Πέρασαν περίπου δέκα ημέρες από τη στιγμή που, υπό το σκότος της νύκτας, η τρόικα διέλυσε χωρίς ουσιαστικές αντιστάσεις την επιχειρούμενη συγχώνευση των τραπεζών Εθνικής και Eurobank. Εκτοτε, αναζητείται κάτι που είναι περίπου αδύνατον να επιτευχθεί: μέσα σε δύο εβδομάδες πρέπει να βρεθούν θηριώδη ποσά μπας και «σωθούν» οι δύο τράπεζες έστω και κατά μόνας.
Είναι φυσικά κι αυτό προσχηματικό από την πλευρά της τρόικας, ακριβώς επειδή είναι τόσο δύσκολο σε μία ασφυκτική όσο και αυθαίρετη προθεσμία. Μακάρι να επιτευχθεί ο στόχος. Αλλιώς, οι τράπεζες στα τέλη Απριλίου «κρατικοποιούνται».
Τι σημαίνει όμως «κρατικοποιούνται»; Σημαίνει ότι περνούν στα χέρια του ΤΧΣ, δηλαδή της τρόικας, η οποία, από εκεί και στο εξής, θα είναι σε θέση να τις κάνει ότι θέλει.
Η Εθνική, ο κύριος ιστορικός και πραγματικός πυλώνας της ελληνικής οικονομίας, είναι μετά από αυτή την εξέλιξη στην τροχιά «εξαγοράς» από μεγάλη ξένη τράπεζα και είναι εξαιρετικά πιθανό να σπάσει σε κομμάτια. Τα «καλά» εξ αυτών θα καταλήξουν σε κάποια σχήματα γερμανικών ή παραπλήσιων συμφερόντων.
Βεβαίως, οι Γερμανοί το 2008 «έσωσαν» αλλιώς σειρά τραπεζών τους. Τότε, όταν αφορούσε τις δικές τους τράπεζες, δεν υπήρχε ζήτημα για το πώς πρέπει να «σώζονται»... Και αυτό δεν αφορά μόνον το που θα βρεθούν τα κεφάλαια. Αφορά κυρίως τη λογική παρέμβασης: οι διαδικασίες που σήμερα για όλους τους άλλους απαγορεύονται, για τους Γερμανούς ήταν μια απολύτως αποδεκτή λύση.
Μετά τον απόλυτο πολιτικό και δημοσιονομικό έλεγχο στη χώρα, η τρόικα θα «μοιράσει» και τον απόλυτο έλεγχο στο καθαρά διαχειριστικό «καθημερινό» επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας. Τα νέα αφεντικά της Εθνικής θα κατευθύνουν είτε θετικά είτε αρνητικά τις εξελίξεις όπως ακριβώς τις θέλουν: ποιοι θα λάβουν χρηματοδοτήσεις, ποιοι θα αναγκαστούν να κλείσουν, ποιες κατευθύνσεις θα πάρει η οικονομία. Οχι μόνον μακροσκοπικά, αλλά, πλέον, επί συγκεκριμένων επιχειρήσεων και πρωτοβουλιών.
Πολύ απλά, αν όλα αυτά συμβούν όπως πολλοί εκτιμούν ότι θα συμβούν, η Εθνική θα καταστεί πλέον το «μακρύ χέρι» μιας πλήρους αφελληνοποίησης της εθνικής οικονομίας για το μέλλον. Αντίστοιχα θα συμβούν και στο επίπεδο των χρεωμένων νοικοκυριών, των μη επιχειρηματιών δανειοληπτών.
Η κυβέρνηση, που έχασε τον έλεγχο, διαφημίζει έκτοτε την «ασφάλεια» των καταθέσεων στην Εθνική. Ξεχνά όμως ότι, την ώρα που το πράττει, το πρότυπο της Κύπρου γίνεται πλέον, σύμφωνα με τον αρμόδιο επίτροπο Ολι Ρεν, κοινοτική οδηγία ενώ στις ίδιες ακριβώς κατευθύνσεις κινούνται και οι τοποθετήσεις κορυφαίων στελεχών τόσο της Μπούντεσμανγκ, όσο και της ΕΚΤ και όχι μόνον. Ειδικά μετά το τελευταίο προχθεσινό Eurogroup ουδείς πια μπορεί να αμφιβάλλει για την πορεία των πραγμάτων.
Τελικά λοιπόν, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών σωρευτικά; Πιθανότατα ότι η Εθνική θα περάσει στα χέρια ενός ξένου ομίλου με μηδενικό κόστος, το οποίο θα το πληρώσουν άλλοι μέσω της διαδικασίας της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας.
Δεν φτάνει λοιπόν μόνον ο αφελληνισμός της Εθνικής που πλησιάζει με όλες του τις συνέπειες. Αναδύεται και ο άμεσος κίνδυνος αυτός να χρηματοδοτηθεί από τα θύματά του…
Με λίγα λόγια, πρόκειται για μία πολλαπλή Εθνική ήττα…
Είναι φυσικά κι αυτό προσχηματικό από την πλευρά της τρόικας, ακριβώς επειδή είναι τόσο δύσκολο σε μία ασφυκτική όσο και αυθαίρετη προθεσμία. Μακάρι να επιτευχθεί ο στόχος. Αλλιώς, οι τράπεζες στα τέλη Απριλίου «κρατικοποιούνται».
Τι σημαίνει όμως «κρατικοποιούνται»; Σημαίνει ότι περνούν στα χέρια του ΤΧΣ, δηλαδή της τρόικας, η οποία, από εκεί και στο εξής, θα είναι σε θέση να τις κάνει ότι θέλει.
Η Εθνική, ο κύριος ιστορικός και πραγματικός πυλώνας της ελληνικής οικονομίας, είναι μετά από αυτή την εξέλιξη στην τροχιά «εξαγοράς» από μεγάλη ξένη τράπεζα και είναι εξαιρετικά πιθανό να σπάσει σε κομμάτια. Τα «καλά» εξ αυτών θα καταλήξουν σε κάποια σχήματα γερμανικών ή παραπλήσιων συμφερόντων.
Βεβαίως, οι Γερμανοί το 2008 «έσωσαν» αλλιώς σειρά τραπεζών τους. Τότε, όταν αφορούσε τις δικές τους τράπεζες, δεν υπήρχε ζήτημα για το πώς πρέπει να «σώζονται»... Και αυτό δεν αφορά μόνον το που θα βρεθούν τα κεφάλαια. Αφορά κυρίως τη λογική παρέμβασης: οι διαδικασίες που σήμερα για όλους τους άλλους απαγορεύονται, για τους Γερμανούς ήταν μια απολύτως αποδεκτή λύση.
Μετά τον απόλυτο πολιτικό και δημοσιονομικό έλεγχο στη χώρα, η τρόικα θα «μοιράσει» και τον απόλυτο έλεγχο στο καθαρά διαχειριστικό «καθημερινό» επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας. Τα νέα αφεντικά της Εθνικής θα κατευθύνουν είτε θετικά είτε αρνητικά τις εξελίξεις όπως ακριβώς τις θέλουν: ποιοι θα λάβουν χρηματοδοτήσεις, ποιοι θα αναγκαστούν να κλείσουν, ποιες κατευθύνσεις θα πάρει η οικονομία. Οχι μόνον μακροσκοπικά, αλλά, πλέον, επί συγκεκριμένων επιχειρήσεων και πρωτοβουλιών.
Πολύ απλά, αν όλα αυτά συμβούν όπως πολλοί εκτιμούν ότι θα συμβούν, η Εθνική θα καταστεί πλέον το «μακρύ χέρι» μιας πλήρους αφελληνοποίησης της εθνικής οικονομίας για το μέλλον. Αντίστοιχα θα συμβούν και στο επίπεδο των χρεωμένων νοικοκυριών, των μη επιχειρηματιών δανειοληπτών.
Η κυβέρνηση, που έχασε τον έλεγχο, διαφημίζει έκτοτε την «ασφάλεια» των καταθέσεων στην Εθνική. Ξεχνά όμως ότι, την ώρα που το πράττει, το πρότυπο της Κύπρου γίνεται πλέον, σύμφωνα με τον αρμόδιο επίτροπο Ολι Ρεν, κοινοτική οδηγία ενώ στις ίδιες ακριβώς κατευθύνσεις κινούνται και οι τοποθετήσεις κορυφαίων στελεχών τόσο της Μπούντεσμανγκ, όσο και της ΕΚΤ και όχι μόνον. Ειδικά μετά το τελευταίο προχθεσινό Eurogroup ουδείς πια μπορεί να αμφιβάλλει για την πορεία των πραγμάτων.
Τελικά λοιπόν, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών σωρευτικά; Πιθανότατα ότι η Εθνική θα περάσει στα χέρια ενός ξένου ομίλου με μηδενικό κόστος, το οποίο θα το πληρώσουν άλλοι μέσω της διαδικασίας της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας.
Δεν φτάνει λοιπόν μόνον ο αφελληνισμός της Εθνικής που πλησιάζει με όλες του τις συνέπειες. Αναδύεται και ο άμεσος κίνδυνος αυτός να χρηματοδοτηθεί από τα θύματά του…
Με λίγα λόγια, πρόκειται για μία πολλαπλή Εθνική ήττα…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.