Η οικονομία πεθαίνει, η κλεψύδρα αδειάζει

 

"Το δόγμα «νόμος και τάξη» μπορεί ανά πάσα στιγμή να πυροδοτήσει μία κοινωνική έκρηξη, που θα κάνει το Δεκέμβρη του ‘08 να μοιάζει με κλεφτοπόλεμο μεταξύ 10χρονων παιδιών."

Πριν καν περάσει ένα δίμηνο, εξατμίστηκαν όλα. Η ευφορία για τη «σούπερ δόση», η διάλυση της «δραχμοφοβίας» και όλα όσα επικαλείτο η κυβέρνηση την Πρωτοχρονιά για να αποδείξει ότι οι καλύτερες μέρες έρχονται. Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, ο Αντώνης Σαμαράς είχε προβλέψει ότι τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης θα φανούν στο β’ τρίμηνο του 2013. Μόλις προχθές, επισήμως, παραδέχθηκε ότι τελικά τα όποια ψήγματα ανάκαμψης θα αρχίσουν να φαίνονται στις αρχές του 2014.

Όντως, σε μακροοικονομικό επίπεδο, οι αποφάσεις του Eurogroup του περασμένου Νοεμβρίου φάνηκαν να σταθεροποιούν την Ελλάδα. Η χώρα μας είχε κερδίσει πάγωμα της αποπληρωμής τόκων, υπό την αίρεση του πρωτογενούς πλεονάσματος, είχε μειώσει εκ νέου το χρέος της και οι εταίροι έδειξαν τη σταθερή βούλησή τους να μας κρατήσουν στο ευρώ. Όμως, εκτός της μακροοικονομίας, υπάρχουν και οι άνθρωποι. Παλιό, ίσως και κοινότοπο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Η λεγόμενη «πραγματική οικονομία», λοιπόν, δεν ανταποκρίθηκε στη «σταθεροποίηση». Με εξαίρεση ορισμένες καταθέσεις, που βγήκαν από τα σεντούκια ή τις θυρίδες και ξαναγύρισαν στις τράπεζες, κατά τα λοιπά είμαστε στο ίδιο έργο θεατές: ύφεση και πάλι ύφεση. Απολύσεις και πάλι απολύσεις. Λουκέτα και πάλι λουκέτα.
Σαν να μην έφταναν αυτά, η αγορά ολοένα και στεγνώνει. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χρονίζει, οι «μαύρες τρύπες» μεγαλώνουν, τα «κόκκινα δάνεια» διευρύνουν τις κεφαλαιακές ανάγκες των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Τελικά, μπορεί μια οικονομία να δείξει «τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης», όταν έχει συρρικνωθεί κατά 25% σε μία 4ετία; Μπορούν να επουλωθούν οι πληγές έπειτα από 6 χρόνια συνεχούς ύφεσης, μείωσης της κατανάλωσης, καταστροφής όλων των παραγωγικών δυνάμεων που έχει η χώρα; Μακάρι. Προς το παρόν, πάντως, μοιάζει με θαύμα.

Μαζί με την οικονομία, καταρρέει, φυσικά, και ο πολιτικός σχεδιασμός της κυβέρνησης. Η «ανάσα» του Νοεμβρίου, αλλά και η -στα λόγια- στήριξη των εταίρων της, εξαντλήθηκε νωρίς. Η κλεψύδρα αδειάζει, οι αντοχές της κοινωνίας εξαντλούνται. Προς το παρόν, το Μαξίμου απαντά στην κλιμάκωση των κοινωνικών αντιδράσεων με βία. Το δόγμα «νόμος και τάξη» τείνει να σηματοδοτήσει ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος, που θυμίζει άλλες, σκοτεινές εποχές. Δακρυγόνα σε προαύλιο σχολείου στην Ιερισσό, εμφανής κακοποίηση «αγανακτισμένων» προχθές στο Σύνταγμα.
Ίσως η κυβέρνηση, με το «νόμο και τάξη», να προσδοκά ότι θα φτάσει ως το καλοκαίρι. Στη συνέχεια να ελπίζει στα «μπάνια του λαού» για να έρθει ο Σεπτέμβριος, να γίνουν οι γερμανικές εκλογές και μετά να προσδοκά μία συνολική ευρωπαϊκή λύση. Όμως, το δόγμα «νόμος και τάξη» μπορεί ανά πάσα στιγμή να πυροδοτήσει μία κοινωνική έκρηξη, που θα κάνει το Δεκέμβρη του ‘08 να μοιάζει με κλεφτοπόλεμο μεταξύ 10χρονων παιδιών. Και ο Σεπτέμβριος φαντάζει πολύ μακριά με όρους συμπυκνωμένου πολιτικού χρόνου.

Πράγματι, μετά τις γερμανικές εκλογές, οι  Ευρωπαίοι θα τα δουν όλα από την αρχή. Θα έχει αποκρυσταλλωθεί η κατάσταση στην Ιταλία, θα έχει φανεί αν θα έχει εξαπλωθεί ή όχι η ευρω-κρίση, θα έχει δοκιμαστεί η στρατηγική της λιτότητας και στις υπόλοιπες «μνημονιακές χώρες» του Νότου, την Ισπανία, την Πορτογαλία, αλλά και την Κύπρο. Αναμένεται, τότε, να ξεκινήσει μία ευρεία συζήτηση στον άξονα Βρυξελλών-Βερολίνου-Παρισίων-Φρανκφούρτης αναφορικά με την ανάγκη μιας συνολικής ευρωπαϊκής λύσης στην κρίση χρέους. Στην Ελλάδα, όμως, η κλεψύδρα αδειάζει. Και ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι η κυβέρνηση και η ελληνική οικονομία (έστω και σε κώμα, αυτή η τελευταία…) θα καταφέρει να φτάσει ως το φθινόπωρο του 2013…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

http://www.matrix24.gr