα και οφείλει να το αξιοποιήσει. Θα πρέπει να εξηγήσουμε (σε όσες περισσότερες μειοψηφικές ομάδες μέσα στον Τουρκικό πληθυσμό έχουν λόγους να τείνουν ευήκοα ώτα) ότι η άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας 20 ν.μ. νοτιοανατολικά της Ιεράπετρας ή 15 ν.μ νοτίως της Γαύδου, δεν συνιστά βλάβη για την Τουρκία.Αντίθετα,μια Τουρκία που επιβουλεύεται όποιο γείτονά της βρίσκεται σε δύσκολη θέση, ελάχιστη ανεκτικότητα και σεβασμό θα επιδείξει στα δημοκρατικά δικαιώματα των όποιων μειονοτήτων στο δικό της έδαφος.
* Ο υπογράφων (ψευδώνυμο) μετέχει,κατά καιρούς, σε think tank του ΣΥΡΙΖΑ και είναι ειδικός με σημαντική (εφαρμοσμένη και σε κρίσεις) εμπειρία στα εθνικά θέματα και πανεπιστημιακή εμπειρία στην Ελλάδα και το εξωτερικό
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.