«... Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ευρωζώνη δεν είναι πλέον η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλία. Αντιθέτως είναι η Γαλλία...». Δεν πρόκειται για σενάριο ταινίας πολιτικής μυθοπλασίας, αλλά για διαπίστωση του κ. Φελντ, ενός εκ των πέντε «σοφών» οικονομικών συμβούλων της Μέρκελ, μια πρώτη αντίδραση στην παραγγελία του Σόιμπλε προς αυτόν και τους ομολόγους του για το ποιες μεταρρυθμίσεις πρέπει να εφαρμόσει η Γαλλία, για να ξανακερδίσει τη χαμένη ανταγωνιστικότητά της...
Το ότι η Γαλλία έχει δημοσιονομικό πρόβλημα και έλλειμμα ανταγωνιστικότητας είναι γνωστό. Το ότι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας θα ανέθετε ρόλο Ράιχενμπαχ και Φούχτελ στους Πέντε Σοφούς για την αναμόρφωση της δεύτερης σε ισχύ χώρα της Ευρωζώνης και ακόμη προσχηματικά ισότιμου εταίρου του Βερολίνου, ξεπερνά τα όρια και αγγίζει τα όρια της πολιτικής πρόκλησης.
'Η, μάλλον, ακόμη χειρότερα: Το Βερολίνο προειδοποιεί με την κλασική γερμανική ωμότητα το Παρίσι ότι είναι όχι απλά και μόνο μια προβληματική χώρα σαν την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία, αλλά η χειρότερη και η πιο επικίνδυνη από όλες.
Δίχως υπερβολή η διαρροή της σχετικής πρωτοβουλίας Σόιμπλε στο Ρόιτερς -που δεν μπορεί παρά να είναι προσχεδιασμένη- είναι πισώπλατη μαχαιριά στον Ολάντ.
Οταν ο πιο στενός εταίρος της Γαλλίας δεν την αξιολογεί μόνον ως προβληματική περίπτωση, αλλά επιπλέον ανίκανη να ανασυνταχθεί με δική της πρωτοβουλία, πώς να την εμπιστευθούν οι Αγορές και οι Οίκοι Αξιολόγησης;
Με δύο λόγια, η γερμανική ανησυχία για τη Γαλλία δεν είναι αποτίμηση αλλά επίθεση τύπου πολέμου -αστραπή -Blitzkrieg- για να εξουδετερωθεί πολιτικά η Γαλλία στους συσχετισμούς της Ευρωζώνης, μια ανοικτή και απροσχημάτιστη προτροπή στις Αγορές να αυξήσουν το κόστος δανεισμού, αλλά και στους Οίκους Αξιολόγησης να την υποβαθμίσουν.
Η θεώρηση της πραγματικότητας, παγκόσμιας και ευρωπαϊκής, από το Βερολίνο προκαλεί δέος: Αν για το Spiegel οι ΗΠΑ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο «Αμερικανός Ασθενής» και για τον Σόιμπλε η Γαλλία ένας προβληματικός εταίρος που του αξίζει έξωθεν τιμωρητική παρέμβαση τύπου Ελλάδας, τότε είναι βέβαιο ότι η υπεροψία και η μέθη -για να θυμηθούμε τα λόγια του Αλεξανδρινού ποιητή για τον Δαρείο- έχει κυριαρχήσει στην κυβέρνηση Μέρκελ.
Ενα πράγμα δεν μας διευκρινίζουν ο Σόιμπλε και οι Σοφοί Σύμβουλοι: Πού θα έχει την έδρα της η κυβέρνηση της Γαλλίας που θα εφαρμόσει τη γερμανική συνταγή εξυγίανσης, στο Παρίσι ή μήπως στο Βισί, την έδρα της κατοχικής κυβέρνησης Πετέν ή ακόμη χειρότερα στο φρούριο του Ζιγκμαρίγκεν, όπου μεταφέρθηκε το Φθινόπωρο του 1944 η κυβέρνηση συνεργασίας;
Πώς θα αντιδράσει η Γαλλία, τι θα κάνει ο Ολάντ; Η αναζήτηση της απάντησης οδηγεί σε ένα νέο ερώτημα: Τι θα κοστίσει περισσότερο στη χώρα και στην κυβερνώσα ελίτ, η υποταγή στη Γερμανία ή η εναντίωση στον ωμό ηγεμονισμό του Βερολίνου;
Οι Ρωμαίοι έλεγαν «Quid Jupiter vuit perdere dementat prius», μια φράση που ελληνικά είναι γνωστή ως «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».
Ο Σόιμπλε άθελά του προσγειώνει τη Γαλλία στην πραγματικότητα: Οταν η άλλη πλευρά προσλαμβάνει την πραγματικότητα ως άσπρο ή μαύρο, μάλλον χάνεις τον καιρό σου, αναζητάς συνθέσεις και συμβιβασμούς στην μια ή την άλλη απόχρωση του γκρίζου.
Ως υστερόγραφο να θυμίσουμε ότι η ισχύς στα γερμανικά είναι η λέξη Macht, που προέρχεται από τη σανσκριτική Maghd, που σημαίνει πολιτική βούληση και συνολική ισχύ...
Γαλλικό δίλημμα
Πώς θα αντιδράσει η Γαλλία, τι θα κάνει ο Ολάντ; Η αναζήτηση της απάντησης οδηγεί σε ένα νέο ερώτημα: Τι θα κοστίσει περισσότερο στη χώρα και στην κυβερνώσα ελίτ, η υποταγή στη Γερμανία ή η εναντίωση στον ωμό ηγεμονισμό του Βερολίνου;
Πώς θα αντιδράσει η Γαλλία, τι θα κάνει ο Ολάντ; Η αναζήτηση της απάντησης οδηγεί σε ένα νέο ερώτημα: Τι θα κοστίσει περισσότερο στη χώρα και στην κυβερνώσα ελίτ, η υποταγή στη Γερμανία ή η εναντίωση στον ωμό ηγεμονισμό του Βερολίνου;
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.