Πληροφορίες προερχόμενες από εξαιρετικά αξιόπιστες πηγές αναφέρουν ότι σύννεφα συγκεντρώνονται πάνω από το ελληνικό Κοινοβούλιο, καθώς οι προσδοκίες των τριών αρχηγών των συγκυβερνώντων κομμάτων, φαίνεται ότι εισήλθαν για τα καλά στο άριστα προετοιμασμένο ναρκοπέδιο της Τρόικα και μετρούν τις πρώτες επικοινωνιακές απώλειες.
Εν αναμονή των προγραμματικών δηλώσεων και της διαδικασίας απόδοσης ψήφου εμπιστοσύνης από τους βουλευτές, Βενιζέλος και Κουβέλης συσκέπτονται μαζί αλλά και με τα επιτελεία τους, καθώς όλα τα ενδεχόμενα – ακόμη και αυτό της αποχώρησης από το «εταιρικό σχήμα» – δεν θα πρέπει να αποκλειστεί. Ποια είναι όμως τα αίτια τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να οδηγήσουν τη νεαρή κυβέρνηση σε μια κρίση πρώτου μεγέθους;
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς χρησιμοποίησε την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου ως βασικό προεκλογικό σύνθημα-επιχείρημα, πίσω από το οποίο δημιουργήθηκε πολιτικός χώρος, επιτρέποντας την συστράτευση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Όμως πριν εκπνεύσουν τρεις εβδομάδες από την ημερομηνία των εκλογών, οι εξελίξεις στο «Ευρωπαϊκό Θέατρο Επιχειρήσεων» δείχνουν ότι βρισκόμαστε εμπρός σε ένα διαπραγματευτικό αδιέξοδο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την όποια σταθερότητα του κυβερνητικού σχήματος. Δύο είναι τα κομβικά σημεία πέριξ των οποίων θα πραγματοποιηθεί μια σκληρή μάχη κυρίως στο επικοινωνιακό επίπεδο, προκειμένου να διασωθούν τα προσχήματα ώστε να συνεχισθεί το κυβερνητικό έργο:
Α) Η κυβέρνηση θα πρέπει να εξασφαλίσει μια γενική ή – ακόμη πιο δύσκολο – μια ρητή υπόσχεση από τους εταίρους, ότι και η χώρα μας θα ευεργετηθεί από την απόφαση που ελήφθη για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, μειώνοντας το δημόσιο χρέος κατά 50 δις ευρώ. Αν αυτό δεν συμβεί και διατυπωθεί μια σκληρή καθετοποιημένη άρνηση, θα έχουμε την πρόσκρουση του κυβερνητικού σχήματος σε μια IED (Improvised Explosive Device) γερμανικής κατασκευής και επίκαιρης τοποθέτησης με σκοπό την αναχαίτιση και εξουδετέρωση του πρώτου άξονα της ελληνικής στρατηγικής.
Β) Η ελληνική αντιπροσωπία θα ζητήσει επίσης την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής κατά δύο έτη (2014-2016) ελπίζοντας να μπορέσει να διαπραγματευθεί επίσης μια σειρά οικονομικών/εργατικών θεμάτων (μείωση ΦΠΑ στην εστίαση, μετενέργεια, απολύσεις, ειδικά επιδόματα), μερικά από τα οποία ωστόσο συνιστούν κόκκινες γραμμές της ΔΗΜΑΡ και συνδέονται ευθέως με την πρακτική πολιτική αναγκαιότητα υποστήριξης της κυβέρνησης. Όμως και σε αυτό το «επιχειρησιακό περιβάλλον» οι Γερμανοί έχουν τοποθετήσει ναρκοπέδια, τα οποία προειδοποιούν ότι θα ανατινάξουν μόλις εμφανισθεί το πρώτο ελληνικό αίτημα.
Η «κόλλα» που δένει τα τρία κόμματα σε μια κοινή κυβερνητική πορεία κινδυνεύει να αχρηστευθεί λόγω «αστοχίας υλικού», καθώς ενδεχόμενη κεντρική διαφωνία της ΔΗΜΑΡ για τα οικονομικά και τα όσα πρέπει να επαναδιαπραγματευθούν, θα οδηγήσει λογικά και το ΠΑΣΟΚ σε αποφάσεις ρήξης και αποδέσμευσης από το κυβερνητικό σχήμα. Συμπερασματικά, τα τελευταία εικοσιτετράωρα έχουν διαφανεί ρηγματώσεις στον σκελετό του κυβερνητικού οικοδομήματος. Ουδείς σε ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ διακατέχεται από σύνδρομα πολιτικής αυτοθυσίας, προειδοποιώντας «φιλικά» ότι εάν οι διαπραγματευτές δεν γυρίσουν με τουλάχιστον δύο θετικές απαντήσεις (σ.σ. επί των δύο κομβικών σημείων) βάσει των οποίων θα μπορέσουν να δικαιολογήσουν τη στήριξη στην κυβέρνηση και κυρίως να αξιοποιηθούν πολιτικά κατά του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, τότε δεν υφίσταται πλέον ανάγκη συμμετοχής στο σχήμα. Σύμφωνα με πληροφορίες Βενιζέλος και Κουβέλης συμφωνούν ότι εάν οι Βρυξέλλες και ειδικά το Βερολίνο δεν έχουν αντιληφθεί και συμφωνήσει πως θα πρέπει να στηριχθεί η παρούσα κυβέρνηση, τότε δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος αυτή να συνεχίσει να υπάρχει…
Στο έργο του Πλουτάρχου «Βίοι Παράλληλοι» και συγκεκριμένα στο βιβλίο Νικίας-Κράσσοςσημειώνεται ότι: «ΟΥ ΜΙΚΡΑΝ ΑΠ’ ΕΥΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΕΧΕΙΝ ΤΩ ΔΕΔΙΕΝΑΙ ΤΟΥΣ ΘΑΡΡΟΥΝΤΑΣ, ΑΥΞΕΙΝ ΔΕ ΤΟΥΣ ΔΕΔΙΟΤΑΣ, ΤΟΙΣ ΓΑΡ ΠΟΛΛΟΙΣ ΤΙΜΗ ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΜΕΙΖΟΝΩΝ ΤΟ ΜΗ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΙΣΘΑΙ», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: «ΓΙΑΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΛΜΗΡΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ. Ο ΑΠΛΟΣ ΛΑΟΣ ΒΛΕΠΕΤΕ, ΤΟ ΘΕΩΡΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΤΙΜΗ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ».
Η ελληνική κοινωνία, ο κυρίαρχος λαός, από την αρχαιότητα έχει δείξει τους τρόπους με τους οποίους κυβερνάται από τους πολιτικούς. Όπως και στην αρχαία Δημοκρατία έτσι και στην σύγχρονη κοινοβουλευτική οι «ταγοί» γνωρίζουν καλά ότι οι πολίτες δεν ανέχονται οι πολιτικοί να μην τους δίνουν την πρέπουσα σημασία, ιδιαίτερα όταν διακυβεύονται σοβαρά οικονομικά ζητήματα. Οι αρχηγοί της κυβέρνησης των τριών κομμάτων ξέρουν ότι το πολιτικό κόστος που θα καταβάλλουν σε ενδεχόμενη αποτυχία της διαπραγμάτευσης θα είναι καθοριστικό για την εκλογική δύναμη των σχηματισμών τους. Όμως και κάποιοι, προκειμένου να διατηρήσουν τον ρόλο του «τιμητή και προστάτη» των λαϊκών συμφερόντων, δεν θα διστάσουν να κρυφτούν πίσω από την ασφάλεια που τους παρέχει η απυρόβλητη θέση της αντιπολίτευσης.
Σε κάθε περίπτωση τις όποιες εξελίξεις θα έχει δρομολογήσει αυτός ο αρχαίος πολιτικός τρόμος περί της αντίδρασης της κοινής γνώμης και του λαού που όπως πάλι στο ίδιο έργο μας διασώζει ο Πλούταρχος ο κάθε επιδέξιος δημαγωγός προσπαθεί: «ΓΕΡΟΝΤΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΜΙΣΘΑΡΝΕΙΝ ΔΙΔΟΥΣ» (ΝΑ ΠΕΡΙΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΑΝ ΓΕΡΟ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΟΝ ΕΝΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.