Ο νέος δικομματισμός και το newspeak

Δικομματισμὸς ὀνομαζόταν μέχρι πρόσφατα ἡ ἐναλλαγὴ τῶν δύο κύριων ἀστικῶν κομμάτων στὴν ἐξουσία, δηλαδὴ ἡ διαχείριση τῆς ἐξουσίας πότε ἀπὸ τὸ πασὸκ καὶ πότε ἀπὸ τὴ νέα δημοκρατία· καθώς, δέ, καμμία οὐσιαστικὴ διαφορὰ δὲν ὑπῆρχε μεταξὺ τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης διακυβέρνησης, ἐφόσον τὰ ἴδια πάνω-κάτω ταξικὰ συμφέροντα ἐξυπηρετοῦνταν καὶ ἀπὸ τὰ δύο ἀστικὰ κόμματα, οἱ συνδηλώσεις τῆς λέξης «δικομματισμὸς» ἦσαν, καὶ παραμένουν, ἀρνητικές. Αὐτὲς ἀκριβῶς τὶς συνδηλώσεις ἐπιχειρεῖ τώρα νὰ ἐκμεταλλευθεῖ τὸ πολιτικὸ προσωπικὸ τῶν δυνάμεων τοῦ ἐξανδραποδισμοῦ καὶ τῆς ἀναξιοπρέπειας μιλώντας ἀνοήτως περὶ «δικομματισμοῦ», ἀλλὰ ἐννοώντας τὴν (ὄχι μόνο θεμιτή, ἀλλὰ καὶ ἀναπόφευκτη!) ἀντιπαράθεση τῶν δύο κομμάτων ποὺ ἐπικράτησαν στὶς τελευταῖες ἐκολογές, δηλαδὴ τῆς νέας δημοκρατίας καὶ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνο ποὺ δικομματισμὸς δὲν ὀνομάζεται ἡ ἀναπόφευκτη ἀνάδειξη δύο κομμάτων στὶς δύο πρῶτες θέσεις τῆς κατάταξης μετὰ τὴν ἐκλογικὴ ἀναμέτρηση. Δικομματισμὸς εἶναι, ἀντιθέτως, ἡ ἀνάδειξη δύο φαινομενικὰ διαφορετικῶν κομμάτων (τὰ ὁποῖα ὅμως ἐκφράζουν τὴν ἴδια παράταξη) στὴν ἐξουσία καὶ στὴν ἀξιωματικὴ «ἀντιπολίτευση» ἐναλλάξ. Καὶ δὲν εἶναι, δυστυχῶς, μόνον ἡ κυρία Γεννηματᾶ ποὺ χρησιμοποιεῖ μὲ αὐτὸν τὸν διεστραμμένο τρόπο (καὶ μὲ ἀπολύτως διαφανεῖς προθέσεις) τὴ λέξη «δικομματισμός», ἀλλὰ ἀκόμη καὶ (πρώην;) ἀριστεροὶ ὅπως ὁ κ. Κουβέλης.

Ἄλλη ἐνδιαφέρουσα σημασιολογικὴ διαστροφὴ ἀποτελεῖ ἡ χρήση τῆς λέξης «ὑπευθυνότητα» ἀπὸ τὸ πολιτικὸ προσωπικὸ τῶν δυνάμεων τοῦ ἐξανδραποδισμοῦ καὶ τῆς ἀναξιοπρέπειας. Ἡ στάση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, μᾶς λένε, ποὺ ἀρνήθηκε μετὰ τὶς ἐκλογὲς τῆς 6^ης Μαΐου νὰ σχηματίσει κυβέρνηση μὲ τὰ ἀντίπαλά του κόμματα δείχνει ἔλλειψη ὑπευθυνότητας, ἐνῶ ἀντιθέτως ἡ στάση τῆς δημὰρ (συνοπτικά: θὰ συμμετέχω σὲ ὅποια κυβέρνηση θέλετε, γιὰ νὰ «σωθεῖ ἡ χώρα») τὴν καθιστᾶ  ὑπεύθυνη ἀριστερά. Δυστυχῶς, καὶ πάλι δὲνεἶναι μόνο οἱ παραδοσιακὲς δυνάμεις τῆς ἀναξιοπρέπειας καὶ τοῦἐξανδραποδισμοῦ ποὺ ὁρίζουν μὲ αὐτὸν τὸν χυδαῖο τρόπο τὴν ὑπευθυνότηταἑνὸς πολιτικοῦ κόμματος, ἀλλὰ καὶ ἠ δημὰρ ἀκόμη, ποὺ διὰ στόματος ΦώτηΚουβέλη ἐπιμένει ὅτι «ὑπάρχει ὑπεύθυνη ἀριστερὰ στὴν Ἑλλάδα» ἐννοώνταςβεβαίως τὴν ἴδια.

Ἡ ἔλλειψη ὑπευθυνότητας, βεβαίως, συνίσταται στὸ ὅτι, ὅπως λέει ὁ ἀρχηγὸςτῆς νέας δημοκρατίας, ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀρνεῖται νὰ ἀναλάβει εὐθύνες γιὰ τὰπροβλήματα τῆς χώρας. Αὐτὸ ποὺ ἐννοεῖ εἶναι ὅτι ἀρνεῖται νὰ ἀναλάβει εὐθύνεςποὺ δὲν τοῦ ἀνήκουν: τὶς εὐθύνες τῶν κομμάτων τοῦ (πάλαι ποτέ)πραγματικοῦ δικομματισμοῦ γιὰ τὰ προβλήματα τῆς χώρας· καὶ ἀκόμηχειρότερα, ἀρνεῖται νὰ παραμερίσει τὶς βασικὲς προγραμματικὲς ἀρχὲς γιὰ τὶςὁποῖες ψηφίστηκε καὶ ἀρνεῖται νὰ συμπράξει σὲ μία κυβέρνηση προγραμματικὰἀντίθετη μὲ αὐτὲς τὶς ἀρχές. Ἑπομένως, γιὰ τὶς δυνάμεις τῆς ἀναξιοπρέπειας καὶτοῦ ἐξανδραποδισμοῦ καὶ τὰ δεκανίκια τους, ὑπευθυνότητα δὲν εἶναι ἡσυνέπεια λόγων καὶ πράξεων, ὑπευθυνότητα εἶναι, ἀντιθέτως, ἡ πάσῃ θυσίασυμμετοχὴ σὲ ἕνα κυβερνητικὸ σχῆμα τοῦ ὁποίου ὁ δηλωμένος στόχος εἶναιἀντίθετος  μὲ ὅσα πρεσβεύεις καὶ ἔρχεται σαφῶς σὲ ἀντίφαση μὲ αὐτὰ γιὰ τὰὁποῖα σὲ ψήφισαν. 

Ὁ νέος δικομματισμὸς εἶναι, λοιπόν, στὴν πραγματικότητα τοὐλάχιστον τρικομματικός (νέα δημοκρατία, πασόκ, δημάρ). Ἔχει, μάλιστα, ἀπενεχοποιηθεῖ πλήρως: δὲν στοχεύει πλέον στὴν ἐναλλαγὴ στὴν ἐξουσία δύο κομμάτων τὰ ὁποῖα θὰ ἐφαρμόζουν πάνω κάτω τὴν ἴδια πολιτική, ἀλλὰ στὴν ταυτόχρονη νομὴ τῆς ἐξουσίας ἀπὸ ὅλα τὰ κόμματα ὥστε νὰ ἐφαρμόζεται, χωρὶς καμμία παρέκκλιση, ἡ ἴδια ἀκριβῶς πολιτική (γιὰ νὰ μὴν ξεχνιόμαστε: τὴν πολιτικὴ τῆς ἐξαθλίωσης, τῆς ἀναξιοπρέπειας, τοῦ ἐξανδραποδισμοῦ).  Ὁ νέος αὐτός, κυνικὸς δικομματισμὸς ὀνομάζεται «ὑπεύθυνη πολιτικὴ στάση», ἐνῶ ἡ ἀντίρρηση, ἡ διαφωνία, ἡ ἀντιπολίτευση βαφτίζεται ἀνευθυνότητα, λαϊκισμός, δημοκρατικισμός, καὶ ἄλλα τέτοια παλαβά.

http://georgelenonce.posterous.com/