Την ώρα που έπρεπε να στηρίξουν αναπτυξιακές δράσεις, ώστε ολόκληρη η Ευρώπη να ξεφύγει από το λαβύρινθο της κρίσης, εκείνοι κόβουν πόρους και την ίδια στιγμή πανηγυρίζουν…
Το «πακέτο» προς την Ελλάδα είναι πετσοκομμένο κι αυτό δείχνει πόσο υποκριτές είναι οι Ευρωπαίοι. Ταυτόχρονα είναι και φαρισαίοι.
- Γνωρίζουν ότι η ανάπτυξη θα επανέλθει μόνο με επενδύσεις σε μεγάλα έργα και σε υποδομές.
- Γνωρίζουν ότι τα κοινοτικά προγράμματα είναι πολύ πιο αποτελεσματικά από τα δανεικά.
- Γνωρίζουν ότι τώρα απαιτούνται περισσότεροι πόροι στην πραγματική οικονομία για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να παραχθεί πλούτος, να προκύψουν δημόσια έσοδα και να απομακρυνθούμε από την ύφεση.
Κι όμως, αυτοί που κρατούν τις τύχες της Ευρώπης στα χέρια τους αποδείχθηκαν πολύ μικροί, για αυτές τις ιστορικές στιγμές, που ζούμε.
Τσακώθηκαν για τον μπακαλιάρο του Ατλαντικού, για τα δελφίνια της Μεσογείου και ο καθένας για την πολιτική του επιβίωση στις μελλοντικές εθνικές εκλογές.
Γιατί χαίρονται;
Την ίδια στιγμή, αποδείχθηκε και πόσο λίγοι είναι οι εκπρόσωποι της Ελλάδας στα διεθνή φόρα. Ο πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να… πανηγυρίσει γιατί, λέει, πήραμε περισσότερα χρήματα απ’ όσα μας έδιναν.
Κι όμως, τα 14,5 δισ. συν 1,8 δισ. για την αγροτική οικονομία μας κάνουν 16,3 δισ. ευρώ. Όσοι γνωρίζουν στοιχειώδη μαθηματικά, ξέρουν ήδη ότι η σούμα είναι μικρότερη από τα 22 δισ. ευρώ, που είχε εξασφαλίσει η κυβέρνηση Καραμανλή, πολύ πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση.
Τα επιπλέον δύο δισ. ευρώ, που διατυμπανίζει η κυβέρνηση, αποτελούν υποσχέσεις των Ευρωπαίων και θα έρθουν στη χώρα τότε και μόνο τότε εάν αποδειχθεί ότι είμαστε… καλά παιδιά. Εάν δηλαδή κόψουμε κι άλλο το βιοτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα, ένα κάνουμε φθηνότερη την αξία των «ασημικών» της χώρας, εάν κοντύνουμε ακόμη περισσότερο τις δυνατότητες της κοινωνίας να ζήσει λίγο καλύτερα…
Με άλλα λόγια, (τουλάχιστον) έως το 2020 η ελληνική κοινωνία θα συνεχίσει να ζει με εκβιασμούς, πιέσεις, τρομοκρατία, διλήμματα και με τον μπαμπούλα της διακοπής της ροής χρήματος από του Ευρωπαίους, όταν είχε μία άριστη ευκαιρία να διαμορφώσει συμμαχίες με τις άλλες χώρες του νότου, που ζητούσαν περισσότερη στήριξη, μέσω κοινοτικών προγραμμάτων.
Για μία ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι οι Ευρωπαίοι βρίσκονται προσηλωμένοι στην περιοριστική πολιτική που φέρνει ύφεση, προβάλλοντας αυτό το αποδεδειγμένα αναποτελεσματικό «φάρμακο» ως θεραπεία στην κρίση. Και τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, εάν αναλογιστεί κανείς πως ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε προβληματισμένος, διότι «δεν μπορεί να δυναμώνει η Ένωση όταν αποδυναμώνεται συνολικά η χρηματοδότησης της ενωμένης Ευρώπης», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Για μία ακόμη φορά, η ελληνική κυβέρνηση δια των πανηγυρισμών επιχείρησε να καλύψει τη νέα ήττα και την πλήρη απουσία κάθε είδους διαπραγμάτευσης. Πολύ περισσότερο, όταν ακόμη κι αυτά τα «πετσοκομμένα» κοινοτικά κονδύλια θα κατευθυνθούν εκεί που θέλουν οι δανειστές μας και μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των ελληνικών επιχειρήσεων και της κοινωνίας.






Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.