26η Οκτωβρίου - Μνήμη Αγίου Μεγαλομάρτυρος, Δημητρίου του Μυροβλήτου - Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες

Η Ορθόδοξοι τιμούμε σήμερα, τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου, πολιούχου της Θεσσαλονίκης. 

Η "Παρέμβαση" εύχεται στους εορτάζοντες "Χρόνια Πολλά".

Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,
Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.
Εἰκοστῇ μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον.

Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης

Ο άγιος Δημήτριος καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Θεσσαλονίκης, μέσα στην οποία καλλιέργησε τα τάλαντα που ο Θεός του χάρισε. Περιγράφεται ως «χαριείς την μορφήν, ψυχήν δε χαριέστερος, ηδύς το φθέγμα (=ομιλία), τον τρόπο ηδύτερος, γλυκύς τον λόγον, το ήθος δε γλυκύτερος». Ήταν φυσικό τέτοια προσόντα να εκτιμηθούν, να αξιοποιηθούν και να αμειφτούν. Έτσι νέος ανέβηκε σε υψηλά στρατιωτικά και πολιτικά αξιώματα. Έγινε αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού και ανθύπατος της Ελλάδας.

Στην αριστοκρατική και καλλιεργημένη ψυχή του Δημητρίου ο λόγος του Θεού βρήκε τη θελητή, την «καλή γη», όπου σπάρθηκε και καρποφόρησε. Διακρίθηκε και ως χριστιανός, γιατί, όπως λένε οι βιογράφοι του και οι εγκωμιαστές του, ο άγιος Δημήτριος έγινε διδάσκαλος της πίστεως, την οποία δίδασκε σε κύκλο μαθητών του. «Ην μεν ουν τω της ευσεβείας άλατι ηρτυμένος, τοινυν και ως ηδύ τι και φίλον Θεω τας πρώτας των ηλικιών διημείβετο το δε μη μείζον και, πλείστους άλλους αρτύειν, εσπούδαζε και προς ζωήν την κρείττω και θειοτέρων κατήρτιζε (Κωνασταντίνος Ακροπολίτης).

Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μαξιμιανός –στα χρόνια του έζησε ο άγιός μας- διέτριβε στη Θεσσαλονίκη, ο Δημήτριος καταγγέλθηκε πως είναι χριστιανός «ως τη ευσεβεία διαβοητός». Συνελήφθη και οδηγήθηκε στον αυτοκράτορα. Ως καλός στρατιώτης του Ιησού Χριστού ο άγιος Δημήτριος ομολόγησε άφοβα την πίστη του κι έμεινε σ’ αυτήν ακλόνητος «Τω Χριστώ μου πιστεύω μόνον», διακήρυξε. Για τούτο συνελήφθη και ρίχτηκε στις φυλακές.

Ένας ειδωλολάτρης, ονομαζόμενος Λυαίος, διακρινόταν για το μέγεθος του σώματός του και τη δύναμή του. Ήταν το καύχημα και το καμάρι του Μαξιμιανού. Στους αγώνες που έγιναν στο στάδιο της Θεσσαλονίκης για να τιμηθεί ο αυτοκράτορας, ο Λυαίος πρότρεπε τους Θεσσαλονικείς να παλαίψουν μαζί του...

Ο μαθητής του αγίου Δημητρίου Νέστορας θέλησε να απαντήσει στην πρόκληση του αλαζόνα Λυαίου και να συμπλακεί μαζί του. Επισκέφτηκε το διδάσκαλό του στη φυλακή και του ζήτησε τη βοήθειά του. «Ο δε τω σημείω του Σταυρού κατασφραγίσας το μέτωπον αυτού», «και τον Λυαίον, φησί, νικήσεις και υπέρ Χριστού μαρτυρήσεις». Η δύναμη του Σταυρού και η ευλογία του αγίου γιγάντωσε την ψυχή του Νέστορα, ο οποίος με τη φράση «Ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι» ανέστη τω Λυαίω και την αλαζονείαν αυτού κατέβαλεν, αποκτείνας αυτόν».

Η νίκη του Νέστορα θεωρήθηκε από το Μαξιμιανό προσβολή στο γόητρό του και γι’ αυτό διέταξε τον αποκεφαλισμό του Νέστορα και ακολούθως το φόνο του εμψυχωτή του Δημητρίου με λογχισμό. Ο υπηρέτης του αγίου Λούπος που παραβρέθηκε στο μαρτύριο, έβαψε το ένδυμα και το δαχτυλίδι του κυρίου του στο αίμα και μ’ αυτά έκαμε πολλά θαύματα. Συνελήφθη όμως κι αυτός και αποκεφαλίστηκε. Το σώμα του αγίου Δημητρίου τάφηκε από ευσεβείς άντρες στον τόπο όπου θανατώθηκε. (Κατά το Συμεών Θεσσαλονίκης ρίχτηκε σε βαθύτατο πηγάδι). Από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο, με το οποίο θεραπεύονταν ντόπιοι και ξένοι, που έτρεχαν σ’ αυτόν για βοήθεια. Γι’ αυτό ο άγιος Δημήτριος ονομάστηκε Μυροβλήτης.

Ἀπολυτίκιο  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’.
Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.