Ξενηλασία μεταναστών

του Κωστή Παπαγιώργη,

Δεν πάει πολύς καιρός που ένας Βρετανός επιτετραμμένος στον ΟΗΕ αποτόλμησε – άνευ ντροπής – να δηλώσει ότι κάποιες χώρες της περιφέρειας θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο ο ντόπιος πληθυσμός τους να αλλοιωθεί αισθητά λόγω του μεταναστευτικού ρεύματος. Ασφαλώς η Ελλάδα θα είναι μια από αυτές τις χώρες. Δεν παρατηρούμε μόνο διαρκή και εσπευσμένη διαρροή νέων που αναζητούν καλύτερη ζωή στο εξωτερικό και εξασφαλισμένη εργασία  επιπλέον το κύμα φυγής ισοσταθμίζεται με ένα παράταιρο όσο και παράνομο κύμα εισόδου ξένων εργατών που είναι αχαρακτήριστοι και ως εκ τούτου επικίνδυνοι. Άλλωστε δεν πρόκειται για κάποια μεταναστευτική όξυνση λόγω πολέμων ή επιδημιών που κόπασαν κατά κάποιο τρόπο. Απεναντίας οι μετανάστες μεταφέρονται μέ κάθε μέσο πρώτα στη συνοριακή γραμμή της Θράκης (που εσχάτως απόκτησε «φράχτη») και βέβαια στις ακτές του Αιγαίου όπου το λαθρεμπόριο μεταξύ Τούρκων και δικών μας λαθρεμπόρων ουδέποτε ατόνησε.

Οι ψυχροί παρατηρητές του φαινομένου έχουν τα συμπεράσματα έτοιμα…

αν η κατάσταση δεν ανασχεθεί, σε μερικά χρόνια ο αριθμός των ξένων μεταναστών θα ξεπερνάει τα δύο εκατομμύρια, οπότε πάσα παρέμβαση των αρχών θα είναι ανίσχυρη. Η τυπική αυτοϋπεράσπιση του μετανάστη είναι σαφής : «Αν δεν θέλετε να ζήσω μαζί σας, αφήστε με να πάω σε μια καλή ξένη χώρα. Όποια κι αν είναι αυτή. Δεν μπορώ να γυρίσω στην πατρίδα μου. Εκεί έχει ξεσπάσει πόλεμος. Εδώ ήρθα για να ζήσω». Ποιος να του εξηγήσει τα περί Δουβλίνου 2 και την απαγόρευση μετανάστευσης από τις χώρες υποδοχής προς την Ευρώπη;

Το αλλόκοτο όσο και απειλητικό φαινόμενο έχει λάβει νοσηρές κοινωνικές διαστάσεις : ο ασιάτης με το καρότσι όπου μαζεύει σίδερα και χαρτιά έχει αποβεί πλέον συνηθισμένη φιγούρα. Προφανώς αυτό το κυνήγι των μετάλλων δεν είναι δουλειά, αλλά ταπεινωτική απασχόληση που αποδίδει ένα κομμάτι ψωμί. Επιπλέον έχουμε τα διαμερίσματα όπου ζουν σε άθλιες συνθήκες πολυάριθμοι λαθρομετανάστες άνευ διαβατηρίου. Από τη μεριά των μεταναστών υπήρχε (δεν ξέρουμε αν υπάρχει ακόμη) η ψευδαίσθηση ότι αργά ή γρήγορα θα δοθούν τα απαραίτητα χαρτιά και οι σφραγίδες για την προώθηση στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Σήμερα πάντως η Ελλάδα θεωρείται χώρα υποδοχής αλλά ουδόλως χώρα προώθησης. Χρόνια τώρα δεν είδαμε ούτε μάθαμε για κάποιο εμπάργκο ξένων και εγχρώμων που κούνησαν μαντήλι στους Ελληνες «δυνάστες» τους. Άρα τα πεζοδρόμια θα καλύπτονται εσαεί από τσάντες, εσώρουχα, παιχνίδια, διακοσμητικά αφρικανικής προέλευσης, μεγεθυντικούς φακούς και άπειρα άλλα αντικείμενα;

Οι Σχολές προβληματισμού επί του θέματος είναι αρκετές : η Αριστερά τάσσεται αναφανδόν υπέρ των μεταναστών θεω ρώντας τους ανύποπτα θύματα. Η κυβέρνηση πασχίζει να δείχνει ένα πρόσωπο συγκρατημένης συμπάθειας που ουσιαστικά αποκλείει τις μεγάλες αποφάσεις. Ο πολύ κόσμος αρχίζει σιγά σιγά να νιώθει οτι απειλείται, όταν μάλιστα φάνηκαν τα πρώτα κρούσματα εγκληματικών επιθέσεων. Οσο για την «Χρυσή Αυγή» υψώνει το λάβαρο της αδιαλλαξίας καθότι κάποιος θά πρέπει να το υψώσει κι αυτό.

Αν δεχθούμε ότι οι μετανάστες είναι δύσκολο να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και ακόμα πιο δύσκολο να γίνουν Ευρωπαίοι εν μια νυκτί, τότε τα δεδομένα του προβλήματος περιπλέκονται. Κυρίως διότι η Τουρκία είναι ανοιχτή «είσοδος» οπότε ποτέ δεν ξέρουμε τον αριθμό αυτών που περνούν τα σύνορα. Η αλυσίδα αυτού του ιδιότυπου δουλεμπορίου ξεκινά από τις μακρινές τους πατρίδες (Πακιστάν, Αφγανιστάν, Αφρική κλπ) και καταλήγει στον Σταθμό Λαρίσης και στην Ομόνοια (την οποία προφέρουν σαν να είναι φιλική περιοχή). Όσο για τα κέντρα κράτησης όπου ο χρόνος είναι μακρύς και ο χώρος αφιλόξενος, ευνόητο είναι να σημειώνονται αγριότητες  εξευτελισμοί, ωμότητες, ξυλοδαρμοί, ταπεινώσεις από τους φρουρούς που τους απαγορεύουν ακόμη και να προσευχηθούν. Όσο για την έλλειψη νεκροταφείου δεν χρειάζονται σχόλια…

Πηγή: http://www.matrix24.gr/ μέσω http://xanarxizoume.wordpress.com