Του Γ.Π. Μαλούχου
Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε έχει αρχίσει να πέφτει θύμα μιας κακής συνήθειας: να τρέμουν όλοι μπροστά του και να μην τολμούν να αρθρώσουν λέξη που να μην του είναι αρεστή. Προφανώς, ο άνθρωπος αισθάνεται ότι οι ομόλογοί του είναι παγκοσμίως ανάλογοι του κ. Στουρνάρα.Προ καιρού δεν ήταν που ο υπουργός Οικονομικών είχε πει σε συνέντευξή του, γεμάτος υπερηφάνεια, ότι ο κ. Σόιμπλε τον… επιβράβευσε για τις επιδόσεις του, ότι τον είχε συγχαρεί που «πέτυχε» να «κάνει» αυτά που ήταν σημειωμένα στον κατάλογο με τις εκκρεμότητες που του έδωσε στο Βερολίνο;…
Τώρα το ποια ήταν «αυτά», ο κ. Στουρνάρας δεν το είχε διευκρινίσει – δεν ξέρουμε, λ.χ., αν υπήρχε ανάμεσά τους και κάτι σχετικό με τις τράπεζες στην Ελλάδα… Σε κάθε περίπτωση πάντως, με τη φόρα που έχει πάρει, ο κ. Σόιμπλε συμπεριφέρθηκε χθες στο Βερολίνο στον Αμερικανό ομόλογό του μπροστά στις κάμερες με πρωτοφανή τρόπο όταν εκείνος μίλησε για την ανάγκη τόνωσης της ζήτησης στις ευρωπαικές χώρες: τον πήρε από το λαιμό και περίπου του είπε να κοιτάει τη δουλεία του…
Το πρόβλημά μας όμως δεν είναι αν ο Σόιμπλε μπέρδεψε τον Λιου με τον Στουρνάρα. Το πρόβλημά μας είναι αν και ο Λιου, με όλη αυτή την πλήρη και τυφλή υπαγωγή της χώρας μας στη Γερμανία έχει μπερδέψει τον Στουρνάρα με τον Σόιμπλε. Εκεί είναι που η Ελλάδα θα έχει μαύρα μαντάτα…
Περίπου δέκα μήνες μετά την άνοδο της κυβέρνησης Σαμαρά στην εξουσία, οι επαφές της Ελλάδας με τις ΗΠΑ δείχνουν να έχουν περίπου εκμηδενιστεί - κι αυτό, την ώρα που οι τουρκοαμερικανικές επαφές έχουν πυκνώσει όσο ποτέ, εν όψει πολύ σημαντικών περιφερειακών εξελίξεων, για τις οποίες προδήλως η Αγκυρα θεωρείται πλέον κύριος συνομιλητής των ΗΠΑ και σίγουρα θα θελήσει αυτό να το εξαργυρώσει.
Αντιθέτως, στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός, είτε δεν θέλησε, είτε δεν μπόρεσε να πάει ακόμα στις ΗΠΑ – είτε και τα δύο. Η Ελλάδα ζει αποκλειστικά στον παλμό του Βερολίνου, με μία προσθήκη «φλερτ» με τη Μόσχα – αλλά κι αυτό πάλι με το Βερολίνο να έχει λόγο, όπως όλα δείχνουν, λ.χ. στο θέμα της ΔΕΠΑ και της συζήτησης με τους Ρώσους. Όμως, με την Ουάσιγκτον, επικρατεί… σιγή ασυρμάτου.
Αραγε οι Αμερικανοί υπουργοί, που δεν έρχονται πια στην Ελλάδα αν και βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης του ευρώ, ενώ πάνε σε πλήθος άλλες ευρωπαικές πρωτεύουσες, γιατί έχουν βγάλει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, την Αθήνα από την ατζέντα των ταξιδιών τους; Τι σημαίνει αυτή η αποστασιοποίηση; Αν πάντως σημαίνει ότι το να συζητούν με το Βερολίνο αρκεί καθώς η Ελλάδα διοικείται πια ευθέως από τη γερμανική πρωτεύουσα, το μήνυμα θα έπρεπε να ανησυχήσει έντονα και την κυβέρνηση και τη χώρα.
Σε λίγες ημέρες, η Τουρκία έχει προγραμματίσει να βγάλει στο Αιγαίο, σε περιοχές ελληνικές, το ερευνητικό της σκάφος με τη συνοδεία στόλου. Αν η απειλή αυτή τελικά πραγματοποιηθεί, η Ελλάδα θα βρεθεί μπροστά σε πολύ δύσκολες ώρες. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα δοκιμαστεί πολύ σκληρά η πολιτική της απουσίας επαφής με τις ΗΠΑ.
Ο κ. Σόιμπλε μπορεί να είπε χθες με τον πιο οξύ τρόπο στον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών να μην ασχολείται με την Ευρώπη και να κοιτάει τη δουλειά του, αλλά η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε διατηρήσει τουλάχιστον το ελάχιστο δικαίωμα αυθυπαρξίας να συνομιλεί με τη σημαντικότερη σύμμαχο χώρα των τελευταίων εξήντα ετών. Και δεν το πράττει. Κάτι που, προδήλως πια, αποτελεί κεντρική επιλογή της.
Ας ελπίσουμε λοιπόν να μην έρθει η στιγμή να θυμηθούμε τη ρήση του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποιός, μετά τα Υμια, είχε πει πώς την ώρα που ήταν στο τηλέφωνο με την Αθήνα οι ευρωπαίοι κοιμόντουσαν…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο «Βήμα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.