Η Ιταλία μεταξύ τραγωδίας και... φάρσας

Του Κώστα Ράπτη 

Αν δεν είχε ευτράπελες πινελιές, δεν θα ήταν η Ιταλία. Κατά την πρώτη ημέρα της διαδικασίας ανάδειξης του διαδόχου του Giorgio Napolitano στην προεδρία της Ιταλικής Δημοκρατίας, οπότε η ανταρσία στους κόλπους της κεντροαριστεράς κατέληξε σε κυριαρχία του λευκού και του άκυρου, καταμετρήθηκαν ψηφοδέλτια υπέρ της Sofia Loren, της (πρώην συζύγου του Silvio Berlusconi) Veronica Lario, της στάρλετ Valeria Marini (συνεπώνυμης του επίσημου υποψηφίου κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς), του Raffaello Mascetti (ανύπαρκτου προσώπου, εκ των ρόλων που καθιέρωσαν τον μακαρίτη κωμικό Ugo Tognazzi) καθώς και του πορνοστάρ Rocco Siffredi. Για τον τελευταίο, η πρόεδρος της Βουλής Laura Boldrini διευκρίνισε ότι “δεν πληροί της προϋποθέσεις” ανάδειξής του στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, διότι η ηλικία του (48 ετών) είναι μικρότερη του συνταγματικώς προβλεπόμενου ορίου των 50 ετών...

Για τον Maurizio Gasparri, πάλι, τα πράγματα είναι περισσότερο σοβαρά, καθώς ο γερουσιαστής και πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Berlusconi εκτίμησε ότι “το Δημοκρατικό Κόμμα δεν είναι παράταξη, αλλά μια τραγωδία”. Πράγματι, αν υπάρχει κάποιος σαφέστατα χαμένος από την έως τώρα πορεία των πραγμάτων αυτός είναι η κεντροαριστερά και ο ηγέτης της Pierluigi Bersani προσωπικά. Η κίνησή του να προτείνει, σε συνεννόηση με την κεντροδεξιά (“Λαός της Ελευθερίας” του Berlusconi και Λέγκα του Βορρά) και την κεντρώα “Επιλογή των Πολιτών” του υπηρεσιακού πρωθυπουργού του Mario Monti την υποψηφιότητα του 80χρονου πρώην επικεφαλής της καθολικής εργατικής συνομοσπονδίας CISL και πρώην προέδρου της Γερουσίας Franco Marini κατέληξε σε (μοιραίο;) πολιτικό “αυτοτραυματισμό”.

Προερχόμενος από το τμήμα της παλαιάς Χριστιανοδημοκρατίας που κατόπιν στεγάσθηκε στην κεντροαριστερά, ο Marini, ο οποίος δεν κατάφερε να εκλεγεί στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, θεωρείται “ελαφρών βαρών” φαντάζει φιγούρα του παρελθόντος, ενώ και μόνο το γεγονός της συναίνεσης στο πρόσωπό του από την παράταξη Berlusconi προκάλεσε στους κόλπους της κεντροαριστεράς συναγερμό ότι επίκειται ευρύτερη συνεργασία με τον αιώνιο αντίπαλο και στο πάντοτε ανοιχτό ζήτημα της συγκρότησης νέας κυβέρνησης.

Ο Nicky Vendola, πρόεδρος της περιφέρειας της Απουλίας και ηγέτης του κόμματος SEL (μικρότερου εταίρου του μπλοκ της κεντροαριστεράς)έσπευσε να δώσει την υποστήριξή του στον Stefano Rodota, τον 82χρονο συνταγματολόγο, άλλοτε βουλευτή της Αριστεράς και πρώην επικεφαλής της ιταλικής Αρχής Προστασίας Δεδομένων, τον οποίο προτείνει για την προεδρία της Δημοκρατίας το αντισυστημικό “Κίνημα Πέντε Αστέρων” του μεγάλου κερδισμένου των εκλογών Beppe Grillo.

O εκσυγχρονιστής δήμαρχος Φλωρεντίας Matteo Renzi, κύριος αντίπαλος του Bersani στις προκριματικές εκλογές του Δημοκρατικού Κόμματος τον Δεκέμβριο, δήλωσε ότι δεν μπορεί να φαντασθεί τον Mariniνα συνομιλεί με τον Barack Obama και πρόσθεσε ότι κάποιος “κάνει πλάκα στο έθνος”.

Ο κρίσιμος ρόλος που έπαιξε ο Napolitano για την συγκρότηση της κυβέρνησης τεχνοκρατών του Monti αποδεικνύει ότι το αξίωμα του Προέδρου δεν είναι πλέον όσο “διακοσμητικό” νομιζόταν, ενώ ο Grillo, περισσότερο κυνικός, υποστήριξε ότι για να έχει συμφωνήσει ο Belrusconi στην επιλογή του Marini προφανώς σκοπεύει να αξιοποιήσει την προβλεπόμενη παρουσία του τελευταίου στην προεδρία του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου...

Το αποτέλεσμα ήταν ότι την Πέμπτη, κατά την πρώτη ψηφοφορία του ειδικού εκλεκτορικού σώματος για την ανάδειξη Προέδρου(βουλευτές, γερουσιαστές και εκπρόσωποι περιφερειών) ο Marini απέσπασε, παρά τη διακομματική του στήριξη, μόλις521ψήφους, επί συνόλου 1007. Περίπου το ένα τρίτο των εκλεκτόρων του Δημοκρατικού Κόμματος στράφηκε σε άλλες επιλογές, ενώ έξω από το κτήριο του Κοινοβουλίου οπαδοί της κεντροαριστεράς διαδήλωναν κατά της συνεργασίας με τον Berlusconi.

O ίδιος ο Καβαλιέρε θα είχε κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος, καθώς τα ρήγματα στην κεντροαριστερά ασφαλώς θα ενισχύσουν το δημοσκοπικό του προβάδισμα που καταγράφεται το τελευταίο διάστημα, ενώ η αντικατάσταση με οποιονδήποτε τρόπο του Giorgio Napolitano (ο οποίος κατά το τελευταίο εξάμηνο της θητείας του δεν είχε δικαίωμα διάλυσης της Βουλής) θα ανοίξει τον δρόμο για νέες εκλογές τον Ιούλιο. Και η ευθύνη για κάτι τέτοιο θα ανήκει στους αντιπάλους του, οι οποίοι συνέχισαν να φλερτάρουν επί ματαίω με το “Κίνημα Πέντε Αστέρων”, την ώρα που αυτός, σε ρόλο “υπεύθυνης δύναμης” πρότεινε “μεγάλο συνασπισμό” υπό την ηγεσία μάλιστα της κεντροαριστεράς, για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της χώρας.

Ωστόσο, οι πληροφορίες του ιταλικού τύπου θέλουν τον Berlusconi άκρως ανήσυχο με τις εξελίξεις της Πέμπτης, τις οποίες φέρεται να τις αποδίδει σε κάποιο σχέδιο της κεντροαριστεράς να τον παγιδεύσει. Πράγματι, καθώς τα επιτελεία των μεγάλων κομμάτων, έδωσαν γραμμή υπέρ του λευκού μετά την πρώτη ψηφοφορία, εν αναμονή της τέταρτης ψηφοφορίας το απόγευμα της Παρασκευής, οπότε η απαιτούμενη πλειοψηφία μειώνεται από τα δύο τρίτα στο 50%+1, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η κεντροαριστερά θα ακυρώσει τη συμφωνία στο πρόσωπο του Marini, η οποία άλλωστε μικρή σημασία έχει, όταν αποδεικνύεται ότι ο Bersani, δεν ελέγχει το κόμμα του. Χωρίς την πολυτέλεια για προκριματικές εκλογές, οι εκλέκτορες της κεντροαριστεράς συναντώνται το πρωί της Παρασκευής για να αποφασίσουν, με βάση εισήγηση του Bersani, επί της τελικής επιλογής του, η οποία θα μπορούσε να είναι κάποιο βαρύ όνομα όπως των πρώην πρωθυπουργών Prodi και D΄ Alema. Σε μία τέτοια περίπτωση, ξεκαθάρισε ο Berlusconi σε ομιλία του στο Udine, οποιαδήποτε προοπτική συμμετοχής του σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό εξανεμίζεται και μόνη λύση θα είναι οι κάλπες τον Ιούνιο. Η Merkel μπορεί να περιμένει κι άλλο...

- Τον Romano Prodi πρότεινε ως υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Bersani

Πηγή:www.capital.gr