"Αρκεί μια τολμηρή πολιτική κίνηση ή η πρωτοβουλία ενός πραγματικά ανεξάρτητου δικαστικού λειτουργού σε ζητήματα όπως είναι η δέσμευση 1 δισ. ευρώ από τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Βενιζέλο για την προμήθεια δύο γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214, επιπλέον της σκανδαλώδους παραγγελίας των πρώτων τεσσάρων υποβρυχίων τύπου 214 που έστειλε τον κ. Τσοχατζόπουλο στη φυλακή, ή για το πώς ακριβώς μεθοδεύτηκε η εξαφάνιση της λίστας Λαγκάρντ από τον τότε υπουργό Οικονομικών κ. Βενιζέλο, για να μετακινηθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το πολιτικό στο δικαστικό ρεπορτάζ."
Το 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεκίνησε την Παρασκευή 1 Μαρτίου και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 3 Μαρτίου με την εκλογή των καθοδηγητικών οργάνων και την πολιτική, οργανωτική επικύρωση της κυριαρχίας του Ευάγγελου Βενιζέλου, δεν πρόκειται να ανακόψει την πολιτική, εκλογική πτώση τού άλλοτε πανίσχυρου Κινήματος.
Το μισό του 1/3
Εάν κρίνουμε από τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, το ΠΑΣΟΚ κινείται ήδη στο μισό του 1/3 των εκλογικών δυνάμεων που είχε το 2009, οπότε κατέγραψε τον τελευταίο, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, εκλογικό του θρίαμβο. Στις εκλογές του 2012 η δύναμη του Κινήματος περιορίστηκε στο 1/3 σε σχέση με το 2009 και οι δημοσκοπήσεις που του δίνουν ένα εκλογικό ποσοστό –με αναγωγή– της τάξης του 6%-7% οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μπορεί να έχει χάσει και τους μισούς ψηφοφόρους από εκείνους που το στήριξαν στη διπλή δοκιμασία του Μαΐου, Ιουνίου 2012.
Η πολιτική συγκυρία μεταβάλλεται με εντυπωσιακά γρήγορο ρυθμό, αλλά η πολιτική, εκλογική πτώση του ΠΑΣΟΚ είναι μία από τις βασικές σταθερές.
Εάν κρίνουμε από τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, το ΠΑΣΟΚ κινείται ήδη στο μισό του 1/3 των εκλογικών δυνάμεων που είχε το 2009, οπότε κατέγραψε τον τελευταίο, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, εκλογικό του θρίαμβο. Στις εκλογές του 2012 η δύναμη του Κινήματος περιορίστηκε στο 1/3 σε σχέση με το 2009 και οι δημοσκοπήσεις που του δίνουν ένα εκλογικό ποσοστό –με αναγωγή– της τάξης του 6%-7% οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μπορεί να έχει χάσει και τους μισούς ψηφοφόρους από εκείνους που το στήριξαν στη διπλή δοκιμασία του Μαΐου, Ιουνίου 2012.
Η πολιτική συγκυρία μεταβάλλεται με εντυπωσιακά γρήγορο ρυθμό, αλλά η πολιτική, εκλογική πτώση του ΠΑΣΟΚ είναι μία από τις βασικές σταθερές.
Συρρίκνωση σε 3 φάσεις
Στην πορεία προς τις εκλογές του 2012 το ΠΑΣΟΚ εξελίχθηκε σε «αιμοδότη» του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, 40% της εκλογικής δύναμης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελείται από πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Με το σχηματισμό της κυβέρνησης συνασπισμού υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά, οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του Κινήματος άρχισαν να δείχνουν σταθερή προτίμηση προς τη ΝΔ. Η τελευταία ήλεγξε την εκλογική της υποχώρηση, που οφείλεται στη μεγάλη φθορά της εξουσίας σε μνημονιακές συνθήκες, συσπειρώνοντας το 30%-40% εκείνων που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012. Οι τελευταίοι δεν έχουν καμία διάθεση να στηρίξουν με την ψήφο τους τα πολιτικά σχέδια του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του και στηρίζουν δυναμικά την κυβέρνηση Σαμαρά σαν τελευταία γραμμή άμυνας στον πολιτικό θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ.
Με το πέρασμα του χρόνου η ελευθερία κινήσεων της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ έναντι του Μαξίμου περιορίστηκε. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη έπαιξε ο πρωταγωνιστικός ρόλος του κ. Βενιζέλου, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών, στην εξαφάνιση της λίστας Λαγκάρντ. Η συγκάλυψη της μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγής εξέθεσε πολιτικά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και η προσωρινή διάσωσή του οφείλεται στην προσωπική παρέμβαση του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, ο οποίος μετέτρεψε την αναγκαία πάταξη της μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγής και την πολιτική απομόνωση των στελεχών που ευθύνονται γι’ αυτή σε μια απλή αναζήτηση του ρόλου των συγγενών του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η μετατροπή του κ. Βενιζέλου σε «σαμαρικότερο του Σαμαρά», ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έχοντας μοιράσει τους περισσότερους υποστηρικτές του μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες πολιτικές και εκλογικές ημέρες.
Στην πορεία προς τις εκλογές του 2012 το ΠΑΣΟΚ εξελίχθηκε σε «αιμοδότη» του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, 40% της εκλογικής δύναμης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελείται από πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Με το σχηματισμό της κυβέρνησης συνασπισμού υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά, οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του Κινήματος άρχισαν να δείχνουν σταθερή προτίμηση προς τη ΝΔ. Η τελευταία ήλεγξε την εκλογική της υποχώρηση, που οφείλεται στη μεγάλη φθορά της εξουσίας σε μνημονιακές συνθήκες, συσπειρώνοντας το 30%-40% εκείνων που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012. Οι τελευταίοι δεν έχουν καμία διάθεση να στηρίξουν με την ψήφο τους τα πολιτικά σχέδια του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του και στηρίζουν δυναμικά την κυβέρνηση Σαμαρά σαν τελευταία γραμμή άμυνας στον πολιτικό θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ.
Με το πέρασμα του χρόνου η ελευθερία κινήσεων της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ έναντι του Μαξίμου περιορίστηκε. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη έπαιξε ο πρωταγωνιστικός ρόλος του κ. Βενιζέλου, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών, στην εξαφάνιση της λίστας Λαγκάρντ. Η συγκάλυψη της μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγής εξέθεσε πολιτικά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και η προσωρινή διάσωσή του οφείλεται στην προσωπική παρέμβαση του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά, ο οποίος μετέτρεψε την αναγκαία πάταξη της μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγής και την πολιτική απομόνωση των στελεχών που ευθύνονται γι’ αυτή σε μια απλή αναζήτηση του ρόλου των συγγενών του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η μετατροπή του κ. Βενιζέλου σε «σαμαρικότερο του Σαμαρά», ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έχοντας μοιράσει τους περισσότερους υποστηρικτές του μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες πολιτικές και εκλογικές ημέρες.
Προγραμματισμένο ατύχημα
Δύο είναι τα πολιτικά γεγονότα που θα επιταχύνουν την πολιτική και εκλογική πτώση του ΠΑΣΟΚ και θα το μετατρέψουν σε ένα κόμμα που θα δώσει μάχη για να περάσει το όριο του 3% και να εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση.
Πρώτον, η διαπίστωση της πλήρους κυβερνητικής αποτυχίας σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Οι δεσμεύσεις του κ. Βενιζέλου για έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση μέσω της εφαρμογής μιας ισοπεδωτικής μνημονιακής πολιτικής και για την αποτροπή της επιβολής πρόσθετων οικονομικών μέτρων δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα που διαμορφώνεται με ευθύνη των τριών κυβερνητικών κομμάτων. Από τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η εξασφάλιση της σούπερ δόσης των 52 δισ. ευρώ η κοινή γνώμη πέρασε σε διάστημα δύο μηνών στον δικαιολογημένο προβληματισμό για την ποιότητα της κυβερνητικής πολιτικής και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας και στους επόμενους δύο-τρεις μήνες θα καταλήξει στη δυναμική αμφισβήτηση της πολιτικής που εφαρμόζεται και των βασικών εκφραστών της.
Δεύτερον, η απόλυτη κυριαρχία του κ. Βενιζέλου στα απομεινάρια του άλλοτε πανίσχυρου ΠΑΣΟΚ και η ανάμειξή του σε ένα σωρό αμφιλεγόμενες υποθέσεις διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου συμφέροντος τον μετατρέπουν σε εύκολο επικοινωνιακό και πολιτικό στόχο. Ακόμη και οι ιδιαίτερες σχέσεις που έχει δημιουργήσει με τα ισχυρότερα διαπλεκόμενα ΜΜΕ μπορούν να μετατραπούν σε μπούμερανγκ εξαιτίας των συνθηκών που διαμορφώνονται. Ο κ. Βενιζέλος εμφανίζεται σαν ο εγγυητής της μελλοντικής ανάκαμψης του Κινήματος, μπορεί όμως να προσωποποιεί τον πολιτικό και διαχειριστικό εκφυλισμό του.
Αρκεί μια τολμηρή πολιτική κίνηση ή η πρωτοβουλία ενός πραγματικά ανεξάρτητου δικαστικού λειτουργού σε ζητήματα όπως είναι η δέσμευση 1 δισ. ευρώ από τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Βενιζέλο για την προμήθεια δύο γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214, επιπλέον της σκανδαλώδους παραγγελίας των πρώτων τεσσάρων υποβρυχίων τύπου 214 που έστειλε τον κ. Τσοχατζόπουλο στη φυλακή, ή για το πώς ακριβώς μεθοδεύτηκε η εξαφάνιση της λίστας Λαγκάρντ από τον τότε υπουργό Οικονομικών κ. Βενιζέλο, για να μετακινηθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το πολιτικό στο δικαστικό ρεπορτάζ...
Δύο είναι τα πολιτικά γεγονότα που θα επιταχύνουν την πολιτική και εκλογική πτώση του ΠΑΣΟΚ και θα το μετατρέψουν σε ένα κόμμα που θα δώσει μάχη για να περάσει το όριο του 3% και να εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση.
Πρώτον, η διαπίστωση της πλήρους κυβερνητικής αποτυχίας σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Οι δεσμεύσεις του κ. Βενιζέλου για έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την κρίση μέσω της εφαρμογής μιας ισοπεδωτικής μνημονιακής πολιτικής και για την αποτροπή της επιβολής πρόσθετων οικονομικών μέτρων δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα που διαμορφώνεται με ευθύνη των τριών κυβερνητικών κομμάτων. Από τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η εξασφάλιση της σούπερ δόσης των 52 δισ. ευρώ η κοινή γνώμη πέρασε σε διάστημα δύο μηνών στον δικαιολογημένο προβληματισμό για την ποιότητα της κυβερνητικής πολιτικής και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας και στους επόμενους δύο-τρεις μήνες θα καταλήξει στη δυναμική αμφισβήτηση της πολιτικής που εφαρμόζεται και των βασικών εκφραστών της.
Δεύτερον, η απόλυτη κυριαρχία του κ. Βενιζέλου στα απομεινάρια του άλλοτε πανίσχυρου ΠΑΣΟΚ και η ανάμειξή του σε ένα σωρό αμφιλεγόμενες υποθέσεις διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου συμφέροντος τον μετατρέπουν σε εύκολο επικοινωνιακό και πολιτικό στόχο. Ακόμη και οι ιδιαίτερες σχέσεις που έχει δημιουργήσει με τα ισχυρότερα διαπλεκόμενα ΜΜΕ μπορούν να μετατραπούν σε μπούμερανγκ εξαιτίας των συνθηκών που διαμορφώνονται. Ο κ. Βενιζέλος εμφανίζεται σαν ο εγγυητής της μελλοντικής ανάκαμψης του Κινήματος, μπορεί όμως να προσωποποιεί τον πολιτικό και διαχειριστικό εκφυλισμό του.
Αρκεί μια τολμηρή πολιτική κίνηση ή η πρωτοβουλία ενός πραγματικά ανεξάρτητου δικαστικού λειτουργού σε ζητήματα όπως είναι η δέσμευση 1 δισ. ευρώ από τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Βενιζέλο για την προμήθεια δύο γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214, επιπλέον της σκανδαλώδους παραγγελίας των πρώτων τεσσάρων υποβρυχίων τύπου 214 που έστειλε τον κ. Τσοχατζόπουλο στη φυλακή, ή για το πώς ακριβώς μεθοδεύτηκε η εξαφάνιση της λίστας Λαγκάρντ από τον τότε υπουργό Οικονομικών κ. Βενιζέλο, για να μετακινηθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το πολιτικό στο δικαστικό ρεπορτάζ...
Η μεγάλη απουσία
Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα καταγραφεί η μεγάλη πολιτική, οργανωτική υπεροχή των υποστηρικτών του κ. Βενιζέλου, θα εμφανιστεί μία ξεπερασμένη από τις εξελίξεις εσωκομματική αντιπολίτευση και θα επικυρωθεί πολιτικά η δέσμευση του Κινήματος υπέρ της κυβέρνησης Σαμαρά, στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας από τις συνέπειες του... καταστροφικού έργου των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Σε όλα αυτά θα προστεθεί ένα άρωμα ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και υποτιθέμενου εκσυγχρονισμού, με βασική επιδίωξη να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο σχετικής πολιτικής, εκλογικής ανάκαμψης.
Το βασικό εμπόδιο σε αυτή την πολιτική σκηνοθεσία είναι η απουσία του Κώστα Σημίτη από το συνέδριο. Ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος θεωρείται ο πιο έγκυρος εκφραστής της ευρωπαϊκού τύπου σοσιαλδημοκρατίας και του εκσυγχρονισμού που συνδέεται με αυτήν, επέλεξε να κρατήσει αποστάσεις ασφαλείας από τον κ. Βενιζέλο και τους συνεργάτες του. Προφανώς θεωρεί ότι δεν έχουν σχέση με τη σοσιαλδημοκρατία και τον εκσυγχρονισμό, απλώς κάνουν ό,τι μπορούν για να συντηρηθούν πολιτικά σε ένα εξαιρετικά σύνθετο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον. Είναι φανερό επίσης ότι ο κ. Σημίτης τάσσεται υπέρ μιας ευρύτερης αναδιάταξης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς που μπορούν να προσφέρουν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης όχι μέσα από την αναγνώριση του ηγετικού ρόλου του κ. Βενιζέλου αλλά μέσα από την παράκαμψη ή και την πολιτική εξουδετέρωσή του.
Στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα καταγραφεί η μεγάλη πολιτική, οργανωτική υπεροχή των υποστηρικτών του κ. Βενιζέλου, θα εμφανιστεί μία ξεπερασμένη από τις εξελίξεις εσωκομματική αντιπολίτευση και θα επικυρωθεί πολιτικά η δέσμευση του Κινήματος υπέρ της κυβέρνησης Σαμαρά, στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας από τις συνέπειες του... καταστροφικού έργου των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Σε όλα αυτά θα προστεθεί ένα άρωμα ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και υποτιθέμενου εκσυγχρονισμού, με βασική επιδίωξη να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο σχετικής πολιτικής, εκλογικής ανάκαμψης.
Το βασικό εμπόδιο σε αυτή την πολιτική σκηνοθεσία είναι η απουσία του Κώστα Σημίτη από το συνέδριο. Ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος θεωρείται ο πιο έγκυρος εκφραστής της ευρωπαϊκού τύπου σοσιαλδημοκρατίας και του εκσυγχρονισμού που συνδέεται με αυτήν, επέλεξε να κρατήσει αποστάσεις ασφαλείας από τον κ. Βενιζέλο και τους συνεργάτες του. Προφανώς θεωρεί ότι δεν έχουν σχέση με τη σοσιαλδημοκρατία και τον εκσυγχρονισμό, απλώς κάνουν ό,τι μπορούν για να συντηρηθούν πολιτικά σε ένα εξαιρετικά σύνθετο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον. Είναι φανερό επίσης ότι ο κ. Σημίτης τάσσεται υπέρ μιας ευρύτερης αναδιάταξης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς που μπορούν να προσφέρουν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης όχι μέσα από την αναγνώριση του ηγετικού ρόλου του κ. Βενιζέλου αλλά μέσα από την παράκαμψη ή και την πολιτική εξουδετέρωσή του.
Υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ
Είναι τέτοια η πολιτική, διαχειριστική και ηθική παρακμή του ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας Βενιζέλου, ώστε ο τελευταίος κινδυνεύει να μετατραπεί, άθελά του, σε καταλύτη εξελίξεων που θα οδηγήσουν στην πολιτική και εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μπέπε Γκρίλο, ηγέτης του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και θριαμβευτής των ιταλικών εκλογών, χαρακτήρισε τον ηγέτη της κεντροαριστεράς Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι «πολιτικό νεκρό που μιλάει». Η έκφραση είναι υπερβολική, όπως άλλωστε και η συμπεριφορά του Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος επενδύει πολιτικά σε υπερβολές και ακρότητες, μπορεί όμως να περιγράφει την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει ο κ. Βενιζέλος και άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα τους αποσυντίθεται κοινωνικά και εκλογικά και αφορά μόνο ένα ικανό ποσοστό συνταξιούχων, δημοσίων υπαλλήλων άνω των 50 ετών και αγροτών. Δεν υπάρχει δυνατότητα για σχετική έστω ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, ούτε για τη δημιουργία μιας ενιαίας κεντροαριστεράς που θα μετριάσει την ηγεμονία του νέου δικομματισμού που εκφράζεται από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι τέτοια η πολιτική, διαχειριστική και ηθική παρακμή του ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας Βενιζέλου, ώστε ο τελευταίος κινδυνεύει να μετατραπεί, άθελά του, σε καταλύτη εξελίξεων που θα οδηγήσουν στην πολιτική και εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μπέπε Γκρίλο, ηγέτης του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και θριαμβευτής των ιταλικών εκλογών, χαρακτήρισε τον ηγέτη της κεντροαριστεράς Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι «πολιτικό νεκρό που μιλάει». Η έκφραση είναι υπερβολική, όπως άλλωστε και η συμπεριφορά του Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος επενδύει πολιτικά σε υπερβολές και ακρότητες, μπορεί όμως να περιγράφει την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει ο κ. Βενιζέλος και άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα τους αποσυντίθεται κοινωνικά και εκλογικά και αφορά μόνο ένα ικανό ποσοστό συνταξιούχων, δημοσίων υπαλλήλων άνω των 50 ετών και αγροτών. Δεν υπάρχει δυνατότητα για σχετική έστω ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, ούτε για τη δημιουργία μιας ενιαίας κεντροαριστεράς που θα μετριάσει την ηγεμονία του νέου δικομματισμού που εκφράζεται από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Γιώργος Κύρτσος
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.