Αυτό το κόμμα ποιος θα το φτιάξει; - Κινητικότητα στην Κεντροαριστερά

Η κρίση του πολιτικού συστήματος και τα τεράστια προβλήματα που δημιούργησε στα κόμματα το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας, προκαλούν σοβαρές διεργασίες στους χώρους τόσο της λεγόμενης μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς, όσο και του ελληνικής εκδοχής φιλελευθερισμού.

Ήδη ο Ευάγγελος Βενιζέλος στη συνδιάσκεψη του Ιουλίου σκιαγράφησε το όραμα μιας ιταλικού τύπου «Ελιάς», απευθύνοντας πρόσκληση στη ΔΗΜΑΡ και άλλες πολιτικές δυνάμεις για «έναν ισότιμο προγραμματικό και πολιτικό διάλογο», ενώ την περασμένη εβδομάδα επανέλαβε την πρότασή του, λέγοντας ότι «αυτή η προοπτική εντάσσεται στις πέντε στρατηγικές επιλογές της παράταξης».

Βέβαια μέχρι στιγμής η επιτροπή των Πάρι Κουκουλόπουλου, Κώστα Σκανδαλίδη και Νίκου Ανδρουλάκη δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα.

Ωστόσο, τώρα φαίνεται να ανοίγονται νέες προοπτικές, καθώς η ΔΗΜΑΡ από την πλευρά της αποφάσισε τη συγκρότηση επιτροπής, υπό τους Σπύρο Λυκούδη και Νίκο Μπίστη, με στόχο «το άνοιγμα στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας».

Οι διεργασίες αυτές ωρίμασαν υπό την εμπειρία της συγκυβέρνησης και την ώσμωση του Ευάγγελου Βενιζέλου με τον Φώτη Κουβέλη και την κοινή στάση που τήρησαν αρκετές φορές σε σχέση με στοιχεία της διαπραγμάτευσης με την τρόικα. Άλλωστε και οι δύο ηγέτες έχουν πολιτικό συμφέρον να μοιραστούν όχι μόνο το πολιτικό κόστος που αναμένεται να προκύψει από τα σκληρά μέτρα, αλλά ίσως μακροπρόθεσμα και κάποιο όφελος σε περίπτωση επιμήκυνσης ή νέας διαγραφής μέρους του χρέους. Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που αμφότεροι επιμένουν στην ανάγκη να εξαντληθεί ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησης, δηλαδή να έχει αυτή ορίζοντα τετραετίας.

Ο ενδιάμεσος χώρος

Μεγάλη κινητικότητα πάντως εμφανίζει ο χώρος που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει τις μεταρρυθμιστικές, εκσυγχρονιστικές και φιλελεύθερες δυνάμεις και για τον οποίο ήδη εκδηλώνουν σημαντικό ενδιαφέρον στελέχη από διάφορα κόμματα, αλλά και ανεξάρτητες προσωπικότητες που έχουν διαγράψει τη δική τους πολιτική τροχιά.

Το τελευταίο διάστημα έντονη έκανε την παρουσία του ο Ανδρέας Λοβέρδος, κυρίως με την παρουσίαση του νέου του βιβλίου. «Η Ελλάδα κατά τη γνώμη τού γράφοντος, έχει ανάγκη ένα συμμετοχικό, ευρωπαϊκό, μεταρρυθμιστικό, ριζοσπαστικό σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό υποκείμενο. Δεν έχει σημασία αν αυτός ο χώρος, αυτή η παράταξη, θα προκύψει από τη μετεξέλιξη υπάρχοντος κόμματος, ή τη συγχώνευση ή την εκλογική συμπόρευση υφιστάμενων σχηματισμών, ή ακόμη και από την ίδρυση ενός νέου κόμματος που θα συσπειρώσει τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας». Με τις αναφορές αυτές ο πρώην υπουργός έκοψε ουσιαστικά τους δεσμούς του με το ΠΑΣΟΚ και έθεσε την ανάγκη δημιουργίας μιας νέας σύνθεσης.

Στο ίδιο μήκος κύματος φαίνεται να κινείται και ο έτερος πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Φλωρίδης, ο οποίος έχει αποστασιοποιηθεί το τελευταίο διάστημα από τον «Κοινωνικό Σύνδεσμο» και φέρεται να συνομιλεί με τον κ. Λοβέρδο. Την Κυριακή, με συνέντευξή του, περιέγραψε το πολιτικό του σχέδιο για τη δημιουργία ενός νέου ενιαίου πολιτικού φορέα από τις δυνάμεις του ήδη πολυδιασπασμένου δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου. Ο πρώην υπουργός χαρακτηρίζει ανίκανο το σημερινό πολιτικό σύστημα, εκτιμώντας ότι το μόνο κλειδί για την αντιστροφή της κατάστασης είναι πολιτικό και όχι οικονομικό. «Είναι η ώρα να κάνουμε τη μεγάλη υπέρβαση» υπογραμμίζει, βάζοντας όρια απέναντι στον συντηρητισμό και στη «λαϊκιστική - κομμουνιστική αριστερά».

Αρνητική ήταν η τοποθέτηση του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη στην πρόθεση του Ανδρέα Λοβέρδου για ένα νέο, αυτόνομο πολιτικό εγχείρημα που φέρεται να σχεδιάζει. Ο πρώην υπουργός σχολίασε με έμφαση ότι αυτή τη στιγμή, το ζητούμενο για τη χώρα και το λαό δεν είναι καινούρια κόμματα, αλλά πολιτικοί που θα πάρουν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. «Θα πρέπει να εξετάσουμε τις εξελίξεις που έρχονται, με βάση συγκεκριμένα δεδομένα. Το ότι η Ελλάδα σώθηκε, η Ελλάδα παραμένει στο ευρώ. Θα πρέπει να ανασχηματίσουμε το πολιτικό σκηνικό σε μια νέα βάση. Και η νέα βάση είναι η νέα οικονομία, η νέα πολιτική, το νέο ήθος, η νέα λειτουργία της πολιτικής και οι νέοι άνθρωποι», τόνισε με νόημα ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.
Πιθανή συμμετοχή του σε κινήσεις αναδιοργάνωσης του εκσυγχρονιστικού-μεταρρυθμιστικού χώρου δεν αποκλείει ωστόσο και ο Νίκος Χριστοδουλάκης. 

Και φυσικά στάση αναμονής τηρεί και η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία, προς το παρόν επιλέγει να κρατήσει αποστάσεις και να ασχοληθεί με τα ευρωπαϊκά θέματα και την οργάνωση Notre Europe, αλλά είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι επιθυμεί να παίξει ρόλο στις σχετικές διεργασίες. Άλλωστε εδώ και καιρό έχει καταθέσει την πολιτική της μεταρρυθμιστική πλατφόρμα, η οποία, όπως λέει, είναι εμπνευσμένη από την «Ατζέντα 2010» του Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Η ίδια, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκεται σ' ανοιχτή γραμμή με την «Δυναμική Ελλάδα» του Ηλία Μόσιαλου, στην οποία συμμετέχουν πανεπιστημιακοί όπως ο Ορέστης Καλογήρου, Τάσος Καρκαντζέλης και Λίνα Παπαδοπούλου.  Είναι χαρακτηριστικά όσα αναφέρουν στο κάλεσμά τους: «Όσοι μοιράζονται κοινές ή περίπου κοινές απόψεις για την εξέλιξη της χώρας, όπως κι αν αυτές ονομάζονται (μεταρρύθμιση, εκσυγχρονισμός, σοσιαλδημοκρατία, φιλελευθερισμός, προοδευτικότητα, ρεαλισμός), πρέπει να αποκτήσουν μια κοινή πλατφόρμα επικοινωνίας και δοκιμασίας των ιδεών τους».

Τη δική τους συμμετοχή με διάφορες «κινήσεις» και «ομίλους» έχουν και άλλοι πανεπιστημιακοί και διανοούμενοι, όπως οι Λουκάς Τσούκαλης, Νίκος Αλιβιζάτος, Γιάννης Βούλγαρης, Νίκος Μουζέλης, Γιώργος Σιακαντάρης, Αρίστος Δοξιάδης κλπ, προερχόμενοι οι περισσότεροι από τον «σημιτικό εκσυγχρονισμό».

Τα ετερώνυμα έλκονται;

Την ανάγκη συνεργασίας πολλών διαφορετικών δυνάμεων με κοινή συνισταμένη την «αλλαγή της Ελλάδας κόντρα στο συντεχνιασμό μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο ο πρώην υπουργός και στενός συνεργάτης του Κ. Σημίτη, Τάσος Γιαννίτσης. Σε συνέντευξή του πριν από λίγο καιρό είχε υπενθυμίσει την περίφημη ρήση του Ντεγκ Χσιάο Πινγκ: «Το ζητούμενο δεν είναι το χρώμα της γάτας, αλλά αν πιάνει ποντίκια».

Σ' αυτό το πλαίσιο στις διεργασίες συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ακόμα και (νεο)φιλελεύθερες δυνάμεις, όπως αυτές της Δράσης. Ο νέος πρόεδρός της, Αντύπας Καρίπογλου, βλέπει την ανάγκη για μια ευρύτερη συνεργασία με την Κεντροαριστερά, για τη δημιουργία ενός νέου ριζοσπαστικού κέντρου. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η αντιπρόεδρος, Αντιγόνη Λυμπεράκη, διακριθείσα την περίοδο του σημιτικού εκσυγχρονισμού. Το ιδεολογικό αυτό θέμα, πάντως, για τη δημιουργία ενός φιλοευρωπαϊκού μεταρρυθμιστικού πόλου αναμένεται να συζητηθεί στο κομματικό συνέδριο του Νοεμβρίου. Σ' αυτές τις συζητήσεις συμμετέχουν και πρώην μέλη του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη, όπως ο Θόδωρος Σκυλακάκης, ο οποίος δεν την ακολούθησε στην επιλογή προσχώρησης στη Ν.Δ.

Σε πολιτικό και ιδεολογικό τόπο συνάντησης των ετερόκλητων αυτών πολιτικών δυνάμεων έχει αναδειχθεί τον τελευταίο χρόνο το ηλεκτρονικό περιοδικό «Μεταρρύθμιση» του Γιάννη Μεϊμάρογλου, το οποίο έχει μετατραπεί σε φόρουμ όλων των σχετικών απόψεων.

Εννοείται ότι ως αντίπαλο δέος οι δυνάμεις αυτές θεωρούν κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο χαρακτηρίζουν εκπρόσωπο του λαϊκισμού και του αντιευρωπαϊσμού.

Αγκάθια στο δρόμο για τον Παράδεισο

Βασικό πρόβλημα των διεργασιών αυτών σε κάθε περίπτωση είναι ότι γίνονται περισσότερο σε επίπεδο «κορυφής» και μακριά από τις κομματικές βάσεις των οργανισμών στους οποίους αναφέρονται ή από τους οποίους προέρχονται. Για το λόγο αυτό φυσικά διακρίνονται και από ένα «πολιτικό βολονταρισμό», ο οποίος, επί του παρόντος, δεν φαίνεται να συγχρονίζεται με τους προβληματισμούς μεγάλων λαϊκών δυνάμεων.

Τέλος, πολλοί από τους επίδοξους «μεταρρυθμιστές», θέλουν να ξεχνούν τη δική τους συμβολή στην κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, αλλά και στη δημιουργία του οικονομικού αδιεξόδου, καθώς υπήρξαν επί δεκαετίες πρωτοκλασάτα στελέχη των κομμάτων εξουσίας ή των λεγόμενων think tanks που διαμόρφωναν τις πολιτικές προτάσεις.

http://www.onlynews.gr/news/Pages/view.aspx?nID=4037