Το Βερολίνο σπρώχνει το ντόμινο και στην Ισπανία

Του Γιάννη Αγγέλη 
Πολύ γρήγορα οι αγορές κεφαλαίου “απαξίωσαν” την επιχείρηση διάσωσης των ισπανικών τραπεζών επαναφέροντας τα spreads της Ισπανίας αλλά και της Ιταλίας στο “κόκκινο”. Η διάσωση, όπως έγινε καθαρό μετά την συνάντηση του Eurogroup, διακρίνεται από ένα χαρακτηριστικό: δρομολογήθηκε με έκτακτους όρους για να προστατεύσει έστω και προσωρινά (ο ESM θα τεθεί σε ισχύ τον Ιούλιο) τις γερμανικές, αλλά και τις γαλλικές τράπεζες, από τις επιπτώσεις ενός ξαφνικού ατυχήματος στο ισπανικό ιδιωτικό (τραπεζικό) χρέος απέναντι στο οποίο αυτές παραμένουν εξαιρετικά “ανοικτές”.

Παράλληλα τα 100 δισ. ευρώ όταν θα δοθούν (εντός των ημερών θα ανακοινωθούν από το EFSF οι όροι, π.χ. επιτοκίου και διάρκειας) θα συνοδεύονται από ένα αφανές “μνημόνιο” το οποίο δεν είναι άλλο από το πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης το οποίο έχει καταθέσει η Ισπανία και με το οποίο έχει δεσμευθεί να μειώσει το έλλειμμά της σε συνθήκες ύφεσης (!) στο 3% μέχρι το 2014.

Η δέσμευση αυτή αποκαλύπτει για άλλη μια φορά πως το Βερολίνο ακόμα και όταν πρόκειται για την δική του ασφάλεια (τα ανοίγματα των γερμανικών τραπεζών στο ιδιωτικό και κρατικό χρέος) δεν υποχωρεί ούτε χιλιοστό από τις απαιτήσεις δημοσιονομικής ασφυξίας που έχει θέσει σ΄ ολόκληρη την Ευρωζώνη.

Το παράδοξο στην περίπτωση της Ισπανίας είναι ότι η εκτίμηση για την άμεση ανάγκη διάσωσης με 100 δισ. ευρώ  έχει προκύψει από τους δύο ανεξάρτητους αξιολογητές, οι οποίοι έχουν υπολογίσει τις ανάγκες κεφαλαιοποίησης των τραπεζών στην βάση της υπόθεσης ότι η ισπανική οικονομία θα “τρέχει” με ύφεση που θα ξεπεράσει το 2% φέτος και θα αγγίξει το 5% του 2013. 

Με άλλα λόγια σε συνθήκες για τις οποίες το ΔΝΤ εκτιμά ότι θα είναι αδύνατο να επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης του ελλείμματος στο 3% το 2014 όπως απαιτεί το πρόγραμμα με το οποίο έχει δεσμευθεί η Ισπανία!

Για τον λόγο αυτό άλλωστε το ΔΝΤ εκτιμά ότι με την χρηματοδότηση των 100 δισ. ευρώ η Ισπανία θα αντιμετωπίσει προς το παρόν το πρόβλημα των τραπεζών της (αν και οι αναλύσεις επενδυτικών τραπεζών μιλούν για ανάγκες που ξεπερνούν τα 140 δισ. ευρώ ) αλλά αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις ένα άλλο πρόβλημα η ύφεση η οποία απειλεί να προκαλέσει ένα νέο φαύλο κύκλο στην οικονομία της.

Το δεύτερο στοιχείο που έχει προκαλέσει ανησυχία είναι ότι η “περιπέτεια” της Ισπανία έχει βάλει για τα καλά στο κάδρο της κρίσης την ιταλική οικονομία η οποία ακολουθεί την Ισπανία σε προβλήματα λόγω του εξαιρετικά υψηλού της χρέους (120% του ΑΕΠ) το οποίο αγγίζει πλέον τα 2 τρισ. ευρώ και το οποίο απαιτεί πωλήσεις ομολόγων και εντόκων γραμματίων περί τα 35 δισ. ευρώ μηνιαίως (!) για να αναχρηματοδοτηθεί...

Ήδη η αναχρηματοδότηση του χρέους αυτού έχει αρχίσει να προκαλεί πονοκεφάλους στην διοίκηση της ΕΚΤ, στελέχη της οποίας ανεπισήμως παραδέχονται ότι “αν διαπιστωθεί αδυναμία των ιταλικών τραπεζών να υποκαταστήσουν τους ξένους αγοραστές κρατικού και ιδιωτικού χρέους”, θα χρειασθεί να παρέμβει άμεσα και έμμεσα καθώς δεν υπάρχει άλλος φορέας στην Ε.Ε. που να μπορεί να σηκώσει το βάρος μίας τόσο μεγάλης ανάγκης χρηματοδότησης. 

Αξιοσημείωτο είναι ότι ήδη οι ιταλικές τράπεζες είναι οι μεγαλύτεροι “πελάτες” της ΕΚΤ όσο αφορά την απορρόφηση πόρων από τα τριετή LTROs καθώς χρειάσθηκε στο Α εξάμηνο του 2012 να καλύψουν με δικούς τους πόρους τις αγορές κρατικών ομολόγων... 

Υπό τις συνθήκες αυτές, αναλυτές της τραπεζικής αγοράς στην Ιταλία σχολιάζουν ότι είναι πιθανό μέσα στους επόμενους μήνες οι πιέσεις των αγορών κεφαλαίου να υποχρεώσουν την Γερμανική κυβέρνηση να ...χαλαρώσει την ασφυκτική πίεση που εξακολουθεί να ασκεί στην Ευρωζώνη.  

Προς το παρόν πάντως κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορατό ορίζοντα.  

Πηγή:www.capital.gr