Τουρκό-Ελληνικά

Tου Κωστή Παπαγιώργη

Υπήρξε μια εποχή που η Τουρκία ήταν εμφανώς αδύναμη έναντι της Ελλάδας, μιλάμε για την περίοδο που ο στόλος μας ήταν πανίσχυρος μέχρι σημείου να μην επιτρέπει στα τουρκικά πολεμικά να εξέρχονται στο Αιγαίο. Είχε συμβεί μάλιστα και το εξής απίθανο : ο καπετάνιος του ελληνικού πλοίου παρακαλούσε τον Τούρκο ναύαρχο να εξέλθει στο Αιγαίο έστω και με δώρο την ελληνική καύσιμο ύλη.

Σήμερα πάντως η εικόνα είναι αντιστρόφως ανάλογη : τα τούρκικά αεροπλάνα κάνουν ο,τι θέλουν στο Αιγαίο, τα πολεμικά πλοία επιχειρούν παραβιάσεις για πλάκα, ενώ κάποιοι πράκτορες ομολόγησαν στην Τουρκική Βουλή ότι οι πυρκαγιές στα νησιά οφείλονταν σε Τούρκους πράκτορες. Όσο για τον Νταβούτογλου – εκτός των άλλων – στην τελευταία του επίσκεψη στη χώρα μας εμφανίστηκε στο MEGA ζητώντας (μεταξύ σοβαρού και αστείου) κάποιο νησί που εμάς δεν μας χρειάζεται…

Αν συγκρίνουμε την πολιτεία του πολύ Ταγίπ Ερντογάν με τα παιδαρέλια της δικής μας πρωθυπουργίας (Γιώργου Παπανδρέου, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά), είναι προφανέστατο ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός παίζει στο ρίγκ του Αιγαίου με ένα χέρι… Οι Τούρκοι, παρά τα χαμόγελα, δεν κάνουν πίσω ούτε μισό βήμα. Καταφθάνει ο Ταγίπ στην Ελλάδα και την ίδια στιγμή τα αεροπλάνα επιβεβαιώνουν τού λόγου το αληθές.

Το φλέγον ζήτημα, όπως διαλαλείτε από τον Τύπο και την τηλεόραση, αφορά βέβαια την περίφημη ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) η οποία πλασάρεται εκατέρωθεν σαν πρόβλημα με λύση και αμοιβαίο κέρδος. Παλαιοί εχθροί, σημερινοί φίλοι! Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τα κρυφοχαμόγελα του Νταβούτογλου για να συμπεράνει οτι οι Τούρκοι παίζουν με σημαδεμένα χαρτιά και γι αυτό είναι οπλισμένοι με άπειρη υπομονή. Οπως «πάτησαν» τελικά την Κύπρο, έτσι θα πατήσουν και το Αιγαίο ο κόσμος να χαλάσει…

Μάλιστα όσο ακούνε οτι στην ελληνική θάλασσα υποκρύπτονται κοιτάσματα υδρογονανθράκων, οι Τούρκοι διπλωμάτες επιδεικνύουν τις αρετές που τους μεταβίβασαν οι Αμερικανοί δάσκαλοί τους. Αποσιώπηση, μισόκλειστα μάτια, λίγες κουβέντες, στη ζυγαριά το Αιγαίο από τη μια και η Θράκη από την άλλη, και πάλι η σχολή της Χάλκης κλπ. Ωστόσο οι Τούρκοι έχουν καμάρι τους το «Δεν ανήκομεν εις την Δύσιν» και την συμπεριφορά της ορδής και της πειρατείας.

Τα περί «χαμηλής πολιτικής» θυμίζουν το τραγουδάκι «η θεια μου η Αμερσούλα τρία βρακιά φορεί, όσο να βγάλει το ένα τ’ άλλο το κατουρεί». Άραγε θα τείνει χείρα βοηθείας ο ΟΗΕ; Οι δικοί μας απεσταλμένοι είναι τόσο ανίσχυροι ώστε και μόνοι τους να χειριστούν τα προβλήματα, τελικά θα υποκύψουν στην τούρκικη διπλωματία.

http://www.matrix24.gr